ตอนที่ 650 ไม่แน่ใจ

ตอนที่ 650 ไม่แน่ใจ

มู่จวินฮานรู้แผนลับของนางและอิ่งจือหรือไม่ สิ่งเหล่านี้อันหลิงเกอล้วนมิแน่ใจ ทว่ามู่จวินฮานก็มิได้บีบบังคับอันใดนาง และตอนนี้เขาก็เดินจากไปแล้ว

ภายในใจของอันหลิงเกอยังมีเรื่องราวอีกมากมายที่ยังหาคำตอบมิได้ หากมู่จวินฮานถือโทษโกรธนางอยู่แล้ว เหตุใดเขาจึงไม่โมโหนางแม้แต่น้อย หรือนี่จะเป็นการตักเตือนอย่างหนึ่งของเขา

หลังจากนั้นอันหลิงเกอก็เดินเข้าไปในจวนและตรงไปที่เรือนฝูหลิงทันที นางยังมีคำถามมากมายที่ว้าวุ่นในใจ แต่เมื่อผลักประตูห้องเข้าไปก็ถึงขั้นตกตะลึง

เพราะนางพบฟางหย่าเกอนอนหมดสติอยู่ที่หน้าประตู อันหลิงเกอใจสั่นขึ้นมาทันทีที่เห็นเช่นนั้นก่อนจะย่อตัวลงไปตรวจลมหายใจของอีกฝ่าย

โชคดีที่อันหลิงเกอรับรู้ได้ว่าลมหายใจของอีกฝ่ายยังปกติอยู่ จากนั้นจึงตรวจชีพจรจึงรู้ได้ว่าร่างกายของฟางหย่าเกอแค่อ่อนแอเท่านั้น

มินานมู่จวินฮานก็ตรงมายังเรือนฝูหลิงเพราะอันหลิงเกอส่งคนไปแจ้งเรื่องของฟางหย่าเกอให้เขาทราบ ยามนี้ฟางหย่าเกอกำลังนอนอยู่บนเตียงของอันหลิงเกอ ด้านข้างมีท่านหมอกำลังตรวจชีพจรให้อยู่

ผ่านไปครู่หนึ่งท่านหมอก็มีสีหน้ายินดีขึ้นมา เขาหันไปมองอันหลิงเกอด้วยท่าทางอึดอัดเล็กน้อยจากนั้นจึงย่อตัวรายงานให้มู่จวินฮานทราบ

อันหลิงเกอที่ยืนอยู่ด้านข้างย่อมได้ยินในสิ่งที่เขารายงานด้วย อีกอย่างนางอยู่ในจวนอ๋องมาหลายปี สีหน้าดีใจของท่านหมอเมื่อครู่ย่อมชัดเจนอยู่แล้วว่าฟางหย่าเกอตั้งครรภ์แน่นอน

ส่วนเยว่หยาในคราบฟางหย่าเกอก็ตกตะลึงเช่นกัน นางมองไปทางอันหลิงเกออย่างเกรงกลัว เมื่อเห็นว่าอันหลิงเกอมิได้มองนางอยู่จึงได้หันกลับมา

ส่วนสีหน้าของมู่จวินฮานเรียบเฉย มิรู้ว่าเขากำลังดีใจหรือคิดอันใดอยู่กันแน่

อันหลิงเกอเห็นทั้งสองคนมีสีหน้ามิสู้ดีจึงไม่ได้อยู่ต่อและเลือกที่จะเดินออกมานอกห้องแทน ปล่อยให้คนทั้งคู่อยู่สนทนากันตามลำพัง

ทว่าพอเดินออกไปแล้ว อันหลิงเกอเพิ่งคิดได้ว่านอกจากที่นี่แล้วนางก็ไม่มีที่ใดให้ไปอีก นางจึงเดินไปตามทางเดินเพื่อรอมู่จวินฮานออกมา

ขณะเดียวกันนั้น คนทั้งสองที่อยู่ภายในห้องก็ไม่มีผู้ใดเอ่ยสิ่งใดออกมา ฟางหย่าเกอมองท่าทางของมู่จวินฮานแล้วก็รู้ว่าตอนนี้เขากำลังสับสน รู้ว่าเขาคงไม่ได้ดีใจสักเท่าไร ส่งผลให้ความสุขเล็ก ๆ ในใจของนางมลายหายไปทันที

มู่จวินฮานมองฟางหย่าเกอด้วยสีหน้ารู้สึกสงสาร เขาลังเลอยู่นานและสุดท้ายก็เอ่ยออกมาว่าให้นางพักผ่อนแล้วเดินออกจากห้องไป

