ทวีปทั้งทวีป!
ซากปรักหักพังของจักรวาลนี้เกิดขึ้นเนื่องจากการกระจายตัวของทวีปที่ลอยอยู่ นี่คือสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด
(ทวีปที่ลอยอยู่ในอวกาศ?)
(นี่มันตรรกะอะไรกัน?นี่ไม่สามารถใช้วิทยาศาสตร์ยืนยันได้เลย!)
ทุกคนขมวดคิ้ว แต่พวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้
มีความลับมากเกินไปในอารยธรรมโบราณ พวกเขาเกิดมาในยุคที่แตกต่างด้วยวิทยาศาสตร์ระหว่างดวงดาวและมันยากมากที่จะเข้าใจอะไรแบบนี้
ปัญญาประดิษฐ์สามารถสแกนร่องรอยของสภาพแวดล้อมเพื่อกู้คืนภาพของสนามรบ ส่วนใหญ่มาจากการวิเคราะห์ดังนั้นมันจึงไม่แม่นยำ 100%
ฉากตรงหน้าพวกเขาเป็นเพียงการจำลองสถานการณ์ในสนามรบ
ความจริงเกี่ยวกับอารยธรรมโบราณได้หายไปนานตามกาลเวลา
ดังนั้นทุกอย่างยังจำเป็นต้องพึ่งพาเวลาในการสำรวจ และรวบรวมการค้นพบของพวกเขาทีละน้อยก่อนที่พวกเขาจะสามารถเห็นภาพเต็ม
ทุกคนดูอย่างเงียบ ๆ ต่อไป
ในฉาก การต่อสู้ระหว่างหมอผีกับปีศาจยังดำเนินต่อไป
ในความเป็นจริงสิ่งที่พวกเขาเห็นเป็นเพียงจุดเริ่มต้น
การต่อสู้ครั้งนี้กินเวลายาวนานและรุนแรงอย่างไม่น่าเชื่อไกลเกินจินตนาการของพวกเขา ระดับพลังงานที่นี่สามารถทำลายสวรรค์และโลก และทำให้ดวงดาวกลายเป็นมืดมิด แม้กระทั่งเปลี่ยนดวงอาทิตย์เป็นดวงจันทร์
ผลพวงของการต่อสู้กระจายออกไปทำให้เกิดการทำลายล้างในทุกที่
หมอผีโบราณก่อค่ายกลและการเคลื่อนไหวของพวกเขาถูกปรับให้สม่ำเสมอ
แต่ละร่างมีขนาดใหญ่เท่ากับภูเขา พวกเขาต้องการบดขยี้ศัตรูให้ละเอียด
ร่างใหญ่ของพวกเขามีรอยสักสีดำส่องแสงปราณปีศาจ มีแท่งสัญลักษณ์แปลก ๆ มากมายรวมถึงตายักษ์ ภูเขา งูและมังกร … พวกมันทั้งหมดปลดปล่อยกลิ่นอายโบราณที่เต็มไปด้วยความรุนแรง
พวกเขาควงกระดูกสัตว์จากเผ่าปีศาจต่างๆ ใช้กระดูกเป็นอาวุธ พวกเขาทุบอาวุธลงอย่างหนักด้วยแรงพอที่จะพังภูเขา
หมอผีรีบวิ่งออกไป พวกเขาดูเหมือนไม่มีที่สิ้นสุดเหมือนกระแสน้ำที่ดุร้ายของมหาสมุทร เปลวไฟที่ลุกโชติช่วงกระแสน้ำที่สั่นไหวของแผ่นดินและภูเขา – การโจมตีของพวกเขาไหลออกมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ในอีกด้านหนึ่งกองทัพปีศาจนี้ได้ปลดปล่อยพลัง:เสือดาว, หมาป่า, เสือ, และ เสืออยู่บนพื้น บนอากาศมีฟีนิกส์ นกเก้าหัว
ปราณปีศาจพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าก่อตัวเป็นเมฆดำที่ทำให้ดวงอาทิตย์มืดมิด หล่อหลอมโลกให้มีแต่ความมืด
หมอผีและปีศาจมีส่วนร่วมในการฆ่าเพื่อสร้างความเสียหายสูงสุดแก่ฝ่ายตรงข้าม
ไม่มีกลยุทธ์ใด ๆ เลยเพียงแค่ฆ่าฟันกันจนกว่าเจ้าจะตายหรือข้าตาย!
