ฉินซินหยิ่งจ้องถังซีอย่างเกลียดชัง และกรีดร้อง “เธอไม่อยู่ในฐานะที่จะพูดถึงถังซีต่อหน้าฉัน! เขาลืมถังซีเร็วขนาดนี้ก็เพราะเธอ! พวกเธอไม่คู่ควรที่จะพูดถึงถังซี!”
“พอได้แล้ว!” เฉียวเหลียงมองฉินซินหยิ่งอย่างเย็นชาและกล่าวเสียงเข้ม “คุณควรเรียนรู้ที่จะหุบปาก และประพฤติตัวให้ดี ถ้ายังอยากอยู่ในเฉียวกรุป!”
ถังซีบอกได้เลยว่าเฉียวเหลียงโกรธจริงๆ เธอรีบกระตุกแขนเสื้อเฉียวเหลียง และกล่าวเบาๆ “ฉันเจ็บเท้า…”
เฉียวเหลียงมองถังซีด้วยความตกใจ แล้วก้มลงอุ้มเธอ ฉินซินหยิ่งแทบเป็นบ้าเมื่อเห็นเฉียวเหลียงเอาใจผู้หญิงที่ชื่อเซียวโหรวคนนี้มากเหลือเกิน เขาควรเป็นของเธอ! แม้เขาจะไม่ได้เป็นของเธอ เขาก็ควรจะเป็นของถังซี ไม่ใช่สาวบ้านนอกคนนี้! ที่เธอทำทุกอย่างทั้งหมดนี้ ไม่ใช่เพื่อเปิดโอกาสให้เฉียวเหลียงกับผู้หญิงบ้านนอกที่โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้!
“เฉียวเหลียง!” ฉินซินหยิ่งรีบวิ่งไปยืนขวางทางเฉียวเหลียง “คุณ… ฉันรู้ว่าถังซีอยู่ที่ไหน เราไปหาถังซีกันเถอะ ผู้หญิงคนนี้ไม่เหมาะกับคุณหรอก ไม่เหมาะกับคุณสักนิดเดียว คุณคู่ควรกับผู้หญิงสูงศักดิ์อย่างถังซี ไม่ใช่เด็กสาวบ้านนอกแบบนี้”
เฉียวเหลียงมองฉินซินหยิ่งอย่างเย็นชา เธอช่างรู้จักพูดจริงๆ หากคนที่เขาอุ้มอยู่ไม่ใช่ซีซี เธออาจสร้างความบาดหมางระหว่างพวกเขาได้สำเร็จ!
เมื่อได้ยินคำพูดของฉินซินหยิ่ง ถังซีไม่รู้ว่าเธอควรร้องไห้หรือว่ายิ้มดี เธอควรขอบคุณฉินซินหยิ่งที่เรียกเธอว่า ‘ผู้หญิงสูงศักดิ์’ หรือควรเกลียดฉินซินหยิ่งที่บอกว่าเธอเป็น ‘เด็กสาวบ้านนอก ไม่เหมาะกับเฉียวเหลียงสักนิดเดียว’ ”
“ฉินซินหยิ่ง อย่าแหย่จมูกคุณเข้ามาในเรื่องของผม!” เฉียวเหลียงตะคอก เมื่อถังซีได้ยินประโยคนี้เธอก็ยิ้มกว้าง แล้วโอบแขนรอบคอเฉียวเหลียง ราวกับจะแสดงตนว่าเธอเป็นเจ้าของเขา จากนั้นก็ยิ้มยั่วเย้าฉินซินหยิ่ง และซบศีรษะกับอกเฉียวเหลียงโดยไม่สนใจฉินซินหยิ่งที่ยืนอยู่ตรงหน้า เฉียวเหลียงกอดเธอไว้ให้แน่ใจว่าไม่มีใครมองเห็นใบหน้าเธอ แล้วพาเธอเดินออกไป
ฉินซินหยิ่งจ้องมองคนทั้งสองเขม็ง เธอเกือบจะเป็นบ้า! ทำไม… ทำไมเฉียวเหลียงถึงทำตัวน่ารักเหลือเกินกับผู้หญิงคนนี้! ทำไมผู้หญิงบ้านนอกคนนี้ถึงได้เป็นเจ้าของหัวใจเฉียวเหลียง!
