บทที่ 404 ปะทะเจ็ดสังหาร

ข้าคือเขยผู้ยิ่งใหญ่

หมับ!

แม้ว่าเย่เทียนจะลงมือทีหลัง แต่ฝ่ามือของเขาชิงนาบไปกับหน้าอกของเจ็ดสังหารอย่างแรง และบีบอย่างไม่เกรงใจ!

ถึงแม้เจ็ดสังหารจะเป็นนักฆ่าเลือดเย็น แต่ยังไงก็เป็นผู้หญิง โดนโจมตีตรงจุดสำคัญก็อดถอยหลังหนึ่งก้าวด้วยสัญชาตญาณไม่ได้

แต่พอเป็นแบบนี้ การจู่โจมของเธอที่เล็งหัวของเย่เทียนในตอนแรกกลับจู่โจมไปที่แขนของเย่เทียนที่เก็บกลับไปไม่ทัน

เจ็ดสังหารคลี่ยิ้มอำมหิตที่มุมปาก เล็บของเธอเคลือบด้วยพิษพิฆาต ขอเพียงเป็นแผลถลอกแค่นิดเดียว อีกฝ่ายต้องสลบภายในไม่กี่วิอย่างแน่นอน!

แต่ในตอนที่เล็บของเธอกำลังจะแตะโดนแขนของเย่เทียน เจ็ดสังหารถึงขั้นจินตนาการภาพเย่เทียนที่โดนฟาดด้วยแส้รนด้วยเทียน ทว่าจู่ๆมือของเย่เทียนก็หายวับไป

การเปลี่ยนแปลงโดยฉับพลันนี้ส่งผลให้เจ็ดสังหารผงะ ตั้งตัวไม่ทัน

แต่ในช่วงเวลาสั้นๆที่เธอชะงักไป เย่เทียนหายวับไปจากที่นั่งไวดุจสายฟ้า กระโจนไปอยู่ด้านหลังเธอและกอดเธอไว้อย่างแรง

ขณะเดียวกันกับที่พันธนาการเจ็ดสังหารอย่างแน่นหนา เย่เทียนจงใจสูดดมอย่างแรง และพูดยุแหย่ “แหมๆ หอมเชียวนะ”

“คุณเจ็ดสังหาร ไม่ทราบว่าคุณใช้แชมพูอะไรเหรอครับ กลับไปผมจะได้ให้หมาที่บ้านใช้บ้าง”

“ไอ้สารเลว ปล่อยฉันนะ”

เจ็ดสังหารโมโหยิ่งกว่าเดิม สองมือพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการ

“เรื่องนั้นไม่ได้หรอก สาวฝรั่งอย่างพวกคุณตัวสูงใหญ่เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว นักฆ่าอย่างคุณยิ่งดุร้ายเข้าไปใหญ่ ถ้าปล่อยคุณไปผมไม่โดนคุณข่วนแย่เลยเหรอ?!”

“คุณก็รู้ว่าผมมีเมียแล้ว ขืนโดนคุณข่วนเข้าตอนกลับบ้านผมคงต้องคุกเข่าสำนึกบนเปลือกทุเรียน”

แต่เธอจะสลัดพันธนาการของเย่เทียนหลุดได้ยังไงกันล่ะ สิ่งที่ได้มามีเพียงคำหยอกล้อที่หนักขึ้นกว่าเดิมจากเย่เทียน

“ไอ้สารเลว ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้เลยนะ!”

เจ็ดสังหารร้องเสียงหวาน พอเห็นว่าส่วนมือสลัดไม่หลุด ส่วนขารีบเตะและพยายามบีบบังคับให้เย่เทียนถอยไป

ป้าบ!

น่าเสียดายที่เย่เทียนกันท่านี้ของเธอไว้ก่อนแล้ว สองขาของเขาหนีบอย่างฉับพลัน ล็อคขาของเจ็ดสังหารได้อย่างแม่นยำ

“ว้า ไหนเมื่อกี้คุณบอกว่าอยู่เป็นเพื่อนผมได้ไง ทำไมตอนนี้ถึงเตะตรงนั้นล่ะ?”

“คุณเจ็ดสังหาร บางทีคุณอาจไม่รู้ว่าฉันชอบเข้าจากด้านหลังที่สุด!”

