คิ้วมายมิ้นท์ขมวดลึกขึ้น
นี่เขาถามด้วยน้ำเสียงเหมือนสามีถามภรรยาไปทำไม?
เขายังไม่ทำให้สถานะตัวเองถูกต้องเลยหรือเปล่า?
“ฉันกับทามทอยจะไปไหนมันเกี่ยวอะไรกับคุณ ต้องให้คุณมาถามเหรอ? ตลกแล้ว!” มายมิ้นท์เบ้ปาก หันตัวเดินจากไป
เปปเปอร์ดึงแขนเธอไว้ “ฉันแค่เป็นห่วงคุณ ดึกป่านนี้……”
“คุณไม่จำเป็นต้องห่วงฉัน!” มายมิ้นท์ชักแขนออกมาทันที มองเขาอย่างเย็นชา “เมื่อก่อนคุณไม่เคยเป็นห่วงฉัน ตอนนี้ก็ไม่จำเป็น เอาล่ะประธานเปปเปอร์ ดึกมากแล้ว คุณกลับไปเถอะ ฉันก็ต้องกลับแล้วเหมือนกัน”
สิ้นคำพูด เธอก็ไม่สนเขาอีกต่อไป หันตัวเดินเข้าตึกใหญ่ไป
เปปเปอร์ก็ไม่ได้รั้งเธอแล้ว มองร่างเธอหายเข้าไปในตึกเงียบๆ
กลับถึงอพาร์ทเมนท์ มายมิ้นท์ถอดรองเท้าทิ้งกระเป๋า เดินเท้าเปล่าเข้าห้องน้ำ
หลังจากอาบน้ำเสร็จ เธอก็เดินเข้าไปในห้องนอนเตรียมพักผ่อน
ปกติสี่ทุ่มเธอควรหลับแล้ว แต่ถูกทามทอยเรียกออกมา ตอนนี้ง่วงมากจนตาลืมไม่ขึ้น
มายมิ้นท์หาว เดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่ กำลังจะปิดผ้าม่าน
ทันใดนั้น เธอก็เหลือบมองลงไป เห็นที่ริมถนนใต้ตึกใหญ่ รถเก๋งธรรมดาคันนั้นยังจอดอยู่ตรงนั้น
ก็แสดงว่า เปปเปอร์ยังไม่ไป
เล่นกับความรู้สึกเหรอ?
มายมิ้นท์ยิ้มเยาะ วินาทีต่อมาก็ปิดหน้าต่างโดยไม่ลังเล กลับไปนอนบนเตียง
ใต้ตึก เปปเปอร์นั่งเบาะคนขับ เงยหน้ามองชั้นชั้นหนึ่งบนตึกใหญ่ตลอดเวลา
เห็นแสงไฟชั้นนั้นมืดแล้ว เขาก็รู้ ว่าเธอหลับไปแล้ว
ทันใดนั้น โทรศัพท์เปปเปอร์ก็ดังขึ้นมา
เขาหยิบขึ้นมาดู ผู้ช่วยเหมันตร์โทรมา
“มีเรื่องอะไร?” เปปเปอร์เปิดลำโพง โยนโทรศัพท์ไว้ที่เบาะโดยสารข้างคนขับ จากนั้นก็หยิบบุหรี่ซองหนึ่งและไฟแช็กออกมาจากกล่องใส่ของในรถ
ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบกลับ “ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรครับ โรงพยาบาลส่งข่าวมาว่า ส้มเปรี้ยวฟื้นแล้ว”
“อืม” เปปเปอร์ได้ยินคำพูดนี้ ก็ไม่ได้ตอบสนองมากมายเท่าไรนัก เขย่าบุหรี่ออกมาหนึ่งมวน แล้วเอาใส่ปาก
ผู้ช่วยเหมันตร์เห็นท่าทีเขาเรียบเฉย ก็ไม่ได้ประหลาดใจเท่าไรนัก ดันแว่นแล้วพูดขึ้นอีกครั้ง “นอกจากนี้ ยังมีอีกเรื่องครับ ชวนชมกลับตระกูลภักดีพิศุทธิ์แล้ว!”
“ว่าไงนะ?” เปปเปอร์หยุดเคาะเขม่าบุหรี่ แล้วหรี่ตา “ชวนชม?”
“ใช่ครับ” ผู้ช่วยเหมันตร์พยักหน้า
เปปเปอร์ขมวดคิ้วขึ้นมา “ชวนชมจริงเหรอ?”
“เป็นไปได้สูงครับ ชวนชมเอาสร้อยของลูกสาวไปหาเยี่ยมบุญคู่สามีภรรยา ตอนนี้เยี่ยมบุญคู่สามีภรรยากำลังตรวจดีเอ็นเอกับชวนชมอยู่ ชวนชมไม่ได้หนี จึงเป็นไปได้สูงว่าเธอคือตัวจริง” ผู้ช่วยเหมันตร์ตอบกลับจริงจัง
การแสดงออกของเปปเปอร์จริงจังขึ้นมา
สร้อยคอลูกสาว……
สร้อยคอลูกสาวไม่ได้อยู่กับมายมิ้นท์เหรอ? ทำไมไปอยู่กับคนอื่นได้?
