มหายุทธ์ สะท้านภพ บทที่ 457
ด้วยเหตุนี้ยาเสวียนจือจึงเป็นยาล้ำค่า เมื่อจุดตันเถียนของผู้แข็งแกร่งจักรพรรดิยุทธิ์หลายคนได้รับบาดเจ็บ จึงไม่สามารถฟื้นฟูกลับมาได้อีกและตรอมใจตายไปในที่สุด
และนี่คือเหตุผลที่ว่าทำไมในตอนนั้นที่สวีจิงเหนียนพยายามเก็บรวบรวมวัตถุดิบสำหรับกลั่นยาเสวียนจือไว้เป็นจำนวนมาก แต่สุดท้ายก็ไม่สามารถหายามารักษาได้สักเม็ด
หากไม่ได้มาพบกับหลัวซิวเข้า อาการบาดเจ็บของสวีจิงเหนียนคงยากจะฟื้นฟูกลับมา และตระกูลสวีคงโดนตระกูลฝานกำจัดทิ้งไปเรียบร้อยแล้ว
เมื่อได้ยินว่าเป้าหมายที่แท้จริงของอีกฝ่ายคือยาเสวียนจือเพียงเม็ดเดียว หลัวซิวก็ไม่รู้จะทำหน้าอย่างไร เพราะสำหรับเขาการกลั่นยาเสวียนจือเป็นเรื่องเล็กๆ ที่ทำได้ง่ายเพียงกระดิกนิ้ว
เขาใช้มือแตะที่แหวนเก็บของเบาๆ ขวดหยกงามประณีตขวดหนึ่งก็ปรากฏอยู่บนมือของหลัวซิวแล้ว จากนั้นเขาจึงนำมันวางไว้บนแผง
เจ้าของแผงวัยกลางคนชะงัก ก่อนจะยื่นมือออกไปหยิบขวดหยกขึ้นมาอย่างสงสัยใคร่รู้ เมื่อเปิดจุกขวดออก สีหน้าของเขาก็ชะงัก
“ยาเสวียนจือ!?”
เจ้าของแผงวัยกลางคนมองหลัวซิวอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา เขาสงสัยว่าเด็กหนุ่มผู้นี้แท้จริงแล้วเป็นใครมาจากไหน ฝึกตนเพียงราชายุทธ์ แต่กลับครอบครองยาเสวียนสามระดับ 7 และยาล้ำค่าอย่างยาเสวียนจือ
หากวัดกันด้วยระดับยาเสวียนจือสู้ยาเสวียนสามไม่ได้ แต่หากวัดกันด้วยระดับความหายากแล้ว ยาเสวียนจือกลับหายากกว่า
ไม่ว่าจะเป็นยาระดับไหน ยาที่ใช้ในการรักษาโดยส่วนใหญ่แล้วจะมีมูลค่าสูงกว่า เพราะเป็นสิ่งของที่ช่วยในการรักษาชีวิตเอาไว้
การฝึกตนสามารถฝึกฝนไปอย่างช้าๆ ได้ แต่มีอาการบาดเจ็บบางอย่างหากไม่สามารถฟื้นฟูได้ จะส่งผลกระทบไปตลอดทั้งชีวิต
เจ้าของแผงวัยกลางคนไม่ลังเล เขารีบหยิบของออกจากแหวนเก็บของแล้วส่งให้หลัวซิว “นี่เป็นดินเหลืองเสวียนทั้งหมดที่ข้ามี ขอใช้แลกกับยาเสวียนจือของท่านได้หรือไม่”
หลัวซิวยื่นมือออกไปรับมา เขาใช้ตัวสำนึกสำรวจจึงพบว่าดินเหลืองเสวียนด้านในมีปริมาณ 7 โลกว่า มากกว่าปริมาณที่เขาต้องการเกือบครึ่ง
“ตกลง” หลัวซิวพยักหน้า แล้วเก็บดินเหลืองเสวียนลงไป
สำหรับนักยุทธ์คนอื่นๆ นั้น ยาเสวียนจือเป็นของล้ำค่ายากจะครอบครอง แต่สำหรับหลัวซิวแล้วขอเพียงแค่มีวัตถุดิบ เขาอยากจะกลั่นออกมามากเท่าไหร่ก็ได้
