ตอนที่ 344 หน้าคุณแดงนะ
สิ่งที่ทำให้เฉียวซือมู่มีความสุขมากที่สุดในช่วงนี้ก็คือเรื่องที่จิ้นหยวนรู้ตัวแล้วว่าเจียงจื่อเสียนมีเจตนาไม่บริสุทธิ์ต่อเขา จิ้นหยวนจึงสั่งให้เธอออกไปดูงานอยู่บ่อยๆ ทุกครั้งที่เฉียวซือมู่ไปที่บริษัทจึงไม่เคยเห็นหน้าเธออีก สอบถามทีไรมักจะได้คำตอบว่าเจียงจื่อเสียนออกไปดูงานตลอด
เธอไม่รู้หรอกว่าเจียงจื่อเสียนจะรู้สึกอย่างไร แต่สำหรับเธอแล้ว มันเป็นข่าวที่ทำให้เธอมีความสุขมากที่สุด เธอมีความสุขมากจนสามารถกินข้าวเพิ่มได้อีกตั้งครึ่งถ้วยแน่ะ
จิ้นหยวนรู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ ได้แต่ส่ายศีรษะแล้วบ่นงึมงำ “ผู้หญิงนี่นะ…”
เฉียวซือมู่ครางเสียงฮึอย่างไม่อยากจะสนใจเขา
วันเวลาค่อยๆ ผ่านไปอย่างช้าๆ เพียงไม่นานเฉียวซือมู่ก็เริ่มเบื่อชีวิตที่แสนจะสงบเงียบเช่นนี้
เนื่องจากเหตุการณ์เลวร้ายที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ทำให้จิ้นหยวนคอยจับตาดูเธออย่างเข้มงวดตลอดเวลา เธอต้องรายงานเขาทุกครั้งที่จะออกนอกบ้าน และยังต้องเล่ารายละเอียดที่ตนคุยกับเพื่อนๆ ทางออนไลน์ทุกครั้งที่เขามาเห็นเข้าอีกต่างหาก นั่นทำให้เธอรู้สึกอึดอัดมาก และเริ่มคิดจะต่อต้านเขา
ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป วันหนึ่ง เธอฉวยโอกาสที่จิ้นหยวนออกไปทำงานแล้วแอบเข้าไปท่องเว็บหางาน แล้วยังแอบส่งใบสมัครงานไปตามบริษัทต่างๆ ที่เธอสนใจอีกต่างหา เธอกะจะใช้ช่วงเวลาที่เขาออกไปทำงานแอบออกไปทำงานนอกบ้านลับหลังเขา
เนื่องจากเงื่อนไขที่มีจำกัด หรืออีกนัยหนึ่งก็คือเธอจะแอบทำงานพิเศษเล็กๆ น้อยๆ โดยที่จะให้จิ้นหยวนจับได้ไม่ได้นั่นเอง
เธอคิดถึงเรื่องนี้แล้วได้แต่ทอดถอนใจ เธอเรียนจบทางด้านสื่อสารมวลชน ยังไม่ทันจะเรียนจบก็มีบริษัทต่างๆ มาแย่งตัวกันแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าตอนนี้เธอต้องทำตัวลับๆ ล่อๆ แอบส่งใบสมัครงานแบบนี้ และยังเป็นงานที่เงินเดือนน้อยนิดจนน่าสงสารอีกต่างหาก
หลังส่งใบสมัครงานเรียบร้อยแล้วเธอจึงรีบล้างประวัติการใช้งานทันที เธอต้องทำทุกอย่างอย่างระมัดระวังและละเอียดรอบคอบ เพราะบางครั้งจิ้นหยวนยังเช็คประวัติการใช้งานคอมพิวเตอร์เธอด้วย
เธอเคยประท้วงการกระทำเผด็จการเช่นนี้ของเขาหลายครั้งแล้ว แต่กลับไม่เป็นผลสำเร็จเลยแม้แต่ครั้งเดียว เธอคัดค้านเขาสุดกำลัง จิ้นหยวนใช้แรงเพียงนิดเดียว ความพยายามทั้งหมดทั้งมวลของเธอก็สูญเปล่าทันที
ขณะที่ความคิดเธอกำลังล่องลอยไปไกลนั้น จิ้นหยวนก็เดินเข้ามาในห้องพอดี แม้เขาจะสวมชุดสูทเรียบหรูที่สั่งตัดพิเศษเหมือนทุกวัน แต่ยังคงเต็มไปด้วยเสน่ห์ร้ายกาจของบุรุษเพศที่ทำให้คนเห็นหลงเสน่ห์ได้ง่ายๆ
เธอเลียริมฝีปากเล็กน้อย รู้สึกว่าตนเองบ้ากามขึ้นทุกวัน พอเห็นหน้าเขาแล้วอดคิดนึกถึงเรื่องบนเตียงเมื่อคืนไม่ได้ เธอควรทำอย่างไรดี?
