เมื่อเห็นว่าตัวเองควบคุมตัวเองไม่ได้ เหมือนกับคนดูอย่างไรอย่างนั้น เย่เทียนก็ร้อนใจเป็นอย่างมาก
แม้ว่าเขาจะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง แต่สถานการณ์ไม่ปกตินี้ก็เพิ่งได้พบเจอเป็นครั้งแรก ไม่ว่าในใจเขาจะร้อนรนขนาดไหน แต่กลับไม่มีทางจะเปลี่ยนสถานการณ์ที่เป็นอยู่ได้เลย
ขนาดเย่เทียนเองก็เป็นแบบนั้น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการฝึกวิชาเพื่อให้มีพลังออกมาเลย ยังเรียกจี้เยียนหรันว่านักบู๊ไม่ได้เลยด้วยซ้ำ
เธอถึงขนาดไม่สามารถทำให้ตื่นตัวตลอดเวลาได้ พลางมองไม่เห็นอะไรตรงหน้าไป ก่อนจะมองเห็นแต่กรงเล็บทั้งสองของหลิวจื่อหยังตรงหน้าเท่านั้น
ในใจที่ยากหยั่งถึง เหมือนจะได้ยินเสียงของมนต์ ที่บอกให้เธอเข้าไปอย่างไม่หยุด
ด้วยเหตุนี้ ก้าวของจี้เยียนหรันที่เดินเข้าไปหาหลิวจื่อหยังนั้นไม่ช้าไปกว่าเย่เทียนเลย
นอกจากคนของสำนักที่ยืนอยู่หลังหลิวจื่อหยังแล้ว สิ่งเดียวที่ไม่ได้รับผลกระทบอะไรแถมยังหลบอยู่ตรงมุมมืดมาตลอดก็คือลูกเด็กบรรจุศพ
หลังจากที่กลืนยาเพิ่มพลังไปสองเม็ดแล้ว ลูกเด็กบรรจุศพก็นั่งพิงสันเขาเพื่อฟื้นฟูพลัง บวกกับคืนมืดที่มันมืดมนเป็นอย่างมาก ทำให้หลิวจื่อหยังกับคนอื่นๆ ไม่เห็นเขาเลย
แต่สิ่งที่น่าเสียดายก็คือ ฝ่ายตรงข้ามที่เผชิญหน้าอยู่นั้นไม่ได้ปิดบังการฝึกฝนเลย การเจอกับผู้แข็งแกร่งระดับดำทั้งสิบแปดนั้น ลูกเด็กบรรจุศพที่เจ็บหนักจะไปทำอะไรอย่างไม่คิดให้ดีได้อย่างไร
เกรงว่าเขาที่เพิ่งจะรู้จักเจ้านายใหม่ และเดินเข้าไปหาเหมือนถูกสั่งการ เขาเองก็ไม่กล้าเข้าสู้ด้วยชีวิต
ถึงอย่างไร อย่างน้อยปัญหาเรื่องยาพิษก็อยู่ได้ราวๆ เดือนหนึ่ง ไม่แน่ว่าอาจจะหาคนมาถอนพิษได้？
แต่ถ้าเกิดปรี่เข้าไปแบบนี้ มันจะยิ่งเหมือนเป็นการรนหาที่ตาย！
จะว่าอย่างไร เขาก็ยังเป็นคนที่เย่เทียนรับมาอย่างไม่เต็มใจอยู่ดี แล้วจะรู้หน้าที่ตัวเองได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้ได้อย่างไร ปรนนิบัติรับใช้เป็นหน้าเป็นหลังล่ะ？！
วิ้งๆ ！
ในตอนที่เย่เทียนมองตัวเองเดินเข้าไปหาหลิวจื่อหยังจนห่างเพียงสองเมตรนั้น สมองกลับมีความเจ็บปวดอย่างสุดแสนออกมาทันที！
“โอ้ย！”
ความรู้สึกนี้มันเหมือนถูกต่อต่อยเข้าอย่างจังบนหน้าผากเลยล่ะ ด้วยความไม่ระวัง เกรงว่าเย่เทียนที่ใจแข็งดั่งเหล็กกล้าจะอดไม่ได้ที่จะร้องออกมา
จากนั้น เย่เทียนก็รู้สึกตื่นตาตื่นใจขึ้นมา
ในที่สุดเขาก็กลับมาควบคุมตัวเองได้แล้ว！
“แม้ว่าจะไม่รู้ว่าคุณเป็นลูกอะไรกันแน่ แต่การมีคุณนั้นก็เป็นเหมือนเรื่องที่ดีที่สุดในชาตินี้ ไม่สิ สองชาติเลยด้วยซ้ำ！”
