SPH: บทที่ 278 พบเจอเพื่อนเก่า
ผู้วิเศษหลิวมองไปที่อาเข่อที่น้ําตาไหล จากนั้น ก็เงยหน้าขึ้นแล้วถอนหายใจ
“คุณกําลังทําให้นักบวชลําบากใจ!” ตอนนี้ อาตมาได้ทําการช่วยเหลือประสกที่เป็นนักวิชาการผู้น่าสงสารคนนั้นแล้ว
จะให้อาตมา ทําสิ่งนี้ซ้ําแล้วซ้ําอีกได้อย่างไร? “
อาเข่อเข้าใจความหมายของนักพรตเต๋า เธอหยิบบัตรออกมาจากกระเป๋าของเธอ ด้วยความวุ่นวาย และมอบมันให้กับผู้วิเศษหลิว
“นักพรตเต๋า ได้โปรด ยอมรับความตั้งใจของฉัน!”
ผู้วิเศษหลิว ยื่นมือออกมาหยิบบัตร พร้อมกับแสดงออกอย่างลังเล บนใบหน้าของเขา “อา! นักบวชผู้ได้ฝีมือคนนี้ เห็นแก่ความศรัทธาที่ดี
และยอมรับอย่างเต็มใจ อย่างไรก็ตาม นักบวชผู้นี้จะไม่ยอมรับสิ่งใด เงินที่ได้มาจะบริจาคให้กับพื้นที่ยากจน!”
เมื่อผู้เยี่ยมชมรอบๆบริเวณได้ยินสิ่งนี้ พวกเขาต่างก็ยกนิ้วให้กับผู้วิเศษหลิว และยกย่องว่า “นี่คือสิ่งที่ท่านนักบวชที่แท้จริงสมควรทํา!”
“นักพรตเต๋า เป็นคนชอบธรรม!”
“เพื่อดูแลโลก และไม่ถูกยั่วยุด้วยเงินทองและชื่อเสียง นี่คือปรมาจารย์ในใจของฉัน!”
ใบหน้าของผู้วิเศษหลิว เผยให้เห็นถึงความสงสาร เมื่อเขาได้ยินคําชมจากทั่วทุกมุม
“โปรดฟังอย่างระมัดระวัง ในเวลาหนึ่งสัปดาห์จะมีผู้สัญจรผ่านมา ได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุ ในขณะที่คุณขับรถอยู่”
“เนื่องจากอุบัติเหตุนี้ โชคชะตาของผู้คนจํานวนมากได้เปลี่ยนไป สิ่งนี้ได้สร้างรากฐาน สําหรับภัยพิบัติ สําหรับการกลับชาติมาเกิดของประสก!”
“เพื่อหลีกเลี่ยงความหายนะนี้ มันเป็นการดีที่สุดสําหรับประสก ที่จะไม่ออกไปข้างนอก บ่อยเกินไป!” มันจะดีกว่า ถ้สามารถหลบออกจากหนึ่งโจว! “
หลังจาก ที่ผู้วิเศษหลิวพูดจบแล้ว เขามองที่อาเข่อด้วยท่าทางที่แสดงออก “จ่าสิ่งที่ฉันเพิ่งพูดไปเมื่อครู่นี้ได้ไหม”
อาเข่อพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “ใช่ ขอบคุณมาก ท่านนักพรตเต๋!”
ผู้วิเศษหลิว หลับตาแล้วพูดด้วยความพึงพอใจว่า “อืม ไม่เป็นไร!”
ผู้วิเศษหลิว พูดด้วยเสียงที่ชัดเจนว่า “ประสกทั้งหลายในวันนี้ คือทํานายของนักบวชผู้ต่ําต้อย ในพรุ่งนี้ที่นี่ นักบวชคนนี้จะรออยู่ที่นี่ เพื่อพวกคุณทุกคน!”
เมื่อผู้เยี่ยมชมอุทยานโดยรอบได้ยินว่า ผู้วิเศษหลิวจะกลับไปแล้ว พวกเขาทั้งหมดก็วิตกกังวล และตะโกนเสียงดัง “นักพรตเต๋า อย่าพึ่งไป!”
