ตอนที่ 1668 มาทําให้โกรธ (4)
เฉียวฉู่หัวเราะซะจนเกือบหายใจไม่ออกเขาคาดไม่ถึงเลยว่าพอมาถึงวิหารจิงหงปุ๊บ เขาก็ได้เห็นฉากเด็ดเข้าพอดี
มีแค่สวรรค์ที่รู้ตอนแรกที่เขาเห็นเฟยเหยียน ขากรรไกรเขาอ้าค้างจนเกือบถึงพื้นด้วยความตกใจ
ใครมาบอกเขาว่าเจ้าคนป่าเถื่อนที่ไล่ทุบตีเขาทั้งวันสามารถแสร้งทำตัวเป็นสาวน้อยน่ารักได้เหมือนมากขนาดนี้ถ้าไม่ใช่เพราะเฉียวฉู่รู้จักเฟยเหยียนดี ตีเขาให้ตาย เขาก็ไม่มีวันเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง
เฉียวฉู่หัวเราะลั่นแบบหยุดไม่ได้ใบหน้าของเฟยเหยียนก็เปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้นเรื่อยๆ ดวงตาของเขาหรี่ลงอย่างน่ากลัว เขาพยายามข่มความต้องการที่จะบีบคอเจ้าโง่นี่ให้ตายคามือ
“โอยไม่ไหวแล้ว หัวเราะจนน้ำตาไหลแล้ว เหยียนเอ๋อร์เอ๋ยเหยียนเอ๋อร์……ข้าว่าประมุขน้อยวิหารมังกรหลงใหลเจ้าแล้ว เจ้าต้องระวังอย่าทำให้คนอื่นกลัวเข้าล่ะ ฮ่าๆ……” พอนึกถึงตอนที่เห็นจูเก๋ออินกำลังจะเอาเปรียบเฟยเหยียนเมื่อครู่ เขาก็ขำจนหยุดหัวเราะไม่ได้
ถ้านี่เป็นสถานการณ์ปกติเฟยเหยียนคงทักทายเขาด้วยหมัดไปแล้ว แต่ตอนนี้เขายังต้องแสดงละครต่อ จึงแสร้งทำท่าเขินอายออกมา ทำให้เฉียวฉู่ที่รู้นิสัยของเฟยเหยียนจ้องจนตาแทบถลน
โชคดีที่เฉียวฉู่ยังมีสำนึกอยู่บ้างเมื่อเขาเห็นความไม่พอใจที่ซ่อนอยู่ในแววตาของเฟยเหยียน เขาก็พ่นคำออกมาได้ทันเวลา ไม่งั้นเขาก็ไม่กล้าจินตนาการเลยว่าเฟยเหยียนจะคลั่งขึ้นมาและไปต่อยจูเก๋ออินจนกลายเป็นมนุษย์หัวหมูรึเปล่า
“เจ้าหัวเราะพอรึยัง?”เฟยเหยียนขมวดคิ้วอย่างหงุดหงิด เขาไม่คิดว่าสิ่งที่ตนได้ทำลงไปมีอะไรที่ไม่เหมาะสม แต่เจ้าทึ่มเฉียวดันมาเห็นเข้าพอดี แล้วก็หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลัง ทำให้เขาอยากต่อยคนจริงๆ
“ไม่……อะแฮ่มพอแล้ว” เฉียวฉู่อยากล้อพื่อนต่อ แต่พอเห็นเฟยเหยียนกำหมัดแน่น เขาก็กลืนเสียงหัวเราะกลับลงไปในท้องทันที แล้วพยายามทำหน้านิ่งอย่างเต็มที่
“แต่ว่านะเหยียนเอ๋อร์ในเมื่อพวกเราก็มาอยู่ที่วิหารจิงหงกันแล้ว วันหน้าภาพพวกนี้ก็คงมีให้เห็นอีกบ่อยๆ เจ้าก็ต้องให้ข้าปรับตัวบ้างซิ” เฉียวฉู่พูดยิ้มๆ
มีจุดหนึ่งที่เฉียวฉู่ชื่นชมเฟยเหยียนมาก
นั่นคือไม่ว่าจะเป็นคำขอแบบไหนเฟยเหยียนก็สามารถแสดงตัวละครนั้นออกมาได้อย่างสมบูรณ์แบบ
ไม่ว่าจะเป็นคุณชายผู้เลิศเลอหรือสาวน้อยผู้น่ารักเฟยเหยียนสามารถเลียนแบบได้เหมือนจริงมาก
นั่นเป็นหนึ่งในเหตุผลหลักที่เฟยเหยียนสามารถรวบรวมข้อมูลที่สำคัญที่สุดได้จากทุกที่
อย่างน้อยในเรื่องนี้เฉียวฉู่ก็ไม่สามารถทำได้ ขนาดมาที่วิหารปีศาจเพลิง เขาก็ทำได้แค่เล่นเป็นตัวเอง
แต่ไม่โง่นะ
เฟยเหยียนขี้เกียจจะสนเฉียวฉู่แล้ว
แต่การปรากฏตัวของเฉียวฉู่ทำให้เฟยเหยียนนึกขึ้นได้ว่าแม้ว่าเขาจะไม่สนใจว่าตนเองจะถูกเห็นว่าทำตัวแบบนี้ และไม่สนว่าคนอื่นจะมองยังไง แต่ถ้าหรงรั่วมาเห็นเข้าล่ะก็……
เฟยเหยียนรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที
การที่ให้จูเก๋ออินเข้ามาใกล้ชิดเป็นสิ่งที่เฟยเหยียนตั้งใจให้เกิดถึงยังไง การจะจุดไฟสงครามระหว่างวิหารมังกรกับวิหารจิงหงนั้น ไม่ใช่สิ่งที่คนที่เพิ่งเข้าร่วมวิหารได้ไม่นานอย่างเขาจะสามารถทำได้
การยืมมือของจูเก๋ออินที่เป็นประมุขน้อยนั้นจะทำให้ทุกอย่างง่ายขึ้น
เฟยเหยียนแค่ยิ้มให้จูเก๋ออินไม่กี่ครั้งและประจบเขาด้วยคำพูดไม่กี่คำก็ทำให้จูเก๋ออินหันมาสนใจนางได้แล้ว สำหรับความคิดทำนองนั้นของจูเก๋ออิน เฟยเหยียนมีความมั่นใจระดับหนึ่ง แม้ว่าเมื่อครู่เฉียวฉู่ไม่ได้ทำอะไร เขาก็จะไม่ปล่อยให้จูเก๋ออินทำอะไรตามใจชอบอยู่แล้ว
“แล้วก็เหยียนเอ๋อร์ มีเรื่องที่……ข้าคิดว่าข้าควรบอกเจ้า” เฉียวฉู่พูดพลางมองไปที่เฟยเหยียน
“ว่ามา!”
“ตอนที่ข้าดื่มน้ำเมื่อครู่ดูเหมือนข้าจะเห็นเสี่ยวเสีย……”