หรือเป็นของปลอม?
ไม่ คงไม่ใช่หรอก ถ้าเป็นของปลอม ไม่มีทางที่เยี่ยมบุญคู่สามีภรรยาจะจำไม่ได้ อย่างไรแล้วนั่นก็เป็นของขวัญที่พวกเขาให้ลูกสาว ไม่มีใครคุ้นเคยสร้อยคอลูกสาวได้มากกว่าพวกเขาอีกแล้วว่ามันมีหน้าตาอย่างไร
ยิ่งไปกว่านั้น สร้อยคอลูกสาวเป็นแบบสั่งทำ มีแค่เส้นเดียวบนโลกนี้ และไม่มีรูปถ่ายรั่วไหลบนอินเทอร์เน็ต เส้นที่รั่วไหลออกมา มีแค่สร้อยคอคุณแม่ที่เยี่ยมบุญโพสต์เมื่อไม่กี่วันก่อน
ถึงแม้สร้อยคอลูกสาวจะเหมือนกับสร้อยคอคุณแม่มาก แต่มีบางส่วนที่แตกต่าง ดังนั้นภายนอกไม่อาจเลียนแบบได้เลย
คำอธิบายเดียวก็คือ เป็นไปได้ว่าชวนชมคนนั้นจะเกี่ยวข้องกับมายมิ้นท์
บางทีมายมิ้นท์อาจจะเอาสร้อยคอเส้นนั้นไปให้ชวนชมคนนั้น จากนั้นก็ให้ชวนชมไปหาเยี่ยมบุญ
แต่ทำไมมายมิ้นท์ต้องทำแบบนี้?
เปปเปอร์เงยหน้าขึ้นไปมองชั้นสีดำสนิทอีกครั้ง คิ้วก็ขมวดเป็นปม
“ประธานเปปเปอร์? ประธานเปปเปอร์?” ผู้ช่วยเหมันตร์ไม่ได้ยินการตอบกลับของเปปเปอร์อยู่นาน จึงเรียกสองครั้งอย่างอดไม่ได้
ดวงตาเปปเปอร์กะพริบ ได้สติกลับมา “สืบตัวตนในอดีตของชวนชมคนนั้น โดยเฉพาะสืบว่าเธอกับมายมิ้นท์ได้ติดต่อกันไหม”
เขาเป็นห่วงว่ามายมิ้นท์จะถูกหลอก!
ถ้าชวนชมคนนั้นมีตัวตนอื่น จะเป็นอันตรายมากสำหรับมายมิ้นท์
“ครับ!” ถึงแม้ผู้ช่วยเหมันตร์จะสงสัยว่าทำไมประธานเปปเปอร์จะต้องเอาชวนชมกับคุณมายมิ้นท์มาเกี่ยวข้องกัน แต่ก็ไม่ถามอะไรมาก พยักหน้าตอบรับ
วางสายโทรศัพท์ไปแล้ว เปปเปอร์วางมือไว้นอกหน้าต่างรถ เคาะเขม่าบุหรี่อีกครั้ง แล้วจ้องมองไปที่ชั้นของมายมิ้นท์ต่อ
การมองครั้งนี้ ก็คือทั้งคืน
วันรุ่งขึ้นมายมิ้นท์เก็บของเรียบร้อย เตรียมจะไปเทนเดอร์กรุ๊ป
ผลสรุปคือเพิ่งเปิดประตู ก็เห็นเปปเปอร์ยืนตรงประตู
เปปเปอร์ยังคงอยู่ในชุดสูทตัวเมื่อคืน รวมถึงความเหนื่อยล้าและขอบตาดำคล้ำบนหน้าเขา มายมิ้นท์ก็รู้ว่าเมื่อคืนเขาไม่ได้กลับไป
“คุณอยู่ในรถทั้งคืนเหรอ?” มายมิ้นท์ขมวดคิ้วถาม
ในดวงตาเปปเปอร์มีประกายแสงเคลื่อนผ่านไป “คุณสังเกตฉันเหรอ?”
