ซาบุสะ ไม่มอง คาคาชิ ที่อยู่ในคุกน้ำอีกต่อไป จากนั้น ซาบุสะ ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ต่อไปก็ถึงเวลาเจ้าพวกนั้นแล้ว”
เขารู้ว่า คาคาชิ แข็งแกร่งกว่าเขา แม้ว่าตอนนี้เขาจะผนึก คาคาชิ เอาไว้ได้แล้ว แต่เขาก็ไม่สามารถรักษาวิชาสะกดนี้ได้ตลอดไป และเมื่อคาถาของเขาคลายเมื่อไร เขาก็จะถูกฆ่าทันที
ดังนั้นเขาจึงต้องหาทางรบกวนสมาธิของ คาคาชิ เพื่อที่เขาจะได้มีโอกาสชนะ และเพื่อให้เป็นแบบนั้นเขาจึงจำเป็นต้องจับ 1 ในกลุ่มเด็กเหล่านั้นเป็นตัวประกัน
“ฝันไปเถอะ!”
ดวงตาของ คาคาชิ เย็นลงจนเหมือนกับว่ามันเกือบจะทำให้คุกน้ำกลายเป็นน้ำแข็ง
ตอนนี้ คาคาชิ แข็งแกร่งกว่าในการ์ตูนมาก เขาไม่เพียงแค่ได้รับดาบจักระของพ่อมาเท่านั้น แต่ตอนนี้เขายังมีจิตสังหารที่ไม่น้อยไปกว่า ซาบุสะ อีกด้วย
อย่างไรก็ตาม ซาบุสะ ก็ไม่ได้เกรงกลัวเลย เขาหัวเราะเยาะและพูดว่า “แต่แกคิดว่าฉันจะไม่สามารถฆ่าตาแก่คนนั้นได้งั้นเหรอ?!”
เมื่อพูดจบ ซาบุสะ ก็ประสานอินด้วยมือข้างเดียวและร่างแยกเงาอีกตัวก็โผล่ขึ้นมาจากน้ำ
เมื่อเห็นภาพนี้ คาคาชิ ก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนไปทาง นารูโตะ และคนอื่น ๆ “พวกเธอ!! รีบพาคุณ ดาซึนะ หนีไป!! ต่อให้ปะทะกับมันก็ไม่มีทางชนะหรอก!! ตราบเท่าที่ฉันยังติดอยู่ในคุกน้ำนี้ มันเองก็ไปไหนไม่ได้!”
อย่างไรก็ตามคำพูดของ คาคาชิ ก็ไปไม่ถึง นารูโตะ และคนอื่น ๆ ในขณะนั้น นารูโตะ , ซาสึเกะ และคนอื่น ๆ ต่างก็เป็นอัมพาตจากการสัมผัสได้ถึงจิตสังหารของ ซาบุสะ
หลังจากที่ร่างแยกน้ำปรากฏตัว มันก็จ้องมองไปที่ นารูโตะ และคนอื่น ๆ อย่างเย็นชา จากนั้นเขาก็เหลือบมองไปที่ผ้าคาดหน้าผากของ โคโนฮะ ที่พวกเขาคาดอยู่แล้วก็หัวเราะเยาะ
“ฮ่าฮ่าฮ่า…ติดเครื่องหมายที่หน้าผากหราเชียวนะ ไอ้พวกอยากเป็นนินจา… แต่ ‘นินจา’ จริง ๆ น่ะ เค้าหมายถึงคนที่ผ่านเส้นตายมานับครั้งไม่ถ้วน นั่นก็คือ…คนที่มีฝีมือพอที่จะมีชื่อในคู่มือของฉันเท่านั้นแหละ ถึงจะพอเรียกว่าเป็นนินจาได้…อย่างพวกแก ฉันไม่เรียกว่าเป็นนินจาหรอก!”
เมื่อพูดอย่างนั้นเขาก็พุ่งไปที่พวกเขาด้วยความเร็วสูงสุด
แต่สิ่งที่เขาและทุกคนในสนามไม่คาดคิดก็คือการที่ได้ยินเสียง ๆ หนึ่งที่ไม่คุ้นเคยดังขึ้นมาในสนาม
เสียงนี้ไม่ใช่เสียงของ คาคาชิ หรือ ซาบุสะ และไม่ได้มาจากเด็กขี้กลัวทั้ง 3 คน ดูเหมือนมันจะดังออกมาจากระยะไกล แต่เสียงก็ยังชัดเจนมาก
“ไม่คิดมาก่อนเลยว่าคนอย่างคุณ คาคาชิ จะมีช่วงเวลาที่ยากลำบากขนาดนี้ น่าสนใจจริง ๆ”
“ใครกัน?!”
การแสดงออกของ ซาบุสะ เปลี่ยนไปอย่างกะทันหันและมองไปรอบ ๆ อย่างดุดัน แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเสียงนั้นมาจากไหน
คาคาชิ ที่ติดอยู่ในคุกน้ำตัวแข็งเล็กน้อย เขาอดไม่ได้ที่จะแสดงสีหน้าประหลาดใจ
เสียงนี้มัน…
“แกเป็นใคร? ออกมาเดี๋ยวนี้!”
ร่างแยกน้ำหันหัวและมองไปรอบ ๆ เขายังหาไม่เจอว่าเสียงนั้นมาจากไหน ในขณะนั้น ซาบุสะ โกรธมากจนตะโกนไปรอบ ๆ ด้วยสีหน้าดุร้าย
อย่างไรก็ตามในขณะที่เสียงของเขาเงียบไป ทันใดนั้นพลังประหลาดบางอย่างก็แพร่ออกมาจากท้องฟ้าและปะทะเข้ากับร่างแยกน้ำ และในวินาทีต่อมา ร่างแยกน้ำก็ระเบิดออกและกลายเป็นน้ำ!
