ตอนที่ 320 เจ้ายอมรับได้หรือไม่
หลังจากที่ซูเหวินออกจากจวนอันผิงโหวแล้ว ซูจิ่วซือและซูเหิงก็มีงานมากขึ้น ซูจิ่วซือรับผิดชอบดูแลงานบ้านงานเรือนทั้งหมดในจวนอันผิงโหวชั่วคราว นางรับงานต่างๆ มาไว้ในมือ
ส่วนซูเหิงเข้ารับราชการเป็นขุนนาง แต่ละวันก็มีงานยุ่งมาก
สองวันต่อมาขณะที่ซูจิ่วซือกำลังตรวจสมุดบัญชี จู่ๆ กู้หลียวนก็มาหา ยังไม่ทันเข้าไปในห้องหนังสือ เสียงก็มาถึงก่อน “จิ่วซือ ข้าได้ข่าวว่าซูฉีเมาเหล้าตกลงไปในทะเลสาบจมน้ำตายแล้ว”
ซูจิ่วซือไม่ได้เงยหน้าขึ้น เพียงแต่ร้องอืมเบาๆ
“เจ้าเป็นคนจัดการ!”
ซูจิ่วซือไม่ปฏิเสธ ถือว่ายอมรับอย่างเงียบๆ
กู้หลียวนยืนพิงโต๊ะทำงานของซูจิ่วซือ “ท่านน้าพาซูหังออกจากเมืองหลวงแล้ว”
“ถือว่าอารองรู้สถานการณ์ รู้ว่ารักษาชีวิตไว้ดีกว่า ซูฉีต่างออกไป คิดแต่จะรนหาที่ตาย ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ข้าไม่ช่วยให้เข้าสมใจได้อย่างไร”
“เดิมทีซูฉีก็เป็นคนวู่วาม เจ้าขับไล่พวกเขาออกจากจวนอันผิงโหวอย่างนี้ เขาต้องแก้แค้นเจ้าแน่ จิ่วซือ ข้าอยู่ข้างเดียวกับเจ้า แค่ถามดูเท่านั้นเอง
ใช่สิ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ไม่รู้ว่าเจ้าได้ข่าวหรือยัง เฉินหรงได้รับแต่งตั้งเป็นรัชทายาทแล้ว อนาคตเจ้าจะรุ่งเรือง เป็นไปได้มากที่จะได้เป็นฮองเฮา พอรู้ว่าเฉินหรงเป็นรัชทายาทแคว้นเจียง ท่านแม่คงนึกเสียใจที่เมื่อก่อนเคยทำกับเฉินหรงอย่างนั้น ย่อมกลัวว่าเฉินหรงจะแก้แค้น”
“เรื่องนี้ข้าได้ข่าวแล้ว เฉินหรงแค้นนาง แต่อย่างไรก็คงนึกถึงบุญคุณที่นางเลี้ยงดู คงไม่ฆ่านางหรอก หลียวน ต่อไปเจ้าตั้งใจจะทำอะไร”
“ข้าคิดไว้แล้ว ข้าไปแคว้นเจียงกับเจ้า ที่เมืองหลวงนี่ไม่มีอะไรสนุก ข้าเองก็ไม่อยากแย่งสิทธิการเป็นผู้สืบทอดสกุลกู้กับจื่อหยวน เดิมทีข้าก็ไม่สนใจอยู่แล้ว ยังไม่เคยไปเมืองหลวงตูเฉิง ไปเที่ยวที่นั่นก็ดีเหมือนกัน”
พอซูจิ่วซือได้ยินว่ากู้หลียวนจะไปแคว้นเจียงกับตนก็ดีใจมาก นางวางสมุดบัญชีในมือลง “ดีจริง เราไปหาเฉินหรงด้วยกัน”
“แต่ว่า ยังมีอีกเรื่อง…” กู้หลียวนอ้ำอึ้ง ที่จริงเขาไม่อยากบอกซูจิ่วซือ แต่รู้สึกว่าถ้าปิดบังคงไม่ดี พอคิดทบทวนแล้ว จึงตัดสินใจบอกซูจิ่วซือ
“พูดเถอะ! ข้าฟังอยู่ หรือกลัวว่าข้าจะรับไม่ได้”
“ฮ่องเต้แคว้นเจียงทรงจัดการหมั้นหมายให้เฉินหรง เป็นเฟิงชิงสุ่ยธิดาของแม่ทัพสยบปฐพีแห่งแคว้นเจียง เจ้าเคยได้ยินชื่อนางหรือไม่”
