บัญชามังกรเดือด บทที่ 588 ไหวพริบและเทคนิคพิเศษ
เถ้าแก่นั้นมองไปแล้วเหมือนกับว่าไม่ค่อยสนใจเช่นนั้น แต่กลับเอาตนเองนั้นไปเหมือนกับหงชีกง นอกจากเหล้าและไก่ย่างแล้ว สิ่งอื่นๆนั้นก็ไม่ได้สำคัญอีกต่อไป
แต่ว่าฉินเทียนนั้นทราบดีว่า จริงๆแล้วเขานั้นเป็นคนที่ชอบเอาไว้หน้าเป็นอย่างมาก
ในตอนนี้ ต้องทำให้เถ้าแก่นั้นไม่มีความสุข แต่ว่าเรื่องพวกนี้นั้นค่อนข้างสำคัญ แต่ว่าเขานั้นไม่ถามต่อไปก็ไม่ได้
“อาจารย์ ท่านอย่าคิดเยอะกังวลไปเลย”
เขานั้นได้เอามือเถ้าแก่มาจับ แล้วเอามาลูบจับที่หน้า ก่อนที่จะเอ่ยถามอย่างยิ้มๆ“ในยุทธภพใครบ้างที่ไม่รู้ ว่า เถ้าแก่นั้นในวิหารพญายมนั้นเก่งสุดๆไปแล้ว ไม่ต้องเอ่ยถึงเฒ่าหัวมังกร ก็คือคนของมังกรซ่อนรูปทั้งหมด แล้วก็ไม่สามารถที่จะทำอะไรท่านได้”
“ทุกคนนั้นทราบดี ว่าท่านนั้นมีชื่อเสียงเลื่องลือ เพื่อหน่วยงานราชการ ถึงยอมมาขังตัวที่นี่”
“มิฉะนั้น แม้แต่จากคุกพญายม ก็ไม่สามารถที่จะจับท่านเอาไว้ได้”
“เพียงแค่ท่านนั้นยินยอม ที่จะโจมตีพวกเฒ่าหัวมังกรนั้นตีจนเป็นหมู ข้าพูดถูกไหมล่ะ？”
เถ้าแก่นั้นเอ่ยด่าหัวเราะอย่างไม่ค่อยพอใจ“ ไอเจ้าเด็กบ้าที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูง กล้าที่จะเอ่ยว่าจะตีท่านเฒ่าหัวมังกรเป็นหมู บนโลกนี้ก็คงมีแต่เจ้าแล้วแหละ”
เห็นฉินเทียนนั้นพยายามที่จะเอาใจตนอยู่ สีหน้าของเถ้าแก่นั้นดูเหมือนพอใจมาก ก่อนที่จะดื่มเข้าไป แล้วเอ่ยยิ้มอย่างพอใจ “เฒ่าหัวมังกรนั่นไม่ได้อ่อนขนาดนั้นหรอก ……”
“แต่ถึงแม้ว่าเขานั้นจะเก่งกาจ แต่ว่า ข้าก็ไม่ได้อ่อนกว่าเขา
“เจ้านั้นเอ่ยถูกแล้ว ในการต่อสู้ครั้งนั้น หากไม่ใช่เพราะข้าลากเขาไป หึ แต่ในตอนสุดท้ายก็ไม่ทราบผู้แพ้ชนะ”
ฉินเทียนนั้นรีบเอ่ยอย่างเอาใจอีกคั้ง
“พอได้แล้วพอได้แล้ว เจ้าก็เป็นผู้ที่มีฐานะ แต่ละคำที่เอ่ยพูดออกมานั้น ไม่กลัวที่จะเป็นขี้ปากคนอื่นเลยนะ”
“เอ่ยมาเถอะ แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้มาเอ่ยถามเรื่องของเฒ่าหัวมังกรกับข้าอย่างกะทันหัน？”
“หรือว่าเจ้าก็โดนเจ้าเฒ่าหัวมังกรนั่นเพ่งเล็งเอา？”
