ตอนที่ 1667 มาทําให้โกรธ (3)
แต่ในตอนนั้นเอง……
“ฟู่!!”
ละอองน้ำสาดกระเซ็นลงบนร่างของจูเก๋ออินทิ้งรอยเปียกเอาไว้บนเสื้อผ้าหรูหราของเขา
สีหน้าของจูเก๋ออินเปลี่ยนไปทันทีเขาหันหน้าไปดูว่าใครกันที่กล้าทำเรื่องไร้มารยาทต่อเขาเช่นนี้
สายตาของเขาหันไปเห็นเด็กหนุ่มรูปหล่อคนหนึ่งที่กำลังไอและตบหน้าอกตัวเองอย่างแรงมุมปากของเขาเปียกน้ำอย่างน่าสงสัย และในมือก็ถือแก้วเปล่าเอาไว้
“ขอโทษขอโทษ! ข้าสำลักน้ำ! อย่าถือโทษเลยนะ!” เมื่อเห็นสายตาของจูเก๋ออินจ้องมองมาที่เขา เด็กหนุ่มก็ยกมือขึ้นประสานกันเพื่อขอโทษทันที ผู้เยาว์คนอื่นๆที่ยืนอยู่ข้างๆเด็กหนุ่มก็มีสีหน้าลำบากใจเล็กน้อย พร้อมกับมองมาที่จูเก๋ออินด้วยสีหน้าขอโทษเช่นเดียวกัน
จูเก๋ออินรู้สึกโกรธเคืองอยู่บ้างแต่พอเขาเห็นเครื่องแบบที่ผู้เยาว์เหล่านั้นสวมอยู่ บังเอิญเหลือเกินว่าพวกเขาคือคนของวิหารปีศาจเพลิง
แม้ว่าความแข็งแกร่งของวิหารมังกรจะอยู่แถวหน้าในสิบสองวิหารแต่พวกเขาก็ไม่สามารถแซงหน้าวิหารปีศาจเพลิงและวิหารมารโลหิตได้ กระทั่งจูเก๋ออินก็ไม่อยากมีเรื่องกับคนของวิหารปีศาจเพลิงในสถานที่เปิดเผยเช่นนี้ นอกจากนั้น พลังของเขาก็ยังไม่สามารถยืนยันระดับพลังของเด็กหนุ่มที่พ่นน้ำใส่เขาได้ เห็นได้ชัดว่าพลังของอีกฝ่ายเหนือกว่าเขา จูเก๋ออินข่มความโกรธในใจเอาไว้และแสร้งพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนว่า “ไม่เป็นไร ก็แค่น้ำนิดหน่อยเท่านั้น”
“เอ่อ……”เด็กหนุ่มที่พ่นน้ำหัวเราะเก้อๆ “ขอโทษนะ ตอนที่ข้าดื่มน้ำ ข้ากินอะไรอยู่ด้วย……ก็เลย……”
จูเก๋ออินหน้าเปลี่ยนสีเขาก้มมองเสื้อผ้าตัวเองทันที อนิจจา มีเศษผลไม้ที่เคี้ยวแล้วติดอยู่ที่เสื้อผ้าของเขา ดูน่าขยะแขยงมาก
“นายน้อยไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนดีกว่าไหมขอรับวิหารจิงหงจัดที่พักไว้ให้พวกเราแล้ว” ศิษย์คนหนึ่งของวิหารมังกรเห็นสีหน้าของจูเก๋ออินไม่ค่อยดีนัก จึงรีบก้าวเข้ามาเปลี่ยนเรื่องทันที
มุมปากของจูเก๋ออินกระตุกเขาพยายามระงับความต้องการที่จะบีบคอฝ่ายตรงข้ามลง ก่อนจะพยักหน้าเงียบๆ
“เหยียนเอ๋อร์ที่เหลือเจ้าจัดการไปนะ” พูดจบ จูเก๋ออินก็ก้าวออกไปอย่างรวดเร็ว
ให้เขาสวมเสื้อผ้าเช่นนั้นต่อเขาคงทนไม่ได้
ศิษย์ของวิหารมังกรตามมาด้านหลังทันที
เด็กหนุ่มซุ่มซ่ามเมื่อครู่เกาหัวและส่งสายตาเขินอายพร้อมรอยยิ้มโง่เง่าให้เฟยเหยียนที่ถูกทิ้งไว้ลำพัง
“ขอโทษเรื่องนั้น……ข้าตามเจ้าไปขอโทษประมุขน้อยของเจ้าอีกทีดีกว่า” เด็กหนุ่มพูดอย่างอับอายเล็กน้อย
เฟยเหยียนมองเขาอยู่ครู่หนึ่งจากนั้นก็พยักหน้า
“พวกเจ้ารออยู่ที่นี่แล้วกันเดี๋ยวข้าขอโทษเสร็จก็จะกลับมา” พูดจบ เด็กหนุ่มก็เดินออกไปกับเฟยเหยียนให้พ้นสายตาของคนอื่นๆ
ภายในห้องโถงที่ผู้คนพลุกพล่านไม่มีใครสังเกตเห็นว่าจริงๆแล้วพวกเขาไปที่ไหน
เมื่อออกห่างจากฝูงชนที่ส่งเสียงดังเฟยเหยียนได้พาเด็กหนุ่มเดินไปยังมุมที่ห่างไกล หลังจากแน่ใจว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ เฟยเหยียนก็หันหน้ากลับมาพร้อมเอามือกอดอก รอยยิ้มและความอ่อนโยนหายไปจากใบหน้าของเขา แทนที่ด้วยสีหน้ารังเกียจ
“เจ้าทึ่มเฉียวเมื่อกี้เห็นอะไรลืมไปซะให้หมด ไม่งั้นข้าจะเลาะฟันเจ้าออกสองซี่เลย”
คนที่พ่นน้ำใส่จูเก๋ออินไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเฉียวฉู่ที่เป็นตัวแทนของวิหารปีศาจเพลิงที่มาร่วมอวยพรวันเกิดครั้งนี้นั่นเอง
เฟยเหยียนพูดยังไม่ทันขาดคำเฉียวฉู่ที่กลั้นไม่ไหวแล้วก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่นพร้อมกับเอามือกุมท้อง
“ฮ่าๆๆ!เหยียนเอ๋อร์……โอย……ขำจะตายแล้ว……ข้าไม่รู้……ว่าเจ้าเสแสร้งได้ถึงขั้นนั้น……สาบานเลย ขนาดเสี่ยวเสียกับเสี่ยวรั่วรวมกัน ยังไม่เป็นผู้หญิงเท่าเจ้าเลย”