สำหรับปรมาจารย์นักกลั่นยานั้น สิ่งที่มีคุณค่าสูงสุดไม่ใช่ตัวยา และก็ไม่ใช่ตำรับยา แต่เป็นวิชาในการกลั่นยาต่างหาก
ยาทุกประเภทจะมีวิชายาที่เหมาะสม ที่ยาบางชนิดมีมูลค่าสูง นอกจากวัตถุดิบที่หาได้ยากแล้ว แต่ยังเป็นเพราะมีคนจำนวนน้อยมากที่จะได้ครอบครองวิชายาที่สืบทอดต่อกันมา
เมื่อเย่เฟยเทียนได้รับยาเสวียนจือแล้ว เขาจึงประสานมือคารวะหลัวซิว ก่อนจะเก็บแผงเพื่อเตรียมออกเดินทาง
ตามที่เขากล่าวเอาไว้ จุดตันเถียนของภรรยาเขาได้รับบาดเจ็บ จึงจำเป็นต้องใช้ยาเสวียนจือไปรักษา และที่เขารีบร้อนจากไปเช่นนี้ คงจะเป็นเพราะว่าเขาจะรีบกลับไปทำการรักษาให้แก่ภรรยาของเขานั่นเอง
“คนผู้นี้เป็นผู้ที่เกิดมาเพื่อทุ่มเทให้กับความรักอย่างยิ่ง” หลัวซิวพึมพำกับตัวเอง
“บนโลกนี้แม้คนจะนิสัยเย็นชา และมีท่าทีที่เฉยเมย แต่ก็ยังมีดีอยู่บ้าง” หลินจื่อเฟิงยิ้มพลางกล่าวอยู่ข้างๆ หลัวซิว
ตอนที่หลัวซิวกับเย่เฟยเทียนกำลังแลกเปลี่ยนกันอยู่นั้น เขาไม่ได้ปิดบังหลินจื่อเฟิง ตอนที่เขารู้ว่าหลัวซิวมีของล้ำค่าอย่างยาเสวียนสามและยาเสวียนจือ สีหน้าของเขาก็แสดงอาการประหลาดใจออกมาเช่นกัน แต่ก็ไม่ได้แสดงความปรารถนาอะไรออกไปแต่อย่างใด
“พี่หลัวซิวครอบครองสมบัติล้ำค่าเช่นนี้เอาไว้ ประวัติจะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน สิ่งที่ได้รับสืบทอดมาจะต้องร้ายกาจอย่างยิ่ง” หลิงจื่อเฟิงแอบคิดในใจ “เขาบอกว่าเขาเป็นเจ้าสำนักไท่เสวียน ทำไมเขาถึงรู้สึกว่าชื่อสำนักไท่เสวียนนี้คุ้นหูนัก”
“พี่หลิน ข้าได้รับดินเหลืองเสวียนที่ต้องการแล้ว ข้าคงไม่อยู่เสียเวลาที่นี่อีกต่อไป” หลัวซิวมองไปที่หลินจื่อเฟิง
“พี่หลัวจะไปแล้วหรือ งานประมูลยากำลังจะเริ่มอยู่แล้วนะ” หลินจื่อเฟิงชะงัก
สำหรับหลัวซิวแล้ว งานประมูลยาของสำนักไม้เสวียน อย่างมากก็เป็นได้แค่งานที่ไว้แลกเปลี่ยนสมบัติล้ำค่าและยาหลากหลายชนิดเท่านั้น เขาเองก็ไม่ได้รู้สึกสนใจอะไร ที่เขามาที่เทือกเขาเหิงหยุนครั้งนี้ก็เพื่อดินเหลืองเสวียนเท่านั้น
อีกอย่างเขาออกมาจากสำนักเป็นเวลานานแล้ว ไม่รู้ว่าอาจารย์เสวียนหยางมีความเคลื่อนไหวอย่างไรบ้าง เขาจึงอยากที่จะรีบกลับไปให้ไวที่สุด