ตอนที่ 1592 : ที่แท้เขาเรียกว่าต้วนหลิงเทียน!
การประลองระหว่างแม่นางเฟิ่งแห่งนิกายอัคคีล่องลอยกับท่านต้วนแขกกิตติมศักดิ์ของตระกูลซือถูนั้น ถูกจัดขึ้นบนลานประลองฝ่ายนอกอันกว้างใหญ่ที่ตั้งอยู่ทางส่วนตะวันออกของเขตนิกายอัคคีล่องลอย
เนื่องจากทั้งคู่อยู่ในระดับนี้ จึงไม่ต้องจัดสร้างเวทีเป็นพิเศษอะไร
ตั้งแต่เช้าตรู่ พื้นที่ว่างรอบๆ ลานประลองฝ่ายนอกก็คาคั่งไปด้วยผู้คน
นอกจากเหล่าศิษย์และผู้อาวุโสของนิกายอัคคีล่องลอยแล้ว ก็ยังมีแขกเหรื่อที่แห่กันมาชมดูเรื่องราวจากทั่วทุกสารทิศ เรียกว่าแทบจะทุกขุมพลังล้วนส่งผู้คนมาสังเกตการณ์
แน่นอนว่ามีบางคนที่ไม่ได้มา
เช่นเดียวกับนายน้อยของนิกายคงเฉิน ฟ่งเหิน ที่ไม่ได้ปรากฏตัว
แน่นอนว่าที่มันหายหน้าหายตาไปนั้น เพราะตอนนี้มันยังนอนตัวร้าวอยู่บนเตียง แทบไม่อาจขยับเขยื้อนใดๆได้ไหว
อย่างไรก็ตามข้างกายมันยังมีคนคอยดูแลรักษา เป็นชายชราคนหนึ่ง
ชายชราคนนี้ เรียกว่าไป๋หยิน พลังฝีมืออยู่ในขอบเขตเซียน ไม่ได้ด้อยไปกว่าซือถูโฮ่วแม้แต่น้อย
“คนของตระกูลซือถูมากันแล้ว!!”
ทันใดนั้นก็ไม่ทราบว่าเป็นผู้ใดที่ตะโกนออกมา แต่เสียงนี้ทำให้ผู้คนล้วนหันขวับไปยังทิศตะวันตก ทางเข้าลานประลองของนิกายอัคคีล่องลอยทันที
ปรากฏร่าง 3 ร่างก้าวเข้ามาอย่างไม่รีบไม่ร้อน
“นั่นๆคนนั้น! นั่นคือคุณชายใหญ่ซือถูหังแห่งตระกูลซือถู!”
“ผู้เฒ่าคนนั้นน่ะหรือ ซือถูโฮ่ว ยอดฝีมือขอบเขตเซียนที่ร่ำลือกันของตระกูลซือถู”
“เช่นนั้นชายหนุ่มในชุดม่วงคนนั้น ก็คือ ท่านต้วน ที่เป็นแขกกิตติมศักดิ์ของตระกูลซือถูงั้นสิ!?”
……
เหล่าศิษย์นิกายอัคคีล่องลอยเริ่มสนทนาออกความเห็นกันดังระงม ลูกตาของพวกมันทั้งหมดล้วนจับจ้องไปยังร่างในชุดสีม่วง ในแววตายังเต็มไปด้วยความดูแคลนสงสัย
นี่น่ะเหรอ…คนที่หาญกล้าท้าทายแม่นางเฟิ่งแห่งอัคคีล่องลอยที่ติดอันดับที่ 23 ในรายนามนภาของพวกมัน!?
“เฮอะ! เห็นมันหน้าละอ่อนเช่นนี้ น่ากลัวว่าอายุที่แท้จริงคงปาเข้าไป 70-80 แล้ว!”
“เฒ่าชรากลับกล้ามาท้าแม่นางเฟิ่งของพวกเรา ช่างไม่มีความละอายใจเสียจริง!”
