ถังซีเลิกคิ้วมองผู้หญิงคนนั้น เมื่อจำได้ว่าผู้หญิงคนนี้คือใคร เธอก็มองไปที่ชุดนอนของเจ้าหล่อน ประกายเย็นเยียบวาววับอยู่ในดวงตาเธอ เธอมองกลับไปที่ถังเห่าแล้วหัวเราะเยาะ “เป็นอย่างที่ฉันเดาไว้ไม่ผิด… รสนิยมเธอแย่มากเสมอ”
หญิงสาวคนนั้นมองถังซี ดวงตาเธอมีแววประหลาดใจและอับอาย เธอกำเสื้อผ้าของตัวเองแน่น มองหน้าถังซี และเหน็บแนมอย่างเย็นชา “ฉันได้ยินมาว่าคุณจะไม่มีวันกลับมาแล้วนี่ คิดไม่ถึงเลยว่าจะได้พบคุณที่นี่”
ถังซีมองหน้าเธอ และยิ้มขณะกล่าวว่า “อ๋อเหรอ ฉันก็คิดไม่ถึงเหมือนกันว่าจะได้พบเธอที่นี่ ในสภาพที่น่ารังเกียจแบบนี้ น่าขยะแขยงจริงๆ”
หญิงสาวหรี่ตาลงเมื่อได้ยินคำพูดของถังซี เธอหันหลังกลับเข้าไปในห้องด้านใน และเมื่อออกมาอีกครั้งเธอก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว จากนั้นแม่บ้านของโรงแรมสิบกว่าคนก็เข้ามา และเริ่มทำความสะอาดห้อง หญิงสาวมองหน้าถังซี ถังซียิ้ม “พวกเธอรู้ดีว่าฉันไม่ชอบให้คนอื่นมาแตะต้องสิ่งของของฉัน ดูเหมือนว่าห้องนี้ควรได้รับการทำความสะอาดอย่างหมดจดทุกซอกทุกมุม…” เธอหยุดไปครู่หนึ่ง แล้วกล่าวต่อไป “ไม่สิ ฉันว่าควรปรับปรุงใหม่ทั้งหมด เพราะ…” เธอเหลือบมองคนทั้งสองแล้วเค้นเสียงตะคอก “ฉันจะไม่เก็บอะไรที่แปดเปื้อนความโสโครกของพวกเธอไว้”
“ถังซี!” หญิงสาวสะบัดหน้าไปทางถังซี และถามอย่างเย็นชา “คุณยังเกลียดฉันเพราะเรื่องนั้นอีกเหรอ”
“เรื่องอะไร” ถังซีเลิกคิ้วมองหญิงสาว และทำท่าครุ่นคิดครู่หนึ่ง “เธอหมายถึงเรื่องที่เธอทิ้งพี่สามของฉันน่ะเหรอ ขอโทษนะ ผู้หญิงอย่างเธอไม่มีค่าพอ…ที่ฉันจะเกลียด!” ถังซีสูดลมหายใจและกล่าวอย่างเยือกเย็น “เธอ… สวีฟัง เธอไม่คู่ควรที่ฉันจะเกลียด เธอก็แค่ผู้หญิงโง่ๆ … ที่นอนกับผู้ชายรวยๆ คนไหนก็ได้” เมื่อจบคำพูดนี้เธอก็มองไปที่ถังเห่า พร้อมกับหัวเราะเยาะ “เธอสองคนนี่ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันที่สุด” จากนั้นเธอก็หันไปมองผู้จัดการเหอ ผู้ซึ่งหวังให้ตัวเองหายไปจากสายตาของคนทั้งสาม และกล่าวอย่างเย็นชา “ฉันให้เวลาคุณปรับปรุงห้องนี้หนึ่งสัปดาห์ ตอนนี้พาฉันไปที่ห้องอื่น ห้องนี้อบอวลไปด้วยกลิ่นความสำส่อน ฉันไม่คิดว่าฉันจะหลับลงได้ ถ้าคืนนี้ฉันต้องอยู่ในห้องนี้”
กล่าวจบเธอก็หันหลังเดินออกไปข้างนอก พลางยกนิ้วให้ตัวเองในใจขณะก้าวออกไป เธอยังคงเก่งกาจในเรื่องการปั่นประสาทคน โดยเฉพาะศัตรูของเธอ
