SPH: บทที่ 277 อาเข่อกับการทํานายที่แสนโหดร้าย
ในบรรดาฝูงชน ชายวัยกลางคนก็กราบไหว้ นักพรตเต๋า
นักพรตเต๋า โบกแขนยาวๆของเขา และช่วยประคองชายวัยกลางคนขึ้นมา เขาพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม ที่พอใจ และพูดว่า “ด้วยความตั้งใจดีของคุณ
ฉันจะช่วยให้คุณ วางแผนชีวิตในอนาคตของคุณ!”
ชายวัยกลางคนยืดหลังให้ตรง แล้วหยิบการ์ดออกมาจากเสื้อคลุมของเขา แล้วส่งให้ นักพรตเต่า “ท่านนักพรตเต๋า ในบัตรนี้ มีแสนกว่าหยวน
ช่วยรําลึกถึงความตั้งใจดี ของผมด้วย!”
นักพรตเต๋า ไม่ปฏิเสธ และเหยียดมือ ออกเพื่อรับบัตร พูดว่า “ฉันจะรับบัตรนี้ไว้ แต่ฉันจะบริจาคเงินนี้ ให้กับเขตชายแดนที่ยากจน และปรับปรุงสภาพแวดล้อมการเรียนการสอนที่นั่น การสะสมค่าความดี สําหรับคุณ! “
ดวงตาของชายวัยกลางคนนั้นเต็มไปด้วยความตกใจ เมื่อเขามองดู นักพรตเต๋า และพูดว่า ” ท่านนัก พรตเต๋าผู้สูงส่ง จิตใจโอบอ้อมอารี!”
ผู้มาเยือนภูเขาชิงเหลียงโดยรอบ ไม่ได้คาดหวังว่านักพรตเต๋า จะตัดสินใจเช่นนี้
“ท่านนักพรตเต๋า ดําเนินชีวิต ตามชื่อเสียงที่สมควรได้รับของเขาอย่างแท้จริง ในฐานะผู้ที่ฝึกฝนในทางธรรม พวกเขาเหมาะสม ที่เราจะชื่นชมอย่างแท้จริง”
“นักพรตเต๋ เป็นผู้ศรัทธาลัทธิเต๋าที่แท้จริง!”
“ไอ้หย่า ฉันคิดว่า นักพรตเต๋าจะเก็บเงินเอาไว้ใช้เองซะอีก!”
เมื่อเผชิญกับการชื่นชมจากนักท่องเที่ยวโดยรอบ นักพรตเต๋าดูสงบและไม่ไหวติง เขาเก็บบัตรเครดิต กลับเข้าไปในแขนของเขาอย่างเงียบ ๆ
เมื่อได้ยินการตัดสินใจของ นักพรตเต๋าผู้มีเกียรติ ก็เปล่งประกายแววตา และยกย่องว่า “นี่คือสิ่งที่ที่เหมาะ สมกับการเรียกว่าปรมาจารย์!” ไม่ ฉันต้องป่าวประกาศเรื่องนี้! “
หลังจากได้ยินอย่างนั้น อาเข่อก็บีบตัวเองเข้าไปในฝูงชน
ในท้ายที่สุด เย่หยูก็มองห็น นักพรตเต๋า
มุมปากของเขาม้วนตัวขึ้น และรอยยิ้มก็เปล่งประกายในดวงตาของเหย
เขาได้พบกับคนที่เขารู้จักจริง ๆ เขาคือ ผู้วิเศษหลิว!
เมื่อเย่หยูเห็นความประหลาดใจที่น่ายินดี ในดวงตาของผู้วิเศษหลิว เขาไม่เชื่อว่า นักพรตเต๋าคนนี้ จะบริจาคเงินในมือของเขา อย่างที่เขาพูด!
อย่างไรก็ตามเพื่อความปลอดภัย เย่หยุได้ตรวจสอบ ผู้วิเศษหลิวอย่างรอบคอบ
ตูม!
