ตอนที่ 620 อยากแต่งงาน
มู่เหล่าหวางเฟยได้ยินก็พยักหน้า ก่อนจะกล่าวออกมาอย่างยิ้มแย้ม “เช่นนั้นก็ดี แม่เชื่อว่าเกอเอ๋อมิใช่คนที่มิรู้เรื่องรู้ราวอันใด นางต้องเข้าใจนิสัยรักเด็กของแม่อย่างแน่นอน”
มู่จวินฮานได้ยินเช่นนั้นก็ขมวดคิ้ว มู่เหล่าหวางเฟยกล่าวถึงเพียงนี้คงตั้งใจให้เด็ก ๆ อยู่ที่นี่ต่อ
“จวินฮาน เจ้าเพิ่งกลับมาก็คงเหนื่อยมากแล้ว รีบไปพักผ่อนเถิด”
มู่จวินฮานมิได้กล่าวอันใดอีกและหันหลังเตรียมจากไป
“อ้อ ใช่แล้ว” มู่เหล่าหวางเฟยเอ่ยออกมาอีกครั้ง
“ในเมื่อถิงฟางมิได้ตั้งครรภ์ ตอนนี้ในจวนก็มีนายหญิงเพียงไม่กี่คน อีกทั้งพระชายาก็ยังตั้งครรภ์อยู่ มิสู้คืนนี้เจ้าไปค้างกับถิงฟางเพื่อจะได้มิเป็นอันตรายต่อครรภ์ของพระชายา”
มู่จวินฮานเข้าใจความหมายของมู่เหล่าหวางเฟยดี เพียงแต่หัวใจของเขามิต้องการเช่นนั้นจึงจากไปโดยไม่ได้ตอบรับอันใด
“มู่เหล่าหวางเฟย ดูท่าทางท่านอ๋องตอนนี้คงมิยอมให้ท่านยื่นมือเข้าไปยุ่งเรื่องในเรือนหลังแล้วเจ้าค่ะ”
คำพูดของฟางจูมิได้เกินจริงเลย มู่เหล่าหวางเฟยก็รู้ดี เพียงแต่ไม่มีทางยอมให้มู่จวินฮานโปรดปรานอันหลิงเกอเพียงคนเดียว !
หากเปลี่ยนเป็นหญิงอื่น บางทีนางอาจทำเป็นมิรู้เห็นก็ได้ แต่อันหลิงเกอและทุกคนที่เกี่ยวข้องกับฮูหยินใหญ่อันมิควรมีอำนาจต่อหน้านางเช่นนี้
สิบปีก่อน นางสามารถเอาชนะฮูหยินใหญ่อันได้ ตอนนี้นางก็ต้องเอาชนะบุตรีเยี่ยงอันหลิงเกอได้เช่นกัน !
เมื่อเห็นสีหน้าของมู่เหล่าหวางเฟยเปลี่ยนไป ฟางจูก็รู้ว่าอีกฝ่ายคงนึกถึงฮูหยินใหญ่อันเป็นแน่ นางจึงทำเพียงยืนอยู่ด้านข้างอย่างเงียบ ๆ เพื่อรอจนสีหน้าของมู่เหล่าหวางเฟยกลับมาอ่อนโยนอีกครา แล้วนางจึงเดินไปด้านหลังเพื่อช่วยนวดไหล่ให้
“เหล่าหวางเฟยเจ้าคะ…” ฟางจูลองหยั่งเชิง
“หืม ? ” มู่เหล่าหวางเฟยเหมือนรู้ว่าฟางจูอยากจะกล่าวอันใด
“ตอนนี้ฟางจูอยู่ในจวนโดยไร้ซึ่งฐานะใด มิรู้ว่าท่านอ๋องจะกำจัดฟางจูตอนไหน ฟางจูเป็นเพียงสตรีคนหนึ่งและหวังว่าชีวิตนี้จักได้มีครอบครัวบ้างเจ้าค่ะ”
คาดมิถึงว่าสิ่งที่ฟางจูกล่าวออกมาจักเป็นเรื่องที่มู่เหล่าหวางเฟยมิเคยคาดคิดมาก่อน
คิดว่าอีกฝ่ายอยากให้แต่งตั้งตำแหน่งที่เหนือกว่านางกำนัลให้ แต่คาดมิถึงว่าอยากแต่งงานเสียอย่างนั้น
“หลายวันก่อนเจ้ามีบางอย่างกับท่านอ๋องของชนเผ่าที่มาร่วมงานแต่งเชื่อมสัมพันธ์มิใช่หรือ ? ข่าวลือในวังหลวงเหล่านั้นข้าเองก็ได้ยิน มิรู้ว่า…”
“ฟางจูมิแต่งกับเขาเจ้าค่ะ ! ” นางจักแต่งไปเมืองอื่นมิได้ เดิมทีนางก็มีชีวิตอยู่ใต้ชื่อเสียงของมู่เหล่าหวางเฟย หากไปต่างถิ่นต้องไม่มีผู้ใดยอมรับนางแน่
ดังนั้น…
“ถ้าเช่นนั้นฟางจู เจ้ามีคนในใจหรือไม่ ? ” มู่เหล่าหวางเฟยลองถามหยั่งเชิง
“ฟางจูจำได้ว่ารองเสนาบดีกรมคลังยังมีบุตรชายอีกคน นามว่ากูซูเฉี่ยเฉิงเจ้าค่ะ”
หืม ? ชอบเขาเองหรือ ?
