ตอนที่ 570 มีเพียงเจ้าที่ช่วยข้าได้
ในเมื่อสองคนนี้ มองจากสายตาคนนอกไม่เห็นความเกี่ยวข้องกัน เกรงว่ามู่หรงหงก็ไม่ยอมรับด้วย ยุคเว่ยตะวันตกไม่มีการทดสอบความเป็นบิดา จะพิสูจน์ว่าเด็กคนนี้เป็นลูกมู่หรงนี่อวิ๋นก็เป็นเรื่องยากอีกเรื่องหนึ่ง
เรื่องนี้หากแพร่สะพัดออกไปก็จะมีผลกระทบต่อจูจิ่นแรงมาก ไม่เพียงแต่จะรักษาลูกไว้ไม่ได้ ยังต้องติดคุกด้วย ระดับการยอมรับเรื่องนี้สำหรับทุกคนคือศูนย์ ไม่ว่าจะเป็นราชวงศ์ชนชั้นสูงหรือชาวบ้านธรรมดาทั่วไปก็เป็นเช่นนี้หมด หลิงอวี้จื้อพยักหน้าอย่างแรง
“อื้ม ข้าจะคิดหาทุกวิถีทางเพื่อปกป้องเด็กคนนี้ การคลอดเด็กออกมาอย่างปลอดภัยไม่ใช่เรื่องยาก เรื่องยากคือให้ตระกูลมู่หรงยอมรับเด็กคนนี้ อาจิ่น เจ้าคิดอย่างไร”
“สิ่งที่นี่อวิ๋นเสียดายที่สุดก็คงเป็นเรื่องไร้ทายาท ถึงแม้ว่าจะเป็นคุณชายร่ำรวยเจ้าชู้ แต่ก็มิใช่จะไม่มีความรับผิดชอบต่อตระกูล ข้าอยากให้ลูกรู้จักบรรพบุรุษและกลับคืนสู่ราก หากคิดเพียงจะแอบคลอดลูก ข้าก็สามารถจากไปตามลำพังได้ หาที่ ๆ ไม่มีใครรู้จักข้าแล้วคลอดลูก อาศัยความสามารถของข้า การจะเลี้ยงเขาให้เติบโตไม่ใช่ปัญหา”
น้ำเสียงของจูจิ่นมีความแน่วแน่ เมื่อรู้ว่ามู่หรงนี่อวิ๋นเกิดเรื่องแล้ว นางก็ยิ่งตัดสินใจเด็ดขาด ต้องให้เด็กคนนี้รู้จักและกลับคืนสู่ครอบครัว ชาตินี้นางไม่มีทางแต่งงานอีกแล้ว นี่เป็นตอนจบที่นางตัดสินใจให้ตัวเอง
“เจ้ายังสาว หากจะเข้าตระกูลมู่หรงนี่อวิ๋น ชีวิตนี้เจ้าจะแต่งงานอีกไม่ได้แล้ว ทำได้เพียงอยู่ในจวนมู่หรง อาจิ่น เจ้าตัดสินใจแน่วแน่แล้วหรือ”
“หากคนไม่มีใจ แต่งงานไปชีวิตก็ไม่มีความสุข สวรรค์เมตตาข้ามากแล้ว ถึงได้มอบลูกคนนี้แก่ข้า ชีวิตนี้ข้าไม่แต่งงานกับใครอีกทั้งนั้น อวี้จื้อ เดิมทีข้าไม่เคยคิดจะแต่งงานอยู่แล้ว ข้าแต่งตัวเป็นผู้ชายตั้งแต่เด็ก ทั้งชีวิตนี้ก็เป็นเช่นนี้แล้ว ไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่รอวันแต่งงานมีลูก
ข้าก็ไม่รู้ว่าเหตุใดต้องชอบมู่หรงนี่อวิ๋น เห็นอยู่ชัด ๆ ว่าเขาทำหน้าดูแคลนข้าตลอด ในสายตาข้าเขาก็เป็นแค่คุณชายบ้านรวยเจ้าชู้เจ้าสำราญ ไม่เคยคิดว่าคุณชายเจ้าสำราญคนนี้จะด้านที่มีความรักลึกซึ้งเพียงนี้ ซ้ำยังเป็นคนมีคุณธรรมมาก ไม่เหมือนกับมู่หรงนี่อวิ๋นคนก่อนที่ข้าเคยรู้จักเลย