ในเสี้ยววินาที โลกทั้งใบเปลี่ยนสี ในดวงตาของเย่หยู
ในท้องฟ้าสีแดงเลือด กระแสของกฎแห่งโชคชะตา ซึ่งเป็นสีดํา เหมือนน้ําหมึกบิดและพันเกี่ยวกัน
เมื่อสายตาของเขาเปลี่ยนไปเป็นมองที่ผู้วิเศษหลิว เย่หยูปิดการคํานวนภายในใจของเขา
“รู้แล้ว!”
เย่หย เย้ยหยันด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “สุนัข ไม่สามารถหยุดตัวเองจากการกินขี้ได้!”
ชายวัยกลางคนเดินออกจากฝูงชน และมุ่งหน้าลงไปที่ภูเขา
นักท่องเที่ยวที่อยู่โดยรอบ ก็ยิ่งตื่นเต้นมากขึ้น เมื่อพวกเขาทั้งหมดมารวมตัวกันที่ ข้างหน้านักพรตเต๋า และตะโกนว่า “ท่านนักพรตเต๋า ช่วยคํานวณดวงชะตาให้ด้วย!”
“ฉัน ฉัน!” นักพรตเต๋า ช่วยทํานายให้ที! “
“นักพรตเต๋ โปรดทํานาย ชาติก่อนของฉันด้วย!”
“ท่านนักพรตเต๋า ได้โปรดเลือกฉัน!” ฉันอยากรู้ชีวิตในชาตินี้ของฉัน! “
เมื่อถึงจุดหนึ่ง อาเข่อก็เบียดเสียดฝูงชน และยืนอยู่ข้างหน้าโบกมือให้ผู้วิเศษหลิว มือของเธอชูขึ้น
“นักบวชผู้ต้อยต่ํา สามารถทํานายได้เพียงสามครั้งเท่านั้น! เหลือการทํานายครั้งสุดท้าย!”
ดวงตาของผู้วิเศษหลิวเปล่งประกาย เมื่อเขามองฝูงชนที่แออัด และพูดเสียงดัง
หลังจากที่นักท่องเที่ยวโดยรอบได้ยินสิ่งนี้ การแสดงออกของพวกเขาก็ยิ่งบ้าคลั่งมากขึ้น พวกเขาตะโกนเสียงดัง ร้องขอให้ผู้วิเศษหลิวคํานวณดวงชะตาให้
ผู้วิเศษหลิว ลูบเคราแพะของเขา ขณะที่เขาสแกนฝูงชนด้วยสายตาของเขา
“ฉันช่วยคุณได้!”
ดวงตาของผู้วิเศษหลิวสว่างขึ้น จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่อาเข่อที่ตื่นเต้น “หญิงคนนี้ ผู้นับถือลัทธิเต๋า ผู้ถ่อมตนคนนี้ จะช่วยคํานวณดวงชะตาของคุณ!”
“เยี่ยมมาก! ฉันรู้ว่าโชคของฉัน ดีมากในวันนี้!”
เมื่อเธอเห็นว่าเขาเลือกเธอ เธอก็กระโดดขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น
“โชค?” เย่หยูที่อยู่นอกดูฝูงชน มองดูอาเข่อที่ตื่นเต้น และส่ายหัวเล็กน้อย เขาคิดกับตัวเองว่า “คุณไม่รู้ตัวเองหรือว่า คุณกําลังจะนําชื่อเสียงมาที่ผู้วิเศษหลิวคนนี้ ถ้าเขาไม่เลือกคุณส์แปลก!”
“ไม่ใช่ว่าโชคดี แต่เธอถูกกําหนดให้เป็นคนสุดท้ายที่นักพรตเต๋า จะทํานายดวงชะตาให้” ผู้วิเศษหลิวมองอาเข่อ ด้วยรอยยิ้ม ยิ้มแย้มแจ่มใส
และพูดเบา ๆ ว่า ” นักพรตเต๋าผู้ต่ําต้อยคนนี้มีกฏ อย่าถามฉันเกี่ยวกับชีวิตหลังความตาย… “
“ฉันรู้แล้ว ฉันไม่ถามเกี่ยวกับชีวิตหลังความตาย!”
อาเข่อตื่นเต้นกับการสนทนากับ ผู้วิเศษหลิวอย่างคึกคัก
ผู้วิเศษหลิว พยักหน้าและพูดอย่างใจเย็น “เอาล่ะโปรดบอกฉัน คุณต้องการให้คํานวณชะตาของอดีตหรืออนาคต?”
