ตอนที่ 1694 เจตนาร้าย (2)
จูเก่ออินมองจอจินที่จู่ๆก็กระโจนเข้ามาแล้วยิ้มเยาะที่มุมปาก“ไม่เหมาะสม? แม่นาง เจ้าเข้าใจผิดแล้วข้าแค่อยากเตือนเยว่อี้เท่านั้นด้วยนิสัยของผู้อาวุโสเยว่ถ้าเขารู้ว่า หลานชายบุญธรรม”ของเขาเลี่ยงการประลองอย่างคนขี้ขลาดในตอนที่สิบสองวิหารรวมตัวกันและทําให้วิหารเงาจันทราต้องเสียหน้า ผู้อาวุโสเยวคงไม่ปล่อยเยว่ไปง่ายๆแน่ ถ้าเยว่ไม่ระวังก็อาจจะต้องเดินตามรอยเท้าของพวกเด็กๆที่หายตัวไปแล้วมันจะดียังไง?”
“เราคงไม่รบกวนท่านให้ต้องเป็นกังวลหรอก!” จ่อจนมองจูเก่ออินอย่างระแวงกระทั่งนางก็ยังรู้สึกได้ถึงความเป็นศัตรูที่ดูเก่ออินมีต่อพวกเขา
จูเก่ออินมองจอจินแต่ไม่คิดจะเสียเวลาพูดกับนางอีกเป้าหมายของเขาคือเยว่อี้มาตั้งแต่แรก
“ข้าต้องกังวลหรือไม่ เยว่ เจ้าน่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจนิสัยใจคอของปู่เจ้าไม่ได้ดีอะไรเลยใช่ไหมล่ะ? ข้าคิดว่าเจ้าน่าจะได้ลิ้มรส ความห่วงใยใส่ใจ”ของเขามาแล้วไม่น้อยคงไม่อยากลองอีกครั้งหรอกมั้ง?”
คําพูดแปลกๆของจูเก่ออินและน้ําเสียงที่แปลกประหลาดนั้นทําให้ทุกคนรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่เบื้องหลังคําพูดของเขาพวกผู้เยาว์ที่กําลังสนใจการประลองบนเวที ตอนนี้ก็ถูกดึงดูดความสนใจมาตรงนี้แล้วฝูงชนที่อยู่รอบๆเยวอี้, จอจิน,และจูเก่ออินก็พากันหยิ่งอยากฟังข่าวที่น่าสนใจ
ท่ามกลางพวกผู้เยาว์จอมสอดรู้สอดเห็นทั้งหลายก็มีใครบางคนก่าลังหลั่งเหงื่อเย็นเยียบออกมาแทนเยว่อและจือจิน
เฟยเหยียนเห็นสถานการณ์ตอนนี้ก็รู้ว่าแย่แน่แล้วจูเก่ออินเอาความโกรธที่ถูกก่ซินเยียนเมินไปลงที่วิหารเงาจันทราถ้าเป็นคนอื่นเฟยเหยียนก็คงเพิกเฉยได้แต่อีกฝ่ายดันเป็นคนที่มาวิหารจึงหงพร้อมกับจวินอู่เสียนี่ซิ
จูเก่ออินทําตัวสุภาพอ่อนโยนแค่ภายนอกเท่านั้นจิตใจของเขาทั้งคับแคบและชั่วร้าย แม้เป็นเรื่องเล็กน้อยก็ต้องแก้แค้นตอนที่เฟยเหยียนอยู่ในวิหารมังกรเขาเห็นจูเก่ออินสั่งสอนบทเรียนให้กับพวกศิษย์ที่ขัดหูขัดตาเขาด้วยวิธีการที่ค่อนข้างโหดร้ายตอนนี้ดูเก่ออินเริ่มหาเรื่องเยว่อี้กับจอจินแล้วเกรงว่าเรื่องนี้จะไม่จบง่ายๆแน่!
เฟยเหยียนขบกรามแน่น ด้วยสถานะของเขาก็อาจจะเข้าไปห้ามปรามได้บ้างแต่จูเก่ออินไม่ใช่คนที่จะห้ามได้ง่ายๆอย่างนั้นเขาอดมองไปยังเพื่อนคนอื่นๆที่อยู่ท่ามกลางฝูงชนไม่ได้และบนใบหน้าของพวกเฉียวฉ่เขาก็เห็นความกังวลแบบเดียวกัน
สถานการณ์วันนี้ พวกเขาออกหน้าไม่ได้ไม่งั้นมันจะทําลายแผนการใหญ่ที่ให้พวกเขาแฝงตัวอยู่ในแต่ละวิหารลง!
ในขณะนั้น เฟยเหยียนทําได้แค่ถอยไปด้านหลังของฝูงชนเพื่อซ่อนตัวอยู่ในมุมที่ไม่มีใครสังเกตเห็นก่อนจะหยิบเอาแผ่นหยกที่ซ่อนไว้ออกมา
อีกด้านหนึ่ง คําพูดที่ก้าวร้าวเอาแต่ใจของจูเก่ออินทําให้เยวอี้หน้าซีดขาวราวกระดาษ คนอื่นอาจจะไม่เข้าใจความนัยในคําพูดของจูเก่ออินแต่สําหรับเยว่ค่าพูดชั่วๆที่เต็มไปด้วยความนัยพวกนั้นทุกคําเป็นเหมือนมีดที่แทงเข้าไปในหัวใจของเขา ความเข้มแข็งที่เขาพยายามอดทนมาเป็น 10 ปีก็ค่อยๆถูกบดขยี้เป็นชิ้นๆ
“เออ ใช่! เยว่อ เจ้ามีน้องสาวด้วยไม่ใช่หรือ? ถูกผู้อาวุโสเยวรับเลี้ยงไว้เหมือนเจ้าใช่ไหม?” จูเก่ออินพูดอย่างชั่วร้ายเขามองใบหน้าที่ซีดขาวขึ้นเรื่อยๆของเยว่อด้วยความพอใจชื่นชมลูกแกะที่รอการสังหาร
สวะต่ําต้อยเช่นนี้ ถึงจะเกิดมาหน้าตาดีแต่ก็ยังเป็นได้แค่สวะไร้ประโยชน์
เขาจะให้คู่ซินเยียนรู้ว่าไอ้คนจากวิหารเงาจันทรานไม่มีค่าพอจะถือรองเท้าให้เขาด้วยซ้ํา!
พอเยว่ได้ยินค่าว่าน้องสาว” เขาก็ตัวแข็งที่อทันที
จูเก่ออินต้องรู้ใบหน้าที่แท้จริงของผู้อาวุโสเยวแน่ทุกคําพูดที่ซ่อนความนัยของเขาราวกับกําลังเตือนเยว่อี้ว่าหากไม่ทําความจริงที่รับไม่ได้นั่นจะถูกเปิดเผยออกมาต่อหน้าทุกคน