นี่เป็นชะตาชีวิตของข้า เป็นชีวิตที่ข้าเลือกเอง ข้าย่อมต้องยอมรับ ข้าก็เคยอิจฉาเจ้า แต่เรื่องเช่นนี้อิจฉาไปก็ไร้ประโยชน์ ข้ารู้ว่าเจ้าต้องช่วยข้าแน่นอน ถึงแม้จะไม่มีนี่อวิ๋น เจ้าก็จะช่วยข้า”
หลิงอวี้จื้อรู้สึกผิดมาก
“ขอโทษนะ อาจิ่น ข้า…”
“เจ้าขอโทษอะไรข้า นี่อวิ๋นไม่ชอบข้าก็ไม่ใช่ความผิดของเจ้า ข้าแค่เคยมีใจอิจฉาเจ้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ข้าไม่ทำอะไรเจ้าเพราะเหตุเช่นนี้หรอก”
จูจิ่นจิตใจนิ่งสงบมาก ยื่นมือออกไปตบไหล่หลิงอวี้จื้อเบา ๆ
“ข้าได้ยินมาว่าสองสามวันมานี้เจ้าไม่ออกไปไหนเลย พูดถึงเจ้า อาเหยี่ยนก็ทำหน้ากังวล คนตายก็ไปแล้ว เจ้าควรจะร่าเริ่งขึ้นมาได้แล้ว มิเช่นนั้นคนที่ทุกข์ที่สุดก็คืออาเหยี่ยน”
“เรามาคิดหาวิธีกัน”
หลายวันนี้หลิงอวี้จื้อทำอะไรก็ไม่มีแรง ตอนที่หนานเยียนตายก็เป็นเช่นนี้ สลดหดหู่อยู่หลายวัน
ตอนนี้จู่จิ่นอุ้มท้องนี่อวิ๋นน้อยอยู่ ทันใดนั้นเธอก็เหมือนได้มองเห็นความหวัง มีกำลังวังชาขึ้นมาแล้ว เพียงแต่หวังว่าจะปกป้องเด็กคนนี้ที่มู่หรงนี่อวิ๋นทิ้งเอาไว้ให้ดี ๆ
“หากไปหาไทเฮา นางจะเชื่อหรือไม่”
หลิงอวี้จื้อคิดอย่างละเอียด หากมู่หรงกวานเยวี่ยยอมรับเรื่องนี้ เช่นนั้นเรื่องก็จะง่ายขึ้นมาก คำพูดของนางมีอิทธิพลต่อมู่หรงหงมาก ประเด็นสำคัญคือหากนางไม่เชื่อ จะยิ่งน่ากลัวกว่าบอกมู่หรงหงเสียอีก หากเข้าวังฉางเล่อกงไปแล้ว เด็กคนนี้ก็จะตาย
“ตอนนี้ยังไปหาไทเฮาไม่ได้ เสี่ยงเกินไป ถึงแม้ไทเฮาจะเป็นห่วงเรื่องนี้มาก แต่ไทเฮาก็มีอคติต่อเราทั้งคู่ ไม่เชื่อง่าย ๆ มิหนำซ้ำอาจจะจับเอาเรื่องนี้มาทำให้เจ้าลำบากด้วย”
ตอนที่ 571 ใช้ประโยชน์จากโหราศาสตร์
“หลายวันมานี้ข้าคิดนั่นคิดนี่ ก็คิดวิธีอะไรไม่ออกเลยจริง ๆ”
“ให้ข้าลองคิดดูหน่อย”
หลิงอวี้จื้อโบกมือ เป็นสัญญาให้จูจิ่นหยุดรบกวนเธอก่อน
เรื่องนี้จัดการยากไปหน่อยจริง ๆ จุดสำคัญคือยุคโบราณไม่มีทั้งเทคโนโลยีอย่างยุคปัจจุบัน และให้ความสำคัญกับชื่อเสียงมาก