จิ้นหยวนเลิกคิ้วขึ้น รู้สึกว่าสีหน้าเธอดูแปลกๆ เขามองหน้าเธอพลางเอ่ยถาม “คุณเป็นอะไรไป? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า?”
ใบหน้าเธอแดงระเรื่อ เขาจึงคิดว่าเธอคงไม่สบายเพราะมีไข้ จึงยื่นมือออกไปอังหน้าผากเธอด้วยความเป็นห่วง เฉียวซือมู่ที่เพิ่งดึงสติกลับมาได้จับมือเขาออก
“ฉันไม่ได้เป็นอะไร สบายดีค่ะ” เธอส่ายศีรษะ ไล่ความคิดน่าอายออกจากหัวแล้วเอ่ยตอบเขาสีหน้าจริงจัง
“จริงนะ? แล้วทำไมถึงหน้าแดงอย่างนี้ล่ะ?” เขาเอ่ยถาม
“ฉัน… ฉันร้อนน่ะ ใช่ ร้อนเนอะ” เธอยิ้มแห้ง จะให้เขารู้ความคิดเธอไม่ได้เด็ดขาด ถ้าเขารู้เข้าจะต้องหัวเราะเยาะเธอแน่
เล่นผีผ้าห่มกับเขาทุกคืนจนร่างกายอ่อนเปลี้ยเพลียแรงก็น่าสงสารมากพออยู่แล้ว เธอไม่อยากจะถูกเขาทำร้ายจิตใจดวงเล็กๆ ดวงนี้อีก
ตอนที่ 345 ดูไอ้นั่นสู้ดูผมดีกว่า
จิ้นหยวนมองเธอด้วยความสงสัยแวบหนึ่ง เขาหมุนตัวเดินไปเปิดหน้าต่าง ตอนนี้อยู่ในช่วงฤดูใบไม้ร่วงตอนต้น แม้อากาศในช่วงกลางวันจะยังคงร้อนมาก แต่เมื่อตกเย็น สายลมจะพัดพาความเย็นมาด้วย
ทุกอย่างดีขึ้นจริงๆ หลังหน้าต่างห้องถูกเปิดออก เธอถอนหายใจอย่างโล่งอกเบาๆ รู้สึกหายใจโล่งขึ้นเยอะ ใบหน้าแดงระเรื่อค่อยๆ จางหายไป
เธอส่งยิ้มหวานให้เขาพลางกางแขนออก “กอดหน่อย”
จิ้นหยวนเดินเข้าไปใกล้ สำรวจสีหน้าเธออย่างละเอียด เมื่อเห็นว่าสีหน้าเธอดูดีเหมือนเดิมจึงยอมเชื่อคำพูดของเธอ เขาก้มกายลง ยื่นแขนออกไปกอดเธอเอาไว้ “เมื่อกี้คุณกำลังดูอะไรอยู่เหรอ?”
“เปล่า ไม่ได้ดูอะไรนี่คะ” เธอบิดกายอย่างเก้อเขินอยู่ในอ้อมอกเขา
เขาหวนนึกถึงใบหน้าแดงระเรื่อของเธอเมื่อครู่แล้วเหมือนคิดอะไรบางอย่างออก จึงเอ่ยเสียงพร่าต่ำ “ดูของพวกนั้นไม่เห็นสนุกตรงไหนเลย สู้ดูสามีคนนี้ก็ไม่ได้”
“คุณ… คุณพูดเรื่องอะไรน่ะ” ตอนแรกเธอยังไม่เข้าใจว่าเขาหมายความว่าอย่างไร แต่พอเห็นสีหน้าบ่งบอกความหมายของเขาแล้วถึงได้เข้าใจ เธอโมโหจนทุบเขาแรงๆ “คนบ้ากาม คิดว่าคนอื่นเขาจะทำตัวเหมือนตัวเองหรือไง?”