ไม่รู้ว่าการสู้รบนี้จะดำเนินไปนานเท่าไหร่ ถึงแม้ว่าปัญญาประดิษฐ์จะเร่งดำเนินการ แต่ก็ยังใช้เวลาถึงหกชั่วโมงในการแสกนทุกอย่าง
หลังจากการบาดเจ็บล้มตายนับไม่ถ้วน ทั้งสองฝ่ายจึงตัดสินใจถอยทัพและยอมเข้าใจว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเอาชนะอีกฝ่าย
ไม่ว่าในกรณีใดสงครามระหว่างหมอผีกับปีศาจก็มีมาตั้งแต่เริ่มแรก มันมีมานานหลายหมื่นปีแล้ว
เฟิงหลินและคนอื่น ๆ เข้าใจว่าสิ่งที่พวกเขาเห็นนั้นเป็นเพียงการต่อสู้ระหว่างสองเผ่าพันธุ์
ในภาพโฮโลแกรมทั้งหมอผีและปีศาจต่างถอยร่น
หมอผีทำการเก็บศพของสหายอย่างระมัดระวัง แต่พวกปีศาจกินศพของพวกตัวเอง
เมื่อเฟิงหลินเห็นสิ่งนี้เขารำพึงอย่างเงียบๆ ไม่แปลกใจในสมัยโบราณ มนุษย์ที่อ่อนแอถึงสามารถยืนบนจุดสูงสุดและเอาชนะเผ่าพันธุ์ปีศาจกลายเป็นขุนนางของโลก
แม้ว่าเผ่าพันธุ์ปีศาจจะทรงพลังและเผด็จการในช่วงยุคแรกเริ่ม แต่ก็มีเผ่าพันธุ์ต่างๆมากมายภายในเผ่าพันธุ์ปีศาจที่ต่อสู้เพื่อตัวเองและไม่สามารถรวมตัวกันได้ พวกเขาจะไม่แพ้ได้ยังไง?
ประวัติศาสตร์ได้พิสูจน์แล้วว่าผู้ชนะคือมนุษย์ พวกเขากลายเป็นขุนนางของโลก
ฉากค่อยๆมืดลง ทุกคนคิดว่าฉากโฮโลแกรมในสนามรบกำลังจะจบ แต่ทันใดนั้นทุกอย่างก็เปลี่ยนเป็นสีดำ
ดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์และดวงดาวสูญเสียแสงเงาไปหมด ทุกอย่างอยู่ในความมืดสนิท
(สิ่งต่าง ๆ จบลงแล้ว?)
(ไม่ มีบางอย่างผิดปกติ!)
ความมืดนี้ยังคงอยู่แม้จะผ่านไปนาน
“ดูนั่น!” เสียงอุทานดังขึ้น
เฟิงหลินและคนอื่น ๆ หันกลับมา เห็นปากอันมหึมาส่งเสียงดังกึกก้อง กลืนทวีปทั้งทวีปพร้อมกับหมอผีและปีศาจ
กรุบ กรุบ,!
เสียงดังขึ้น ทวีปกำลังถูกเคี้ยวเป็นเศษหินก่อนที่จะถูกพ่นออกมาและกระจัดกระจายไปทั่ว ในเศษทวีปที่เหลือ รอยกัดสามารถมองเห็นได้
…
ฉากหยุดลงทันทีแสงสว่างขึ้นอีกครั้ง แต่ทุกคนยังคงตกตะลึงไม่สามารถหลุดพ้นจากความงุนงง
นั่นมันอะไรกันแน่?
