ไม่ได้จากไป ยู่ยี่กดกริ่งที่ประตูอีกครั้ง โดยครั้งนี้ ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา “กรุณารอสักครู่”
สักพัก ประตูของวิลล่าก็ถูกเปิดออก ฉันทัชปรากฏตัวขึ้นตรงหน้า เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ และกำลังเช็ดผมที่เปียกอยู่ บนร่างกายยังสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ
เมื่อเห็นว่าเป็นเธอ คิ้วของเขาก็เลิกขึ้นเล็กน้อย เหยียดริมฝีปากบาง“ ขอโทษที เมื่อครู่อาบน้ำอยู่ เชิญเข้ามาก่อนครับ”
ยู่ยี่ดูออกว่าเขาคงรีบร้อนมาก เพราะเสื้อคลุมอาบน้ำยังไม่ได้มัดสายไว้อย่างเรียบร้อย กลับไม่คิดว่าเขาจะพูดขอโทษ รู้สึกประหม่าเล็กน้อย“ไม่เป็นไรค่ะ เพราะฉันมากะทันหันเกินไป ”
วิลล่ามีขนาดใหญ่ และสะอาดมาก บนพื้นก็มันวาวจนส่องประกายเป็นเงาได้ และทุกสัดส่วนของวิลล่าก็ประณีตและสวยงามมากเกินจะบรรยายด้วยคำพูดได้ ราวกับความเป็นเขาที่ทุกคนต่างมองเห็น ที่ทั้งประณีต โดดเด่น และสง่างาม
เธอแทบไม่อยากจะเชื่อว่านี่มันคือที่พักของผู้ชายคนนี้ ไม่มีความยุ่งเหยิงใดๆ ที่เพียงความประณีต และโอ่อ่าเท่านั้นที่มีให้เห็น……
“จะดื่มอะไรดี ? ไม่มีนมนะ เครื่องดื่มอย่างอื่นคุณก็ดื่มไม่ได้ น้ำผึ้ง ได้ไหมครับ”เขาจ้องมองเธอ น้ำเสียงทั้งแหบ และแห้ง
“ได้ค่ะ ขอบคุณ”ยู่ยี่นั่งลงบนโซฟา เธอกำลังคิด สายตาในการมองผู้ชายของนาโนนั้นไม่มีผิดเพิ้ยนเลย“ ทำไมเสียงคุณถึงเป็นแบบนี้คะ ?”
เสียงของเขาฟังดูแย่กว่าเมื่อวานมาก ทั้งแหบ และแห้ง ราวกับกระดาษทรายขัดกับหินลับ
“เจ็บคอนิดหน่อย ”แต่แล้วจู่ๆเขาก็พูดขึ้นอีกว่า“ฉันทัช”
ยู่ยี่มึนงงเล็กน้อย“อะไรคะ？”
“ชื่อผม……”เขากล่าว
เธอเข้าใจในทันที จากนั้นก็พูดแนะนำตัวเอง“ ชื่อเพราะมาก ส่วนฉัน ชื่อยู่ยี่ค่ะ”
วางน้ำผึ้งที่ชงเสร็จแล้วลงตรงหน้าเธอ เขาพูดชม “เพราะดี ผมขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าสักครู่ ”
“ฉันแต่เอาเสื้อมาคืนเท่านั้น อีกเดี๋ยวเดียวก็จะกลับ”
ฉันทัชยกยิ้มบางเบา สุภาพและอ่อนโยน“ผมไม่มีนิสัยที่เดินไปมาต่อหน้าผู้หญิงด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำ คุณรอผมสักสองนาที ครู่เดียว ”
เมื่อได้ยินดังนั้น ยู่ยี่ก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เธอมองออก ว่าเขาคิดว่าการสวมใส่เสื้อคลุมอาบน้ำแล้วพูดคุยกับคนอื่นนั้นมันไม่สุภาพ
น้ำผึ้งที่ชงมาให้นั้นอร่อยมาก รสชาติเบาๆ ไม่หวานเลี่ยนและจืดชืดเกินไป และแล้วก็เป็นไปอย่างที่เขาพูดว่าสองนาที
