ตอนที่ 377 รักภรรยาเป็นที่สุด
ความรักดีๆ? ความรักดีๆ จากที่ใดหรือ คำพูดของนางนี้มีจุดผิดสังเกตมากมาย หลอกนางยังพอได้ คนที่แทบไม่ได้ออกจากบ้าน ชีวิตปกติแม้แต่ผู้ชายก็ไม่ค่อยได้เจอ จากเอาความรักจากที่ใดได้หรือ มันเป็นเพียงข้ออ้างที่นางคิดขึ้นมากะทันหันเพื่อให้เฉินยางหายสงสัยเท่านั้น และก็มีเพียงนางที่เป็นคนหูเบาไม่มีเล่ห์เหลี่ยมสมองช้าถึงได้เชื่อ
น่าอวี้พูดสองสามประโยคก็หลอกเอานางเชื่อแล้ว แถมเฉินยางยังขอโทษน่าอวี้อีก คำขอโทษนั้นไม่ต้องสนว่าพูดเพราะอะไร นางได้ยินแล้วก็รู้สึกดี แต่ก็จะสนเพียงรู้สึกดีไม่ได้ ตีเหล็กตอนยังร้อน ต้องฉวยโอกาสนี้รีบพูดเรื่องสำคัญ
“ข้าได้ยินว่าท่านจะตามท่านอ๋องไปที่เมืองเหมิง? ที่นั่นมีคนเร่ร่อนมากมาย โจรอาละวาด ท่านไปแล้วท่านอ๋องก็ไม่อาจดูแลท่านได้ตลอดเวลา หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมาจะทำอย่างไรดี”
ในเมื่อเฉินยางตัดสินใจแล้ว ก็ไม่อาจล้มเลิกได้เพราะคำพูดของคนอื่น ผลนี้ไม่ว่าใครกล่อมก็เช่นกัน “จะเกิดเรื่องอะไรได้ ท่านพี่บอกแล้ว ยามที่ไปมีกององครักษ์ติดตามไปด้วย ในเมื่อเป็นราชโองการของฮ่องเต้ ข้างกายไม่มีทหารติดตามไปด้วยก็ใช้ไม่ได้ โจรอะไรกล้าปล้นคนในราชสำนัก เจ้าวางใจเถิด ไม่เกิดเรื่องขึ้นหรอก”
น่าอวี้ได้ยินก็เผยสีหน้าเป็นกังวล “ภัยแล้งเป็นหนัก ชีวิตยังรักษาไม่ได้เลย ยังสนผลเสียอะไรอีก แต่ละคนล้วนจ้องโอกาสทั้งสิ้น ขอเพียงมีคนไปก็พุ่งเข้าไปแย่ง แม้ว่าจะมีกององครักษ์ติดตามไป แต่ก็กลัวความผิดพลาดเล็กน้อย ที่ข้างกายท่านก็ไม่มีคนที่สนิท หากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา… ไม่ใช่ว่าข้ากังวลเกิดเหตุ ตอนนี้ท่านมีสองคน ต้องระวังเพิ่มเป็นพิเศษ อย่าให้คนที่ไม่หวังดีฉวยโอกาสได้”
เฝิงเยี่ยไป๋กลับมาได้พักหนึ่งแล้ว ได้ยินข้างในคุยกันอยู่ ก็ยืนอยู่ข้างนอกไม่ยอมเข้าไป และแอบฟังอยู่ข้างนอกอย่างเปิดเผยต่อหน้าเหล่าสาวใช้ขันที
ตอนแรกยังสงสัยอยู่ว่าน่าอวี้นี้มีจุดประสงค์อื่นหรือไม่ ตอนหลังยิ่งฟังก็ยิ่งวางใจ ช่วงเวลานั้นเขาจงใจยั่วโมโหเฉินยางอยู่จริง จึงนอนอยู่ที่ห้องของนาง ตอนหลังอยากจะอธิบาย แต่ก็กลัวตัวเองพูดไม่ชัดกลับสุมไฟเพิ่มขึ้นไปอีก จึงไม่อธิบายเสีย หากเรื่องนี้กลายเป็นคนอื่นมาพูดล่ะก็ ไม่แน่อาจจะใส่ความเพิ่มยิ่งพูดยิ่งเพี้ยน เพียงแต่นางมีนิสัยที่หาได้ยากนัก บอกไปตามความจริง ไม่ได้แต่งเติมใดๆ เลย นางบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับตัวเองอาจจะเชื่อได้ เพียงแต่ที่หลอกเฉินยางว่ามีคนในใจแล้วนั้น เป้าหมายเพื่อสิ่งใดก็ไม่อาจทราบแล้ว
