ตอนที่ 1664 เลือกโอกาสของตัวเอง (3)
“ฆ่าผู้อาวุโสเยว่ซะทำลายวิหารเงาจันทรา และช่วยน้องสาวของเจ้า เจ้าจะเดินทางนี้หรือไม่?” จวินอู๋เสียหรี่ตามองเยว่อี้ นางไม่ได้วางแผนจะโจมตีวิหารเงาจันทราเร็วขนาดนี้ แต่นางก็ไม่รังเกียจที่จะเลื่อนมันเข้ามาให้เร็วขึ้นสักหน่อย
ถึงยังไงนางก็ไม่คิดจะละเว้นวิหารไหนแม้แต่วิหารเดียวอยู่แล้วนี่
เยว่อี้มองจวินอู๋เสียด้วยแววตาตกตะลึงเด็กหนุ่มตรงหน้าเขาคนนี้เห็นได้ชัดว่าอ่อนกว่าเขาอยู่หลายปี แต่ไม่รู้ทำไม ทุกคำที่เด็กคนนี้พูดออกมาทำให้หัวใจของเขาหวั่นไหว
“จะเชื่อข้าหรือไม่เจ้าไม่จำเป็นต้องเลือกตอนนี้ หลังจากการเดินทางไปวิหารจิงหงครั้งนี้เสร็จสิ้นแล้ว เจ้าค่อยเลือกตอนนั้นก็ยังไม่สาย” จวินอู๋เสียไม่รีบร้อนเอาคำตอบจากเขา นางรู้ดีอยู่แล้วว่าคำตอบคืออะไร
เนื่องจากไม่มีเส้นทางอื่นให้เขาถอยกลับไปแล้ว
เช่นเดียวกับนางในตอนแรกมีเพียงหนทางเดียวให้นางก้าวเดินเท่านั้น
“ช่วงที่อยู่ในวิหารจิงหงนี้เจ้าจะเป็นตัวแทนของวิหารเงาจันทรา ส่วนเราคือพรรคพวกของเจ้า เข้าใจไหม?” จวินอู๋เสียพูดพลางมองไปที่เยว่อี้
“เจ้าไม่กลัวข้าจะทรยศเจ้าหรือ?”เยว่อี้ไม่รู้ว่าจวินอู๋เสียเอาความมั่นใจมาจากไหน ไม่เพียงไม่ฆ่าเขา แต่ยังให้อิสระเขาถึงขั้นนี้ เมื่อเขาปรากฏตัวในวิหารจิงหง ถ้าเขาเปิดเผยความจริงของสถานการณ์ที่นั่น จวินอู๋เสียจะถูกศัตรูรุมล้อมรอบด้านทันที
[เขาไม่กลัวว่าจะเกิดเรื่องแบบนั้นเลยหรือ?]
จวินอู๋เสียเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง“เจ้าจะยอมละทิ้งโอกาสเพียงครั้งเดียวนี้ไปงั้นหรือ?”
เยว่อี้อึ้งแล้วลดสายตาลงทันที
“เย่ฉาแก้มัดเขา” จวินอู๋เสียสั่ง
เย่ฉาแก้เชือกที่มัดอยู่รอบตัวเยว่อี้ออกทันทีท่าทางของเขาดูเหมือนไม่ระวังตัวเลยแม้แต่น้อย
“เจ้าไปพักผ่อนได้แล้ว”จวินอู๋เสียพูดพลางยักไหล่
เยว่อี้มองจวินอู๋เสียอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะหันหลังเดินออกไป
จนกระทั่งเยว่อี้ออกไปแล้วเย่ฉาก็อดถามไม่ได้ว่า “คุณหนูเชื่อใจคนผู้นี้จริงๆหรือขอรับ?”
จวินอู๋เสียหยิบกาน้ำชาบนโต๊ะขึ้นมารินชาร้อนๆให้ตัวเองหนึ่งถ้วยก่อนจะจิบอย่างช้าๆ
“ทำไมจะไม่ล่ะ?”
คนที่ไม่เคยประสบกับความสิ้นหวังอย่างที่สุดจะไม่มีทางรู้ว่าฟางเส้นสุดท้ายแห่งความหวังที่สามารถช่วยชีวิตตนไว้ได้นั้นมีความหมายมากเพียงไร
ติดอยู่ในอนาคตที่ไร้ซึ่งแสงสว่างแม้ว่าจะต้องฆ่าผ่านเส้นทางที่เต็มไปด้วยเลือดและถูกตราหน้าว่าเป็นฆาตกร แต่ก็ไม่สามารถทำให้คนยอมแพ้ได้
เยว่อี้เลือกที่จะไม่คิดถึงตัวเองได้แต่เพื่อน้องสาวของเขา เขาจะไม่ยอมเสี่ยงเดิมพันสักครั้งไม่ได้
ต้องทนกับความอัปยศอดสูอย่างไม่มีที่สิ้นสุดเพื่อน้องสาวมานานหลายปีและกล้าที่จะพูดอย่างตรงไปตรงมากับคนแปลกหน้าอย่างนาง เด็กหนุ่มคนนี้ต้องจนตรอกอย่างที่สุดแล้ว
“ดูแล้วเยว่อี้น่าจะอายุประมาณ17-18 ปี น้องสาวของเขาก็น่าจะเพิ่งเริ่มโตเป็นสาวงาม สำหรับปีศาจร้ายที่ไม่ละเว้นกระทั่งเด็กหนุ่มอย่างเขา จะเก็บกรงเล็บเอาไว้ไม่แตะต้องเด็กสาวแรกรุ่นได้อย่างไร?” ดวงตาของจวินอู๋เสียมองต่ำลง แววตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
สิ่งที่นางทนไม่ได้เลยก็คือความต่ำช้าโสมมเช่นนี้
สำหรับเยว่อี้ที่ร้องขอความตายนั้นหมายความว่าเขาเข้าใจดีว่าตนไม่มีความหวังใดๆเลย เขาตระหนักดีว่าชะตากรรมแบบไหนที่รอน้องสาวของเขาอยู่ และเขาไม่มีพลังที่จะช่วยนางได้เลย ทำได้เพียงลาจากโลกนี้ไปและกลายเป็นผีร้ายกลับมาทวงชีวิต
เย่ฉารู้สึกหม่นหมองเมื่อได้ยินคำพูดของจวินอู๋เสียแต่เย่กูที่อยู่ด้านข้างนิ่งเงียบไม่พูดอะไรเลยสักคำ
เย่กูและเย่เจี๋ยเป็นสองวิญญาณในร่างเดียวแม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่พี่น้องแบบปกติทั่วไป แต่สายสัมพันธ์ฉันพี่น้องของพวกเขาก็เป็นของจริง ดังนั้นเย่กูจึงเข้าใจถึงความรู้สึกสิ้นหวังของเยว่อี้
“ตราบใดที่ข้าทำให้เยว่อี้เข้าใจได้ว่าการร่วมมือกับข้าจะทำให้ความปรารถนาของเขาเป็นจริง ทำไมเขาจะอยากละทิ้งโอกาสนี้ล่ะ?” จวินอู๋เสียพูดพลางมองชาใสในถ้วยของนาง การเดินทางไปยังวิหารจิงหงเที่ยวนี้ นางต้องทำให้เยว่อี้มั่นใจให้ได้