“สำหรับคนบางคนหากมิได้รับบทเรียนเจ็บๆสักคราๆ ก็คงไม่รู้ว่าไฉนกุหลาบถึงมีสีแดง…ข้าอยากเห็นนักว่าหลังมันถูกแม่นางเฟิ่งทุบตี มันจักทำหน้าอย่างไร”
……
ในถ้อยวาจาของเหล่าศิษย์นิกายอัคคีล่องลอย เห็นได้ชัดว่าไม่มีใครดูดีต้วนหลิงเทียนเลย
อันที่จริงเรื่องนี้ก็นับว่าเป็นธรรมดา เพราะสำหรับพวกมัน ท่านต้วน แขกกิตติมศักดิ์ของตระกูลซือถูผู้นี้ อยู่ๆก็โผล่มาอย่างไร้ชื่อเสียงเรียงนาม ที่สำคัญพวกมันยังมั่นใจในตัว แม่นางเฟิ่ง ของพวกมันมาก
เสียงสนทนากระซิบกระซาบของเหล่าศิษย์นิกายอัคคีล่องลอยแม้จะไม่ได้ดังอะไร แต่ต้วนหลิงเทียนย่อมได้ยินชัดเจน เพราะเขาได้ทะลวงเปิดชีพจรเซียนจุดหูครบหมดสิ้นแล้ว
อย่างไรก็ตามเขาไม่สนใจ
เรื่องนี้เขาก็คาดไว้แล้ว
ไม่ต้องกล่าวถึงคนของนิกายอัคคีล่องเลยเองด้วยซ้ำ ขนาดคนฝ่ายเขาอย่างซือถูหังกับซือถูโฮ่วเอง ยังไม่ได้เชื่อมือเขาสักนิด!
เรื่องนี้ต้วนหลิงเทียนก็คร้านจะกล่าวอะไรให้มากความ หมื่นพันวาจามิสู้หนึ่งการกระทำ
หากเขาคิดจะเปลี่ยนทัศนคติของผู้คน มีเพียงต้องเอาชนะ แม่นางเฟิ่ง ของนิกายอัคคีล่องลอยให้ทุกคนประจักษ์
สำหรับเรื่องนี้ต้วนหลิงเทียนก็มีความมั่นใจมาก
ทุกวันนี้เขาได้ทะลวงมาถึงสู่เซียนขั้นยิ่งใหญ่แล้ว กระทั่งยังบ่มเพาะเคล็ดบำเพ็ญจิตยอดใจกระบี่จนสำเร็จขั้นแรก อีกทั้งยังมีเขตแดนหมื่นกระบี่อันทรงพลัง
หลังจากที่ทดสอบมาสักพักใหญ่ๆ ต้วนหลิงเทียนสัมผัสได้ว่าเขตแดนหมื่นกระบี่ของเขาเป็นอะไรที่ทรงพลังเหนือกว่าเขตแดนทั่วไปเป็นอย่างมาก ราวกับมันเป็นเขตแดนพิเศษ!
อย่างน้อยๆ ไม่ว่าเขตแดนอะไรที่เขาเคยพบเจอมา ก็ไม่มีเขตแดนไหนทรงอานุภาพทัดเทียมกับเขตแดนหมื่นกระบี่ของเขาเลย
แน่นอนว่าถึงแม้จะไม่มีความได้เปรียบจากเขตแดนหมื่นกระบี่ แต่ต้วนหลิงเทียนก็ไม่คิดจะกลัวผู้ฝึกตนที่อยู่ภายใต้ขอบเขตเซียน…ยังไม่ต้องกล่าวถึงเรื่องที่เขาสามารถใช้ปราณแท้ก่อลักษณ์สรรพสัตว์ สร้างมังกรเทพยาดา 5 กรงเล็บอันน่ากลัวได้ด้วยซ้ำ
อีกทั้งจากคำของผู้เฒ่าหั่ว ตอนนี้ร่างกายของเขาได้แข็งแกร่งทัดเทียมกับมังกรเทพยาดา 7 กรงเล็บเข้าไปแล้ว
นอกจากร่างกายอันแข็งแกร่งผิดมนุษย์มนา เขายังทะลวงเปิดจุดชีพจรเซียนได้ครบทั้งสิ้น 99 จุด นั่นทำให้พลังในร่างของเขาหนุนเนื่องฉับไว ใช้ออกได้ทันใจคิด!