การท้องก่อนแต่งเป็นเรื่องที่ไร้ศีลธรรมมากอยู่แล้ว หลิงอวี้จื้อมาอยู่ยุคเว่ยตะวันตกนานขนาดนี้แล้ว ไม่เคยเห็นตัวอย่างจริง แต่เคยได้ยินมา เพียงแต่จุดจบล้วนเป็นผู้ใหญ่และเด็กตายไปพร้อมกัน
ถึงแม้มู่หรงหงจะอยากได้หลาน หลายวันมานี้ก็ล้มป่วยเพราะเรื่องนี้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าเห็นเด็กแล้วก็จะอยากได้ทันที ต้องพิสูจน์ว่าเด็กคนนี้เป็นของมู่หรงนี่อวิ๋น นี่เป็นเรื่องที่ยากยิ่ง พูดตามตรง ไม่มีใครเชื่อ อาศัยระดับวิทยาการการแพทย์ในตอนนี้ก็ตรวจผลออกมาไม่ได้
หลิงอวี้จื้อเค้นสมองคิด จู่ ๆ ก็นึกถึงเรื่องโหราศาสตร์และการทำนายดวงขึ้นมาได้
ยุคเว่ยตะวันตกงมงายเรื่องนี้มาก หมอผีเป็นที่นับถืออย่างยิ่งมาตลอด เพียงแต่ไม่ใช่ใครพูดแล้วจะโน้มน้าวฝูงชนได้หมด ปรมาจารย์ตัวจริงนั้นมีกิตติศัพท์มาก คำพูดของพวกเขาไม่มีใครตั้งคำถาม
หากสามารถตามหาปรมาจารย์ที่มีชื่อเสียงมาช่วยได้ เช่นนั้นทุกอย่างก็จะง่ายขึ้นมาก ถึงเวลานั้นจูจิ่นไม่ต้องทำอะไรเลย มู่หรงหงจะเป็นฝ่ายมาหานางถึงเรือนเอง เช่นนี้จูจิ่นเข้าไปในจวนมู่หรงก็จะมีตำแหน่ง ไม่โดนคนดูถูกแล้ว
อาศัยเครือข่ายของเซียวเหยี่ยน จะหาปรมาจารย์สักคนนั้นไม่ใช่เรื่องยากอะไร เพียงแต่ปรมาจารย์เหล่านี้จะช่วยหลิงอวี้จื้อหรือไม่ก็ยังคาดเดาไม่ได้
เพราะว่าคนที่ทำอาชีพนี้ก็ถือว่าเป็นปราชญ์ที่ไม่ยุ่งทางโลก หากไม่ยินดีช่วย ก็ทำอะไรพวกเขาไม่ได้ ปราชญ์เหล่านี้ล้วนแต่ถือสันโดษ ปกติไม่ปรากฏตัวให้เห็นง่าย ๆ แม้แต่ฮ่องเต้เองยังเกรงอกเกรงใจเมื่อเห็นพวกเขา
เห็นหลิงอวี้จื้อเดี๋ยวก็ขมวดคิ้ว เดี๋ยวก็ผ่อนคลาย จูจิ่นไม่รู้ว่าหลิงอวี้จื้อคิดถึงวิธีอะไรดี ๆ หรือไม่ จึงไล่ถาม
“อวี้จื้อ เจ้าคิดวิธีอะไรออกแล้วใช่หรือไม่”
“ตอนนี้ใครเป็นปรมาจารย์ที่ทรงเกียรติที่สุดในแคว้นเว่ยตะวันตกหรือ”
“ด้านไหน”
“ทำนายดวงชะตา ดูพวกปากว้า”
จูจิ่นคิด ๆ ดู พูดว่า
“คนที่น่านับถือที่สุดขณะนี้น่าจะเป็นเหลียนไห่ เพียงแต่เบาะแสของเขาไม่แน่นอน จะหาตัวเขานั้นไม่ง่าย อวี้จื้อ เจ้าคงไม่ได้คิดจะให้เหลียนไห่ช่วยพวกเราโกหกหรอกกระมัง!”