ทุกคนมองตากัน ความกลัวและความตกใจในสายตาของพวกเขาปรากฏออกมา
ปากแห่งความมืดอันมหึมานั้นช่างน่าสะพรึงกลัวเกินไป มันให้ความรู้สึกราวกับว่าวันหายนะของโลกได้มาถึง แม้ว่าพวกเขาจะเพียงแค่ดูฉากโบราณผ่านเทคโนโลยีโฮโลกราฟิก หัวใจของพวกเขาก็ปกคลุมไปด้วยความสิ้นหวังเพียงแค่เห็นมัน
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนจนกระทั่งพวกเขากลับมาหายใจได้อีกครั้ง
มีความลับมากมายที่ซ่อนอยู่ในอารยธรรมตำนานโบราณ นี่เป็นเพียงส่วนเล็ก ๆ ของภูเขาน้ำแข็ง แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้พวกเขาทั้งหมดตกตะลึง
“ทุกคนมาลงมือกันเถอะ” ในตอนนี้จ้าว เยวี่ยเอ๋อร์พูดอย่างใจเย็น
แซทท์และคนอื่น ๆ ต่างก็พยักหน้าหลังจากได้ยิน “ถูกต้อง”
ยานสำรวจขนาดเล็กถูกส่งไปยังบริเวณใกล้เคียง
ประตูยานบินเปิดออก หุ่นยนต์คล้ายมดปรากฏขึ้นจากนั้นหุ่นยนต์ก็เริ่มเก็บเกี่ยวโครงกระดูกหิน ซากดึกดำบรรพ์ที่นี่ย้ายพวกมันกลับไปที่ยานบิน
“ ของชิ้นใหญ่กำลังจะเข้ามา” แซทท์กล่าว เขาออกคำสั่งให้เปิดประตูยานบินให้กว้างขึ้น
ซากดึกดำบรรพ์ที่มีขนาดใหญ่พอๆกับเสาถูกย้ายเข้ามา มีรูปแบบหมุนวนสลับซับซ้อนที่สลักอยู่บนนั้นและมีกลิ่นอายโบราณ
จ้าว เยวี่ยเอ๋อร์ แซทท์ และคนอื่นๆก็มุ่งไปที่การศึกษาเสา พวกเขาศึกษาความหมายของรูปแบบหมุนวนซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นตัวอักษรโบราณ
ใช้แปรงขนอ่อนเพื่อทำความสะอาดสิ่งสกปรกออกไป เผยให้เห็นรูปแบบดั้งเดิม หลังจากนั้นพวกเขาใช้ไมโครชิปในการสแกนบันทึกข้อมูลก่อนที่จะตัดส่วนหนึ่งของมันเก็บไว้ในหลอดทดลอง เพื่อรักษามันไว้เป็นเวลานาน
ขั้นตอนชุดนี้ดูซับซ้อน แต่ก็ไม่ได้มั่ว พวกเขาปฏิบัติตามคำสั่งตามระเบียบวิธี
จ้าว เยวี่ยเอ๋อร์ แซทท์และคนอื่น ๆ ดูเหมือนจะคุ้นเคยอย่างมากกับสิ่งนี้ ชัดเจนว่านี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่พวกเขาทำเช่นนี้
แม้แต่เสาเหล็กที่แข็งแกร่งก็ยังทำหน้าที่ของเขาอย่างราบรื่นมากเช่นกัน ให้ความรู้สึกแปลก ๆ ของความงามเหมือนงานปักขนาดยักษ์
เฟิงหลินมองไปที่ด้านข้างในขณะที่เขาพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า “พวกคุณทำอะไรอยู่?”