และจำนวนจุดชีพจรเซียนที่ทะลวงเปิดได้ ยังไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์ดินแดนเทพยุทธ์เซียนเต๋า
ด้วยเหตุนี้ต้วนหลิงเทียนจึงมั่นใจในพลังของตัวเอง และไม่คิดว่าจะมีผู้ฝึกตนคนใดที่อยู่ต่ำกว่าขอบเขตเซียนสามารถทำอันตรายแก่เขาได้
“หืม?”
ภายใต้สายตานับหมื่นพันที่จับจ้องมองมา อยู่ดีๆต้วนหลิงเทียนพลันชะงักไปวูบหนึ่ง
นั่นเพราะเขาสัมผัสได้ว่าท่ามกลางสายตาที่จับจ้องมองมานับหมื่นพันนั้น กลับมีสายตาคู่หนึ่งที่มองเขามาด้วยอาฆาต ยังเผยเจตนาฆ่าฟันออกมาชัดเจน
เจ้าของสายตาคู่นั้นไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นชายชราที่เรียกว่าหยินไป๋แห่งนิกายคงเฉินที่พึ่งมาถึง
นอกจากนั้นยังเป็นชายชราที่ติดสอยห้อยตาม ฟ่งเหิน นายน้อยแห่งนิกายคงเฉิน
หลังได้พบว่าเจ้าของสายตาอาฆาตเปี่ยมเจตนาฆ่าฟัน คือชายชรานามไป๋หยินจากนิกายคงเฉิน ต้วนหลิงเทียนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้แปลกใจอะไร
เพราะเมื่อวานเขาพึ่งซัดนายน้อยที่อยู่ภายใต้ความคุ้มครองมันจนกระดูกแหลกไปทั้งร่าง มันจะมองเขาแบบนี้ก็เป็นเรื่องปกติ
และทีท่าไม่แยแสของต้วนหลิงเทียน ก็ทำให้หยินไป๋หัวร้อนขึ้นมาไม่น้อย หากไม่ใช่เพราะข้างกายต้วนหลิงเทียนมีซือถูโฮ่วประกบอยู่ มันจะพุ่งร่างทะยานออกไปดั่งฟ้าผ่าฆ่าต้วนหลิงเทียนให้ตาย!
การมาถึงของต้วนหลิงเทียนแน่นอนว่าย่อมเป็นจุดศูนย์รวมความสนใจของทุกคนโดยรอบ และแน่นอนว่าต้องผชิญหน้ากับสายตามากมาย
หากแต่ต้วนหลิงเทียนที่ยืนอยู่ระหว่างซือถูหังกับซือถูโฮ่วคล้ายไม่ยี่หระนำพา เพียงหลับตาสงบจิตใจเฝ้ารอเวลาการปรากฏตัวของแม่นางเฟิ่งแห่งนิกายอัคคีล่องลอยอย่างสงบ ราวกับผู้ที่เป็นฝ่ายท้าทายวันนี้เป็นแม่นางเฟิ่งไม่ใช่เขา
“ท่านประมุข!”
“ท่านประมุข!”