สองนาทีให้หลังเขาเดินออกมา ด้วยชุดสูทสีดำลายเข้ม พร้อมด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว
ขาของเขายาวมาก สะโพกก็งามงอน และรอบเอวก็ดูดีมาก ทำให้ภาพของการใส่ชุดสูทนั้นดูสมบูรณ์แบบอย่างมาก แผงอกที่กำยำทำให้เสื้อเชิ้ตเข้ารูป มีส่วนเว้าส่วนโค้ง กางเกงก็ยิ่งเรียบตึง ไม่มีรอยยับใดๆ
ฉันทัชนั่งอยู่บนโซฟาอีกฝั่งกับเธอ เขานั่งไขว่ห้าง ท่าทีที่สง่างามก็จึงเผยให้เห็นอย่างชัดเจน
ลำคอของเขารู้สึกระคายมาก ลูกกระเดือกก็จึงขยับขึ้นลงอยู่ตลอด แล้วยังมีอาการไอด้วยเล็กน้อย ราวกับมีอะไรมาขวางเอาไว้
“คุณไม่กินยาหน่อยเหรอคะ？”เธอขมวดคิ้ว ฟังออก ว่าเขารู้สึกไม่สบายที่ลำคอมาก
“กินไปแล้ว แต่ดูท่าจะไม่ได้ผลเท่าไร เสียงผมฟังดูแย่มากใช่ไหม ？”
ส่ายหัว ยู่ยี่จิบน้ำผึ้ง“ ไม่หรอก พูดตามตรง เสียงของคุณเพราะมาก ตอนนี้ก็ยังเพราะอยู่ค่ะ ”
“ขอบคุณสำหรับคำชมครับ”น้ำเสียงของเขานุ่มนวล แต่ยังไม่ทันจะได้พูดจบ ก็กระแอมไอออกมาเสียงเบา
ยู่ยี่ฟังดูแล้วรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย วางแก้วน้ำในมือลง แล้วมองไปที่เขา“ห้องครัวอยู่ตรงนั้นใช่ไหมคะ ？”
ฉันทัชพยักหน้า และเห็นเธอเดินตรงไปยังห้องครัวแบบเปิด พลางพูดไปด้วยว่า“ เรื่องเมื่อวานฉันรู้สึกผิดมาก เพื่อแสดงความขอโทษ ฉันจะทำของกินให้คุณแทนแล้วกันนะคะ”
ทำของกิน ? ฉันทัชขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบให้ใครมายุ่งวุ่นวายกับของในบ้านเขา แต่ในตอนนี้ก็กลับไม่ได้พูดอะไรออกไปสักคำ
อาการของเขาเห็นชัดว่าร้อนใน เธอเปิดตู้เย็น มีสาลี่ น้ำตาลกรวดก็มี สาลี่ตุ๋นน้ำตาลกรวดช่วยบรรเทาอาการไอได้ หากเขาได้กินก็น่าจะดี อีกทั้งเมื่อสองวันก่อนเธอก็เพิ่งได้ดูวิธีการทำมาจากยูทูปแล้ว
ฉันทัชไม่ได้พูดอะไร นัยน์ตาดำขลับจ้องมองไปที่เธอ และมองอยู่อย่างเงียบๆ ไม่มีท่าทีอะไร
ยู่ยี่นำเอาสมุนไพรชวนป๋วยกับผิวส้มจีนแช่ในน้ำเพื่อขจัดความขมบนเปลือกผิว จากนั้นก็ล้างสาลี่จนสะอาด ปอกเปลือก มีดผ่า เอาเมล็ดออก และคว้านเนื้อ
หลังจากทำขั้นตอนเหล่านี้แล้ว เธอก็ลืมขั้นตอนต่อไป นึกยังไงก็นึกไม่ออก เห็นขั้นตอนที่สำคัญ แต่กลับลืมแล้วจำอะไรไม่ได้เลย！
“เออคือ……”ยู่ยี่เลียริมฝีปากด้วยความขัดเขิน ใบหน้าเห่อร้อน “คุณฉันทัชรบกวนช่วยเปิดโน๊ตบุ๊คให้หน่อยได้ไหมคะ ？”
นี่มันช่างน่าขายหน้าจริงๆ！น่าอับอายไม่พอ ยังมาทำขายหน้าที่บ้านคนอื่นอีก ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนแล้ว！
“โน๊ตบุ๊ค？”ฉันทัชไม่เข้าใจความต้องการของเธอ