“ถูกต้องแล้ว ท่านนักบวช โปรดให้การทํานายแก่ผมด้วย!”
“ท่านนักพรต ได้โปรดให้การทํานายแก่ฉัน ฉันจะจากไปพรุ่งนี้!” ไม่มีเวลาแล้ว! “
“กรุณาคํานวณดวงชะตาของชาติหน้าของฉันที!”
เสียงร้องของนักท่องเที่ยว ดูเหมือนจะทําให้อากาศรอบ ๆ บริเวณดุเดือด
ผู้วิเศษหลิว รู้จริงๆแล้วว่า สินค้าหายากที่ไม่สามารถหาซื้อได้ง่ายๆ และเป็นทฤษฎีการตลาดที่ดีเยี่ยม
เขาไม่ได้ทํานายดวงชะตา เพื่อหานักท่องเที่ยวต่อไป ท่ามกลางความกระตือรือร้นของผู้คนบริเวณนั้น
อย่างไรก็ตาม การกระทําของผู้วิเศษหลิว ไม่ได้ลดความกระตือรือร้น และบุคลิกภาพของเขาลงไป แต่จะทําให้ทุกคนไว้วางใจเขามากกว่าเดิม
นักพรตเต๋าโบกมือของเขาหันหลังกลับ และกําลังจะจากไป; ดวงตาของเขาเผยความรู้สึกภาคภูมิใจ
ฮ่าๆ ถ้าเราต้องการให้คนโง่เหล่านี้ จ่ายเงินให้เราจะปล่อยให้พวกเขาตายไปง่ายๆ อย่างนั้น ได้อย่างไร ยังไงเส้นทางของการฝึกฝนก็ยังดําเนินต่อไปได้ด้วย!
เมื่อนักพรตเต๋า กําลังจะจากไป และต้องการที่จะเดินขึ้นไปบนภูเขา ที่ใสสะอาดและเย็นสบาย เสียงตะโกนอันเยือกเย็น ทําให้เขาหยุดโดยไม่ตั้งใจ
“รอเดี๋ยว!”
โดยไม่ต้องรอให้ ผู้วิเศษหลิวหันหลัง เพื่อตรวจสอบว่าเป็นใครที่กําลังตะโกนรั้งเขาไว้ ผู้เยี่ยมชมโดยรอบที่เชื่อถือในผู้วิเศษหลิว ได้เริ่มพูดคุยกันอย่างไม่พอใจ
“คนนี้คือใคร?” นักพรตเต๋กล่าวแล้วว่า เขาจะไม่คํานวณดวงชะตาให้ใคร ทําไมเขายังคงไม่ยอมแพ้! “
“แน่นอน! คนๆนี้แย่เกินไป! ไม่เห็นหรือว่า นักพรตเต๋ากําลังจะจากไป?”
“เฮ้อ!” นักพรตเต๋า สามารถทํานายได้แค่สามคนต่อวันเท่านั้น จะผิดคําพูดได้อย่างไร? “
“ถูกต้องแล้ว!” เราจะต้องปล่อยให้ นักพรตเต๋าตกที่นั่งลําบากได้อย่างไร เราให้ท่านทํานายดวงชะตาให้เราในวันพรุ่งนี้อีก! “
ผู้วิเศษหลิวยืนอยู่บนบันได แล้วหันกลับมามองดูกลุ่มคนด้วยสีหน้าเฉยเมย เขาพูดว่า “ใครกําลังตะโกนอยู่ที่นี่ ประสกไม่ได้ยินหรือว่าอาตมากําลังจะไปแล้ว
บริเวณนั้น กลุ่มผู้ท่องเที่ยว มีความไม่พอใจบนใบหน้าของเขา และพูดอย่างรวดเร็วว่า “ท่านนักพรต โปรดอย่าโกรธไปเลย พักผ่อนให้ดี เราจะจัดการเอง เตรียมตัวสําหรับในวันพรุ่งนี้ดีกว่า!”