ไม่อย่างนั้น เธอจะเดาออกทันทีได้อย่างไรว่าเขาอยู่ในรถ
มายมิ้นท์เบ้ปาก “คุณคิดเยอะไปแล้ว ฉันไม่ได้สังเกตคุณเลย”
ได้ยินเธอปฏิเสธ ดวงตาเปปเปอร์ก็มืดสลัวทันที แต่ก็ไม่ได้ผิดหวังมากนัก
เธอสังเกตได้ว่าเขาไม่ได้ไป ก็พิสูจน์แล้วว่าเธอยังสังเกตสนใจเขา
เขาดีใจมากเลย
“อาหารเช้า!” เปปเปอร์ยกถุงในมือขึ้น ยื่นให้มายมิ้นท์ กลัวเธอปฏิเสธเหมือนคราวก่อน จึงรีบพูดขึ้น “ไม่ต้องห่วง ไม่ใช่แบบคราวก่อน ฉันไปต่อแถวซื้อที่ร้านอาหารเช้าละแวกนี้โดยเฉพาะเลย”
“คุณไปต่อแถวซื้อเอง?” มายมิ้นท์มองเขาอย่างประหลาดใจเล็กน้อย
เปปเปอร์พยักหน้าเล็กน้อย “ใช่”
มายมิ้นท์จิ๊ปาก
ร้านอาหารเช้าร้านนั้นในละแวกนี้เธอรู้จัก รสชาติไม่เลว เธอก็เคยซื้อเหมือนกัน แต่น้อยครั้งมากที่จะซื้อได้ เพราะคุณลุงคุณป้าพวกนั้นจะไปต่อแถวซื้อตั้งแต่ฟ้าไม่สว่าง
ไม่คิดว่าชายคนที่มีเกียรติและร่ำรวยมาตลอด ปกติแค่เอ่ยปากก็มีคนแย่งไปทำให้ จะไปต่อแถวซื้ออาหารเช้าด้วยตัวเองจริงๆ
พอนึกถึงฉากที่เขาสวมชุดสูทไฮโซไปแย่งอาหารเช้ากับเหล่าคุณลุงคุณป้า มายมิ้นท์ก็ปิดปากหัวเราะอย่างอดไม่ได้
“ขำอะไร?” เปปเปอร์มองเธอด้วยความสงสัย
มายมิ้นท์โบกมือ “ไม่มีอะไร คุณเอาอาหารเช้ากลับไปเถอะ ฉันไม่หิว”
แต่พอสิ้นเสียง ท้องเธอก็ร้องจ๊อกๆ ขึ้นมา
เปปเปอร์ก้มศีรษะมองท้องน้อยเธอ ในดวงตาก็ส่องประกายความอ่อนโยน และระงับมันไว้อย่างรวดเร็ว ไม่ให้เธอเห็นมัน
“คุณหิวแล้ว!” เปปเปอร์เอ่ยปากพูด
มายมิ้นท์หน้าแดง ในดวงตามีความอายจนเคืองโกรธ “ฉันเปล่า+”
“ท้องคุณร้องแล้ว” เปปเปอร์พูดอีกครั้ง
มายมิ้นท์กำหมัด “คุณฟังผิดแล้ว”
พูดจบ เธอก็เดินผ่านเขาไปที่ลิฟต์
เปปเปอร์เห็นท่าทางเธอ ในดวงตาก็มีรอยยิ้ม จากนั้นก็ก้าวเท้ายาวตามเธอไป เดินไปข้างๆ เธอ “โอเค ฉันฟังผิด แต่คุณกินมันหน่อยเถอะ อาหารเช้าแบบนี้ ฉันไม่เคยซื้อให้ใครมาก่อน”
ติ๊ง!
ลิฟต์มาแล้ว
มายมิ้นท์ยกเท้าเดินเข้าไป ด้านในมีคุณลุงคุณป้าสองคน สวมชุดออกกำลังกาย น่าจะไปออกกำลังกายตอนเช้าที่สวนดอกไม้ในเขต
มายมิ้นท์ยิ้มให้พวกเขาก่อน จากนั้นก็หุบยิ้ม แล้วพูดกับเปปเปอร์ที่เดินตามหลังเข้ามา “คุณเคยซื้อให้คนอื่นหรือเปล่า ไม่ต้องบอกฉันหรอก ฉันไม่ได้สนใจ เพราะอาหารเช้าทั้งหมดที่คุณซื้อ ฉันจะไม่ยอมรับมัน”
ได้ยินคำพูดนี้ หัวใจเปปเปอร์ก็แข็งทื่อ เปลือกตาผลุบลง มีกลิ่นอายหดหู่แผ่ออกมารอบตัว
คุณลุงคุณป้าด้านข้างทนมองต่อไปไม่ไหว เอ่ยปากถาม “สาวน้อย ทะเลาะกับแฟนเหรอ?”
เปปเปอร์ได้ยินคำว่าแฟนคำนี้ ดวงตาก็เป็นประกาย และกลับมาสู่สภาวะปกติอย่างรวดเร็ว แล้วพยักหน้ากับคุณลุงคุณป้าอย่างรู้สึกผิด แสดงออกว่าขอโทษที่รบกวนพวกเขา
การกระทำนี้ของเขา เห็นได้ชัดว่ายอมรับว่าตัวเองคือ ‘แฟน’ ที่คุณลุงคุณป้าพูด
มายมิ้นท์ตกตะลึง
ผู้ชายคนนี้ทำไมไร้ยางอายขนาดนี้!
ขณะที่มายมิ้นท์เตรียมอธิบายว่าเปปเปอร์ไม่ใช่แฟนตน จู่ๆ คุณป้าก็เอ่ยปากหัวเราะชอบใจ “สาวน้อย ที่พวกเธอคุยกันเมื่อกี้ฉันได้ยินหมดแล้ว เธอเป็นแบบนี้มันไม่ดีนะ”