“วิธีการทำสาลี่ตุ๋นน้ำตาลกรวดสองวันก่อนฉันเห็นมันที่ยูทูป แต่พอเสร็จขั้นตอนนี้แล้ว ฉันก็ลืมขั้นตอนต่อไป……”
หลังจากที่พูดจบ เธอก็แทบอยากจะเอาหัวโขกกับกำแพงซะ！
และเห็นชัดว่าฉันทัชเองก็เพิ่งจะเคยเจอเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก เขาชะงักไปชั่วขณะ จากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปที่ห้องหนังสือ ในตอนที่ออกมามือใหญ่ก็ถือโน๊ตบุ๊คมาด้วย แล้วถามเธอ “ต้องทำยังไงครับ？”
“เออคือ คุณเปิดกูเกิล แล้วพิมพ์คำว่าวิธีการทำสาลี่ตุ๋นน้ำตาลกรวดก็ได้แล้วค่ะ ”
เขาวางโน๊ตบุ๊คไว้ตรงเคาน์เตอร์ นิ้วมือที่เรียวยาวกับข้อต่อของกระดูกที่เห็นมันอย่างชัดเจนเคาะไปที่แป้นพิมพ์ด้วยความว่องไว จากนั้นก็หันไปหาเธอ“ใช่อันนี้ไหมครับ？”
“ใช่ค่ะใช่ คุณยกโน๊ตบุ๊คขึ้นอีกหน่อย ฉันมองไม่ค่อยเห็น……”เธอพยักหน้าเบาๆ ดวงตาสีดำสดใส เธอโน้มตัวมา แล้วพูดพึมพำ“ คว้านเมล็ดของสาลี่ออก จากนั้นก็ใส่น้ำตาลกรวดสี่ถึงหกก้อน ใส่ในภาชนะปากลึก แล้วเอาไปนึ่ง ประมาณ15นาที จากนั้นก็เติมน้ำผึ้ง……”
ฉันทัชถือโน๊ตบุ๊คในมือ สายตามองไปที่เธอ เงียบและไม่ได้พูดอะไร มุมปากที่ยกขึ้นก็เผยรอยหยัก และยังมีความสนใจอยู่ด้วยเล็กน้อย
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นผู้หญิงทำอะไรแบบนี้ เธอเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมากคนหนึ่งจริงๆ
ยู่ยี่เหลือบมองไปที่เขาอย่างไม่ตั้งใจ เห็นเพียงร่างที่สูงโปร่งของเขายืนอยู่ตรงหน้าตู้ มือหนึ่งถือโน๊ตบุ๊ค หย่อนขาซ้ายแล้วยืนไขว่กับขาขวา ช่างดูสง่าจริงๆ
หากท่าทีแบบนี้กระทำโดยคนอื่นคงดูเด๋อมากแน่ๆ แต่พอเป็นเขา ก็ราวกับนายแบบ หากไม่รู้คงคิดว่าเขากำลังถ่ายโฆษณาโน้ตบุ๊กอยู่เป็นแน่
สิบห้านาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว เปิดฝาหม้อ กลิ่นของความหอมก็ตลบอบอวล
“รบกวนคุณฉันทัชแล้ว กินมันในขณะที่ยังร้อนๆนะคะเสื้อสูทฉันวางไว้บนโซฟาให้แล้ว ฉันขอตัวก่อนนะคะ”
ใช้ห้องครัวของเขา ก็เพื่ออยากจะขอบคุณเขาอย่างจริงใจ อีกอย่างเธอได้ยินเขาไออยู่แบบนั้นก็รู้สึกระคายหู ครั่นเนื้อครั่นตัว ไม่ว่ายังไง เธอก็ควรจะขอบคุณเขา
ฉันทัชพูดเสียงเบา“ ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณ คุณยู่ยี่ หากไม่เป็นการรบกวนรอผมสักห้านาทีนะครับ ผมจะไปส่งคุณ”
เธอส่ายหัว แล้วพูดขึ้นว่า“เรียกรถแท็กซี่ตรงนี้สะดวกสบายมาก ไม่รบกวนคุณฉันทัชแล้วค่ะ”
“ผมกำลังจะออกไปแล้วเหมือนกันระหว่างทางแวะส่งคุณยู่ยี่ได้” ริมฝีปากบางที่เซ็กซี่ของฉันทัชขยับ แล้วพูดเสริม