ความผูกพันฉันพี่น้องระหว่างผู้ชายยังมีแท้มีหลอก ความผูกพันฉันพี่น้องระหว่างผู้หญิงก็เช่นกัน เพียงแต่จากที่ฟังมาในตอนหลังนั้น ความเป็นห่วงนั้นไม่เหมือนกับเป็นการโกหก เฉินยางก็ดีใจ ยามที่เขาดูแลนางไม่ถึงนั้นก็อาจจะโดดเดี่ยวอยู่บ้าง มีคนอยู่เป็นเพื่อนนางก็ดีเช่นกัน
หลังแอบฟังจบ เขาก็เปิดม่านลูกปัดเผยตัวออกมา น่าอวี้ร้อนรนรีบลุกขึ้นมาย่อตัวคำนับ เฉินยางก็ย่อตัว เขาประคองขึ้นมาคนละข้าง บนหน้ามีรอยยิ้ม “ดึกเช่นนี้แล้วยังไม่หลับอีกหรือ”
เฉินยางมีท่าทางดีใจ “น่าอวี้มาคุยกับข้า ก็ไม่ได้ดึกนัก ตอนแรกยังคิดจะคุยเสียอีกหน่อยอยู่เลย… ไฉนวันนี้ท่านถึงกลับมาไวเช่นนี้”
เขารับชาที่ซั่งเหมยยกมาแล้วจิบเบาๆ “คำสั่งภรรยามิอาจขัด ไม่ใช่ว่าเจ้ากลัวข้าถูกปีศาจน้อยข้างนอกสูบวิญญาณไปหรือ ข้าจะยังกล้าอยู่ต่อได้อย่างไร จึงรีบกลับมา จะได้ไม่ต้องถูกขังให้นอนอยู่ข้างนอก”
หน้าของผู้ชายสำคัญที่สุด ยามที่เขาพูดออกมานั้นกลับไม่แยแสคนที่อยู่ในห้อง เห็นได้ว่ารักภรรยาเป็นที่สุด
——
ตอนที่ 378 สามีแก่ภรรยาสาว
เฉินยางถูกเขาพูดจนหน้าแดง เขาคนนี้ ให้หน้าเขาไม่เอา จะต้องขายหน้าตัวเองให้ได้ ไม่เคยเห็นคนเช่นนี้เลย จะให้คนใช้มองนางอย่างไร คงเห็นนางเป็นนางมารร้ายแน่ๆ เลย
น่าอวี้เห็นจังหวะกำลังดี จึงยิ้มพูดว่า “พระชายานี่ไม่ใช่ว่ารักท่านอ๋องหรือ ถึงได้เป็นกังวลว่าท่านถูกจิ้งจอกยั่วสวาทข้างนอกนั้นหลอก หาทางกลับบ้านไม่ได้”
เฝิงเยี่ยไป๋ไหล่ชนไหล่เฉินยางเบาๆ ก้มศีรษะถามนาง ลมหายใจอ่อนๆ กวาดผ่านใบหน้าของนาง รู้สึกคันขึ้นมา “เป็นเช่นนี้หรือไม่ ข้าอยากได้ยินจากปากเจ้าเอง”
คนมากมายเช่นนี้ เขาก็ไม่รู้จักหลบเลี่ยง เฉินยางจิ้มเขาบอกไม่ใช่ “ข้าเพียงถามไปเท่านั้น คนมักพูดว่าดอกไม้บ้านไม่หอมเท่าดอกไม้ป่า ครั้งต่อไปข้าก็จะลองดู ของคนอื่นล้วนดีกว่าจริงหรือไม่”
“เจ้ากล้า!” เขาเตือนด้วยน้ำเสียงอ่อนนุ่ม “หากเจ้ากล้าลอง ข้าจะตีขาเจ้าหักทั้งสองข้าง เก่งเสียจริงๆ ยังคิดจะออกไปหาผู้ชายข้างนอกหรือ ผู้ชายของเจ้าดูดีเช่นนี้ บนโลกนี้หาคนที่สองไม่เจออีกแล้ว”