เย่เทียนสามารถรู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดก็เพราะหน้าปกทองบริเวณหว่างคิ้ว เลยมีอารมณ์เกิดขึ้นในใจ
ปัง！
เย่เทียนที่กลับมาคุมตัวเองได้ ก็ตบลงบนคอของจี้เยียนหรันที่ห่างจากหลิวจื่อหยังเพียงเมตรเดียวเท่านั้น ก่อนจะหมดสติไป
อย่างแรกคือกระบวนท่าของหลิวจื่อหยังนั้นประหลาดเป็นอย่างมาก เกรงว่าจี้เยียนหรันจะได้รับอันตรายอย่างหนัก
อย่างแรก เรื่องต่อจากนี้อาจจะโหดร้ายมาก เย่เทียนไม่อยากให้เกิดความหมองภายในจิตใจของจี้เยียนหรัน แล้วจะต้องมาฝันร้ายภายหลัง
“นี่ นี่มันเป็นไปได้อย่างไร？”
เมื่อมองเห็นเย่เทียนที่ฟื้นฟูพลัง หลิวจื่อหยังก็เบิกตาโพลง ด้วยความยากจะเชื่อ
ยอดปีศาจที่ส่งต่อวิชาฆ่าวิญญาณให้เขานั้นบอกแล้ว ว่ามันเป็นมนต์แห่งการครอบงำ แม้แต่คนที่ฝึกจนอยู่ในระดับสูง ก็สามารถใช้วิธีนี้ชนะได้สบายๆ
หลิวจื่อหยังในวันนี้เป็นแดนดำระดับกลาง หรือว่าเย่เทียนจะเป็นผู้แข็งแกร่งระดับดินงั้นเหรอ？！
ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ อย่าว่าแต่ยอดฝีมือระดับดำของสำนักหวู่หันที่อยู่ด้านหลังเขาสิบเจ็ดคนเลย มันคงจะมีแต่การส่งไปหาความตายเท่านั้นล่ะ！
เพียงแต่ว่าความคิดนี้เพิ่งจะผุดออกมา หลิวจื่อหยังก็รีบปฏิเสธมันออกไป
ถึงอย่างไร ตอนแรกวิชาดูดพลังนั้นก็ใช้ได้จริงๆ
ถ้าอย่างนั้น เย่เทียนหลุดออกมาได้อย่างไรกัน？
“ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้หรอก”
เย่เทียนฯนไม่สนใจว่าหลิวจื่อหยังกำลังคิดอะไร แต่ตอนที่ตอบกลับหลิวจื่อหยังนั้น ก็ดึงจี้เยียนหรันกลับมาด้วย ก่อนจะโอบเอวของเด็กสาวเพื่อไม่ให้เธอล้มลงไปบนพื้น
ในจังหวะที่หลิวจื่อหยังยังตะลึงอยู่นั้น เขาก็ยึดเท้าลงเบาๆ ก่อนจะโอบจี้เยียนหรันถอยไปสองเมตรอย่างพริ้วไหว
“คนด้านหลังน่ะ ดูจนสนุกพอหรือยัง？ยังไม่รีบเข้ามาอีก”
ลูกเด็กบรรจุศพส่ายหัวพลางยิ้มอย่างขมขื่น แล้วจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าเย่เทียนนั้นเรียกตัวเอง เลยยืนขึ้นอย่างเชื่อฟัง ก่อนจะปรี่เข้าหาเย่เทียน
มันทำให้แม้แต่ศิษย์จากสำนักหวู่หันอย่างหลิวจื่อหยังถึงกับตกใจ ก่อนจะรีบมองลูกเด็กบรรจุศพด้วยความหวาดระแวง
“ด้วยสถานการณ์ของฉันในตอนนี้ แม้แต่การหนีไปยังเป็นปัญหาเลย”
ยังไม่ทันรอให้เย่เทียนเปิดปากพูด ลูกเด็กบรรจุศพที่เดินเข้ามากลับแสดงความคิดเห็นออกมาก่อนอย่างรู้ดี
แม้ว่าเขาจะไม่ได้เจ็บหนัก เมื่อได้เผชิญกับผู้แข็งแกร่งระดับดำสิบแปดคน นอกจากการหนีไปก็คงไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว
“ฉันเองก็คิดไม่ถึงว่าคุณจะสามารถจัดการพวกเขาได้ด้วยพลังอันยิ่งใหญ่”