“ก็ได้ ไม่เหมือนก็ไม่เหมือน แต่ผมรู้สึกว่าคุณชอบมากเลยนี่ เห็นร้องไม่หยุดว่าอย่าหยุดอย่าหยุดทุกครั้งเลยนี่นา ไม่ใช่เหรอ?” เขาลูบคางตนเองเบาๆ อย่างเย้าหยอก
คำพูดของเขาทำให้ใบหน้าเธอร้อนจนแทบระเบิด ร้อนจนสามารถทอดไข่ได้อยู่แล้ว “คุณ… คุณ… คุณมันหน้าไม่อาย!”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็เราเป็นสามีภรรยากันนี่นา เป็นเรื่องปกติจะตาย” เขาครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วเอ่ยเสริม “คุณกล้าดูแล้วทำไมผมจะพูดไม่ได้ล่ะ?”
“ฉันไม่อยากจะพูดกับคุณแล้ว” เธอรับมือจิ้นหยวนที่หน้าด้านหน้าทนต่อไปไม่ไหวแล้ว เธอสะบัดมือเขาออกแล้วรีบวิ่งหนีทันที
เขายืดตัวยืนตรงอย่างเซ็งๆ นานขนาดนี้แล้ว แต่เธอยังคงขี้อายมากเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย
ก่อนที่เธอจะหนีเข้าไปในห้องน้ำ จู่ๆ เธอก็ยื่นศีรษะโผล่ออกมา “บ่ายวันพรุ่งนี้ฉันจะไปหาคุณแม่นะคะ”
“ได้ ให้ผมส่งคนไปเป็นเพื่อนไหม?”
“ไม่เอา คุณไปเป็นเพื่อนฉันไม่ได้เหรอคะ?” น้ำเสียงเธอฟังดูน่าสงสาร
เขาเอ่ยอย่างลำบากใจ “ที่รัก พรุ่งนี้ผมต้องออกไปดูงาน อีกสักสองสามวันค่อยไปได้ไหม”
“ช่างเถอะค่ะ” เธอแอบลอบถอนหายใจโล่งอก “ฉันไปเองคนเดียวก็ได้ค่ะ ค่ำๆ ก็กลับแล้ว”
เธอครุ่นคิดเล็กน้อยแล้วเอ่ยถามเพิ่ม “คุณคงไม่ได้พาผู้หญิงคนนั้นไปด้วยใช่ไหมคะ?”
“นี่คุณคิดไปถึงไหนแล้ว? เธอยังไม่เจ๋งพอที่จะออกไปดูงานกับผมหรอก” จิ้นหยวนพูดไม่ออกบอกไม่ถูก ผู้หญิงของเขาคนนี้ขี้หึงมากจริงๆ
“ดีค่ะ” เธอเอ่ยอย่างพึงพอใจ จากนั้นหดศีรษะกลับแล้วเลื่อนปิดประตูกระจก
ประตูถูกปิดลง เธอหันหลังพิงกำแพงด้วยความดีใจจนเนื้อเต้น และยังทำท่าสู้ๆ กับตัวเองอีกต่างหาก ดีมากจริงๆ พรุ่งนี้เธอจะได้ปฏิบัติการตามแผนที่วางเอาไว้แล้ว
แผนอะไรนะหรือ? ก็แผนที่เธอจะแวะไปดูที่ออฟฟิศซินเฟิง จากนั้นหางานที่ไม่เป็นที่สังเกตทำนะสิ แผนหว่านแหของเธอใช้ได้ผลจริงๆ ด้วย
จิ้นหยวนไม่รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ จึงวางแผนงานของตนอย่างอารมณ์ดี
สถานการณ์ในครอบครัว ณ ตอนนี้ คุณพ่อได้รับความกระทบกระเทือนทางจิตใจเป็นอย่างมากจากเรื่องของหร่วนเซียงเซียง ท่านจึงไม่ค่อยยุ่งเรื่องของเขาสักเท่าไหร่ แต่คุณแม่กลับมีอคติกับเฉียวซือมู่มาก และนี่เป็นเรื่องที่จัดการยากมากที่สุด
เขาชักหัวคิ้วชนกันแน่น ครุ่นคิดไปมาหลายตลบแต่ก็คิดวิธีที่ดีต่อทุกฝ่ายไม่ออกเสียที เฉียวซือมู่เป็นคนหยิ่งในศักดิ์ศรีมาก อาจจะเป็นเพราะเรื่องที่เกิดขึ้นกับเธอก่อนหน้านี้มีส่วนทำให้เธอกลายเป็นแบบนี้ด้วย หากให้เธอลดศักดิ์ศรีของตนเองเพื่อไปเอาใจคุณแม่ของเขาที่แสดงท่าทีรังเกียจเธออย่างชัดเจน คงได้กลายเป็นเรื่องสนุกแน่ แต่ถ้าไม่อยู่ด้วยกัน คุณแม่ก็ต้องมีอคติกับเธอเพิ่มมากขึ้นไปอีก