ขณะเฉียวเหลียงอุ้มเธอออกจากแผนกออกแบบ ถังซีซุกหน้าในอ้อมแขนเฉียวเหลียงแล้วระเบิดเสียงหัวเราะ เฉียวเหลียงเดินเข้าไปในลิฟต์ ก้มมองหญิงสาวร่างเล็กๆ ในอ้อมแขนเมื่อรู้สึกว่าเธอเคลื่อนไหว จากนั้นเขาก็เลิกคิ้วขึ้นถามว่า “คุณคิดว่าเป็นเรื่องตลกเหรอ”
ถังซีเงยหน้าขึ้นมองเฉียวเหลียงด้วยดวงตาเป็นประกาย หัวเราะคิกคัก “อาเหลียง จู่ๆ ฉันก็ค้นพบว่าฉันเหมาะที่จะเป็นนักแสดง และบทบาทที่เหมาะกับฉัน ซึ่งน่าจะเป็นตัวละครที่ดูบริสุทธิ์ราวกับดอกบัวสีขาว จริงๆ แล้วกลับเป็นบทนางร้ายมากกว่า คุณคิดว่ายังไง” แต่ก่อนที่เฉียวเหลียงจะตอบ เธอก็กล่าวต่อไปอย่างสบายใจว่า “ฉันคิดว่าเมื่อกี้นี้การแสดงของฉันประสบความสำเร็จอย่างมาก จริงไหม และคุณก็ปรากฏตัวขึ้นในเวลาที่เหมาะสมพอดี…”
เฉียวเหลียงมองเธออย่างพูดไม่ออก และขมวดคิ้ว “เท้าคุณไม่เจ็บแล้วเหรอ”
ถังซีมองลงไปที่เท้าของตัวเองแล้วทำปากยื่น “ร่างนี้อ่อนแอเกินไป อ่อนแอเหลือเกิน ฉันคงต้องออกกำลังกายให้ร่างนี้แข็งแรงกว่านี้ ไม่อย่างนั้นฉันคิดว่าจะเป็นอันตรายสำหรับฉัน ที่จะอยู่เคียงข้างคุณด้วยร่างนี้”
แม้เธอจะมี 008 แต่เธอก็ต้องแบกรับผลสะท้อนกลับอย่างรุนแรงทุกครั้งที่เธอใช้ 008 อย่างเช่นเธอเกือบเสียชีวิตหลังจากช่วยชีวิตเซียวเหยาครั้งที่ผ่านมา ดังนั้นเธอต้องสร้างความแข็งแกร่งให้ร่างกาย เพื่อไม่ให้ผลสะท้อนกลับอย่างรุนแรงแต่ละครั้งทำลายร่างนี้ให้อ่อนแอลงเรื่อยๆ จากนั้นเธอก็จะสามารถใช้ทักษะของ 008 ได้อย่างอิสระมากขึ้น
เมื่อคิดเช่นนี้ ถังซีก็รู้สึกโมโหขึ้นมา ดูเหมือนว่าเธอจะต้องกำจัดฉินซินหยิ่งให้เร็วที่สุด เพื่อไม่ให้ฉินซินหยิ่งเข้ามาทำลายแผนการของเธอ!