“อม”
อาเข่อเงยหน้าเธอ และคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนตัดสินใจในที่สุด “ฉันจะค่านวณชาติหน้าของฉัน! ฉันอยากรู้ว่า ชาติหน้าของฉันจะเป็นอย่างไร!”
นักพรตเต๋ ได้ลูบเคราแพะของเขา และพยักหน้า “ได้!”
“กรุณาเขียนอักษรมาหนึ่งคํา!”
อาเข่อหยิบปากกาขึ้นมา แล้วเขียนค่าว่า “ยัง” บนกระดาษสีขาวบนโต๊ะสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ หน้าผู้วิเศษหลิว
เมื่อมองไปที่คําที่เขียน อาเข่อมองเห็นดวงตาของนักพรตเต๋า ปิดไปเล็กน้อย เขาเหยียดมือออกและเริ่มนับ
เย่หยูดูการกระทําของผู้วิเศษหลิว ปากของเขาเผยร่องรอยของการเยาะเย้ยว่า “ชาติต่อไป เป็นสิ่งที่คาดเดาไม่ได้ คุณจะคํานวณได้อย่างไร”
แม้ว่าเย่หยู จะใช้ความสามารถทางจิตทั้งหมดของเขา แต่สิ่งเดียวที่เขาเห็นคือสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนหน้าของเขา รวมถึงความเป็นไปได้มากมายที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
สําหรับอดีตและอนาคต มีเพียงผู้เฒ่าผู้ยิ่งใหญ่ ที่ผ่านพ้นแม่น้ําแห่งกาลเวลาเท่านั้นที่จะได้เห็นพวกมัน!
“หวิว…”
หลังจากนั้นไม่นาน ภายใต้การจ้องมองด้วยความกังวล และความคาดหวังของ อาเข่อ ผู้วิเศษหลิวก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ลืมตาขึ้นแล้วพูดว่า “โชคดีภารกิจของฉันสําเร็จแล้ว
“ล้อเล่นรึเปล่า!”
อาเข่ออุทานด้วยความประหลาดใจ “ท่านนักพรตเต๋า รีบบอกฉันว่าชาติหน้าของฉันเป็นอย่างไร?”
ผู้วิเศษหลิว มองไปที่อาเข่อด้วยความสงสาร ในสายตาของเขา ก่อนที่จะถอนหายใจ “อ่า ช่างเป็นชีวิตที่ น่าสมเพช!”
เมื่อได้ยินดังนั้น อาเข่อ ก็กลายเป็นวิตกกังวล และรีบถามว่า ” ท่านนักพรตเต๋า สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับฉันในชาติหน้า มันเป็นอย่างไร? มันหมายความว่าชาติหน้าชีวิตฉัน จะย่าแย่มากเหรอ!”
ผู้วิเศษหลิวส่ายหัว “ไม่เพียงเท่านั้น แต่เธอจะต้องทนทุกข์ทรมาณ และยังไม่ได้เกิดมาเป็นมนุษย์!”
ร่างของอาเข่อแข็งที่อ ในขณะที่เธอพูดด้วยสีหน้าหวาดกลัว “อืม หมายถึงอะไร!
“ความหมายของนักบวชผู้ลัทธิเต๋านี้ คือชีวิตหน้าของประสก จะไม่ได้กลับชาติมาเกิด”
“ในตอนนี้วิญญาณของนักพรตเต๋คนนี้ เข้าสู่แม่น้ําแห่งกาลเวลา และตามมันลงไปในแม่น้ํา โดยสอดแนมภาพชีวิตของประสก”
“ในชีวิตหน้า คุณจะกลายเป็นสัตว์ร้าย ที่ถูกสังหารจะกลายเป็นอาหารในจานของมนุษย์!”
ใบหน้าของอาเข่อนั้นซีด เธอเดินโซเซไปสองสามก้าว แล้วพึมพ่า “ทําไม … เป็นไปได้ยังไงกันนะ?”