“โอ้ เฟิงหลินยังไม่เปิดเรียนอย่างเป็นทางการสินะ?ไม่แปลกใจที่นายไม่รู้ว่าสิ่งเหล่านี้คืออะไร” จ้าว เยวี่ยเอ๋อร์ยิ้ม” นี่เป็นโบราณคดีในตำนาน นักเรียนทุกคนต้องเรียนรู้เรื่องนี้ อารยธรรมในตำนานโบราณได้สูญหายไปเป็นเวลานานและเราต้องสำรวจซากปรักหักพังในตำนานโบราณเพื่อทำการวิจัยเท่านั้น โดยการทำเช่นนั้นเราสามารถหาของที่มีค่าและค่อยๆฟื้นฟูความจริงเกี่ยวกับตำนานโบราณ นี่คือวินัยระหว่างดวงดาวที่เกิดขึ้นโดยการรวมโบราณคดีและตำนานโบราณ! ระบบยีนในตำนานที่เรากำลังบ่มเพาะอยู่จะค่อยๆพัฒนาขึ้นช้าๆ อารยธรรมโบราณมีสถานที่สำรวจนอกกาแลคซีทางช้างเผือก สิ่งที่เรามีอยู่ตอนนี้เป็นเพียงแค่กรอบนอกเท่านั้นยังมีเส้นทางที่ยาวไกลข้างหน้าพวกเรา “
จากนั้นเธอก็ถอนหายใจและทำงานต่อไป
“โบราณคดี?” เฟิงหลินพยักหน้าเงียบ ๆ
จากซากปรักหักพังที่ไม่มีสิ่งใด มันจะยากแค่ไหนในการฟื้นฟูระบบตำนาน? มีกี่ชั่วอายุคนที่ต้องใช้ความพยายามในการสร้างสิ่งเช่นนี้ขึ้นในทุกวันนี้?
โบราณคดีในตำนานได้รับการพัฒนามาเป็นเวลาหลายปี มันเป็นสาขาการศึกษาที่ลึกซึ้งอย่างไม่ต้องสงสัย
เฟิงหลินเริ่มสังเกตอย่างจริงจังขณะจดบันทึกในใจ พยายามเรียนรู้จากพวกเขา
“สิ่งของชิ้นใหญ่อีกชิ้น!” ประตูห้องโดยสารเปิดกว้าง เมื่อซากดึกดำบรรพ์ของโครงกระดูกถูกเคลื่อนย้ายเข้ามา
นี่เป็นโครงกระดูกของนกยักษ์ใหญ่ประมาณร้อยเมตรจริงๆแล้วมันมีเก้าหัว แต่หัวมันหายไป มีรอยร้าวมากมายบนโครงกระดูกนี้ ดูเหมือนว่าคนที่ฆ่ามันจะเฉือนหัวทั้งเก้าทันทีในคราเดียว
“สัตว์ประหลาดตัวนี้คืออะไร?” แซทท์และชาวตะวันตกคนอื่น ๆนึกไม่ออกเลย “มีสัตว์ประหลาดเก้าหัวเช่นไฮดร้าในตำนานตะวันตก แต่ฉันไม่เคยได้ยินนกยักษ์เก้าหัวมาก่อน จ้าว เยวี่ยเอ๋อร์นี่คือสนามรบของหมอผีและปีศาจและดาวบู๊ตึ้งของเธอก็มีการเก็บรักษาตำนานฮั่วเซียไว้อย่างสมบูรณ์แบบสุด เธอสามารถระบุสัตว์ประหลาดตัวนี้ได้ไหม? “
จ้าว เยวี่ยเอ๋อร์ขมวดคิ้ว จากนั้นก็พูดว่า “ถ้าฉันจำไม่ผิด นั่นควรจะเป็นศพของของนกเก้าหัวที่รู้จักกันในชื่อว่า เก้าสายลม! “
“ โอ้” และคนอื่นพยักหน้าสรรเสริญ
ตามที่คาดไว้ของจ้าว เยวี่ยเอ๋อร์ เธอยังรู้จักความรู้ทางตำนานที่ลึกซึ้ง
“ผิดแล้ว ถึงแม้ว่านี่จะเป็นนกเก้าหัว แต่ก็ไม่ใช่เก้าสายลม มันคืออูบุเมะ!”