ตอนที่ 248 ทำไมไม่ไปเยี่ยมคุณย่าด้วยกัน
“โจวโจว อีกไม่นานเธอก็จะรู้เอง ถ้าบอกเธอตอนนี้ก็ไม่ใช่ความลับน่ะสิ” ท่าทางของเมิ่งชิงซีเหมือนกับนกยูงรำแพนหาง
เมิ่งชิงซีกวักมือเรียกลั่วอิง “ลั่วอิง ไปเยี่ยมคุณย่ากับอาได้แล้วค่ะ บอกลาแม่โจวโจวเร็ว”
ลั่วอิงจับมือถังโจวโจว กระตุกมือให้ถังโจวโจวย่อตัวลงมา ก่อนจะพูดกับเธอเบาๆ “แม่โจวโจวขา แม่ไปส่งหนูได้ไหม หนูไม่อยากไปกับผู้หญิงไม่ดีคนนี้”
แต่ถึงกระนั้นเมิ่งชิงซีก็ได้ยินเต็มสองหู “ลั่วอิง ตอนนี้คุณย่าไม่ชอบแม่โจวโจวของหนูมาก โจวโจว เธออย่าโผล่หน้าไปให้คุณป้าเห็นจะดีกว่า เพราะเธอเป็นต้นเหตุที่ทำให้คุณป้าต้องเข้าโรงพยาบาล ไม่อย่างนั้นถ้าเกิดอะไรขึ้นเธอจะรับผิดชอบไม่ไหว”
“คุณเมิ่ง ไม่ต้องรบกวนคุณหรอกค่ะ ฉันจะให้ผู้ช่วยหวังมารับลั่วอิงไปเอง คุณสนใจแต่เรื่องของคุณเถอะ” ในที่สุดถังโจวโจวก็จำต้องพูดออกมาด้วยความโกรธ แต่ก็ช่วยให้รู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
“ถังโจวโจว เธอนี่มันร้ายจริงๆ” เมิ่งชิงซีเกลียดถังโจวโจวมากขึ้นอีก เดิมทีครั้งนี้เธอตั้งใจจะให้ถังโจวโจวเสียเปรียบให้ได้ ไม่คิดเลยว่าถังโจวโจวก็ยังสามารถย้อนคำพูดมาว่าเธอได้อีก
เมิ่งชิงซีได้แต่พูดกับตัวเองว่า ‘ไม่โกรธ อย่าโกรธ อีกไม่นานถังโจวโจวก็ต้องเป็นฝ่ายเสียใจแล้ว’
“โจวโจว ในเมื่อเธอพูดแบบนี้ ฉันก็จะปล่อยไปสักครั้ง ลั่วอิง ไว้ครั้งหน้าอาชิงซีจะมารับนะคะ”
ลั่วอิงเห็นเมิ่งชิงซีพ่ายแพ้ ก็หัวเราะทันที “หนูไม่ต้องการให้คุณมารับหรอกค่ะ หนูยังมีคุณพ่อ มีคุณแม่ จะไม่มีวันให้คุณมารับหนู”
เมิ่งชิงซีได้ยินอย่างนั้นก็ไม่โกรธ “ลั่วอิง ตอนนี้หนูยังคงไม่เข้าใจอะไร แต่ต่อไปหนูจะเข้าใจเอง เพราะพวกเรายังมีเวลาทำความรู้จักกันอีกนาน โจวโจว ฉันไปก่อนนะ ลั่วอิงก็ให้เธอดูแลแล้วกัน”
ถังโจวโจวมองเมิ่งชิงซีที่ทิ้งคำพูดกำกวมเอาไว้มากมาย ทำไมเธอถึงพูดว่า ‘ยังมีเวลาทำความรู้จักกันอีกนาน’ ที่เมิ่งชิงซีพูดหมายความว่าอย่างไร
เมิ่งชิงซีกลับไปไม่นาน หวังหวาก็ขับรถมาถึง เขาเปิดประตูให้ลั่วอิงขึ้นรถ หวังหวาพูดอย่างสุภาพเช่นเคยว่า “คุณผู้หญิง คุณชายให้ผมไปส่งคุณครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณไปส่งลั่วอิงที่โรงพยาบาลเถอะ ฉันกลับเองได้” โรงพยาบาลกับบ้านของถังโจวโจวอยู่คนละทาง ถังโจวโจวไม่อยากรบกวน