ภาพนี้เป็นภาพที่น่าเหลือเชื่อเกินไป มันเป็นเพียงแค่พลังที่มองไม่เห็นที่กระทบเข้ากับร่างแยกน้ำ แต่ถ้าคุณมองใกล้ ๆ คุณจะเห็นว่าหลุมบนพื้นที่เกิดขึ้นจากพลังปะทะนั้นลึกจนมองไม่เห็นก้นหลุม!
เมื่อเห็นภาพนี้ คาคาชิ ก็หมดความสงสัยในใจไปในทันทีและค่อย ๆ เริ่มรู้สึกโล่งใจขึ้นมา
เป็นเขาจริง ๆ!
นารูโตะ และ ซาสึเกะ ที่หวาดกลัวจู่ ๆ ก็รู้สึกสับสนกับเหตุการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างกะทันหัน ดังนั้นในขณะที่พวกเขาเห็นว่าร่างแยกน้ำถูกโจมตีโดยพลังที่มองไม่เห็นนั้น พวกเขาก็เงยหน้าขึ้นมองบนฟ้าโดยไม่รู้ตัวทันที
ในขณะเดียวกัน ซาบุสะ ก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าเช่นกัน
เพียงไม่กี่ 10 เมตรเหนือพื้นดิน มีร่างหนึ่งกำลังนั่งอยู่ในอากาศ เห็นได้ชัดว่าไม่มีอะไรอยู่ใต้เท้าเขา แต่ดูเหมือนว่าเขากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ที่มองไม่เห็น
“เขาเป็นใครกัน?!”
“เหลือเชื่อ เขาเขาบินบนท้องฟ้าได้ ใช้คาถานินจาแบบไหนกันนะ?”
นารูโตะ , ซาสึเกะ และคนอื่น ๆ ตกใจอย่างมาก
อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับความประหลาดใจของพวกเขา ความตกใจของ ซาบุสะ นั้นยิ่งกว่า!
เป็นเขานั้นเอง!
ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่?!
ไนโตะ นั่งอยู่ในอากาศสูงหลาย 10 เมตร ทำให้ ซาบุสะ ไม่สามารถจำ ไนโตะ ได้ในทันที อย่างไรก็ตามในไม่กี่วินาทีต่อมาเขาก็จำได้เพราะ ไนโตะ ก็อยู่ในหนังสือล่าค่าหัวของเขาและอยู่ในหน้าแรกมาโดยตลอด
ข้อมูลของ ไนโตะ ในหน้านั้นทำให้เขาตกใจทุกครั้งที่เห็น
แต่สิ่งที่ทำให้เขากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือเขาไม่รู้ว่าทำไม ไนโตะ ถึงมาปรากฏที่นี่ ไม่มีเหตุผลอะไรที่ ไนโตะ จะมาปรากฏที่นี่เลย!
“ขอโทษครับ ครูไนโตะ ผมไม่คิดว่าสถานการณ์จะเป็นแบบนี้”
คาคาชิ ที่ยังอยู่ในคุกน้ำ มองไปที่ ไนโตะ บนท้องฟ้าด้วยความอับอาย เขารู้ว่าเขามีพลังเหนือกว่า ซาบุสะ แต่เขาก็ทำพลาดและทำให้ทุกอย่างยุ่งเหยิง
เมื่อเผชิญหน้ากับ ไนโตะ ผู้ที่เคยให้เกียรติสอนเขาอยู่ครั้งหนึ่ง คาคาชิ ก็รู้สึกเหมือนว่าเขาต้องขุดหลุมและซ่อนตัวจากความอับอาย
คำพูดของ คาคาชิ ทำให้ นารูโตะ และอีกฝ่ายรู้สึกสับสนมากขึ้น
วัยรุ่นผมขาวบนท้องฟ้าดูเหมือนจะอายุน้อยกว่า คาคาชิ อยู่เล็กน้อย แต่ทำไม คาคาชิ ถึงเรียกเขาว่าครูล่ะ?!
ฟึ๊บ!!
ในช่วงเวลาต่อมา ไนโตะ ก็ลอยลงบนพื้น จากนั้นก็มาปรากฏตัวที่ด้านข้างของคุกน้ำซึ่ง ซาบุสะ ใช้ขัง คาคาชิ เอาไว้
การสั่นไหวอย่างเรียบง่ายจากอากาศบาง ๆ ทำให้ทุกคนตกตะลึง แม้แต่ ซาบุสะ ก็ไม่สามารถตอบสนองหรือเคลื่อนไหวตามต้องการได้ ในไม่ช้าเหงื่อเย็นก็เริ่มไหลเต็มหน้าผากของเขา
คาคาชิ ก็ตกใจเล่นกัน ความเร็วแบบนี้ทำให้เขาตกใจมากและเขาก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึง ครูมินาโตะ ของเขา
หลังจากลงมาในสนาม ไนโตะ ก็มองไปที่ ซาบุสะ อย่างไม่แยแส
“ฉันอยากจะถามคุณว่าในคู่มือของคุณมีชื่อฉันเขียนอยู่ด้วยหรือเปล่า?”
เหงื่อเย็นที่หน้าผากของเขาค่อย ๆ ไหลลงมาจนเต็มใบหน้าของเขาโดยไม่รู้ตัว จิตใจของเขาว่างเปล่ามากจนเขาพูดไม่ออก