ผู้มาเยือนที่ภูเขาชิงเหลียงโดยรอบ ก็มีสีหน้าไม่เชื่อ
ผู้หญิงที่น่ารักและสวยงามเช่นนี้ แต่ในชาติหน้า เธอจะกลายเป็นสัตว์ร้ายที่ถูกจับกิน มันช่างน่าสมเพช!
ผู้วิเศษหลิว เปิดเผยสีหน้าที่เห็นอกเห็นใจ ในขณะที่เขาส่ายหัว “ไม่ต้องห่วงนี้ คือชาติหน้า ไม่ใช่ชีวิตปัจจุบัน
ไม่จําเป็นต้องใส่ใจ!”
อาเข่อ ยื่นริมฝีปากของเธอ ดวงตาของเธอส่องประกาย “ตั้งแต่ฉันรู้ ฉันจะไม่ใส่ใจ ได้อย่างไร”
“นักพรตเต๋า โปรดบอกฉันว่า ทําไมฉันถึงได้กลับชาติมาเกิดเป็น … สัตว์ร้าย ในชาติหน้า”
ผู้วิเศษหลิว ถอนหายใจ ” นักบวชผู้ต้อยต่ําคนนี้ สามารถบอกใบ้ได้ว่า เธอจะต้องเจอกับหายนะครั้งใหญ่!”
“ความหายนะนี้ ได้ปลูกฝังรากฐานของความหายนะ เพื่อการกลับชาติมาเกิดของคุณ!
“โปรดบอกฉัน!” ภัยพิบัติแบบนี้คืออะไร และฉันจะผ่านมันไปได้อย่างไร? “
ผู้วิเศษหลิวส่ายหัว และพูดด้วยน้ําเสียงหนักแน่น ว่า “นักบวชผู้นี้ บอกได้แค่ว่า อย่าถามเกี่ยวกับชีวิตนี้! ฉันหวังว่าคุณจะไม่ทําให้เรื่องให้ยากลําบาก สําหรับนักบวชต่ําต้อยคนนี้!”
อาเข่อยืนอยู่บนจุดนั้น และกระทืบเท้าของเธออย่างเร่งรีบ “ได้โปรดเถิด นักพรตเต๋า บอกฉันที!”
เมื่อผู้ที่เยี่ยมชมภูเขา เห็นน้ําตาคลอในดวงตาของอาเค่อ พวกเขาไม่สามารถทนเห็นอีกต่อไป “ท่านนักพรตเต๋า
โปรดช่วยผู้หญิงคนนี้หน่อย!”
“ถูกต้องแล้ว! นักพรตเต๋า น้องสาวคนนี้น่าสงสารมาก!”
“นักพรตเต๋ หญิงสาวคนนี้เป็นคนที่จิตใจดี กรุณาช่วยเธอด้วย!”
“เฮ้อ ช่างโชคร้าย กลายเป็นสาวงงามผู้โชคร้ายเหลือเกิน!” เป็นไปได้ไหม ที่เราจะทนเห็นเธอที่ต้องทนทุกข์ทรมานจากภัยพิบัติเช่นนี้? “
ข้างนอกฝูงชน ต่างจิ้มง่ๆ พูดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของเย่วหยูส่องแสงเย็นยะเยือก
ผู้ชายคนนี้! ไม่เข็ดหลาบ!
ในตอนนี้ ผู้วิเศษหลิวยังไม่รู้ว่าเขาถูกหมายหัวโดยเย่หยู มิฉะนั้น เขาจะไม่ได้มีจุดจบที่ดีอย่างแน่นอนและจะหนีไปอย่างหางจุกตูด!
“แค่กๆ!”
ผู้วิเศษหลิวไอแห้งๆ และพูดว่า “ไอ้หย่า!” ประสกผู้นับถือลัทธิเต๋าผู้นี้ ไร้พลังเช่นกัน! “
น้ําตาของอาเข่อ ไหลออกมาในที่สุด เธอสะอื่น ” ท่านนักพรตเต๋า โปรดบอกฉันว่า ภัยพิบัตินี้คืออะไร” ฉันไม่ต้องการที่จะกลับชาติมาเกิดเป็นสัตว์ป่า … สะอีก สะอื้น …”