กู้หลียวนพูดพลางสังเกตสีหน้าซูจิ่วซือ แล้วเห็นสีหน้านางเกร็ง แล้วกลับเป็นปกติอย่างรวดเร็ว
เขาจึงพูดต่อ “เฉินหรงเป็นคนอย่างไรพวกเรารู้ดี การหมั้นหมายครั้งนี้ย่อมไม่ใช่ความต้องการของเฉินหรง ฮ่องเต้มักชอบจับคู่สะเปะสะปะ มีราชโองการหมั้นหมายตามพระทัย ไม่เคยถามว่าพอใจหรือไม่ อยากแต่งงานหรือไม่”
ซูจิ่วซือได้ยินเรื่องนี้ก็รู้สึกหงุดหงิด แต่นางมั่นใจในตัวกู้เฉินหรงจึงยังคงสงบนิ่ง นางหลุบตาลง ไม่แสดงความรู้สึกออกมาทางแววตา “ฮ่องเต้แคว้นเจียงทรงจัดการหมั้นหมายเฟิงชิงสุ่ยให้เฉินหรง ความจริงแล้วก็เพื่อให้เขาอยู่ในตำแหน่งรัชทายาทได้อย่างมั่นคง
เฟิงเชียนบิดาเฟิงชิงสุ่ยกุมอำนาจทางทหารไว้ในมือ เวลานี้เฉินหรงไม่มีอิทธิพลหนุนหลัง เพิ่งไปถึงแคว้นเจียงไม่นาน ถ้ามีเฟิงเชียนสนับสนุน คงช่วยเขาได้จริง ถ้าข้าเป็นฝ่าบาท ก็คงทำอย่างนี้”
กู้หลียวนมองดูซูจิ่วซือด้วยความประหลาดใจ ท่าทีของนางแตกต่างจากเด็กสาวทั่วไป ได้ยินเรื่องนี้ ยังสามารถวิเคราะห์ได้อย่างสงบ ไม่เข้าใจกู้เฉินหรงผิดไป แล้วไม่ยอมพบกู้เฉินหรงหรือก่อความวุ่นวาย
“เจ้ายอมรับได้หรือ”
ซูจิ่วซือจับสมุดบัญชีที่วางบนโต๊ะ แล้วสั่นหัว “ยอมรับไม่ได้”
“งั้นเจ้า…”
——
ตอนที่ 321 ศัตรูหัวใจที่แข็งแกร่ง
“การหมั้นหมายกับการแต่งงานเป็นคนละเรื่องกัน รอให้สะสางงานในมือเสร็จ ข้าจะไปหาเฉินหรง
ข้าอยากฟังความเห็นของเขา ถ้าเขาตั้งใจจะแต่งงานกับเฟิงชิงสุ่ย ข้าจะไปจากแคว้นเจียง ข้าไม่ยอมเป็นเมียน้อยของใครทั้งนั้น และไม่ชอบให้เขามีเมียน้อยมาแทรกระหว่างเขากับข้า”
“เป็นผู้หญิงที่ดี มีปณิธาน พี่ชื่นชมเจ้า แม้จะยากสักหน่อย แต่พี่ต้องช่วยเต็มที่ ถึงอย่างไรก็ไม่ยอมให้ใครข่มเหงน้องสาวข้าเด็ดขาด แต่เฟิงชิงสุ่ยร้ายกาจกว่าองค์หญิงสามมาก พอไปถึงแคว้นเจียง เจ้าต้องระวังนาง”
เดิมทีซูจิ่วซือไม่รู้ว่าเฟิงชิงสุ่ยเป็นใคร หลังจากฟู่เฉินหรงไปแคว้นเจียงแล้ว นางจึงเริ่มสอบถามเรื่องราวของเมืองหลวงตูเฉิง จนเข้าใจเรื่องราวไม่น้อย นางจึงรู้เรื่องเฟิงชิงสุ่ย ถึงขั้นนับถือเฟิงชิงสุ่ย
ผู้หญิงคนนี้สามารถเข้าสู่สนามรบสังหารข้าศึก อยู่ในห้องยังดีดพิณ รูปโฉมงดงามยิ่งนัก ถือว่าเป็นยอดหญิง
เป็นผู้หญิงที่ใครๆ ในเมืองหลวงตูเฉิงอยากแต่งงานด้วย ซุ่นตี้ทรงชื่นชมผู้หญิงคนนี้มาก ยอมละเมิดแบบแผนอนุญาตให้นางเลือกสามีเอง ที่นางเป็นคู่หมั้นของฟู่เฉินหรง คงเป็นเพราะนางชอบฟู่เฉินหรงแน่