กูซูเฉี่ยเฉิงเป็นพี่ชายของกูซูเฉี่ยอวี่ หลังจากตระกูลกูซูเกิดเรื่องเพราะหอพิษกู่ เขาก็เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ ทั้งยังได้รับแต่งตั้งให้มีตำแหน่งเป็นท่านอ๋องน้อยอีกด้วย
มู่เหล่าหวางเฟยพยักหน้าจึงถือว่าเป็นการอนุญาต
“อีกสองสามวันก็เรียกเขามาให้ข้าดูหน่อย”
มู่เหล่าหวางเฟยมิได้สนใจเรื่องการแต่งงานของฟางจูอยู่แล้ว มิได้นึกถึงแผนการที่อยู่ในใจของฟางจูด้วย
นางอยากแต่งงานที่ไหนกันเล่า นางแค่อยากมีฐานะสูงขึ้นเท่านั้น ทว่ามินานมู่เหล่าหวางเฟยก็เรียกกูซูเฉี่ยเฉิงเข้าพบ
ตระกูลกูซูมีชื่อเสียงในต้าโจวมิน้อย แต่เพราะต้องการหลีกเลี่ยงความหวาดระแวงจึงมิเคยกุมอำนาจใดเลย
ต่อมาเพราะถูกฆ่าล้างตระกูลจึงได้รับการชดเชยจากฮ่องเต้
บัดนี้ได้ยินว่าฟางจูอยากพบ กูซูเฉี่ยเฉิงก็รู้เหตุผลทันที ความคิดของสตรีแค่มองก็รู้แล้วว่าคงต้องการแลกเปลี่ยนบางอย่างกับตนเท่านั้น
ตอนนี้กูซูเฉี่ยเฉิงได้เพียงดูแลกรมคลัง แต่หากเขาได้รับความไว้วางใจจากมู่เหล่าหวางเฟยผู้ที่สามารถเข้าออกวังหลวงและจวนอ๋องมู่ได้อย่างอิสระมาคอยช่วยเหลือก็ถือว่าเป็นเรื่องดีมิน้อย
อีกอย่างคือกฎที่รุ่นบิดายึดถือกันมา มิได้หมายความว่ากูซูเฉี่ยเฉิงต้องยึดถือไปด้วย เขาเองก็ไม่ต้องการทำเช่นนั้นอยู่แล้ว หากมีโอกาสก็อยากเป็นคนที่ประสบความสำเร็จเช่นกัน
เพียงแต่ความทะเยอทะยานเช่นนี้จักบอกให้ผู้ใดรู้ไม่ได้เด็ดขาด
“คารวะมู่เหล่าหวางเฟยขอรับ”
เมื่อเห็นท่าทางนอบน้อมแต่แฝงไว้ด้วยความองอาจของกูซูเฉี่ยเฉิง ฟางจูก็รู้ว่ามองคนมิผิด
นางเชื่อในตัวของกูซูเฉี่ยเฉิง
“ท่านอ๋องน้อยกูซู”
มู่เหล่าหวางเฟยมิได้คุ้นเคยกับเขาหรอก ถึงขั้นมิเคยเห็นหน้ามาก่อนด้วยซ้ำ ภายในราชสำนักแล้วคนผู้นี้ก็มิได้เป็นที่กล่าวถึงมากนัก
นางมิรู้ด้วยซ้ำว่าเหตุใดฟางจูจึงไปรู้จักและชอบพอกับคนผู้นี้ได้
“ขอรับ”
กูซูเฉี่ยเฉิงมองไปที่ฟางจูและเหมือนรู้อันใดบางอย่างจึงยิ้มให้อย่างสุภาพ
“ฟางจูที่อยู่ข้างกายของข้าก็ถึงวัยแต่งงานแล้ว มิทราบว่าท่านอ๋องน้อยมีผู้ใดในใจหรือไม่？”
มู่เหล่าหวางเฟยเอ่ยถามตามตรงจนฟางจูอดหน้าแดงเรื่อมิได้
“ไม่มีขอรับ”
กูซูเฉี่ยเฉิงทราบความคิดของฟางจูดีและเขาก็มีใจตอบรับเช่นกัน ฉะนั้นเขาจึงมิได้กล่าวอันใดออกมา
“หืม ? เช่นนั้นก็ดี ข้ามองแล้วพวกเจ้าช่างเหมาะสมราวกิ่งทองใบหยกเสียจริง”
