ถังซีเข้าไปอยู่ในห้องประชุม หมกมุ่นอยู่กับการออกแบบ โดยไม่มีใครเข้าไปรบกวนเธอ เฉียวเหลียงกับลู่หลีประชุมกันอยู่ในห้องประชุมอีกห้องหนึ่ง ส่วนบรรดาดีไซเนอร์ของบริษัทต่างก็ยุ่งอยู่กับการออกแบบเสื้อผ้าและเครื่องประดับ ภายใต้แนวคิดความมีอิสรเสรี ฉู่หลิงก็กำลังสเก็ตช์ภาพงานออกแบบในห้องประชุมอีกห้องหนึ่งตามลำพัง เพราะเขาต้องการเก็บงานออกแบบของเขาไว้… ในขณะที่เขาสัญญากับเฉียวเหลียงว่า เขาจะนำผลงานของตนเองบางส่วนมาร่วมแสดง เพื่อทำให้เดอะควีนประสบความสำเร็จได้ในทันทีที่เปิดตัว ดังนั้นตอนนี้เขาจึงต้องทำงานหนักมากยิ่งขึ้น
อาหกและเซียวจิ่่งนั่งเฉยๆ ไม่มีอะไรทำ เซียวจิ่งดูหนังในโรงหนังบนเครื่องบินฆ่าเวลา ขณะที่เขาเดินออกจากโรงหนัง คนอื่นๆ ยังคงยุ่งอยู่กับงานเฉพาะอย่างของแต่ละคน เขาไม่กล้ารบกวน เฉียวเหลียงกับลู่หลี และไม่อยากรบกวนโหรวโหรว นี่เป็นการเปิดตัวครั้งแรกในวงการแฟชั่นของเธอ เขาหวังอย่างมากว่าเธอจะประสบความสำเร็จ… ส่วนคนอื่นๆ เขาไม่รู้จัก…
โอย เบื่อเหลือเกิน!
“เฮ้ อาหก” เมื่อเห็นอาหกนั่งเล่นโทรศัพท์มือถืออยู่ที่โซฟาเขาจึงร้องเรียก อาหกเงยหน้าขึ้นมองเขา ถามว่า “คุณเซียว มีอะไรให้ผมทำหรือเปล่าครับ”
“ฮึ ไม่มีอะไร ฉันแค่เบื่อ” เซียวจิ่งทิ้งตัวลงบนโซฟาอีกตัว แล้วนอนลง กล่าวว่า “มาเล่นเกมกันไหม ฉันเบื่อมาก”
อาหกเป็นคนไม่เล่นเกม หรือแม้แต่เกมบนโทรศัพท์มือถือ เขาจึงกล่าวอย่างลังเล “ผมเล่นเกมไม่เป็นสักเกมเลยครับ คุณอาจไม่สนุกถ้าเล่นเกมกับผม”
เซียวจิ่งรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้ยินว่าอาหกเล่นเกมไม่เป็น เขาผุดลุกขึ้นจากโซฟาอย่างกระตือรือร้น กล่าวว่า “ไม่เป็นไร นายเล่นได้แน่ มาเร็ว ดาวน์โหลดเกมชื่อ XX มาเล่นกัน ฉันจะสอนวิธีเล่นให้เอง”
อาหกไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากเปิดอินเทอร์เน็ตและดาวน์โหลดเกม…
เมื่อเห็นอาหกดาวน์โหลดเกมเสร็จแล้ว เซียวจิ่งก็บอกให้อาหกเปิดเกมด้วยท่าทางตื่นเต้น
หลังจากเล่นไปหลายเกมเซียวจิ่งก็จ้องหน้าอาหกและคำราม “ไหนนายบอกว่าเล่นไม่เป็นไง ทำไมถึงเล่นเก่งขนาดนี้!”