อย่างไรก็ตาม เธออาจไม่สามารถหลับลงได้… หลังจากได้เจอสวีฟัง
…
มีสายฝนพร่างพรายในคืนนี้ ถังซียืนถือร่มอยู่หน้าหลุมฝังศพ เธอมองดูป้ายหน้าหลุมศพที่ดูทะมึนน่ากลัว ส่ายศีรษะด้วยรอยยิ้ม แล้วมองไปที่หลุมฝังศพตรงหน้า ซึ่งมีภาพถ่ายของชายหนุ่มผู้หล่อเหลาและมีประกายตาสดใส เธอมองดูภาพถ่ายแล้วย่อตัวลงเอื้อมมือไปเช็ดหยาดน้ำบนภาพนั้น กระซิบว่า “พี่สาม นานมากแล้วนะคะ”
บุคคลเพียงคนเดียวในตระกูลถัง ที่ไม่เห็นด้วยกับพฤติกรรมของพ่อแม่เขา และปฏิบัติต่อเธอเหมือนเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน นอนอยู่ที่นี่ เพราะสวีฟัง
“พี่สามคะ ตอนที่ฉันเลิกกับเฉียวเหลียง พี่เคยปลอบฉันว่าเป็นความสูญเสียของเฉียวเหลียงที่เลิกกับฉัน แต่ทำไมพี่ถึงมองไม่เห็นความหลอกลวงของสวีฟัง” ถังซีพูด พลางมองหลุมฝังศพอย่างเคียดแค้น และเม้มริมฝีปาก “วันนี้ฉันเห็นเธออยู่กับถังเหา ทำไมพี่ถึงชอบผู้หญิงแบบนั้น ถ้าฉันเป็นพี่ แม้แต่หางตาฉันก็จะไม่มองเธอ แต่พี่กลับยอมสละชีวิตเพื่อเธอ”
ถังซีกล่าวแล้วระเบิดเสียงร้องไห้ออกมา จากนั้นเธอก็สูดลมหายใจฟุดฟิด “เพราะอย่างนี้ฉันถึงไม่อยากมาหาพี่ที่นี่ ทุกครั้งที่มาฉันก็ต้องร้องไห้ ทำไมพี่ถึงไม่กลับมามีชีวิตอีกครั้งเหมือนฉัน…” ทำไมฉันถึงสามารถกลับมามีชีวิตอีกครั้งด้วยตัวตนของคนอื่นได้ แต่พี่จากไปแล้วจริงๆ
เธอมองไปที่ชายหนุ่มผู้กำลังยิ้มอยู่ในภาพนั้น สูดลมหายใจและเม้มริมฝีปาก “ขอโทษนะคะ พี่สาม ฉันไม่สามารถให้อภัยพวกเขาเพื่อเห็นแก่พี่ได้อีกต่อไป รวมถึงพ่อแม่ของพี่ด้วย ฉันกลับมาครั้งนี้เพื่อให้พวกเขาชดใช้ในสิ่งที่พวกเขาทำลงไป”
ในเวลานั้นนั่นเองเธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้า เธอขมวดคิ้วหันกลับไปมองด้านหลัง และเห็นสวีฟังยืนถือร่มอยู่ข้างหลังเธอ ถังซียิ้มหยัน “โอ ดูสิคะ ว่าใครมาที่นี่! เธอมาที่นี่ทำไม”
สวีฟังมองหน้าถังซี เดินไปที่หลุมฝังศพด้วยใบหน้าเรียบเฉย ขณะมองดูถ้อยคำที่สลักอยู่บนแผ่นป้ายหน้าหลุม ‘ลูกชายสุดที่รักของฉัน ถังฉิงอวี่’ เธอแตะลงที่ป้ายหิน และก้มลงวางช่อดอกกุหลาบแดงในมือตรงหน้าแผ่นป้าย จากนั้นก็ยืดตัวขึ้น จ้องมองถังซี ขณะกล่าวอย่างเย็นชา “ไม่ใช่ธุระของคุณ”
“ไม่ใช่ธุระของฉันเหรอ” ถังซีจ้องหน้าสวีฟังอย่างชิงชัง “ในเมื่อเธอตัดขาดสัมพันธ์กับพี่สามของฉันแล้ว ไม่ต้องมาปรากฏตัวต่อหน้าเขาอีก! ที่เธอทำนี่มันทำให้ฉันคลื่นไส้!”