กู้เฉินหรงอยู่เมืองหลวงแคว้นเว่ยเป็นที่ต้องตาของหญิงสาว นึกไม่ถึงว่าพอไปที่เมืองหลวงแคว้นเจียงก็ยังเป็นเช่นนี้ เพิ่งไปถึงก็มีคู่หมั้นที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้
ซูจิ่วซือรู้ว่าเฟิงชิงสุ่ยโดดเด่นดีเลิศ ทั้งยังเป็นคนเฉลียวฉลาด เดิมทีนางก็ชื่นชมคนแบบนี้ ถ้าเฟิงชิงสุ่ยไม่คิดร้ายต่อนาง นางกลับยินดีเป็นเพื่อนด้วย
นางไม่ใส่ใจว่าใครจะชอบฟู่เฉินหรงแต่คำนึงว่าฟู่เฉินหรงคิดอย่างไร จะทำอย่างไร
“ข้ามีแผนในใจแล้ว”
“เจ้ามีความมั่นใจอย่างนี้เอง มิน่าเฉินหรงจึงคิดถึงเจ้าเสมอ ตอนมาที่นี่ข้ายังลังเลว่าควรบอกเจ้าเรื่องนี้หรือไม่ ดูแล้วที่ข้าวิตกเกินไป เจ้าทั้งสองเป็นเนื้อคู่กัน ข้ายอมรับ”
กู้หลียวนยอมรับนับถือสองคนนี้จริงๆ ซูจิ่วซือมั่นใจตลอดมา เมื่อเผชิญหน้ากับศัตรูหัวใจอย่างเฟิงชิงสุ่ย นางยังคงมั่นใจ ไม่หวั่นไหว ถ้าเป็นคนอื่น พอได้ยินเรื่องราวความเป็นมาของเฟิงชิงสุ่ย เกรงว่าคงยอมแพ้ไปแล้ว เพราะรเฟิงชิงสุ่ยเป็นศัตรูหัวใจที่แข็งแกร่ง คุณหนูทั่วไปไม่อาจเทียบกับนางได้ ไม่ใช่อาศัยฐานะ แต่อาศัยความสามารถที่แท้จริงของนาง
“ข้าตั้งใจมาที่นี่เพื่อบอกข่าวให้เจ้ารู้ ยังมีอีกเรื่องหนึ่ง ท่านแม่ข้าป่วย คงเป็นเพราะโมโหเจ้า สองวันนี้นอนซมอยู่กับเตียง จื่อหยวนคอยดูแลอยู่”
ซูจิ่วซือร้องอืมออกมา ป่วยก็ดีแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ถือโอกาสป่วยต่อไปไม่ต้องลุกขึ้นอีก!
ซูเหมยสมควรตายตั้งแต่ยี่สิบปีก่อนแล้ว นางปล่อยให้ซูเหมยมีชีวิตสุขสบายมายี่สิบปี ยี่สิบปีควรจะสิ้นสุดแล้ว บัดนี้นางไม่คิดจะหยอกล้อกับซูเหมยอีก แต่เตรียมจะยุติด้วยมือตัวเอง
แต่เวลานี้นางยังรอของสิ่งหนึ่ง รอให้ได้ของสิ่งนี้แล้ว ก็ถึงวันตายของซูเหมย
“เจ้ากับจื่อหยวนเลิกกันแล้วใช่หรือไม่”
ซูจิ่วซือพยักหน้า “อืม เป็นเรื่องที่ต้องเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว”
“ระยะนี้จื่อหยวนเปลี่ยนไป พอเห็นข้าก็ตีหน้ายักษ์ใส่ ถ้าเจ้าขืนทำอะไรท่านแม่ จื่อหยวนต้องแค้นเจ้าแน่ ถึงตอนนั้นก็จะกลายเป็นศัตรูกันจริงๆ”
“แล้วจะเป็นอย่างไรไป ซูเหมยติดหนี้ข้า เขาจะแค้นก็ก็แค้นไป! หลียวน ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่ยุ่งกับเรื่องนี้”
“ข้ายังคงยืนยันคำเดิม เอาละ เจ้าทำธุระของเจ้าเถอะ ข้าไปแล้ว ถ้ามีอะไรจะให้ข้าช่วย ไปหาข้าโดยตรงเลย ข้ามีเพื่อนมากมายในวงการนักเลง ถ้าอยากรู้ข่าวอะไรก็มาหาข้าได้”
“ได้”
ซูจิ่วซือยิ้มให้กู้หลียวน เวลานี้ได้เห็นลูกชายบ่อยๆ ทั้งยังเป็นเพื่อนสนิทกัน นางพอใจมาก