เมื่อต้องเผชิญกับสายตาที่เหมือนเพลิงไฟของเถ้าแก่ ฉินเทียนนั้นเอ่ยอย่างยิ้มเกร็ง “มีที่ไหนกันล่ะ”
“ก็แค่เรื่องพวกนี้ ……เฒ่าหัวมังกรนั้นได้ส่งหลานสาวของเขา นั้นก็คือมังกรซ่อนรูปทางใต้มา แล้วก็มาแทรกมือเข้ามาเรื่องหนึ่งของข้า”
“อีกทั้งยังเอ่ย ข้านั้นติดหนี้บุญคุณเธอไว้อีก”
“ข้าคิดว่า แม้มังกรซ่อนรูปนั้นเหมือนเป็นตัวแทนดูแลควบคุมฝั่งราชการของเรื่องที่เกี่ยวกับยุทธภพ แต่ว่าพวกเขานั้นแทบไม่ทำอะไรเลย โดยปกติแล้ว พวกเขานั้นจะไม่โผล่หน้าออกมา”
“แล้วทำไมใสรอบนี้ถึงได้โผล่หน้าออกมากะทันหันล่ะ？”
“ข้านั้นรู้สึกมาตลอดว่า พวกเขานั้นกำลังออกแบบข้า เหมือนมีเจตนาอะไรกับข้า ข้านั้นไม่ค่อยวางใจ เลยมาถามไถ่ดู”
เมื่อคิดถึงจูจู ที่กำลังจะจากไป พูดกับตนเองว่า ติดหนี้บุญคุณเธอ เอนั้นรีบมากที่จัดการเก็บของแล้วออกไป ฉินเทียนเลยไม่ค่อยมีความสงบสุขเท่าไหร่
เหมือนกับว่า เขานั้นได้ทำเรื่องเหมือนผู้ชายเลวพวกนั้นทางด้านความรู้สึกไปเลย
เถ้าแก่นั้นเหมือนคิดอะไรออกแล้วเอ่ย “ใช่แล้ว เจ้ารู้ได้อย่างไร ว่าในปีนั้นโดนเฒ่าหัวมังกรจับมากัน？”
“เรื่องนี้ น่าจะเหมือนความลับนะ มีเพียงแค่เล็กน้อยมีแต่คนภายในเท่านั้นที่จะรู้แหละ”
“อ้อ……”สีหน้าของฉินเทียนไม่ดี ก่อนที่ภายในใจนั้นจะรีบเอ่ยออกมา “คือเอ้อร์กั่ว！”
“เพราะเฉินเอ้อร์กั่วบอกกับข้า！”
เถ้าแก่ใหญ่เอ่ยด้วยความโกรธ “เจ้าบ้านี่ กล้าที่จะขายความลับ ลับหลังหรอ！”
“อย่าให้ข้าจับเจ้านั่นได้นะ ในตอนนั้นข้าจะจับผิวหนังของเจ้ากั่วถลกออกให้หมด！”
ดวงตาของฉินเทียนนั้นหรี่ลง ก่อนสีหน้าจะเกร็ง ก่อนที่ในใจนั้นจะเอ่ยเบาๆในใจ เอ้อร์กั่ว ขอโทษด้วยนะ
ในตอนนี้ ในพื้นที่ทะเลห่างไกล เก้าอี้ที่วางนอนไว้ที่ชายหาด เฉินเอ้อร์กั่วที่กำลังเพลิดเพลินกับความสวยงามของชายทะเลและบิกินี่ ทันใดนั้นก็ได้จามออกมา ！
เขานั้นเอ่ยคนเดียวพึมพรำ “ใครที่คิดถึงข้ากันนะ？คงจะไม่ใช่เถ้าแก่หรอกมั้ง”
“ไม่ได้แล้วสิ กลับประเทศไปนี้ไม่กี่วันจะต้องไปเล่นหาเถ้าแก่บ้างแล้ว”
“แล้วก็ไม่ทราบว่าเพื่อนรักของพี่สะใภ้จะเป็นยังไงบ้าง ……”
เถ้าแก่ใหญ่เมื่อได้ระบายสิ่งพวกนี้ออกมา ภายในใจนั้นก็ได้นิ่งสงบลง