“เบาะแสไม่แน่นอนไม่น่ากลัวหรอก ให้อาเหยี่ยนไปหาได้”
“ไม่ได้ ถึงแม้จะหาตัวเขาเจอ เหลียนไห่คงไม่ช่วยเด็ดขาด ตอนนั้นแม้แต่ฮ่องเต้องค์ก่อน เหลียนไห่ยังไม่ไว้หน้า ไม่ยอมทำนายปากว้าให้ฮ่องเต้องค์ก่อน
ด้วยความโกรธ ฮ่องเต้องค์ก่อนจึงจับตัวเหลียนไห่ จะเอาไปตัดศรีษะ
ปรากฏว่าที่ลานประหาร ท้องฟ้ามืดครึ้ม ฟ้าร้องฟ้าผ่า สายฟ้าเส้นหนึ่งฟาดใส่เพชรฆาตตาย ฮ่องเต้องค์ก่อนจึงปล่อยเหลียนไห่ ไม่กล้าสร้างความเดือดร้อนแก่เหลียนไห่อีก จากนั้นมาเหลียนไห่ก็หายไปอย่างไร้ร่องรอย”
หลิงอวี้จื้อได้ยินก็เดาะลิ้นจิ๊ ๆ ไม่รู้ว่าคนผู้นี้มีความสามารถจริงหรือว่าโชคดีกันแน่
“เจ้าหมายความว่าคนผู้นี้ไม่เกรงกลัวอำนาจ”
จูจิ่นพยักหน้า
“จะให้เขาช่วย เป็นไปไม่ได้”
หลิงอวี้จื้อชักจะหงุดหงิด กว่าจะคิดถึงจุดนี้ได้ นึกไม่ถึงว่าเหลียนไห่จะหัวแข็งเช่นนี้ จู่ ๆ ในหัวก็มีแสงสว่างปิ๊งขึ้นมา
“เช่นนั้นหาคนมาสวมรอยเป็นเหลียนไห่สิ หลอกตามู่หรงหงสักหน่อยก็ยังได้”
หลังจากจูจิ่นคิดเรื่องนี้สักครู่ก็เห็นด้วยกับข้อเสนอของหลิงอวี้จื้อ
“ความคิดนี้เป็นไปได้ ถึงแม้ว่ามู่หรงหงจะเคยเจอเหลียนไห่ แต่ว่าไม่ได้คบค้าอะไรกันลึกซึ้ง คิดจะหลอกนางก็ไม่ใช่เรื่องยาก ต้องการเพียงหน้ากากมนุษย์รูปหน้าคนผู้นี้…”
เซียวเหยี่ยนก็เคยเจอเหลียนไห่ ถึงขั้นติดต่อกับเหลียนไห่สองสามครั้ง ด้วยเหตุนี้อยากรู้รูปร่างหน้าตาของเหลียนไห่นั้นไม่ยาก แต่จะหาคนที่ทำหน้ากากมนุษย์ให้เหมือนจริงนั้นไม่ง่าย นี่ก็เป็นเรื่องที่ร่ำลือกันในยุทธภพ จูจิ่นไม่เคยพบเจอมาก่อน