……
ไม่ทราบผ่านไปนานเท่าไร หากแต่เสียงเรียกที่ดังขึ้นอย่างพร้อมเพรียงพลันปลุกต้วนหลิงเทียนที่ยืนสงบจิตใจให้ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง
พอมองไป เขาก็แลเห็นร่างสตรีสวยสง่าเหินร่างลงมาจากฟากฟ้าพร้อมด้วยชายชราและหญิงชรากลุ่มหนึ่ง เมื่อนางลงมาถึงพื้นดินและเดินเข้ามา ศิษย์และผู้อาวุโสนิกายอัคคีล่องเลยก็เร่งคารวะทักทายนางด้วยเคารพ
สตรีนางนี้นับว่าโดดเด่นท่ามกลางฝูงคนไม่เบา ใบหน้าของนางเผยให้เห็นถึงความงามของสตรีเต็มวัย ถึงแม้รอบกายจะเผยกลิ่นอายเย็นชาทำให้ผู้คนยากจะสบตามองนางตรงๆ แต่ก็ต้องยอมรับว่านางมีรูปโฉมงดงามไม่ธรรมดา
หากอ่อนวัยกว่านี้สัก 10 ปี น่ากลัวว่าต้องเป็นโฉมสะคราญล่มเมืองคนหนึ่ง
“นางคือสื่ออวิ๋น ประมุขนิกายอัคคีล่องลอย”
ตอนนี้เองซือถูหังพลันกระซิบกล่าวบอกต้วนหลิงเทียนเบาๆ
ต้วนหลิงเทียนพยักหน้ารับทราบ ค่อยหันไปมองสื่ออวิ๋นตั้งแต่หัวจรดเท้า ในใจอดไม่ได้ที่จะครุ่นคิดไป ‘นี่น่ะเหรอยอดยุทธ์หญิงที่ไร้เทียมทานในประเทศฝูเฟิง หากไม่นับพวกตระกูลราชวงศ์’
ถึงแม้จะเห็นกับตาแต่ต้วนหลิงเทียนก็ยากจะเชื่อได้ลงคอ ว่าสตรีนางนี้เป็นผู้เข้มแข็งที่อาศัยพลังฝีมือส่วนตัวนำพาให้นิกายอัคคีล่องลอยกลายเป็นขุมพลังชั้น 7 ที่แข็งแกร่งที่สุดในประเทศฝูเฟิง
ต้องกล่าวเลยว่าแม้ยังยากจะเชื่อ แต่ต้วนหลิงเทียนก็รู้สึกชื่นชมนางจากใจ
การมาถึงของสื่ออวิ๋นประมุขนิกายอัคคีล่องลาย ทำให้ต้วนหลิงเทียนที่ดูโดดเด่นคล้ายจะหมองลงไปทันตา เพราะทุกคนกลับหันไปให้ความสนใจนางหมด
“ประมุขสื่ออวิ๋น!”
“ประมุขสื่ออวิ๋น!”
……
ตอนนี้เองเหล่าแขกเหรื่อจากขุมพลังต่างๆที่แห่กันมาทั่วสารทิศ ก็เร่งประสานมือคารวะทักทายประมุขหญิงนางนี้ด้วยความเคารพ กระทั่งตัวตนในขอบเขตเซียน รวมถึงไป๋หยินจากนิกายคงเฉินเองก็ให้ความเคารพนางไม่น้อย
“ประมุขสื่ออวิ๋น!”
หลังจากที่แขกเหรื่อต่างๆคารวะทักทายสื่ออวิ๋นแล้ว ซือถูหังกับซือถูโฮ่วก็ประสานมือคารวะทักทายนางเช่นกัน
เมื่อได้รับการทักทายจากซือถูหังและซือถูโฮ่ว สื่อหวิ๋นก็เพียงพยักหน้ารับตอบไป
ในเรื่องนี้ซือถูหังกับซือถูโฮ่วไม่ถือแต่อย่างไร เพราะสื่ออวิ๋นปฏิบัติกับทุกคนเช่นนี้เหมือนกันหมด
“ท่านสมควรเป็นแขกกิตติมศักดิ์ของตระกูลซือถู ท่านต้วน ใช่หรือไม่?”
ในขณะที่ต้วนหลิงเทียนจะทักทายสื่ออวิ๋นบ้าง อีกฝ่ายพลันกล่าวถามเขาออกมาเสียก่อน
“ข้าต้วนหลิงเทียน ยินดีที่ได้พบประมุขสื่ออวิ๋น”
ต้วนหลิงเทียนยกมือขึ้นเขย่ากล่าวทักสื่ออวิ๋นไปด้วยรอยยิ้ม
“ต้วนหลิงเทียน? ที่แท้เขาเรียกว่าต้วนหลิงเทียน!”