มู่เหล่าหวางเฟยหัวเราะออกมา เรื่องนี้นางมิได้ใส่ใจและแค่กล่าวไปตามน้ำเท่านั้น
“มู่เหล่าหวางเฟยจักประทานสมรสให้ข้ากับฟางจูกู่เหนียงหรือขอรับ ? ” กูซูเฉี่ยเฉิงแสร้งมิเข้าใจ
“ถูกแล้ว” มู่เหล่าหวางเฟยจับมือของฟางจูเอาไว้และแสร้งทำสนิทสนม
“คือ…”
“มีอันใดหรือ ? ”
มู่เหล่าหวางเฟยขมวดคิ้วพลางมองกูซูเฉี่ยเฉิงอย่างมิเข้าใจ ฟางจูก็ประหลาดใจเพราะเมื่อครู่เขาเหมือนตกลงแล้วแท้ ๆ เหตุใดตอนนี้ถึงเปลี่ยนไปเล่า
เมื่อเห็นฟางจูกังวลถึงเพียงนี้ กูซูเฉี่ยเฉิงก็ยิ่งมั่นใจ ก่อนจักยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย
“ข้าเพียงรู้สึกว่าฟางจูกู่เหนียงเป็นที่โปรดปรานของมู่เหล่าหวางเฟย หากยกให้คนเยี่ยงข้าก็จักลำบากนางเกินไปหรือไม่ขอรับ ? ”
เดิมทีฟางจูคิดว่าเป็นเพราะเรื่องที่ผ่านมาระหว่างตนและท่านอ๋องของชนเผ่า แต่เมื่อได้ยินเรื่องที่มิเกี่ยวข้อง นางก็รู้สึกสบายใจขึ้น
“เช่นนั้นท่านอ๋องน้อยจักทำให้ฟางจูลำบากหรือเจ้าคะ ? ” ฟางจูเอ่ยออกมาเสียเอง กูซูเฉี่ยเฉิงได้ฟังก็เลิกคิ้วขึ้น
“ไม่มีทาง”
“เช่นนั้นก็ดีเจ้าค่ะ”
ฟางจูยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน มองแล้วช่างงดงามยิ่งนัก เพียงแต่สิ่งที่กูซูเฉี่ยเฉิงเห็นกลับทะลุเข้าไปถึงสิ่งที่อยู่ในจิตใจของนางต่างหาก
“เช่นนั้นข้าขอขอบพระคุณมู่เหล่าหวางเฟยที่ประทานสมรสให้ขอรับ ขอบใจฟางจูกู่เหนียงด้วย ! ”
เช่นนั้น งานแต่งครั้งนี้ก็ถือว่าสำเร็จแล้ว
ตอนที่อันหลิงเกอทราบเรื่อง เดิมทีก็มิได้มีความคิดเห็นใด อย่างไรตอนนี้นางก็กำลังตั้งครรภ์อยู่จึงมิอยากคิดมาก
แต่เมื่อได้ทราบฐานะของกูซูเฉี่ยเฉิงแล้ว นางจึงรู้สึกว่าเรื่องนี้มีบางอย่างแปลกไป
ยังมิต้องเอ่ยถึงความสัมพันธ์ระหว่างกูซูเฉี่ยเฉิงและกูซูเฉี่ยอวี่ อันหลิงเกอรู้สึกว่ามู่เหล่าหวางเฟยอาจมีแผนการบางอย่างอยู่ก็ได้
ส่วนมู่จวินฮานย่อมมิสนใจเรื่องเล็กน้อยเหล่านี้อยู่แล้ว เพียงแต่การที่ต้องคอยระวังมู่เหล่าหวางเฟยเช่นนี้ก็ทำให้อันหลิงเกออดคิดมากมิได้
เหตุใดมู่เหล่าหวางเฟยจึงยกคนที่ไว้ใจให้แต่งงานกับท่านอ๋องสกุลอื่น？
หรือเกิดความโลภในยศถาบรรดาศักดิ์ขึ้นมา ?
หรือว่าตำแหน่งของมู่จวินฮาน…
แม้เหตุผลที่อันหลิงเกอคาดเดาจักมิถูกต้องทั้งหมด ทว่าผลลัพธ์ก็เหมือนกันเพราะเป้าหมายล้วนเหมือนกันทั้งหมด