ขณะที่พูด เย่เทียนออกแรงอย่างฉับพลัน กดเจ็ดสังหารลงไปบนที่นั่ง

เจ็ดสังหารรู้สึกเหมือนโดนทับด้วยภูเขาลูกใหญ่ในบัดดล ไม่อาจกระดิกตัวได้เลยสักนิด นัยน์ตาฉายแววเย็นเยียบ เธออ้าปากกว้างโดยพลันและกัดไปที่ข้อมือของเย่เทียน

“โอ๊ยนังบ้า หล่อนเกิดปีจอหรือยังไง?”

เย่เทียนชะงัก รีบปล่อยมือและถอยหลังไปหลายก้าว คิดไม่ถึงเลยว่านักฆ่าหญิงเลื่องชื่ออย่างเจ็ดสังหารจะไม่สนฐานะ และตอบโต้ด้วยวิธีรุนแรงขนาดนี้

“เย่เทียน ฉันให้โอกาสนายตามคำสั่งของผู้นำแล้วนะ ในเมื่อนายไม่เห็นค่า ก็อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจแล้วกัน!”

ในที่สุดก็สลัดหลุดจากการควบคุมของเย่เทียนได้แล้ว เจ็ดสังหารถอยกรูดไปหลายก้าวและมองเย่เทียนด้วยสีหน้าเย็นชา

เธอหยิบหนังยางตรงข้อมือมาช้าๆ มัดรวบผมยาวถึงไหล่เป็นหางม้าสะอาดสะอ้าน

ปึ้กปึ้ก!

หลังจากนั้น เจ็ดสังหารเตะส้นสูงของตัวเองหักอย่างง่ายดาย เอียงคอวอมร่างกาย ก่อนจะยื่นมือเรียวยาวออกมาโบกใส่เย่เทียน

เย่เทียนผงะเล็กน้อย เขามองเจ็ดสังหารตั้งแต่หัวจรดเท้า และแสยะยิ้มมุมปากออกมาอย่างอดไม่ได้

เจ็ดสังหารเป็นคนที่มีชื่อเสียงทัดเทียมกับหมาป่าโลภ ต่อให้แข็งแกร่งกว่าหมาป่าโลภแล้วจะมากกว่าสักแค่ไหนเชียว

สมัยตัวเองอยู่ระดับฝึกพลังชั้นห้าก็ฆ่าหมาป่าโลภได้แล้ว บัดนี้เขาอยู่ระดับฝึกพลังชั้นหกแล้ว แต่ผู้หญิงคนนี้ดันกล้าปะทะกับตัวเองซึ่งๆหน้า ไม่รู้จะบอกว่าเธอโง่หรือเธอมีความมั่นใจดี

“แฮร่!”

เห็นรอยยิ้มวอนโดนตีบนใบหน้าของเย่เทียนแล้ว เจ็ดสังหารทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอคำรามเสียงหวานและวิ่งเสริมแรงสองสามก้าวก่อนจะเตะออกไป

เย่เทียนหลุดหัวเราะ อย่าว่าแต่ถอยเลย เขาไม่แม้แต่จะหลบด้วยซ้ำ

เย่เทียนยื่นมือออกมาด้วยความเร็วแสง คว้าข้อเท้าของเจ็ดสังหารที่เตะเข้ามาได้อย่างแม่นยำ และกระชากไปข้างหลังอย่างแรง

ตึ้ง!

เจ็ดสังหารสูญเสียการควบคุมต่อร่างกายในบัดดล เธอล้มกระแทกพื้นอันหนาวเหน็บอย่างแรงโดยทำอะไรไม่ได้ ก้นแทบแหลกเป็นเสี่ยงๆ

ระยะเวลาอันสั้นนี้ เย่เทียนฉวยโอกาสพุ่งไปด้านหน้าและจับมือเจ็ดสังหารไว้อย่างแน่นหนาอีกครั้ง เขาจับเธอพลิกตัวอย่างแรง ก่อนจะนั่งทับหลังของเจ็ดสังหารโดยไม่ทะนุถนอมในความเป็นผู้หญิงเลยสักนิด

ครั้งนี้เย่เทียนฉลาดแล้ว เขาล็อคมือของเจ็ดสังหารไพล่หลัง จับนางหันหน้าเข้าหาพื้น แม้แต่ฟันก็ไม่มีโอกาสได้ใช้

เจ็ดสังหารคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะโดนเย่เทียนจับได้อีกครั้งในเวลารวดเร็วขนาดนี้ จนเธอทั้งรู้สึกตกใจและรู้สึกโมโห

แต่เจ็ดสังหารในฐานะหนึ่งในสามหัวหน้าแก๊งS.P.L ไม่โดนสยบได้ง่ายดายขนาดนี้หรอก!

เคว้ง!

