โคร่ง！
เพราะการตะโกนของเย่เทียน บรรยากาศที่ไร้รูปร่างนั้นมันเหมือนผิวทะเล มันเป็นคลื่นที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ก่อนจะกระจายไปทั่วทุกทิศ
หยูเสี่ยวหรงที่เข้ามาอยู่ด้านหน้าของเย่เทียนคิดไม่ถึงสิ่งนี้เลยด้วยซ้ำ ก่อนจะลอยไปไกลเพราะเสียงคำรามก่อนจะปรี่เข้ามา เหมือนกับว่าวที่สายขาด พลางสะบัดออกอย่างสะสวย ก่อนจะตกลงกระแทกพื้นอย่างรุนแรง
ฟิ่ว！
แทบจะเป็นตอนที่ตกลงสู่พื้น เธอกระอักเลือดออกมาในทันที ไม่เพียงแค่ปาก แต่หู ตา จมูกก็มีเลือดกระเซ็นออกมาอีกด้วย เป็นเหมือนเลือดที่ออกมาจากทวารทั้งเจ็ด
เว่ยเฉินหยู่เองก็ไม่ได้ดีไปกว่าเท่าไหร่ มุมปากมีรอยเลือดกระเซ็น เอานั้นก็โน้มตัวลงมามากกว่าเดิม สีหน้าซีดเซียวขึ้น ดูแล้วเจ็บปวดจากภายในไม่น้อยเลย
ซวา！
ในตอนนั้นเอง เงาของลูกเด็กบรรจุศพก็ปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง ไม่รู้ว่ามาอยู่ด้านหลังของเย่เทียนตั้งแต่เมื่อไหร่ ดาบคบกริบบาดตานั้น เกิดเป็นไอเย็นขึ้นบางๆ ก่อนจะฟันลงที่ท้ายทอยของเย่เทียน
เย่เทียนตกใจไม่เบา แม้จะบอกว่าลูกเด็กบรรจุศพคนนี้ร่างที่ซ่อนอยู่เมื่อครู่ แต่เย่เทียนก็รู้สึกได้ว่าเขายังตามอยู่ใกล้ๆหยูเสี่ยวหรงไม่มากก็น้อย
หยูเสี่ยวหรงถึงกับไม่รู้ว่าจะเป็นหรือตายเพราะแรงคำรามของเขาในครั้งนี้ ลูกเด็กบรรจุศพกลับเหมือนจะไม่ได้รู้สึกอะไรเลยแม้แต่น้อย แต่กลับใช้โอกาสนี้ในการมาอยู่ตรงหน้าเพื่อเข้าโจมตีแทน
“นายคนนี้เป็นหัวหน้าทีมของทีมจัดศพหรือเปล่านะ ความสามารถแบบนี้ เกรงว่าจะเข้าใจการเปลี่ยนแปลงไปมากแล้วใช่ไหมน่ะ？！”
เย่เทียนพึมพำในใจ ก่อนจะมีแววตาระแวงเมื่อมองไปทางลูกเด็กบรรจุศพ
ไม่ว่าอย่างไรชาติก่อนเขาก็เทียบเท่ากับระดับฟ้า แล้วก็เข้าใจแดนของนักบู๊เป็นอย่างดี แทบจะสังเกตได้เลยว่าลูกเด็กบรรจุศพนั้นไม่เหมือนกับผู้แข็งแกร่งระดับดำสูงสุด
ถ้าจะบอกว่าระดับดำสูงสุดมันห่างจากระดับดินเพียงแค่ประตูเดียวเท่านั้น งั้นลูกเด็กบรรจุศพแค่ยกเท้าก้าวไป ก็ร่วงลงไปได้แล้ว！
แม้จะคิดแบบนี้ แต่ท่าทีของเย่เทียนกลับไม่ช้าเลย แถมยังพลิกคัมภีร์หวงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ก่อนจะรวมชี่ทิพย์อย่างหนาแน่นไว้ที่มือ พลางปรี่เข้าไปหา
“หึ！”
ลูกเด็กบรรจุศพเห็นสถานการณ์ดังนั้น แก้มที่ซ่อนเอาไว้ภายใต้หน้ากากก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มขึ้นมา ราวกับว่าสามารถมองออกว่าหัวของเย่เทียนกำลังจะร่วงลงสู่พื้น
ถ้าเกิดดาบของเขานั้นเป็นดาบปกติทั่วไป ไม่แน่ว่าอาจจะทำให้เย่เทียนรับดาบนี้ได้