“คุณผู้หญิงครับ แต่นี่เป็นคำสั่งของท่านผอ.” ความหมายของหวังหวาคือเขาไม่สามารถขัดคำสั่งของลั่วเซ่าเชินได้ ถังโจวโจวก็เข้าใจ จึงขึ้นไปนั่งบนรถแต่โดยดี
“แม่โจวโจวจะไม่ไปโรงพยาบาลกับหนูจริงๆ หรือคะ” ลั่วอิงเห็นว่าถังโจวโจวขึ้นรถมาแล้ว จึงคิดว่าน่าจะเปลี่ยนใจเธอได้ และไปเยี่ยมคุณแม่ลั่วด้วยกัน
“ไม่ได้ไปค่ะ คุณลุงหวังจะไปส่งแม่ที่บ้าน ลั่วอิงไปโรงพยาบาลคนเดียวต้องเป็นเด็กดีนะคะ ตอนนี้คุณย่าไม่สบายอยู่ ลั่วอิงอย่าซนนะ ถ้าแม่โจวโจวรู้จะไม่รักหนูแล้ว”
“แม่โจวโจว หนูจะไม่ดื้อไม่ซนค่ะ หนูรู้ว่าตอนนี้คุณย่าร่างกายไม่แข็งแรง หนูจะเอานิทานไปเล่าให้คุณย่าฟัง ให้คุณย่ามีความสุข แต่ว่าแม่โจวโจวขา ทำไมคุณแม่ไม่ไปเยี่ยมคุณย่าล่ะคะ”
ลั่วอิงไม่เข้าใจอย่างมาก ตอนนี้ถังโจวโจวไปอยู่บ้านคุณยาย ไม่ได้อยู่กับเธอทุกวันเหมือนก่อน และถ้าวันนี้ถังโจวโจวไม่ได้มารับเธอที่โรงเรียน ก็อาจไม่ได้เจอหน้ากันแล้ว
ถังโจวโจวลูบผมลั่วอิง เห็นเธอสนใจใคร่รู้เรื่องเหล่านี้ก็ถอนหายใจ ทำได้แค่อธิบายให้เธอฟังแบบเข้าใจง่ายๆ “แม่ทำเรื่องที่ผิดต่อคุณย่า ตอนนี้คุณย่ายังไม่ให้อภัยแม่ แม่ก็เลยยังไม่อยากไปให้ท่านเห็นหน้า ไม่อย่างนั้นท่านจะโกรธเอาได้จ้ะ”
ตอนที่ 249 คุณแม่ถังสงสัย
“ถ้าอย่างนั้นหนูจะช่วยพูดกับคุณย่าให้ ไม่แน่ว่าคุณย่าอาจจะยอมให้อภัยคุณแม่ก็ได้ค่ะ” ลั่วอิงพูดตามประสาเด็ก ทำเรื่องผิดก็แค่ขอโทษ แต่ถังโจวโจวไม่คิดว่าเรื่องมันจะง่ายดายอย่างนั้น
“ลั่วอิง หนูยังเด็ก รอให้หนูโตกว่านี้ก่อนหนูก็จะรู้เอง มีบางเรื่องที่ทำผิดก็คือทำผิด ไม่สามารถให้อภัยได้เลย” เสียงของถังโจวโจวดังไปถึงหูของหวังหวา เขาเองก็ได้ยินมาว่าบ้านของผอ. เกิดเรื่องใหญ่ขึ้น หรือว่าเรื่องของคุณผู้หญิงเป็นเรื่องจริง…
“ถึงแล้วครับ” หวังหวาขับรถมาจอดหน้าบ้านถังโจวโจว ถังโจวโจวไม่รอให้หวังหวามาช่วยเปิดประตูรถให้
“คุณรีบไปส่งลั่วอิงที่โรงพยาบาลเถอะ ฉันขึ้นไปเองได้ ลั่วอิง หนูต้องเป็นเด็กดีนะคะ”
“แม่โจวโจว พรุ่งนี้จะมาหาหนูไหมคะ” ลั่วอิงยื่นคอยาวออกจากหน้าต่างรถ ดึงเสื้อของถังโจวโจวไว้
“อาจจะนะคะ แต่ตอนนี้ให้ลุงหวังหวาไปส่งหนูหาคุณย่าก่อนนะ บ๊ายบายค่ะ” ถังโจวโจวเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน ตอนนี้ใจของเธอพะวงถึงแต่คำพูดของเมิ่งชิงซี แท้จริงแล้วเธอตั้งใจจะพูดว่าอะไร
หวังหวาขับรถออกไป เมื่อลั่วอิงมองไม่เห็นถังโจวโจวแล้วก็หันหน้ากลับมา