อันหลิงเกอเห็นมู่จวินฮานเดินออกมา ทั้งคู่สบตากันแต่มิได้มีผู้ใดเอ่ยปากออกมา จากนั้นอันหลิงเกอจึงเดินเข้าไปในเรือน ส่วนมู่จวินฮานเห็นนางทำเช่นนั้นก็เดินจากไป ภายในห้องนั้นเยว่หยากำลังนั่งใจลอยอยู่บนเตียงโดยเอนหลังพิงหัวเตียงเอาไว้

อันหลิงเกอเห็นท่าทางของนางก็รู้ว่าเมื่อครู่ปฏิกิริยาของมู่จวินฮานคงทำให้นางผิดหวังมิน้อย อันหลิงเกอก็มิรู้จะปลอบโยนเช่นไรจึงยกมือขึ้นหมายจะช่วยเช็ดเหงื่อบนใบหน้าให้ แต่เยว่หยาเบี่ยงหน้าหลบเสียก่อน

ความจริงอันหลิงเกอก็ยังจดจำความแค้นในวันนี้ได้เป็นอย่างดีเพราะเยว่หยาคิดทำลายโลงน้ำแข็งของฟางหลิงซู่

แต่เมื่อนึกถึงว่าเยว่หยาเป็นสาวใช้ที่ดูแลตนมานานและกำลังมีท่าทางน่าสงสารเช่นนี้ อันหลิงเกอก็อดใจอ่อนมิได้

หลังจากนั้นเยว่หยาก็รีบสวมรองเท้าแล้วออกจากเรือนของอันหลิงเกอทันทีโดยมิได้กล่าวสิ่งใด เพราะตอนนี้มู่จวินฮานรับอันหลิงเกอกลับมาแล้ว เรือนฝูหลิงก็ต้องเป็นของอันหลิงเกอดังเดิม ส่วนฟางหย่าเกอต้องย้ายไปอยู่เรือนข้างแทน

เมื่อเห็นท่าทางของเยว่หยาแล้ว อันหลิงเกอก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา นางรู้ว่าป่านนี้เยว่หยาคงเอาความแค้นทั้งหมดในใจมาลงไว้ที่ตนเป็นแน่ ทว่าอันหลิงเกอมิได้สนใจ เพราะตอนนี้อีกฝ่ายแค่กำลังอารมณ์ไม่ดี บางทีอีกไม่กี่วันก็คงจะดีขึ้น

เมื่อเยว่หยาจากไปแล้ว อันหลิงเกอจึงทำความสะอาดเตียงให้เรียบร้อย ก่อนจะล้มตัวลงนอนพักผ่อน

…

หลายวันผ่านไป อันหลิงเกอมิสามารถทำอันใดได้จึงเอาแต่นอนทั้งวันจนติดเป็นนิสัย

อันหลิงเกอเพิ่งหลับไปได้มินาน มู่จวินฮานก็ผลักประตูเข้ามา เดิมทียามที่อันหลิงเกอนอนหลับในจวนอ๋องก็หลับไม่ลึกอยู่แล้ว ดังนั้นนางจึงตื่นตั้งแต่ตอนที่มู่จวินฮานเข้ามา ทว่านางมิได้ลืมตาเพียงฟังเสียงของเขาเท่านั้น

มู่จวินฮานยืนอยู่ข้างเตียงพักใหญ่จากนั้นจึงได้นั่งลง อันหลิงเกอรู้สึกได้ว่าเตียงยวบลงเล็กน้อย

มู่จวินฮานนั่งมองอันหลิงเกออยู่เช่นนั้น แพขนตาของอันหลิงเกอสั่นไหวอยู่ครู่หนึ่งแต่ก็มิได้ลืมตาขึ้นมา

มู่จวินฮานถอนหายใจออกมาก่อนจะลูบผมของอันหลิงเกอเบา ๆ มินานนางที่กำลังหลับอยู่ก็พลิกตัวหนีสัมผัสจากมือของเขาแล้วลืมตาขึ้น

อันหลิงเกอกำลังหันหลังให้อยู่ มู่จวินฮานจึงยังมิรู้ว่าตอนนี้นางตื่นแล้ว เขาคิดเพียงว่านางกำลังฝันอยู่เท่านั้น

ความจริงแล้วภายในใจของอันหลิงเกอกำลังรู้สึกต่อต้านสัมผัสจากเขา ก่อนที่เรื่องราวจะกระจ่าง นางจึงมิอยากกลับไปคืนดีกับมู่จวินฮานในตอนนี้

ครั้งก่อนที่นางอภัยให้เขา หลังจากนั้นก็มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย แต่ครั้งนี้นางตัดสินใจว่าจะมิยอมใจอ่อนให้เขาโดยง่ายอีกแล้ว