อาหกเม้มริมฝีปากมองเขา อธิบายด้วยความอดทนว่า “ผมเล่นเกมไม่เป็นเลยจริงๆ นะครับ แต่เกมนี้เล่นง่าย โดยเฉพาะเล่นในโทรศัพท์ไม่ยากเลย แค่ต้องกำหนดเป้าหมายอย่างแม่นยำ และก้าวไปอย่างมั่นคง ก่อนจะเริ่มโจมตี เพราะฉะนั้น…”
“นี่นายหมายความว่าฉันโง่งั้นเหรอ” เซียวจิ่งมองเขาด้วยสีหน้าถมึงทึง
อาหกเกาจมูกอย่างพูดไม่ออก “…” ผมไม่ได้พูดอย่างนั้นสักหน่อย!
“ไม่ใช่ครับ คุณเซียว คุณเข้าใจคำพูดผมผิด”
“ไม่ต้องเลย! ถ้านายบอกว่าง่ายเพราะนายเล่นเกมนี้บนโทรศัพท์ ก็มาเล่นบนแล็ปท็อปกัน มาสู้กันใหม่อีกครั้ง!” เซียวจิ่งลุกขึ้น มองหน้าอาหกอย่างหยิ่งผยองและถามว่า “นายกล้ารับคำท้าของฉันไหม”
“อย่าสนใจคำพูดของผมเลยครับ คุณเซียว” อาหกเกาจมูกและปฏิเสธอย่างสุภาพ “ผมต้องเตรียมพร้อมรับคำสั่งจากนายน้อยครับ”
“นายต้องรับคำท้าของฉัน!”
หลังจากผ่านไปหลายเกม อาหกก็เอาชนะเซียวจิ่งได้อีก เซียวจิ่งทิ้งตัวลงนอนคว่ำกับพื้น มองหน้าอาหกอย่างเศร้าใจ ถามอย่างหมดอาลัยตายอยากว่า “นายเคยเล่นเกมนี้มาก่อนใช่ไหม นายเล่นเกมนี้มาตั้งแต่อยู่อนุบาลใช่ไหม บอกฉันทีว่า ใช่!” เขาตีโพยตีพายอย่างบ้าคลั่ง
อาหกสับสนอย่างหนักจนพูดไม่ออก “…” คุณเซียวครับ ก็คุณบอกผมเองไม่ใช่หรือว่าเกมนี้เพิ่งเปิดตัวเมื่อสองเดือนก่อน ผมจะเล่นมาตั้งแต่อยู่ชั้นอนุบาลได้อย่างไร
เซียวจิ่งยังคงตีโพยตีพายไม่หยุด เขาแทบจะร้องไห้ โอย อยากกระโดดลงจากเครื่องบิน!
ทำไมเขาถึงแพ้ทุกครั้งที่เล่นเกมกับคนอื่น! ทำไม!
อาหกมองเซียวจิ่งอยู่เงียบๆ และสงสัยว่านี่เขาทำเกินไปหรือเปล่า ถ้ารู้ว่าเซียวจิ่งจะเสียอาการขนาดนี้เมื่อแพ้เกม เขาจะยอมให้เซียวจิ่งชนะในเกมนี้ ถ้าเป็นอย่างนั้นเซียวจิ่งคงไม่สิ้นหวังขนาดนี้…
ถังซีทานขนมเพียงนิดหน่อยในระหว่างเที่ยวบินแปดชั่วโมง เฉียวเหลียงไม่ได้บังคับให้เธอทานอาหาร แต่ส่งขนมที่เธอชอบกับนมร้อนแก้วหนึ่งเข้าไปในห้องประชุมเป็นระยะๆ เธอจะได้ไม่ลืมทาน เมื่อทั้งหมดมาถึงปลายทาง ถังซีก็สเก็ตช์ภาพงานออกแบบได้เสร็จสามแบบ เธอส่งภาพสเก็ตช์งานออกแบบให้ฉู่หลิงและกล่าวว่า “เวลาค่อนข้างกระชั้น คุณคิดยังไงกับงานออกแบบพวกนี้ คิดว่าฉันต้องแก้ไขแบบไหนไหม คิดยังไงบอกฉันได้เลย ฉันจะรีบแก้ไขโดยเร็วที่สุด”