เขานั้นคิดครู่หนึ่ง ก่อนที่ดวงตานั้นจะมีเปลี่ยนสีแวบไปเป็นเจ้าเล่ห์
“เจ้าคิดว่าเฒ่าหัวมังกรนั่นส่งหลานสาวสุดที่รักมาแทรกเรื่องของเจ้านั้น เขาคิดว่าอยากจะทำอะไรกัน？”
ฉินเทียนนั้นตกใจมากที่เห็นดังนี้
“ขอร้องล่ะ ข้านั้นกำลังถามท่านนะ”
“หากข้ารู้ล่ะก็ ข้านั้นจะต้องให้นายท่านวิ่งมาไกลถึงขนาดนี้หรือไงกัน！”
เถ้าแก่ใหญ่ยิ้มเย็นชา：“ไอ้เด็กเวร！”
“พูดหลุดปากแล้วสินะ？ก็รู้ดีว่า คนอย่างเจ้านั้นไม่มีทางที่จะมาดูข้าดีๆหรอก ”
ฉินเทียนนั้นรีบเอ่ยตอบคำดีกลับ แล้วจี้ตบที่ตูดม้าอีก
เถ้าแก่ใหญ่นั้นไม่ได้เร่งรีบ เอ่ยเบาๆ：“หรือว่า เจ้าเฒ่าหัวมังกรได้ถูกชะตากับเจ้าแล้ว เลยอยากให้เจ้านั้นไปเป็นลูกเขยของหลานสาว？”
“หลานสาวของเขา น่าจะไม่ได้แย่ขนาดนั้น เจ้าเด็กน้อย ยินดีด้วย”
สีหน้าของฉินเทียนมืดลง “ท่านอย่าพูดไปเรื่อยได้แล้ว？”
“ข้านั้นจะต้องเป็นพ่อคนแล้วนะ！”
“ภรรยาของเจ้าท้องแล้วหรอ？”สายตาของเถ้าแก่ใหญ่นั้นเปล่งประการ เขานั้นมองออก ว่านี่คือดีใจจริงๆ “เอ่ยเช่นนี้แล้ว ข้านั้นจะต้องมีหลานสาวกแล้วใช่ไหม？”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ดี！”
“ดีจริงๆเลย！”
“หลายปีมาแล้วนะ ในที่สุดนี่เองเรื่องนี้ที่ทำให้ข้านั้นดีใจได้เลยนะเรื่องนี้”
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้……ข้านั้นจะชี้ทำทางเขาวงกตให้เจ้าหน่อยก็แล้วกัน”
เขานั้นลังเลเล็กน้อย ราวกับว่าในที่สุดก็ตัดสินใจได้
จากที่นอนหญ้าด้านข้าง ได้จับออกมามีปากกาและกระดาษ หันหลังให้ฉินเทียน ก่อนที่จะขีดๆเขียนๆ ในที่สุด ก็ค่อยๆเอากระดาษนั้นพับซ้อนกัน ก่อนที่จะเอาวางไว้ตรงกลางของกระบอกไม้ไผ่
เมื่อมองเห็นด้านข้างนั้นคือตูดไก่ เขานั้นเอามือจับเบาๆ ก่อนที่จะใช้แรงบีบ
ตูดไก่นั้นได้ละลายออกมาเป็นน้ำมัน ก่อนที่จะเอาไปปิดรอยของกระบอกไม้ไผ่ หลังจากนั้น ก็ยื่นให้ฉินเทียน ก่อนจะเอ่ย“ในเมื่อเถ้าแก่นั้นได้ส่งคนมา ในเมื่อเช่นนั้น วันที่พวกเจ้าน้าต้องเจอกันนั้นก็ไม่ไกล อีกไม่นานหรอก
“อย่ากลัว เมื่อถึงเวลา ส่งเจ้านี่มาให้ข้าเถอะ”
“ข้ารับประกันว่าท่านจะไม่มีอะไร”
ฉินเทียนมองเห็นน้ำมันจากกระบอกไม้ไผ่ เขานั้นมีสีหน้างงเป็นไก่ตาแตก