ทั้งตอนนี้เฝิงเยว่เอ๋อได้รับการปกป้องจากมู่จวินฮานอยู่ นางจึงมิสามารถทำอันใดอีกฝ่ายได้ แต่มิว่าอย่างไรความแค้นที่อยู่ในใจของอันหลิงเกอก็ต้องได้รับการชำระให้จงได้

เมื่อนึกถึงตรงนี้ อันหลิงเกอก็เปลี่ยนความคิดใหม่ เพราะนางต้องทำให้มู่จวินฮานโปรดปรานนางเหนือกว่าทุกสิ่งจึงจะสามารถจัดการเฝิงเยว่เอ๋อได้ ดังนั้นอันหลิงเกอจึงแสร้งทำราวกับนอนหลับมิสนิทและดิ้นไปมาอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเข้าไปซุกอกมู่จวินฮานที่ทิ้งตัวลงนอนข้างนางเมื่อครู่

มู่จวินฮานรู้สึกตกใจต่อการกระทำของอันหลิงเกอครู่หนึ่ง เพราะนางมิได้นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขาเช่นนี้มานานเท่าไรแล้ว มู่จวินฮานจึงรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาแล้วยกมือกอดนางเอาไว้แน่น

ที่จริงแล้วตั้งแต่มู่จวินฮานเข้ามาในห้อง อันหลิงเกอก็นอนมิหลับอีกเลย บัดนี้มู่จวินฮานหลับไปแล้ว นางจึงค่อย ๆ ลืมตามองมู่จวินฮานที่ลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ ใบหน้าของทั้งสองอยู่ใกล้จนแทบแนบชิดกัน ตอนนี้ในแววตาของอันหลิงเกอเต็มไปด้วยความสับสน

ยามที่เขานอนหลับอยู่ข้างกายเช่นนี้ อันหลิงเกอได้แต่เฝ้ามองใบหน้ายามหลับใหลของเขาเท่านั้น นางมิรู้ว่าควรจะทำเช่นไรดี

อันหลิงเกอรู้ว่าเฝิงเยว่เอ๋อปรารถนาที่จะได้รับความรักจากมู่จวินฮานมาก เช่นนั้นแทนที่นางจะมาขัดแย้งกับมู่จวินฮาน มิสู้ยืมมือของเขาจัดการเฝิงเยว่เอ๋อเสียยังดีกว่า

เมื่ออันหลิงเกอตัดสินใจได้แล้วมินานก็เข้าสู่ห้วงนิทราตอนที่ฟ้าใกล้สาง หลังจากนั้นมินานมู่จวินฮานก็ตื่นนอน

งานในจวนอ๋องมิได้สบายเยี่ยงคนธรรมดาทั่วไป มู่จวินฮานมักยุ่งเรื่องงานราชการอยู่ทุกวัน บัดนี้จึงทำได้เพียงมองอันหลิงเกอด้วยแววตาอาลัยอาวรณ์ ก่อนจะใช้ริมฝีปากแตะที่หน้าผากของนางครั้งหนึ่งแล้วตัดใจเดินจากไป

ส่วนอันหลิงเกอที่หลับไปนานจนถึงตอนกลางวันก็ตื่นขึ้นมา พอเห็นว่าข้างกายไร้มู่จวินฮานอยู่ด้วย ภายในใจก็อดรู้สึกผิดหวังมิได้ กระนั้นเมื่อนึกถึงแผนการของตนแล้วก็ใจสั่นขึ้นมา

ตอนนี้เยว่หยากำลังทำเสื้อให้บุตรในครรภ์อยู่ที่ห้องจึงมิทันสังเกตตอนที่อันหลิงเกอเดินเข้ามาในเรือน ยามนี้เมื่อเห็นอันหลิงเกอปรากฎตัวในเรือนจึงพยายามหลบเลี่ยงสายตา

“เยว่หยา” อันหลิงเกอเอ่ยเรียกก่อน

เยว่หยาเงยหน้าขึ้นมองอีกครั้ง นางรู้ว่าอันหลิงเกอมิได้มีจุดประสงค์ร้าย

และนางก็รู้ดีว่ามีเพียงอันหลิงเกอเท่านั้นถึงจะได้รับความรักจากมู่จวินฮาน ต่อให้นางรักมู่จวินฮานมากเท่าไร การมิได้รับความรักตอบแทนก็ทำให้หัวใจของนางเจ็บปวดยิ่งนัก

อันหลิงเกอรู้ว่าอีกฝ่ายมิกล้าสู้หน้า ตอนนี้เยว่หยากำลังตั้งครรภ์และควรดีใจ ทว่ามู่จวินฮานทำเหมือนมิได้ใส่ใจบุตรในครรภ์ของฟางหย่าเกอแม้แต่น้อย ดังนั้นจึงทำให้เยว่หยาที่อยู่ภายใต้หน้ากากของฟางหย่าเกอไม่ได้รับความโปรดปรานไปด้วย