“ฉันไม่ได้พูดแบบนั้น โปรดอย่ากล่าวโทษฉัน!”
“นั่นคือเขา!” เขาเป็นคนพูด! “
เย่หยูจ้องมอง ทุกคนในที่เกิดเหตุอย่างเย้ยหยัน และกล่าวว่า
” ผู้วิเศษหลิวหมิงเต่อ คุณไม่รู้จักผมเลยเหรอ?คุณลืมไปแล้วเหรอ!”
หลิวหมิงเต่อ ยืนอยู่บนขั้นบันไดหิน เหนือขั้นบันได้ ด้านบนสุดของยอดเขา
แสงแดดที่อบอุ่น ไม่ได้นําความอบอุ่นมาด้วยแม้แต่น้อย
เหงื่อเย็นยะเยือก ที่สุดอยู่ที่หน้าผาก และหลังของเขา
“เป็นประสกนั่นเอง!”
หลิวหมิงเต่อ ไม่สามารถทําให้นักท่องเที่ยวที่อยู่รอบตัวเขาระแวงสงสัยได้ และมองเย่หยูด้วยสีหน้าอันน่าสะพรึงกลัว
มุมปากของเย่หยูเผยรอยยิ้ม ขณะที่เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างช้าๆ
“ใช่แล้ว นั่นคือผมประหลาดใจไหม ท่านนักพรต?”
ใบหน้าของ หลิวหมิงเต๋อมืดลง แม้ว่าเขาจะไม่กล้าพูดออกมาดัง ๆ เขาก็อดไม่ได้ ที่จะประณามเย่หยู ในใจของเขาอย่างเงียบ ๆ
เย่หยูเดินไปข้างหน้า หลิวหมิงเต่อยึดตัวสูงขึ้น และหัวเราะเบา ๆ “หลิวหมิงเต่อ ไม่เปลี่ยนไปเลย! ครั้งล่าสุดที่ผม ปล่อยให้คุณด้วยความตั้งใจดี แต่ผมไม่ได้คาดคิดว่าคุณจะเริ่มโกหกอีกครั้ง! “
ใบหน้าของหลิวหมิงเต๋อหดตัวลง และอธิบายว่า “คนโกหก ฉันจะหลอกลวงเรื่องอะไร ถ้าคุณไม่เชื่อ ให้ถามนักท่องเที่ยวที่ยืนอยู่ที่นี่ ถ้าอาตมาหลอกลวงพวกเขา”
บนบริเวณนั้น เมื่อผู้เยี่ยมชมภูเขาได้ยินสิ่งนี้ ทุกคนพูดว่า “ท่านนักพรต ไม่มีทางโกหกเรา!”
“ใช่!” มันเป็นความผิดของเราเองทั้งหมด! “
“แน่นอน! และท่านนักพรตเต๋า ไม่ได้รับเงินใด ๆ จากการทํานายให้เรา!”
สีหน้าของหลิวหมิงเต่อ ผ่อนคลายลงอย่างกะทันหัน เขามองเย่หยู และพูดด้วยรอยยิ้ม “ดูสิ พวกเขาพูดแล้วอาตมาไม่ได้โกหก!”
“คณไม่ได้โกหก? จากนั้น คุณได้รับบัตรเครดิต มาจากไหน?”
รอยยิ้มบนใบหน้าของ หลิวหมิงเต่อแข็งตัว ร่างกายของเขาแข็งขึ้น หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กลอกตาและพูดว่า “พวกเขาเป็นคนที่ยืนยันที่จะมอบมันให้อาตมา! ไม่สามารถปฏิเสธได้!”
เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเย่หยูนั้นดูไม่พอใจ หลิวหมิงเต๋อก็รีบพูดต่อไป และอาตมาก็บอกไปแล้ว ก่อนหน้านี้ว่า อาตมาต้องการบริจาคเงินทั้งหมดนี้! ไม่ได้รับเงินจริงๆ!”
เย่หยูหัวเราะอย่างเยือกเย็น มันคงจะแปลก ถ้าเขาเชื่อหลิวหมิงเต่อ!