คุณแม่ถังเห็นถังโจวโจวกลับมาแล้ว ก็ตรงเข้าไปหยุดยืนอยู่ข้างหลังเธอ “ลั่วอิงล่ะ” ถังโจวโจวบอกว่าจะพาลั่วอิงมากินข้าวด้วย แต่ทำไมไม่เห็นลั่วอิงเดินเข้ามา คุณแม่ถังจึงต้องถามถึงเป็นธรรมดา
คุณแม่ถังเห็นว่ามีแค่ถังโจวโจวกลับมาคนเดียว เดาว่าระหว่างทางลูกสาวต้องเจอเรื่องอะไรไม่ดีมาสักอย่าง ขณะกำลังจะเอ่ยปากถาม คุณพ่อลั่วก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน “โจวโจวเพิ่งกลับมาเหนื่อยๆ กินข้าวก่อนแล้วค่อยคุยเถอะ เซ่าเซินอาจจะมีเรื่องด่วนเลยพาลั่วอิงกลับไปแล้ว”
ตอนนี้คุณแม่ถังสนใจแต่สีหน้าซีดเซียวของถังโจวโจว ดึงเธอให้มานั่งที่โต๊ะอาหาร และรีบถามเธอ “โจวโจว ลูกเป็นอะไรไป มีเรื่องอะไรรีบบอกแม่เร็ว”
ถังโจวโจวคิดไปถึงเรื่องที่เธอกลัวที่สุด เธออยากลืมความคิดนี้ในหัวของเธอโดยเร็ว พยายามยิ้ม “แม่คะ หนูไม่ได้เป็นอะไรสักหน่อย รีบกินข้าวกันเถอะค่ะ”
คุณพ่อลั่วหยิบตะเกียบขึ้นมา พลางบอกให้คุณแม่ถังรีบนั่ง “กินข้าวเถอะ” แม้คุณแม่ถังยังไม่เชื่อถังโจวโจว แต่วันนี้ถังโจวโจวก็ทำงานเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว เรื่องที่สงสัยไว้ค่อยพูดคุยหลังกินข้าวเสร็จก็แล้วกัน
ระหว่างกินข้าวถังโจวโจวดูเหม่อลอย คุณพ่อและคุณแม่ถังสังเกตเห็น คุณแม่ถังตักของที่ถังโจวโจวชอบกินที่สุดให้ “โจวโจว นี่คือของที่ลูกชอบที่สุด กินให้เยอะหน่อย”
“ค่ะ” ถังโจวโจวตักอาหารเข้าปากเงียบๆ เห็นลูกสาวตัวเองไม่ยิ้ม คุณพ่อคุณแม่ถังก็เริ่มกลุ้มใจ
นี่มันเรื่องอะไรกัน ทำไมจู่ๆ ถังโจวโจวก็ดูไม่มีความสุขเลย คุณแม่ถังคิดว่าวันนี้ถังโจวโจวต้องไปเจอเรื่องไม่ดีมาแน่ๆ หรือเพราะลั่วอิง?
หลังกินข้าวเสร็จ ถังโจวโจวรับหน้าที่ล้างจาน คุณแม่ถังมาถึงห้องครัว เห็นถังโจวโจวล้างจานและตะเกียบเสร็จแล้ว ก็ถามเธอเบาๆ ว่า “โจวโจว หรือวันนี้ลั่วอิงไม่ยอมมากับลูก?”
“แม่คะ แม่คิดมากไปแล้ว ไม่มีเรื่องแบบนั้นสักหน่อย ลั่วอิงแค่ต้องไปเยี่ยมคุณย่า…” เมื่อถังโจวโจวหลุดปาก เธอก็อยากจะตีปากตัวเองเหลือเกิน
คุณแม่ถังรีบเค้นถาม “คุณย่า? แม่สามีลูกเป็นอะไร” ครั้งนี้ที่ถังโจวโจวตั้งท่าจะกลับมาอยู่นานคงไม่ใช่เพราะคุณแม่ลั่วใช่ไหม
เมื่อถังโจวโจวได้ยินคุณแม่ถังถามถึงคำถามนี้ เธอก็พยายามปรับเสียงตัวเองให้ปกติที่สุด เพราะกลัวว่าคุณแม่ถังจะจับพิรุธได้ “ไม่มีอะไรค่ะ ท่านปกติดี”