“ที่ให้คุณมา เพราะอยากให้คุณดูแลเธอให้ดี ถ้าเกิดเธอขาดไปแม้แต่ผมเส้นเดียว ฉันจะมาถามจากคุณเท่านั้น！”
เย่เทียนกวาดตามองลูกเด็กบรรจุศพอย่างง่ายๆ ก่อนจะพยุงจี้เยียนหรันขึ้นมา
“เฮ้ๆ ขนาดฉันเองยังดูแลไม่ได้ แล้วจะมาปกป้องเธอได้อย่างไร？”
ลูกเด็กบรรจุศพอึ้งไป ก่อนจะรีบปัดออก
น่าตลกสิ้นดี เมื่อได้เผชิญกับยอดฝีมือระดับดำทั้งสิบแปด เย่เทียนจะสามารถต้านทานไว้ได้กี่คนกันเชียว？
คนในย่อมรู้ดี แม้เขาจะเป็นระดับดำสูงสุด แต่ความเจ็บปวดในวันนี้ เพียงมียอดฝีมือระดับดำมา เขาเองยังทำได้แค่หนี แล้วจะพาตัวภาระไปด้วยได้อย่างไรกัน？
“อย่างแรก ฉันไม่ได้ชื่อเฮ้ ฉันชื่อเย่เทียน จากนี้คุณเรียกฉันว่าคุณชายเย่ก็ได้”
“อย่างที่สอง ฉันไม่มีทางปล่อยพวกเขาให้ไปหาเรื่องคุณหรอก คุณวางใจไว้ที่เดิมเถอะ！”
เมื่อบอกกับลูกเด็กบรรจุศพแล้ว เย่เทียนก็หันหัวมา แววตาดำลึกนั้นมองหลิวจื่อหยังที่ยังไม่มีสติมาจากความตื่นตระหนก พลางอดไม่ได้ที่จะเลียริมฝีปาก แววตาก็อ่อนรวยรินเป็นอย่างมาก
“ที่คุณว่า จะทำให้การฝึกของฉันมันไร้ค่า ตัดแขนขาฉัน แล้วสลายฉันให้ย่อยยับแล้วให้กลายเป็นคนแขนกุดใช่ไหม？”
เย่เทียนในตอนนี้ มีความอาฆาตอยู่เต็มอก
วิชาดูดพลังอะไรของหลิวจื่อหยังนั้นมันโหดร้ายจนน่าประหลาด ไม่ว่าอย่างไรในวันนี้ เขาไม่มีทางเก็บหลิวจื่อหยังเอาไว้แล้ว！
ก่อนหน้านี้ที่เจียงหนันยังอยู่ทำให้หลิวจื่อหยังต้องวิ่งหนี ในวันนี้ถ้าไม่ใช่ว่ามีหน้าปกทองอยู่ ไม่แน่ว่าเขาอาจจะตายในมือของหลิวจื่อหยัง
มันเหมือนกับคำโบราณที่กล่าวไว้ว่าไม่ตัดไฟแต่ต้นลม เดี๋ยวก็จะเกิดอีก！
“แล้วอย่างไรล่ะ？เย่เทียน คุณอย่ามาทำเก่งหน่อยเลย！”
“แม้ว่าคุณจะสามารถเอาวิชาดูดพลังออกจากฉันได้ แต่ทางฉันนั้นมียอดฝีมือระดับดำถึงสิบแปดคน ยังไงวันนี้คุณก็ต้องตาย！”
หลิวจื่อหยังได้ฟังดังนั้น ถึงจะมีสติกลับมา แววตามืดดำนั้นมันดูไม่ได้อย่างที่สุด
เย่เทียนยิ้มมุมปากขึ้นด้วยความเย้ยหยัน คัมภีร์หวงภายในตัวก็วิ่งวุ่นขึ้นมาอีก ด้านหลังนั้นมีเงาลวงตี้จวินขึ้นมาในทันที！
“นี่ นี่มันการปล่อยพลังภายในยิ่งใหญ่เหรอ？！”
“หรือว่าเขาเป็นนักบู๊ระดับดินหรือไง？”
“เกรงว่าเขาจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ ไม่อย่างนั้นจะปล่อยวิชาดูดพลังของท่านผู้นำได้อย่างไรกัน？！”
ฉากนี้มันทำให้คนของสำนักหวู่หันที่ยืนอยู่ด้านหลังของหลิวจื่อหยัง ก็อดไม่ได้ที่จะถอยหลังกันไปเล็กน้อย
โลกของเหล่ายุทธนั้น ต่างกันเพียงขั้นเดียวก็เหมือนห่างชั้นกันเป็นอย่างมาก！
แม้ว่าพวกเขาจะมียอดฝีมือระดับดำสิบแปดคน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้านักบู๊ผู้แข็งแกร่งระดับดินนั้น พวกเขาก็ไม่มีทางที่จะชนะเลยแม้แต่น้อย！