ตอนที่ 1644 ความกังวลที่ซ่อนอยู่ของวิหารมารโลหิต (2)
เมื่อได้เห็นความสามารถของหลานชายตัวเองแสดงออกมามากขึ้นเรื่อยๆ ในใจผู้อาวุโสหลินก็เต็มไปด้วยความภูมิใจและยินดี แต่ใครจะไปคิดว่าจู่ๆเขาจะเป็นบ้าหลังจากเข้าสํานักธาราเมฆได้ไม่นาน!
และสิ่งที่ทําให้ผู้อาวุโสหลินยิ่งรับไม่ได้ก็คือ หลานชายของเขาถูกคนทําร้ายจนเป็นบ้า!
แม้ว่าพวกเขาจะไม่สามารถเข้าไปในสํานักธาราเมฆได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าพวกเขาไม่รู้เรื่องที่เกิดขึ้นข้างใน ศิษย์ของสิบสองวิหารที่ฝึกฝนอยู่ในสํานักธาราเมฆจะออกจากภูเขาฟูเหยาในวันที่สํานักเปิดประตูและนําข่าวของที่นั่นไปยังจุดติดต่อเพื่อให้คนนําข่าวกลับไปส่งที่วิหาร
ด้วยเหตุนั้น ผู้อาวุโสหลินจึงรู้ว่าหลานชายของเขาได้รับการปฏิบัติที่โหดร้ายทารุณในสํานักธาราเมฆ!
วิหารปีศาจเพลิง เฉียวฉู่
คําพวกนี้ฝังอยู่ในใจของผู้อาวุโสหลิน
วิหารมารโลหิตกับวิหารปีศาจเพลิงก็ไม่ถูกกันอยู่ก่อนแล้ว ยังรวมเรื่องที่วิหารปีศาจเพลิงดึงตัวเฉียวฉู่ที่เป็นหนึ่งในคนที่โดดเด่นที่สุดในงานชุมนุมเทพยุทธ์ครั้งล่าสุดนี้ไปด้วย เรื่องนี้ผู้อาวุโสโทษวิหารปีศาจเพลิงเต็มๆ
ไม่งั้นเฉียวฉู่ที่ไม่ได้มีเรื่องแค้นเคืองอะไรกับหลินเฮ่าอวี่ จะเล่นงานหลินเฮ่าอวี่มากถึงขนาดนี้ทําไม?
แม้ว่าผู้อาวุโสหลินจะพยายามระงับความโกรธอย่างเต็มที่ แต่ความเกลียดชังที่เขามีต่อวิหารปีศาจเพลิงและเฉียวฉู่ยิ่งเพิ่มขึ้นทุกวัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขามองไปที่สภาพวิกลจริตของหลินเฮ่าอวี่ ในใจเขาก็ยิ่งเจ็บปวดและโกรธแค้น
กู่อี้มองเหล่าผู้อาวุโสที่รวมตัวกันอยู่ในห้องโถงอย่างเงียบๆ
การที่ผู้อาวุโสหลินหยิบยกข้อเสียเปรียบที่วิหารมารโลหิตได้รับในงานชุมนุมเทพยุทธ์ครั้งล่าสุดมานั้น มีเรื่องส่วนตัวของเขาปนอยู่ด้วยไม่มากก็น้อย แต่เขาฉลาดมากที่ไม่ได้กล่าวออกมาอย่างชัดแจ้งเกินไปนัก แต่กลับพูดอยู่บนผลประโยชน์ของวิหารมารโลหิต ทําให้ไม่มีใครสามารถโต้แย้งได้
ยิ่งไปกว่านั้น สิ่งที่ผู้อาวุโสหลินพูดก็เป็นเรื่องจริง สถานการณ์ของวิหารมารโลหิตตอนนี้ชวนให้ลําบากใจอยู่บ้าง
ตลอดงานชุมนุมเทพยุทธ์ พวกเขาไม่สามารถดึงตัวคนที่พวกเขาจับตามองได้เลยสักคน แต่กลับเสียศิษย์ที่มีพรสวรรค์สูงไปถึง 2 คน นี่มันทําให้คนกระอักเลือดได้จริงๆ
“พอชินเยียนกลับมา ข้าจะถามนางว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ถ้าเรื่องนี้เป็นการกระทําโดยเจตนาของวิหารปีศาจเพลิง พวกเรา วิหารมารโลหิต จะไม่ปล่อยผ่านไปง่ายๆอย่างแน่นอน ผู้อาวุโสหลิน เจ้าวางใจเถอะ ข้าจะทําให้วิหารปีศาจเพลิงและเจ้าเฉียวฉู่นั่นให้คําตอบแก่เจ้าและหลินเฮ่าอวี่ให้ได้” กู่อี้พูด
ผู้อาวุโสหลินพยักหน้าโดยแรงด้วยสีหน้าตื้นตัน
ไม่ว่าสิบสองวิหารจะวางแผนร้ายต่อกันอยู่เบื้องหลังยังไง แต่เมื่ออยากจะต่อต้านวิหารอื่นอย่างเปิดเผย พวกเขาก็ยังต้องให้ประมุขวิหารเป็นคนตัดสินใจ ไม่ว่าจะแบกความเกลียดชังไว้มากเพียงใด ก็ไม่สามารถฝืนกฏของวิหารมารโลหิต และไปจัดการเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวไม่ได้
“ข้าขอขอบคุณท่านประมุขแทนเฮาอวี่ด้วยขอรับ”
ผู้อาวุโสหลินคุกเข่าคํานับ
กู่อี้โบกมือบอกให้เขายืนขึ้นและพูดคุยกับผู้อาวุโสคนอื่นอีกเล็กน้อยก่อนจะไล่ทุกคนออกไป
เมื่อเดินออกมาจากห้องโถง กู่อี้ก็หันไปมองผู้เยาว์ที่มีใบหน้าหล่อเหลาซึ่งยืนอยู่นอกประตู
“เจ้าได้ยินทุกอย่างชัดแล้วใช่ไหม?” สายตาของกู่อี้เปลี่ยนเป็นเย็นชาเล็กน้อย
กู่อิ่งที่ยืนอยู่นอกประตูยักไหล่ เขากอดอกพิงประตูอย่างเกียจคร้านและพูดยิ้มๆว่า “ถ้าท่านหมายถึงที่ผู้อาวุโสหลินบนนั่นล่ะก็ ข้าได้ยินแล้ว”
กู่อี้พูดเหน็บแนมขึ้นว่า “ข้าให้เจ้าไปที่สํานักธาราเมฆ ส่วนหนึ่งก็เพื่อส่งยาให้สวี่มู่ อีกส่วนเพื่อดูสถานการณ์ในสํานักธาราเมฆว่าเป็นยังไงบ้าง แล้วคําตอบที่เจ้าให้ข้าคืออะไร? ทุกอย่างสงบเรียบร้อยดี? นี่คือสิ่งที่เจ้าเรียกว่าเรียบร้อยดีงั้นเรอะ? หลินเฮ่าอวี่เป็นบ้าวันเดียว กับที่เจ้ากลับมาเนี่ยนะ กู่อิ่ง นี่เหรอที่เจ้าบอกว่าสงบเรียบร้อยดี?”
สายตาของกู่อี้ยิ่งเย็นชามากขึ้นเรื่อยๆ ทันทีที่สิ้นเสียง เขาก็ตบหน้ากู่อิงทันที เสียงตบนั้นดังมาก ใบหน้าเรียบเนียนของกู่อิ่งขึ้นรอยฝ่ามือห้านิ้วสีแดงแจ๋ทันที!