แต่สิ่งที่สำคัญก็คือ ดาบของเขานั้นมีพลังของเย็นยะเยือกด้วย อย่าว่าแต่นักบู๊ระดับดำ ขนาดนักบู๊ระดับดิน ยังต้องซวยถ้าเกิดป้องกันเอาไว้ไม่ทันเลยล่ะ！
ยิ่งในสถานการณ์แบบนี้ เขาเป็นการโจมตีที่สะสมมานาน แล้วเย่เทียนจะหยุดยั้งเอาไว้ได้อย่างไร？
จี๊ดๆ！
ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เมื่อดาบมาปะทะกับหินไฟกะพริบ บรรยากาศรอบๆนั้นก็เหมือนจะหยุดนิ่งไป ทุกทิศทุกทางเงียบสงัดลง
แต่ทว่า มันก็อยู่ได้เพียงไม่กี่วินาที ก่อนจะระเบิดออกอย่างรวดเร็ว ปานระเบิดมือ
ตูม！
ลมกำลังแรงพัดโหมกระหน่ำไปทั่วทุกทิศทาง ใบไม้ปลิวไสว ฝุ่นคละคลุ้ง เหมือนกับได้เจอกับพายุฝนที่โหดร้าย
ตึงๆ！
เย่เทียนยังมีท่าทีอ่อนแรง บวกกับเมื่อคำนึงถึงจี้เยียนหรันที่อยู่ข้างกาย ก็ยากที่จะต้านทานไหวจึงต้องเซถอยไปสองเก้า
สิ่งที่น่าเสียดายก็คือ แม้เย่เทียนจะเป็นห่วงจี้เยียนหรัน แต่เธอก็ทนรับเอาไว้ไม่ไหว จนเป็นลมล้มไป
ตัดภาพมาที่ลูกเด็กบรรจุศพ เขากระเด็นลอยไปไกลอย่างน่าสงสาร ก่อนจะกลิ้งไปมาหลายรอบบนพื้น บนเสื้อผ้านั้นมีดินโคลนติดตามตัวมากมาย ดูโซเซจนถึงที่สุด
เมื่อครู่คนที่ได้รับคลื่นเสียงของเย่เทียนโจมตีอย่างเว่ยเฉินหยู่เองก็ไม่เว้น ร่างกายที่พยายามยืนมั่นยังต้องถอยหลังไปหลายก้าว สุดท้ายยังล้มก้นกระแทกพื้น พลางเจ็บจนกัดฟันกรอด
เย่เทียนกำลังเตรียมจะเข้าโจมตี แต่ม่านตากลับอดไม่ได้ที่จะหดลง สีหน้าก็เปลี่ยนไปเป็นหนักใจขึ้นมา
ไม่มีสิ่งอื่นใด ลูกเด็กบรรจุศพอยู่บนสันเขา มันก็มีแววตาสีเหลืองเพิ่มขึ้นมาสองดวง ก่อนจะปรี่เข้ามาด้วยความเร็วดั่งสายฟ้า
“ไอ้สัตว์ประหลาดนี่มันคงไม่ได้กลายร่างแล้วใช่ไหม？！”
เย่เทียนด่าออกไปเสียงต่ำ จากนั้นตอนที่กอดรัดจี้เยียนหรันเพื่อถอยไปในตอนนั้นเอง ก็แทบจะเข้าใจเรื่องอะไรสักอย่างขึ้นมาได้ทันที
เมื่อมีแววตาที่สีเหลืองเหมือนตาวัวนั้นปรากฏขึ้น นอกจากงูพิษม่วงพี่มีชีวิตมาเป็นร้อยปีแล้วมันยังจะมีอะไรได้อีก？！
งูพิษม่วงตัวนี้อยู่มาเป็นร้อยๆปีแล้ว สัตว์ประหลาดแสนฉลาดตัวนี้มันเกือบจะเป็นเหมือนมนุษย์แล้วล่ะ
ยิ่งไปกว่านั้น เย่เทียนพอจะเดาได้อย่างกล้าหาญ ฉากที่งูเป็นหมื่นตัวจู่โจมเข้ามา มันเป็นการสู้กับกองกำลังหลักของสัตว์บ้านี่ มันทำให้มันซ่อนได้อย่างเงียบสงัด
หลังจากที่สังเกตความแข็งแกร่งของตัวเองได้แล้ว มันก็ให้งูมากมายเหล่านั้นถอยไป อย่าได้สังเวยอย่างไม่จำเป็นอยากให้ตัวเองกับทีมจัดศพสามคนสู้กันจนตายไปข้างหนึ่ง แล้วก็แก่งแย่งกันจนไม่ไหว