“ฉันไม่สน!” สวีฟังมองหน้าถังซีอย่างเย็นชา “แล้วนี่ใครๆ บอกว่าคุณตายไปแล้วไม่ใช่หรือ ทำไมจู่ๆ ถึงโผล่มาได้ แล้วมาอยู่ในสุสานดึกๆ ดื่นๆ แบบนี้ คุณเป็นผี กลับมาแก้แค้นพวกเขาหรือ”
ถังซีหลิ่วตามองสวีฟัง สวีฟังยักไหล่ “ฉันได้ยินมาจากถังเหาน่ะ ในเมื่อคุณอยากจะแก้แค้น ฉันก็ขอให้คุณประสบความสำเร็จก็แล้วกัน”
ถังซีกำด้ามร่มแน่น จ้องเขม็งไปที่สวีฟังอย่างเยือกเย็น สวีฟังยิ้มเยาะ “แต่คุณเป็นคนโง่มาก ฉันไม่คิดว่าคุณจะทำได้สำเร็จหรอก บางทีคุณอาจกลับมามีอำนาจได้อีกครั้ง และ… ตายอีกครั้ง”
“ฉันไม่เข้าใจหรอกนะ ว่าเธอกำลังพูดถึงอะไร คุณสวี” ถังซีถือร่มเดินเข้าไปยังป้ายหน้าหลุมฝังศพของถังฉิงอวี่ ก้มลงหยิบช่อดอกกุหลาบที่วางอยู่หน้าหลุม เธอมองดูดอกกุหลาบอยู่ครู่หนึ่งแล้วโยนทิ้งไป สวีฟังสูดลมหายใจ กำลังจะพูดอะไรออกมาเมื่อถังซีกล่าวด้วยรอยยิ้ม “พี่สามของฉันชอบดอกบอลลูน ที่เขาบอกเธอว่าเขาชอบดอกกุหลาบ ก็เพียงเพราะเธอชอบดอกกุหลาบ และ… ถ้าฉันถูกฆ่าตายได้ง่ายๆ ฉันก็น่าจะนอนอยู่ที่นี่เหมือนพี่สามแล้วล่ะ แทนที่จะยืนอยู่ตรงนี้ คุยกับเธออย่างนี้ คุณสวี”
สวีฟังกำมือแน่น จ้องหน้าถังซี ถังซีคำรามเบาๆ ก้าวเหยียบบนช่อกุหลาบที่กระจัดกระจาย แล้วเดินจากไป สวีฟังมองตามร่างที่กำลังเดินห่างออกไปและขมวดคิ้ว เวลาผ่านไปนานพอสมควรกว่าเธอจะหันกลับไปมองใบหน้ายิ้มแย้มบนหลุมฝังศพ และคำราม “คุณยิ้มทำไม! ในเมื่อคุณตายไปแล้ว ทำไมคุณถึงไม่เอาหัวใจของคุณคืนไปด้วย! คุณกำลังหัวเราะเยาะฉันใช่ไหม คุณกำลังล้อเลียนฉันว่าสกปรกใช่ไหม ใช่สิ แม้แต่ตัวฉันเองก็คิดว่าฉันสกปรก!”
แต่ฉันไม่สามารถชำระล้างตัวเองให้สะอาดได้! ฉันไม่มีวันชำระล้างตัวเองให้สะอาดได้ ไม่ว่าฉันจะพยายามแค่ไหนก็ตาม!
ถังซีเดินออกจากสุสาน สูดลมหายใจยาวด้วยความโล่งอก เธอรู้สึกว่าถ้าเธอยังอยู่ตรงนั้นต่อไปอีกแม้นาทีเดียว เธอจะอยากเข้าไปฉีกสวีฟังออกเป็นชิ้นๆ
ถังซีมองไปยังรถตู้พี่เลี้ยงนักแสดงที่จอดอยู่ไม่ไกลนัก และกล่าวออกมาเสียงดัง “ฉันอยากรู้จริงๆ เลยว่า แฟนๆ เธอจะมองเธอยังไงน๊า ถ้าพวกเขาได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของเธอ!”