ฉู่หลิงมองดูภาพสเก็ตช์งานออกแบบอย่างละเอียด ในที่สุดก็ยิ้มให้เธอและกล่าวว่า “ดีมากทุกแบบ ผมคิดว่าไม่มีแบบไหนต้องแก้ไขเลย คุณทำงานหนักตลอดการเดินทาง พักได้แล้ว ผมจะดูแลเรื่องงานแสดงแฟชั่นเอง”
ถังซียิ้ม “ตกลง”
เธอยังมีเรื่องต้องทำอีกมาก แฟชั่นโชว์ครั้งนี้เป็นการเปิดตัวเดอะควีน เธอจึงทำทุกอย่างน้อยๆ ไม่ได้ จำเป็นต้องเชิญดาราจีนที่มีชื่อเสียงมาร่วมงาน เธอไม่รู้ว่าคนเหล่านั้นจะมาหรือไม่ แต่เธอต้องเชิญพวกเขา
ถังซีกำลังออกแบบบัตรเชิญอยู่ที่โรงแรม เมื่อเฉียวเหลียงเดินผ่าน เขามองเธอแล้วขมวดคิ้วบอกว่า “พรุ่งนี้ตื่นนอนแล้วค่อยทำดีไหม คุณต้องเข้านอนเดี๋ยวนี้”
ถังซีเงยหน้าขึ้นมองเฉียวเหลียง แล้วส่ายศีรษะขณะกล่าวว่า “ไม่ได้ค่ะ ฉันต้องออกแบบบัตรเชิญก่อน”
เธอยุ่งเกินไปจนลืมออกแบบบัตรเชิญก่อนจะมาฝรั่งเศส ตอนนี้เธอต้องออกแบบให้เสร็จโดยเร็วที่สุด จากนั้นก็ให้พนักงานในประเทศจีนพิมพ์ และส่งให้เหล่าดาราชื่อดัง
“คุณแค่ต้องส่งบัตรเชิญให้หว่านอี หนิงเหยี่ยน เฮ่อหว่านโจว และเฮ่อหว่านหนิงเท่านั้น ดาราคนอื่นๆ จะไม่ได้มางานนี้หรอก ดาราระดับแนวหน้าหรือระดับสองหรือสามจะนั่งอยู่ด้านหลัง ตามลำดับรายการโชว์ของแต่ละแบรนด์ที่เชิญพวกเขามา จะไม่ได้มานั่งแถวหน้าเพื่อชมโชว์ของบริษัทออกแบบเล็กๆ ที่ยังไม่มีชื่อเสียงหรอก เข้าใจไหม” เฉียวเหลียงกล่าว ขณะมองดูภาพสเก็ตช์ของถังซี และรายชื่อดาราที่เธอต้องการเชิญ
ในรายชื่อเหล่านั้นส่วนใหญ่เป็นคนมีชื่อเสียงระดับแนวหน้า
ถังซีส่งเสียงฮึดฮัดตอบว่า “ฉันรู้แล้ว แต่ฉันต้องหาตัวแทนภาพลักษณ์ให้เดอะควีน พี่หว่านอีตกลงจะช่วยฉัน แต่ฉันไม่อยากทำให้เธอหนักใจ ฉันจึงอยากเลือกตัวแทนภาพลักษณ์จากดาราที่ฉันเชิญครั้งนี้ คนที่เราต้องการคือคนที่เสนอความช่วยเหลือในเวลาที่เรายังไม่มีชื่อเสียง”
เฉียวเหลียงเหลือบมองถังซีแล้วถอนหายใจ “ใครจะเป็นนางแบบให้คุณ”
ถังซีมองเฉียวเหลียง กะพริบตาปริบๆ ขณะกล่าวเบาๆ “ฉันจะหลงตัวเองเกินไปไหม ถ้าฉันบอกว่าฉันจะเป็นนางแบบเอง”
“ไม่หรอก ก็แล้วทำไมคุณไม่เป็นตัวแทนภาพลักษณ์ของบริษัทเองล่ะ” เฉียวเหลียงลูบผมเธอแล้วกระซิบว่า “คุณคือตัวเลือกที่ดีที่สุด”