บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 679
เอโลอิสยื่นโทรศัพท์ให้เธอดูอย่างใจหาย “เอวลีน ดูนี่สิลูก”
เมเดลีนจ้องมองลงไปที่พาดหัวข่าว [แฟนสาวที่เอาแต่ใจและไร้เหตุผล ฆ่าแฟนหนุ่มตาบอดกลางถนน]
เธอกดคลิปวิดีโอขึ้นมาดูและเห็นว่าเป็นฉากที่เธอพูดคุยอยู่กับเจเรมี่ที่ริมถนนเมื่อคืนนี้
อย่างไรก็ตาม วิดีโอนั้นถูกตัดต่ออย่างชัดเจน
เหตุการณ์ที่เจเรมี่วิ่งตามเธอเป็นเรื่องจริง แต่เธอไม่ใช่แฟนสาวหัวดื้อและไร้เหตุผลคนนั้น อีกทั้งเจเรมี่เองก็ไม่ได้ถูกรถชนจนทำให้เขาเสียเลือดมากและตายในที่สุดเหมือนที่วิดีโอนั้นนำเสนอ
มันเป็นเหตุการณ์รถชนใกล้กับมหาวิทยาลัยเกลนเดลอีกเหตุการณ์หนึ่งต่างหาก
“เอวลีน นี่มันอะไรกันลูก? เจเรมี่เขา…”
“ค่ะ เจเรมี่ยังไม่ตาย” เมเดลีนตอบออกมาอย่างไม่ลังเล จากนั้นเธอกดเข้าไปตรวจสอบที่มาของคลิปวิดีโอนี้ “มันต้องมีใครบางคนต้องการปล่อยข่าวเสียหายแบบนี้ให้แพร่กระจายทั่ว นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมพวกนั้นถึงได้จงใจเขียนพาดหัวข่าวแบบนี้”
เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงความไม่สมเหตุสมผลของสถานการณ์นี้ เมื่อเธอเห็นข้อความที่ก่นด่าเธอเต็มไปหมด
คนพวกนั้นไม่รู้ความจริงอะไรเลย และต้องการที่จะลงโทษใครสักคนในโลกโซเชียล
เมื่อเห็นปฏิกิริยาที่เย็นชาของเมเดลีนที่มีต่อคลิปวิดีโอนั้น เอโลอิสทนไม่ได้ที่จะเห็นลูกสาวอันเป็นที่รักของตนต้องมาแบกหน้ารับคำครหาและคำต่อว่าจากคนพวกนี้ “แม่จะไปหาตัวคนอัปโหลดคลิปวิดีโอนี่ลงเอง”
“อย่าเสียงินเสียทองไปเลยค่ะ” เมเดลีนรีบห้ามเธอ “ถ้าแม่บุ่มบ่ามทำอะไรแบบนั้น คนจะคิดว่าหนูเป็นคนผิดจริง ๆ สิคะ”
ในขณะที่พูด เธอชำเลืองมองคลิปวิดีโอนั้นอีกครั้งหนึ่ง ในดวงตาของเธอฉายแววของความชัดเจนบางอย่างออกมา
…
คาเลนกำลังรับประทานอาหารเช้าอย่าสบายใจ ทันใดนั้น เธอเห็นเฟลิซิตี้รีบวิ่งเข้ามา
เฟลิซิตี้วิ่งเข้ามาอย่างเป็นกังวลบนใบหน้า “คุณป้าคาเลนคะ! เจเรมี่อยู่ไหนคะ? เขาอยู่ไหน”
คาเลนมองหน้าเฟลิซิตี้อย่างประหลาดใจ “เจเรมี่ยังนอนอยุูในห้อง ทำไมเธอถึงทำท่าทีเป็นกังวลอย่างนั้นล่ะ?”
เฟลิซิตี้แสดงท่าทีเป็นกังวลราวกับว่าเธอจะร้องไห้ออกมา จากนั้นเธอหยิบโทรศัพท์ออกมา “คุณคาเลนคะ คุณป้ายังไม่รู้ข่าวอีกเหรอคะ?”
“ข่าวอะไร?” คาเลนมองเธออย่างสงสัย
หลังจากที่อ่านเนื้อหาข่าวทั้งหมด ใจเธอแทบตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม
“เจเรมี่!”
เธอรีบลุกขึ้น และตอนที่กำลังเดินขึ้นไปชั้นบน เธอเห็นเมเดลีนเดินเข้ามาจากประตูด้านหน้า
คาเลนรีบหมุนตัวและสาปแช่งโดยที่ไม่รับฟังอะไรเลย “เมเดลีน! แกจะหยุดก่อกวนเราก็ต่อเมื่อเจเรมี่ตายเท่านั้นใช่ไหม? ทำไมแกถึงใจดำอำมหิตขนาดนี้? เป็นเพราะสิ่งที่ครอบครัววิทแมนทำผิดพลาดกับแกไป แกก็เลยตอบแทนพวกเราด้วยวิธีนี้อย่างนั้นเหรอ? ตอนที่แกต้องเสียโฉม ตาบอด และโดยขโมยลูกไป ทั้งหมดนั่นมันก็เป็นเพราะนังสารเลวเมเรดิธคนเดียว! ไม่ใช่ความผิดของพวกเราเลย! แกจะไม่มีวันหยุดถ้ายังไม่ได้ฆ่าเจเรมี่ให้ตายกับมือใช่ไหม?!
“ตอนนั้นคนที่ทำร้ายแกคือยัยปีศาจร้ายเมเรดิธต่างหาก! ถ้าแกต้องการจะแก้แค้นมากนัก ก็ลงนรกไปแก้แค้นกับมันนู่น แค่ปล่อยเจเรมี่ไปมันยากมากนักรึไง?!”
ยิ่งคาเลนสาปแช่งมาเท่าไหร่ เธอก็รู้สึกเดือดดาลมากขึ้นเท่านั้น ตอนแรกเธอรู้สึกดีใจมากที่เห็นฉากนี้ตรงหน้า แต่เธอไม่คาดคิดว่าคาเลนจะสาปแช่งเธอแทน!
‘นังนี่? ปีศาจชั่วร้าย?
‘เธอทักทายฉันด้วยรอยยิ้ม แต่ลับหลังกลับเรียกฉันแบบนี้เนี่ยนะ?’
เฟลิซิตี้กัดฟันกรอดในขณะที่ความโกรธแค้นแผ่ซ่านไปทั่วดวงตา
หลังจากที่ฟังคาเลนก่นด่าโดยที่ไม่รู้สึกอะไร เมเดลีนก็มองหน้าเฟลิซิตี้ด้วยท่าทีแปลกประหลาด เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย “การตายของเมเรดิธจะพอปลอบประโลมความแค้นที่ฉันมีได้อย่างไร ในเมื่อสิ่งที่ฉันได้รับจริง ๆ เป็นแค่งานศพของอีกคนหนึ่งเท่านั้น?”
“แก แกกำลังจะบอกว่าแกต้องการให้เจเรมี่ตายจริง ๆ ใช่ไหม?”