เฉียวเหลียงอุ้มถังซีไปที่ห้องทำงานเขา สั่งให้ผู้ช่วยนำถุงน้ำแข็งมาให้ และเริ่มประคบเย็นให้เท้าของเธอ พร้อมกับกล่าวว่า “คุณไม่ต้องออกกำลังกายอะไรทั้งนั้น ผมจะส่งคนมาคุ้มครองคุณเอง”
แม้ถังซีจะรู้ว่าเฉียวเหลียงไม่อยากให้เธอเผชิญกับอะไรที่หนักเกินไป แต่เธอก็ยังอยากพึ่งพาตัวเอง
นอกจากนี้ 008 ยังบอกอีกว่า เมื่อเธอสะสมคะแนนได้มากพอ เธอจะได้ลงมือล้างแค้น ดังนั้นเพื่อให้บรรลุผลในการส่งคนพวกนั้นเข้าสู่กระบวนการยุติธรรม เธอต้องเสริมสร้างร่างกายให้แข็งแกร่ง
ถังซีส่ายศีรษะ “ไม่ได้หรอก ฉันรู้ว่ามีเจ้าหน้าที่ที่เก่งกาจมากมายในหลงเซี่ยว แต่ในฐานะภรรยาในอนาคตของเจ้านายของพวกเขา ถ้าฉันไม่แข็งแกร่งพอ พวกเขาจะไม่ยอมรับฉัน! เพราะฉะนั้นฉันคิดว่าฉันต้องทำให้ร่างกายฉันแข็งแรงกว่านี้”
เฉียวเหลียงนวดเท้าให้เธอ มองหน้าเธออย่างอ่อนใจ แล้วก้มลงดูเท้าบวมๆ นั้น “แม่บอกว่าคุณไม่มีความสุขเลยวันนี้ เกิดอะไรขึ้นกับคุณ”
ถังซีเงียบไป นิ่งมองเฉียวเหลียง แล้วเม้มปากก่อนจะถามว่า “คุณโทรหาฉันเพราะเรื่องนี้เหรอ”
เฉียวเหลียงมองหน้าเธอ “มีอะไรกวนใจคุณหรือ”
“ไม่มีอะไรค่ะ” ถังซียิ้ม “ก็แค่ว่าบริษัทของฉันเพิ่งเริ่มดำเนินการ ฉันเลยกังวลนิดหน่อย ถึงแม้ว่าเงินสามล้านหยวนนั้นจะเป็นเงินที่หามาได้ง่ายๆ แต่ฉันก็ไม่อยากเสียเงินไปเปล่าๆ”
เฉียวเหลียงไม่รู้จะพูดอย่างไรเมื่อได้ยินเหตุผลนี้ เขาลูบผมถังซีและเลิกคิ้ว “เด็กโง่ คุณลืมไปแล้วหรือว่าคุณคือเจ้าหญิงแห่งเอ็มไพร์กรุป ทำไมคุณถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้”
ถังซีนิ่งขึง อึ้งอยู่ค่อนข้างนานก่อนจะสูดลมหายใจแล้วหัวเราะ “จริงสิ ฉันลืมไปได้ยังไงว่าฉันเคยเป็นเจ้าหญิงแห่งเอ็มไพร์กรุป”
เธอขลาดกลัวและปล่อยให้ตัวเองมีแต่ความไม่แน่ใจมานานมากแล้ว… เพราะเธอไม่สามารถวางตัวเป็นเซียวโหรวหรือถังซี คนใดคนหนึ่งได้ แต่ต้องเป็นใครอีกคนที่มีตัวตนอยู่ระหว่างสองคนนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เธอเกลียดตัวเองมาก…
ถังซีมองหน้าเฉียวเหลียงและถามว่า “คุณอยากให้ฉันเป็นถังซีหรือเป็นเซียวโหรว”
เฉียวเหลียงขมวดคิ้ว คิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตอบว่า “คุณคือคุณ ผมรักคุณ ไม่ว่าคุณจะเป็นใครก็ตาม”
ถังซียิ้ม “จริงสิ ฉันคือถังซี และฉันก็เป็นเซียวโหรวด้วย ฉันเป็นได้ทั้งถังซี ทั้งเซียวโหรว ทำไมฉันถึงปล่อยให้เรื่องนี้รบกวนจิตใจฉันอยู่ได้”
และเธอยังสามารถใช้ชีวิตอันแสนมหัศจรรย์ในตัวตนของเซียวโหรวได้ด้วย
ถังซียิ้มโอบแขนรอบคอเขา แล้วจูบเขา “ขอบคุณนะคะ”
เฉียวเหลียงเลิกคิ้ว ถังซียิ้ม “ฉันชอบใช้ชีวิตอิสระมาแต่ไหนแต่ไร และก็คงจะชอบแบบนี้ตลอดไป ถ้าเมื่อไรที่ฉันบ้าคลั่ง และบ้าคลั่งขึ้นเรื่อยๆ จากนี้ไป อย่าพยายามห้ามฉัน แต่ช่วยให้กำลังใจฉันด้วย ได้ไหมคะ”
เฉียวเหลียงเลิกคิ้วมองเธอ “นี่คุณติดสินบนผมด้วยจูบเหรอ”
ถังซีพยักหน้า “ใช่ นี่คือสินบนของฉัน”
เฉียวเหลียงยิ้มและเก็บถุงน้ำแข็ง “ตกลง ตอนนี้คุณพักผ่อนอยู่ในห้องผมก่อน ผมมีประชุม แล้วเราค่อยไปทานอาหารค่ำหลังผมเลิกประชุม”