ที่เป็นความจริง ก็เหมือนดั่งที่ผู้ชายรักหญิงอายุสิบเจ็ดสิบแปดเช่นนั้น ผู้หญิงก็ชอบผู้ที่หนุ่มแน่นแข็งแรง แข็งแรงเขาถึงเป้าแน่นอน ชายร่างสูงใหญ่เขาสามารถล้มได้ครั้งละสามคน นี่ไม่ให้ปัญหา อายุ เขาผ่านปีนี้ไปก็สามสิบแล้ว ผู้ชายสามสิบสร้างฐานะ ไม่ถือว่าหนุ่มแต่ก็ยังมีแรง ไม่น่าจะเป็นปัญหาเช่นกัน
จู่ๆ เขาก็นึกถึงลูกชายของซู่อ๋องคนนั้นขึ้นมา ซู่อ๋องมีอายุมากกว่าเขาสองปี ลูกชายยังโตกว่าเฉินยางหนึ่งปี หากเขามีลูกไวเสียหน่อย อายุก็น่าจะพอๆ กับเฉินยาง พอคิดได้เช่นนี้ ตัวเองก็แก่เสียจริงๆ เพียงแต่สามีแก่ภรรยาสาวก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร คนอื่นมีอายุแปดสิบแต่งกับสาวอายุสิบห้าสิบหกไม่ใช่หรือ เขาโตกว่านางจริง เพียงแต่ชายแก่ย่อมมีข้อดีของชายแก่ อย่างน้อยก็รักภรรยา เพียงข้อนี้ก็ดีกว่าเด็กที่ไม่เคยผ่านโลกเหล่านี้มากมายเพียงใดแล้ว เขาปักใจที่ใครก็รักเพียงคนนั้น พวกที่ยังหนุ่มอยู่นั้น ยังเที่ยวไม่พอ จะสงบใจรักเพียงคนเดียวได้อย่างไร
เฉินยางถูกเขาแหย่ จึงบุ้ยปากดื่มชา นึกไม่ถึงว่าแก้วเพิ่งถึงปากก็ถูกเฝิงเยี่ยไป๋ห้ามเอาไว้ “กลางคืนเช่นนี้ดื่มชาอะไรอีก ทำเอากลางคืนนอนไม่หลับ” เขาหันศีรษะไปสั่งเฉาเต๋อหลุน “ไปห้องครัวยกนมอุ่นๆ มา”
เฉาเต๋อหลุนขันรับแล้วก็ออกไป
น่าอวี้นั่งมองพวกเขารักกันหวานซึ้งเช่นนี้ช่างทรมานยิ่งนัก นางบิดผ้าไปมา ก้มหน้าเก็บตา ท่าทางเศร้าหมอง พูดอะไรไม่ออก
เฉินยางผลักเฝิงเยี่ยไป๋ออก คิดว่านางอาจจะเห็นภาพแล้วนึกถึงคนรักคนนั้นของนางรักกันแต่กลับอยู่ด้วยกันไม่ได้ ในใจนางรู้สึกผิด จึงนั่งห่างๆ จากเฝิงเยี่ยไป๋ มีอะไรพวกเขาคุยกันเองส่วนตัวได้ เพียงแต่พูดต่อหน้าน่าอวี้เช่นนี้ ไม่ใช่ว่าเท่ากับโรยเกลือบนแผลนางหรือ เฉินยางเป็นแม่นางนิสัยดี ตนทำร้ายคู่คนอื่น รู้สึกผิดต่อนาง จึงบ่นเฝิงเยี่ยไป๋ นั่งตัวตรงพูดว่า “มีอะไรนั่งดีๆ พูดคุยกัน นั่งใกล้เช่นนี้เพื่ออะไรหรือ”
เฝิงเยี่ยไป๋ไม่ได้เปิดโปงน่าอวี้ หากนางเจียมตัว เช่นนั้นเบื้องหลังเรื่องโกหกเขาก็จะไม่สืบสาวเอาเรื่องแล้ว เลี้ยงเพิ่มอีกคนหนึ่งก็ไม่มีอะไร ถือเสียว่าหาเพื่อนให้เฉินยาง รอวันหลังสถานการณ์สงบแล้ว เขาก็จะให้เงินนาง แล้วมอบที่นาให้ จากนั้นก็หาผู้ชายดีๆ แต่งให้นาง ชีวิตหลังจากนั้นจะได้ไม้ลำบาก เช่นนี้ก็ถือเสียว่าเขาปฏิบัติกับนางอย่างสมควรแล้ว
น่าอวี้ได้ยินก็เงยหน้า แววตาแฝงด้วยน้ำตา “ท่านอ๋อง ข้ามีเรื่องขอร้องท่านได้หรือไม่”