บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 681
เมื่อเมเรดิธได้ยินคำพูดของเมเดลีน เธอก็รู้สึกมีความสุข
ในเมื่อเจเรมี่แกล้งทำเป็นคนรักของเธอเพื่อหลีกเลี่ยงเมเดลีน ทำไมเขาถึงจะไปกับเมเดลีนล่ะ?
เธอหัวเราะกับตัวเองและเริ่มเดินไปข้างเจเรมี่ เธอยิ้มกว้าง “คุณมอนต์โกเมอรี คุณเป็นอดีตภรรยาของเจเรมี่ งั้นฉันหวังว่าคุณจะไม่มาเข้าใกล้เจเรมี่อีก เพราะในฐานะแฟนคนปัจจุบันของเจเรมี่ ฉันเองไม่สบายใจกับเรื่องนี้”
คาเลนเลือกที่จะยืนเคียงข้างเมเรดิธ “เมเดลีน เธอก็ได้เห็นสิ่งที่พวกเขาทำ และได้ยินสิ่งที่หล่อนพูดแล้ว ฉันหวังว่าเธอคงรู้ว่าตัวเองควรทำตัวอย่างไรต่อไปนะ!”
เมเดลีนเหลือบมองผู้หญิงสองคนตรงหน้า เธอจ้องมองไปที่ใบหน้าของพวกเขา
“เจเรมี่ คุณควรตัดสินใจด้วยตัวเองว่าคุณจะอยู่หรือไป”
ขณะที่เธอพูด เธอหันหลังกลับมาและเดินไปที่ประตูอย่างสบาย ๆ
เมื่อพวกเขาเห็นเจเรมี่ยืนนิ่ง ทั้งคาเลนและเมเรดิธก็ค่อนข้างพอใจ
แต่ถึงอย่างไรก็ตาม ความพึงพอใจของพวกเขาก็สิ้นสุดเพียงแค่สองวินาที ก่อนที่พวกเขาจะเห็นเจเรมี่ก้าวเท้ายาว ๆ ตรงไปที่ประตู
เขาไม่สนใจว่าเขาจะชนเข้ากับสิ่งของใดหรือไม่ ในขณะที่เขารีบเดินตามเมเดลีนอย่างกระตือรือร้น
ราวกับเมื่อคืนนี้ ที่แม้ว่าโลกของเขาจะมืดมนและเลื่อนลลอยแค่ไหน แต่แค่เพียงเขาคิดถึงเมเดลีน ก็ทำให้หัวใจของเขาฟูฟ่องล่องลอยขึ้นมาได้
“ลินนี่”
เจเรมี่ไล่ตามเธอทัน และเรียกชื่อเธอออกมา
เมเดลีนรับรู้ว่าเขาได้ตัดสินใจแล้ว เธอยืนอยู่ข้างรถ พร้อมเปิดประตูและพูดว่า “เข้าไปสิ”
เจเรมี่ขึ้นรถไปอย่างว่าง่าย และปลายหางตาของเธอมองเห็นคาเลนและเฟลิซิตี้ออกมาจากบ้าน ริมฝีปากของเธอก็ยกขึ้นเป็นรอยยิ้มออกมา
“ดูเหมือนว่าไม่ใช่แค่ฉันที่ต้องเรียนรู้ว่าควรทำตัวยังไงนะ”
“…”
คาเลนรู้สึกราวกับว่าเธอถูกเมเดลีนตบหน้าอีกครั้ง เธอกำหมัดแน่นด้วยความโกรธสุดขีด
เมเดลีนยิ้มและมองไปที่เฟลิซิตี้ “คุณวอล์คเกอร์ บางสิ่งบางอย่างยังคงดีกว่านะ ถ้าหากมันเป็นของดั้งเดิม คุณไม่คิดแบบนั้นหรอกเหรอ?”
“…”
ดวงตาของเมเรดิธหรี่ลง เพราะเธอรู้ว่าเมเดลีนกำลังเยาะเย้ยใบหน้าของเธอ
เขากำลังเยาะเย้ยว่าเธอเป็นได้แค่ตัวแทน
เธอรับไม่ได้กับสิ่งนั้น
เธอจะกลืนการดูถูก และคำเยาะเย้ยพวกนั้นได้อย่างไร?!
เธอแสร้งปลอมตัวเป็นเมเดลีนมาหลายปี เพื่อให้เจเรมี่คิดว่าเธอเป็นเด็กผู้หญิงคนนั้น เธอไม่เคยต้องการแทนที่ เธอไม่เคยต้องการที่จะแทนที่เมเดลีนอีก!
เธอรู้ว่าเฟลิเป้ย้ายออกจากเกลนเดลมาระยะหนึ่งแล้ว เธอมีความรู้สึกว่าจะต้องทำให้เมเดลีนทนทุกข์ทรมานให้ได้
ไม่อย่างนั้น ตอนที่เฟลิเป้กลับมา เธอคงไม่มีโอกาสได้ทำแบบนั้นแน่!
…
เจเรมี่ไม่คิดว่าเมเดลีนจะพาเขาไปที่โรงพยาบาลเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าและทำแผลใหม่
เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความห่วงใยที่ดูไม่ค่อยชัดเจนนักจากเมเดลีน แต่บางครั้งเขาก็ยังคงบอกได้ว่าเธอเกลียดเขามาก
หลังจากที่เขาพันผ้าพันแผลเสร็จแล้ว เจเรมี่ก็เดินตามหลังเมเดลีน
อาจเป็นเพราะเขามีความสุขกับช่วงเวลาที่อยู่กับเธออย่างมาก และประกอบกับที่เขามองไม่เห็น เจเรมี่เริ่มเดินเซออกไป
เมื่อเมเดลีนเห็นว่าเขากำลังจะชนเข้ากับถังขยะ เธอเอื้อมมือไปจับมือเขาไว้ “มานี่”
น้ำเสียงของเธอดูค่อนข้างกดขี่ข่มเหงอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน แต่มันก็เป็นเสียงที่แฝงความอดทนอยู่เล็กน้อย
เจเรมี่ไม่คาดคิดว่าเมเดลีนจะจับมือเขา สัมผัสที่อบอุ่นและอ่อนโยนของเธอ กระตุ้นให้เขานึกถึงความรักที่เขามีต่อเมเดลีน
จังหวะการเต้นของหัวใจเขาเริงร่า จนกระทั่งพวกเขาเข้าไปในลิฟต์ มีเสียงกระซิบดึงเขากลับมาสู่ความเป็นจริงอีกครั้ง “ฉันคิดว่าเป็นเธอ”