“เย่หยู คุณมองผิดไปแล้ว นักพรตเต๋านี้ ดูไม่เหมือนคนเลว! “
อาเข่อเดินไปที่ เย่หยูและพูดด้วยเสียงเบา ๆ
เมื่อ หลิวหมิงเมื่อได้ยินเสียงของอาเข่อ เขายิ้มแล้วพูดว่า “ถูกต้อง เขาจะเป็นคนเลวได้อย่างไร ! เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คุณรู้จักเขาไหม”
เมื่อได้ยิน อาเข่อพยักหน้า “ใช่แล้ว ฉันมากับเย่หยู คุณไม่เห็นเหรอ?”
การแสดงออกของหลิวหมิงเต่อ เปลี่ยนไปอย่างขมขึ้น สาปแช่งตัวเองในใจของเขา เขาจะหลอกเธอได้ อย่างไร
ถ้าเขารู้ว่าอาเข่อและ เย่หยรู้จักกันดี
“แค่กๆ!” “น้องชายคนเล็ก ได้โปรดปล่อยฉันไป!”
หลิวหมิงเต๋อเดินลงบันไดแล้ว โน้มตัวเข้าหาเย่หยู ด้วยน้ําเสียงเบาๆ “แม้ว่าฉันจะไม่สามารถทํานายชาติที่แล้ว
และชาติหน้าได้ แต่ฉันก็ยังสามารถคํานวณบางสิ่ง ในช่วงชีวิตของพวกเขาได้
“ชายวัยกลางคนจากก่อนหน้านี้ มีดวงหายนะ ผู้หญิงธรรมดาๆ ไม่สามารถ ฉุดรั้งเขาได้ แต่ผู้หญิงที่มีหัวใจที่เต็มไปด้วยความเมตตาเท่านั้น จะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด!! นอกจากนี้หญิงสาวคนนี้ มีปานแดงที่คิ้วเธอ จะมีหายนะนองเลือด ในอนาคตอันใกล้ เหตุผลที่ฉันบอกไป
ว่านั่นเป็นสิ่งที่ดีสําหรับเธอไม่ใช่เหรอ?”
เมื่อได้ยินเหตุผลของหลิวหมิงเต่อ ใบหน้าของเย่หยู ก็ยังไม่ไหวติง เขาหัวเราะเยาะ
“แล้วเงินที่ เขาให้กับคุณล่ะ”
หัวใจของหลิวหมิงเต่อหดตัว และเขาก็พูดว่า “นั่นคือ การบริจาคในชุมชนที่ยากจน!” เหอะๆ …”
ใบหน้าของเย่หยูดูเย็นชา แสงเย็นชาส่องเข้ามาในดวงตาของเขา ขณะที่เขาตะโกนว่า “คุณยังกล้า พูดเล่นอีกเหรอ!!
ร่างกายของหลิวหมิงเต่อสั่นไหว นึกย้อนกลับไปเมื่อเขาพนันกับเย่หยู ชีวิตของเขา ก็ชัดเจนว่าถูกกําหนดโดยเย่หยุ!
ความรู้สึกที่ถูกมองผ่านดวงตาแห่งสวรรค์ ทําให้หัวใจของหลิวหมิงเต่อ เย็นเฉียบลง
“คุณมาอยู่ที่นี้ได้อย่างไร?”
หลิวหมิงเต่อมองดู เย่หย อย่างระมัดระวัง ขณะที่เขาพูดด้วยหน้าซีด นี้เป็นอันตรายถึงชีวิต
เย่หยเย้ยหยัน “คุณเก่งมาก! รวมถึงวันนี้ คุณได้ทํานายสิ่งที่เรียกว่าชาติที่แล้ว สําหรับคนสี่สิบเจ็ดคนใช่ไหม คุณได้เงินได้มากแค่ไหน หนึ่งร้อยสามสิบเจ็ดล้าน ! “
เย่หยุดบไหล่ของหลิวหมิงเต่อหัวเราะเยาะเย้ย แล้วกล่าวว่า “ท่านนักพรตเต๋า คุณมีเงินเก็บมากจริงๆ!”