เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 500
สิบปรมาจารย์ไร้ค่านี่
เป็นแต่เพียง เด็กน้อยสิบคนก็แค่นั้น ไม่ควรค่าพอจะเอ่ยถึง!
“หยางเฟิง ไปตาย! ไปตายซะ!”
“ฮ่าๆๆ!”
เมื่อเห็นหยางเฟิงจะใส่เดี่ยวกับสิบปรมาจารย์ใหญ่
หลันจื่อก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง
ในความคิดของเธอ
การกระทำนี้ของหยางเฟิง ราวกับตั๊กแตนห้ามรถเป็นการไม่รู้จักประมาณตนอย่างไม่ต้องสงสัย
ดูแล้ววันนี้หยางเฟิงต้องตายแน่
ความแค้นที่เขาฆ่าบิดาตนกำลังจะถูกชำระแล้ว!
“โอหัง!”
เฉินเป่ยเหอเห็นดังนั้น ก็อดไม่ได้ที่จะแค่นเสียงเย็น
ทั้งสิบปรมาจารย์ใหญ่นี้ ล้วนเป็นผู้ที่ตระกูลเฉินฝึกฝนมา
ไม่ใช่สิบปรมาจารย์ตูดหมา อย่างของตระกูลเหอที่เมืองกาสิโนอะไรนั่น!
ปรมาจารย์ของตระกูลเหอแห่งเมืองกาสิโน ล้วนคัดเลือกมาจากภายในยุทธจักร
แต่ปรมาจารย์ของตระกูลเฉิน ล้วนถูกฝึกฝนมาภายในตระกูลเฉินเล็กๆ
ทั้งสองนี้ไม่สามารถเทียบกันได้เลย
เพื่อฝึกฝนปรมาจารย์หนึ่งคน
ตระกูลเฉินได้เชิญสุดยอดปรมาจารย์ด้านการต่อสู้มาฝึกฝนให้เป็นพิเศษตั้งแต่เล็ก
การฝึกฝนทั้งหมดล้วนเป็นวิธีการฝึกชั้นยอดของตระกูลเฉิน
ทุกคนล้วนเป็นยอดฝีมือในหมู่ปรมาจารย์
ถ้าหยางเฟิงคิดว่าสิบปรมาจารย์ใหญ่ตระกูลเฉินเหมือนกับสิบปรมาจารย์ใหญ่ตระกูลเหอแห่งเมืองกาสิโนล่ะก็
เขาซวยแล้วล่ะ!
ในตอนที่เฉินเป่ยเหอเตรียมตัวรอดูหยางเฟิงถูกเด็ดหัวอยู่นั้น
ภาพเหตุการณ์ถัดมา
ก็ทำให้เขาถึงกับตาค้างอ้าปากหวอ!
ฟี้วว!
เห็นเป็น
หยางเฟิงพุ่งเข้าไป
เผชิญหน้ากับสิบปรมาจารย์ใหญ่ตระกูลเฉินที่โหดร้าย
เพียงกวัดแกว่งดาบ
ทันใด
แสงดาบเย็นเยียบนั้นวาดผ่านสิบเก้าทวีป!
แสงสีขาวสว่างวาบออกมา
ราวกับดวงตาของทุกคนบอดลงทันใด
ภาพตรงหน้าขาวโพลน
ราวกับทั่วทั้งโลกเป็นสีขาวไปหมด
แสงดาบเย็นเยียบนับไม่ถ้วน กวัดแกว่งผสานกัน
ทำให้ผู้คนมองไม่ถนัดเลยว่าเกิดอะไรขึ้น
หลังจากแสงขาวโพลนผ่านพ้นไป
หยางเฟิงยืนอยู่ที่เดิม
แต่ สิบปรมาจารย์ใหญ่ของตระกูลเฉิน ตัวแข็งทื่อ หน้าตาตกตะลึง
ทันใดหลังจากนั้น
คอของพวกเขาก็มีรอยเลือดปรากฏขึ้น
รอยเลือดนั้นขยายใหญ่ขึ้นไม่หยุด
ฟึบ!
ฟึบ!
ฟึบ!
……
ศีรษะของแต่ละคน หล่นลงมาจากคอของพวกเขา
จากนั้น ศพไร้หัวพวกนี้ทั้งหมดก็ล้มลงกับพื้น
พริบตาเดียวพื้นก็ถูกอาบย้อมด้วยเลือดแดงฉาน!
มุมปากของหยางเฟิงเผยความเหยีดหยาม
ไม่ว่าจะสิบปรมาจารย์ใหญ่ตระกูลเหอ
หรือสิบปรมาจารย์ใหญ่ตระกูลเฉิน
ก็ล้วนถูกตัดคอในดาบเดียว!
“นี่…”
เห็นดังนั้น
หม่าตงและพวกนิ่งเป็นหินไปแล้ว
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็น หยางเฟิงแสดงพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้
ทำให้ผู้คนว้าวมากเลยทีเดียว!
ในขณะเดียวกัน
ในใจของหม่าตงก็ตื่นเต้นขึ้นมา
ไม่เสียแรงที่เป็นเทพสงครามอันดับหนึ่งแห่งต้าเซี่ยจริงๆ
แข็งแกร่งอย่างไร้ศัตรูเลยทีเดียว!
ตนเองได้ติดตามผู้ชายแบบนี้
ชีวิตนี้ก็คุ้มค่าแล้ว
ชั่วครู่เดียว
หม่าตงรู้สึกปิติยินดีอย่างยิ่งกับสิ่งที่เขาเลือก!
ในตอนนี้
ใบหน้าของหลันจื่อนิ่งงัน
“เป็นไปไม่ได้! นี่มันเป็นไปไม่ได้! เป็นแบบนี้ไปได้อย่างไร?”
หลันจื่อพึมพำกับตัวเอง
เธอไม่กล้า และไม่ยอมเชื่อ!
สิบผู้แข็งแกร่งยิ่งใหญ่แดนปรมาจารย์ เหลือเชื่อว่าจะสู้ดาบเดียวของหยางเฟิงไม่ได้
ไม่ต้องพูดถึงหลันจื่อเลย
เฉินเป่ยเหอก็ยังยากจะเชื่อ
สีหน้าของเขาซีดเผือดอย่างที่สุด
เลือดหยดอยู่ในใจไม่หยุด
สิบปรมาจารย์ใหญ่นี้ ตระกูลเฉินฝึกฝนมาอย่างยากลำบาก หมดทรัพยากรไปนับไม่ถ้วน
วันนี้ถูกหยางเฟิงตัดหัวในดาบเดียว
ตระกูลเฉินเสียหายอย่างมหาศาล!
อย่างน้อย ตระกูลเฉินกว่าครึ่งหนึ่ง ก็จบเห่แล้ว!
ทันใดนั้น
เฉินเป่ยเหอรู้สึกถึงแววหยอกล้อ
เห็นหยางเฟิงเงยหน้าขึ้น มองมาที่เขาอย่างเย็นชา
มุมปากยกขึ้นอย่างหยอกเย้า พูดพร้อมยิ้ม : “เป็นอะไรไป? ต่อไปถึงตาแกแล้ว!”
เฉินเป่ยเหอตกใจทันใด
ความรู้สึกหวาดกลัวเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ
หยางเฟิงน่ากลัวเกิไปแล้วจริงๆ
ฆ่าสิบปรมาจารย์ใหญ่ตายได้ในดาบเดียว