“นี่มันช่างมีเทคนิคฝีมือจริงๆ เจ้าไม่เอาใช่ไหม？”
“งั้นก็เหมือนข้าไม่ได้เอ่ย”เถ้าแก่ใหญ่เอ่ย ทำเหมือนแกล้งโกรธ ก่อนที่จะเอาเก็บไม้ไผ่ออกมา
“อย่า！”
“ข้าต้องการ！”
“ข้าต้องการไม่ได้หรือไงกัน！”ฉินเทียนนั้นเอ่ยเกร็งๆ และอยากที่จะเอากระบอกไม้ไผ่ที่ร้อนนั้นวางลง
เดิมทีเขานั้นรู้มาจากปากของเถ้าแก่ใหญ่ และมาสอบถามถึงเรื่องของ เฒ่าหัวมังกร ก็รู้ดี ว่าต่อไปนี้จะต้องไปรับมือเกี่ยวกับแก๊ง มังกรซ่อนรูป
ไม่คิดเลยว่า เถ้าแก่ใหญ่ไม่เอ่ยอะไรเลยออกมาเลยสักคำ เพื่อที่จะทำให้เจ้าบ้านี่เชื่อ นี่มันจะนับว่าเพื่ออะไรล่ะ？
แต่ว่าฉินเทียนทราบดีว่า ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้านั้นไม่สามารถที่จะเอ่ยถามอะไรออกมาได้อีก
ต่อหน้าของเถ้าแก่ใหญ่ เพื่อแสดงออกถึงความเคารพ เพียงแค่ต้องคอยรวบรวมเก็บความลับและเทคนิคลับออกจากที่ทำงานอย่างระวังอีกด้วย
“นี่มันก็ค่อยว่ากันหน่อย”เถ้าแก่ใหญ่ยิ้มดีใจออกมา “ยังมีเรื่องอีกหรอ？”
“ไม่มีเรื่องอะไรล่ะก็ มาดื่มเป็นเพื่อนข้าที”
“ไม่คิดเลยว่าแค่กพริบตา เขานั้นก็จะเป็นพ่อคนแล้ว มา หนึ่งดื่ม ให้ข้าได้ยินดีเถอะ”
“หากเจ้าทั้งสองคนนั้นไม่ใส่ใจล่ะก็ ให้กำเนิดเด็กแล้ว ก็พามาให้ข้านั้นดูบ้างนะ”
ฉินเทียนรีบเอ่ยออกมา“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว！”
“อาจารย์ ข้าน้อยขอคารวะ！”
ถึงแม้ทั้งสองคนนั้นจะเอ่ยหัวเราะกับ แต่ว่าที่คนแก่จะไม่ค่อยเป็นทางการ ส่วนเด็กนั้นก็เหมือนกำลังจะโต แต่ว่า ความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนเช่นนี้ แค่ไม่ได้เอ่ยออกมา
ฉินเทียนนั้นนั่งลงบนเตียง เพื่อนั่งดื่มเหล้ากับเถ้าแก่
“อาจารย์ จริงๆแล้วยังมีเรื่องอีกสองเรื่อง”
“เรื่องแรก ท่านเคยได้ยินเรื่องวิหารเทพสังหารไหม？”
เมื่อได้ยินชื่อนี้ สีหน้าของเถ้าแก่ใหญ่ นั้นได้เปลี่ยนไปทันที
เอ่ยได้เลยว่า มันมืดมนมาก
ฉินเทียนนั้นมองออกเลย ในสายตาของเถ้าแก่ใหญ่นั้น ได้เกิดความโกรธแค้นแห่งไฟภายในดวงตา
เมื่อพญายมโกรธแค้น จะต้องเผาทำลายทุกอย่างให้สิ้นซาก
เขานั้นตกใจมาก
หรือว่าอาจารย์กับวิหารเทพสังหารเคยมีความโกรธแค้นอะไรกัน ？