เย่เทียนเพิ่งจะขยับตัว งูพิษม่วงก็มีท่าทีตอบกลับเหมือนกัน กลืนลิ้นหนาไป ก่อนจะปรี่เข้ามาหาลูกเด็กบรรจุศพที่อยู่ด้านล่างด้วยความเร็วดั่งสายฟ้าฟาด
“เกิดอะไรขึ้นเหรอ？”
ลูกเด็กบรรจุศพอึ้งชะงักไปหลังจากที่รู้ถึงการถอยหลีกของเย่เทียน และคิดไม่ออกเลยว่าอยู่ดีๆทำไมเย่เทียนถึงต้องถอยไปเสียอย่างนั้น
แต่เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นมา เขาก็รู้สึกได้ว่ามันมีความเย็นยะเยือกมาจากด้านหลัง ในใจก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกได้ถึงความอันตรายที่จู่โจมเข้ามา
ทันใดนั้น ลูกเด็กบรรจุศพก็ไม่กล้าจะคิด ถึงกับไม่มีเวลาสนใจอะไรแล้ว ก่อนจะเอาแต่กลิ้งตัวหมุนเพื่อหลบหลีก
ปัง！
ตัวใหญ่ยักษ์ของงูพิษม่วงนั้นตกลงกระทบพื้นอย่างจัง มันทำให้ซานกู่ถึงกับสั่นสะเทือนไปด้วยเลยล่ะ
แม้จะบอกว่าลูกเด็กบรรจุศพจะไม่ได้ผลกระทบอะไรมาก แต่หยูเสี่ยวหรงที่ยังไม่ได้สติกับเว่ยเฉินหยู่ที่เจ็บหนักกลับไม่ได้โชคดีขนาดนั้น
ตอนที่ยังไม่สามารถทำอะไรลูกเด็กบรรจุศพได้แม้แต่น้อยนั้น งูพิษม่วงจัดระเบียบมุมตัวเอง ก่อนจะกลืนเว่ยเฉินหยู่ลงท้องไปในทันที หางใหญ่หนานั้นมันฟาดไปโดนหยูเสี่ยวหรงเลยทีเดียว
หยูเสี่ยวหรงคนน่าสงสารที่สลบอย่างไม่ได้สติ โดนทุบจนกลายเป็นก้อนเนื้อ มันเป็นเหมือนการตายโดยไม่รู้ตัวเลยล่ะ
ฟ่อๆ！
ทันใดนั้นกลืนเลือดไปสองอึก งูพิษม่วงก็ยืดตัวตรง จากนั้นก็เปล่งเสียงออกมา เหมือนกับกำลังโอ้อวดเลยล่ะ
ในตอนนั้นลูกเด็กบรรจุศพปีนป่ายขึ้นมาแล้ว จากนั้นก็ใช้แสงจันทร์อ่อนที่สาดมา ในการมองเงาของตัวที่แอบเข้ามาได้อย่างชัดเจน
ก็เห็นเพียงงูพิษม่วงที่เพียงยืดตัวขึ้นเพียงครึ่งเดียวก็ยาวกว่าสิบเมตรแล้ว ทั้งตัวรวมกันน่าจะยาวได้สักยี่สิบกว่าเมตร งูตัวใหญ่เหมือนโอ่งยักษ์ เกล็ดใหญ่เท่าฝ่ามือ
สิบเมตรคือเท่าไหร่งั้นเหรอ？
อย่างน้อยก็สูงราวตึกสามชั้นเลยนะ！
ยังดีที่ลูกเด็กบรรจุศพเป็นนักบู๊ เลยผ่านโลกมามากมาย อีกเพียงแค่ก้าวเดียวก็สามารถข้ามแดนไปเป็นนักบู๊แดนระดับดินได้แล้ว
ไม่อย่างนั้น ถ้าเกิดเป็นคนธรรมดา อย่าว่าแต่หนีเลย แค่ไม่ตกใจจนฉี่รดกางเกงก็ถือว่าดีมากแล้วล่ะ
ฟ่อๆ！
งูพิษม่วงนั้นไม่มีท่าทีจะหยุดลง หลังจากที่กลืนเว่ยเฉินหยู่ไปแล้ว แววตาเหลืองทั้งสองข้างนั้นก็มาจ้องลูกเด็กบรรจุศพที่อยู่ใกล้ที่สุด อย่างคมกริบเหมือนมีด จากนั้นจึงปรี่เข้าไปโจมตีลูกเด็กบรรจุศพอีกครั้งด้วยความเร็วปานสายฟ้า
อึกๆ！
ลูกเด็กบรรจุศพกลืนน้ำลายอย่างคุมตัวเองไม่ได้ ก่อนจะมีปฏิกิริยาอย่างรวดเร็ว ชี่ทิพย์ทั้งตัวนั้นมันวิ่งแล่นอย่างรวดเร็ว จนทำให้รูปร่างนั้นค่อยๆเลือนหายไปอีกครั้ง…