มาตอนนี้ผู้คนทั้งหมดเลยได้รู้ชื่อของต้วนหลิงเทียนกัน
เพราะสุดท้ายแล้วนอกจากผู้นำตระกูลซือถู ซือถูหังและซือถูโฮ่ว ก็ไม่มีใครในประเทศฝูเฟิงรู้จักชื่อแซ่เขาเต็มๆสักคน
และไม่ว่าจะผู้นำตระกูลซือถู ซือถูหัง หรือซือถูโฮ่ว ก็เต็มไปด้วยความเคารพต่อเขา ทั้งหมดจึงไม่อาจหาญเอ่ยนามเขาออกมาตรงๆ
ดังนั้นนี่จึงนับเป็นครั้งแรกที่ชื่อ ต้วนหลิงเทียน ของเขาได้ถูกเผยแพร่ต่อสาธารณชนในประเทศฝูเฟิง
“ต้วนหลิงเทียน….ผู้อยู่เหนือสวรรค์แซ่ต้วน ช่างเป็นนามที่อหังการนัก! ข้าล่ะหวังว่าพลังฝีมือของมันจะร้ายกาจสมนามนะ!”
ลูกตาของศิษย์นิกายอัคคีล่องลอยหลายคนหยีลงทันใด
“ถึงแม้นี่จักเป็นครั้งแรกที่ข้าได้พบกับท่านต้วน แต่ข้าก็ได้ยินความสามารถของท่านต้วนมาแล้ว…นับว่าเพราะท่านคนเดียว คุณชายใหญ่ซือถูหังถึงปลอดภัยแคล้วคลาดมาได้! ท่านนับเป็นยอดฝีมือคนหนึ่งสามารถฉุดรั้งผู้คนจากขอบเหวแห่งความตายให้ฟื้นคืนกลับมาได้ราวปาฏิหาริย์!”
น้ำเสียงสื่ออวิ๋นแม้จะสงบและไม่ได้ดังอะไร หากแต่ในวาจากลับแฝงเร้นไปด้วยอารมณ์ความรู้สึก
สิ้นคำกล่าวของสื่ออวิ๋นทุกสายตาพลันหันมาจับจ้องมองร่างต้วนหลิงเทียนอีกครั้งทันที
จริงสิ!
เพราะมีเรื่องที่ต้วนหลิงเทียนท้าทายแม่นางเฟิงแห่งนิกายอัคคีล่องลอย ทำให้พวกมันลืมเลือนเรื่องที่ต้วนหลิงเทียนได้ช่วยชีวิตซือถูหังที่กระทั่งปรมาจารย์ 4 ดาวทั้งหลายกระทั่งหมอหลวงยังช่วยไม่ได้ไปหมดสิ้น!
ดูเหมือนว่าต้วนหลิงเทียนจะไม่ได้โด่งดังขึ้นมาเพราะพลังฝีมือ แต่เป็นความสามารถในการรักษาที่ประหนึ่งมีมือวิเศษพลิกฟื้นชีวิตคนที่กำลังจะตายให้หวนกลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้ง!!
จังหวะนี้หลายคนที่มองต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง สายตาของพวกมันพลันสลายความดูแคลน เริ่มเผยประกายแห่งความนับถือออกมา
ไม่ต้องสนเรื่องพลังฝีมือหรือพลังฝึกปรือของต้วนหลิงเทียนแต่อย่างใด แค่เพียงความสามารถในการรักษาผู้คนอย่างเดียวก็ทำให้พวกมันเลื่อมไสแล้ว!
“ประมุขสื่ออวิ๋นกล่าวชมข้าเกินไปแล้ว ข้าแค่มีโชคที่รู้วิธีรักษาอาการป่วยของคุณชายใหญ่ตระกูลซือถูพอดี”
ได้ยินวาจากล่าวชมของสื่ออวิ๋น ต้วนหลิงเทียนเพียงส่ายหัวเบาๆ
และคำพูดนี้ก็จริงดังที่เขาว่า
เพราะสุดท้ายแล้วหากเขาไม่รู้จักอาคมมารบนร่างซือถูหังและวิธีทำลายอาคมมารนั่น เขาก็ยากที่จะช่วยชีวิตซือถูหังไว้ได้…