นัยน์ตาเจ็ดสังหารมีแววเย็นเยียบวูบไหว เธอข่มตัวเองไม่ไหวอีกต่อไป กำลังภายในเวียนว่ายอยู่รอบตัวอย่างรวดเร็ว ร่างกายอ้อนแอ้นเปล่งพลังแข็งแกร่งออกมาโดยฉับพลัน พยายามบีบให้เย่เทียนถอยออกไป

“แหมๆ ระดับดำชั้นต่ำเหรอ? มิน่าล่ะถึงปากกล้าขนาดนี้”

แต่น่าเสียดายที่เย่เทียนแทบไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย ยังคงนั่งอย่างมั่นคงดุจภูผาบนหลังของเจ็ดสังหาร และมีอารมณ์หยอกเธอเล่นด้วย

อ๊าอ๊า!

เจ็ดสังหารหัวใจหนักอึ้ง นัยน์ตาสีครามฉายแววเด็ดเดี่ยว เธออ้าปากเล็กน้อยและส่งเสียงร้องแหลมสูงออกมาประหนึ่งโลมาโดยฉับพลัน

เปรี๊ยะปร๊ะ!

ราวกับมีคลื่นที่มองไม่เห็นด้วยตาเปล่ากระเทือนกระจกหน้าต่างภายในห้องจนระเบิดแตกกันหมด แม้แต่แก้วชามบนโต๊ะยังไม่รอด

เย่เทียนที่ไม่ทันตั้งตัวก็กระเทือนจนสติหลุดไปแป๊บหนึ่ง

เจ็ดสังหารฉวยโอกาสนี้โก่งเอวขึ้น สะบัดเย่เทียนกระเด็น

ไม่เพียงแค่นั้น กรงเล็บคมของเจ็ดสังหารจู่โจมออกไปในเวลาเดียวกัน ข่วนแขนเย่เทียนถลอกอย่างง่ายดาย เลือดไหลพรากออกมาทันที

“ฮ่าๆๆ เย่เทียน ต่อให้นายมีพลังแกร่งกล้าแล้วยังไง? บัดนี้นายโดนพิษแมลงที่ฉันคิดค้นขึ้นมาเอง ฉันจะดูซิว่านายจะต้านทานได้ยังไง”

เย่เทียนขมวดคิ้วเป็นปม ไม่คิดว่าจะไม่ทันระวังแล้วโดนเข้าจริงๆ

เจ็ดสังหารสมกับเป็นนักฆ่าหญิงที่ชื่อเสียงโด่งดังจริงๆ ดูถูกไม่ได้เลย!

อุทานส่วนอุทาน เย่เทียนก็มีปฏิกิริยาว่องไว เขารีบคว้ายาแก้พิษออกมาจากในอก กินเข้าไปอย่างเงียบเชียบก่อนจะค่อยๆหันกลับไป

เวลานั้นเจ็ดสังหารก็ยันตัวลุกขึ้น ตาคู่สวยกวาดผ่านแขนที่เป็นแผนถลอกของเย่เทียน ในที่สุดก็วางใจได้เสียที

ทันทีที่เธอสบายใจ เจ็ดสังหารก็ขาอ่อน สีหน้าซีดเผือดทันตาเห็น

อย่าได้ดูถูกเสียงร้องแหลมสูงประหนึ่งโลมาเมื่อกี้เชียว นั่นเธอตะโกนโดยใช้กำลังภายในไปครึ่งค่อน เรียกได้ว่าเป็นพลังสิงโตคำรามเวอร์ชั่นเสียงแหลม

หากยังสลัดพันธนาการจากเย่เทียนไม่หลุด เจ็ดสังหารก็จะสูญเสียแรงต่อต้านไปอย่างสมบูรณ์ และต้องพบจุดจบที่เย่เทียนสามารถทำอะไรเธอก็ได้ตามใจชอบอย่างแน่นอน

โชคดีที่เธอทำสำเร็จ!

นอกจากจะสลัดพันธนาการจากเย่เทียนหลุดแล้ว ยังฉวยโอกาสวางยาพิษแมลงเย่เทียนได้อีกด้วย แค่รออีกไม่กี่นาทีเย่เทียนต้องหมดสติไปอย่างแน่นอน ถึงตอนนั้นเขาจะอยู่หรือตายก็ขึ้นอยู่กับตัวเองแล้ว?!

คิดมาถึงตรงนี้ เจ็ดสังหารที่หน้าซีดไปนิดหน่อยฉายแววสะใจ ราวกับกำลังบอกเย่เทียนว่าคราวนี้จะดูซิว่านายจะตายแบบไหน…..