Chapter 76 เรือยักษ์ที่ลอยเหนือฟากฟ้า

ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง I Can Track Everything

“นี่มัน…”

 

ฝูงชนที่ประกอบด้วยศิษย์ภายในและภายนอกต่างก็พากันตกตะลึง และแทบจะอ้าปากค้าง

 

มันไม่ใช่ว่าพวกเขาไม่ได้คิดถึงความเป็นไปได้ที่ซุนเทียนกังจะแพ้ แต่มันกลายเป็นแบบนี้ได้ยังไง? เขาโดนไปแค่ทีเดียวเองไม่ใช่หรอ?

 

‘ไหนหล่ะการต่อสู้อันน่าตื่นตาตื่นใจที่สัญญาเอาไว้? พวกเราถ่อมาถึงที่นี่เพื่อดูการต่อสู้ แต่เขาก็หายไปในชั่วพริบตา’

 

ตึง!

 

ในตอนนี้เอง ก็มีเสียงสะเทือนดังขึ้นไกลๆในขณะที่ซุนเทียนกังร่วงลงไปกับพื้นที่อยู่ห่างออกไปกว่าสิบเมตร

 

ผู้อาวุโสใหญ่หันไปมองในทันที และรู้สึกโล่งอกที่เห็นว่าหลานของเขาได้รับบาดเจ็บแค่เล็กน้อย

 

‘เฉินเฉินออมมือให้เขาสินะ…’

 

ความผันผวนของแรงกระแทกเมื่อซักครู่นี้ได้ทำให้เขา เซียนที่มีการสร้างรากฐานอย่างสมบูรณ์แบบต้องก้าวถอยไปข้างหลังอย่างไม่สามารถควบคุมได้ ถ้าซุนเทียนกังรับแรงกระแทกลูกใหญ่เข้าไปเต็มๆ เขาคงจะได้รับบาดเจ็บร้ายแรงอย่างแน่นอน ต่อให้เขาไม่ตายก็ตาม

 

พูดอีกนัยนึงก็คือ เฉินเฉินสมควรถูกจัดอยู่ลำดับ 10 ในสำนักเทียนหยุน

 

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาก็มองไปยังชายหนุ่มที่อยู่ในสนามประลองด้วยสายตาที่ซับซ้อน

 

‘เจ้าเด็กนี่พึ่งจะเข้ามาอยู่ในสำนักได้แค่ช่วงสั้นๆ แต่เขาก็มีระดับการฝึกตนที่น่าหวาดหวั่นถึงเพียงนี้แล้ว’

 

‘หรือว่าเขาจะเป็นลูกลับๆของท่านเจ้าสำนักที่เริ่มฝึกวิชามาตั้งแต่เด็กและพึ่งถูกรับเข้ามาในสำนักกัน?’

 

‘ไม่น่าใช่ ข้ารู้จักคนรักของท่านเจ้าสำนัก และพวกเขาก็คงจะไม่แอบให้กำเนิดลูกอย่างแน่นอน’

 

อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าความจริงจะเป็นเช่นไร เขาก็ยังต้องประกาศผลการประลองอยู่ดี

 

“อะแฮ่ม เฉินเฉินชนะการต่อสู้นี้ เพราะฉะนั้นลำดับของเขายังคงเดิม”

 

หลังจากที่พูดจบ เขาก็ออกไปจากสนามประลอง และไม่แม้แต่จะชายตามองหลานชายของเขา

 

เขาช่วยอะไรไม่ได้ มันน่าอับอายเกินไป!

 

ดูเหมือนว่าเขายังต้องรับการกล่าวโทษสำหรับการปฏิรูปสำนักต่อไป ไม่อย่างนั้น เมื่อสักครู่คงมีแค่พระเจ้าที่รู้ว่าหลานชายของเขาจะโดนทำร้ายยังไง

 

‘เจ้าไม่เคยประสบความสำเร็จอะไรเลย! มันดีแล้วหล่ะที่เจ้าได้รับความพ่ายแพ้ซะบ้าง!’

 

หลังจากสบถหลายชายของเขาในใจ ผู้อาวุโสใหญ่ก็หายตัวไป

 

 

ในระยะไกลออกไป ซุนเทียนกังกำลังนอนแผ่หลาอยู่บนกอหญ้า และมองท้องฟ้าสีครามกับเมฆสีขาวที่อยู่เหนือหัวเขาด้วยความสับสน

 

‘นี่ข้าเป็นใครกัน? ข้าอยู่ที่ไหน? แล้วข้ากำลังทำอะไรอยู่?’

 

เขาศึกษาขั้นตอนต่างๆมาเป็นเวลาครึ่งวันและยุ่งอยู่กับมันพักใหญ่ๆ เขาต้องเขียนสาส์นท้าประลอง รายงานมัน และขอร้องปู่ให้มาเป็นพยาน

 

แล้วทั้งหมดนี่มันเพื่ออะไรกัน? แค่เพื่อให้ถูกอัดกลางฝูงชนเนี่ยนะ?

 

‘ทำไมข้าถึงเป็นคนที่ถูกอัดยับ แต่เจ้าเป็นคนที่สร้างความประทับใจหล่ะ!? ความรู้สึกนี้มันแย่ชะมัด!’

 

ในขณะที่คิดเช่นนี้ ซุนเทียนกังก็กลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่

 

มีคำถามมากมายในหัวของเขา แต่คำถามที่ใหญ่ที่สุดก็คือว่า ทำไมเฉินเฉินถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?

 

ในขณะที่กำลังรู้สึกสับสนอยู่นั้นเอง ศิษย์ภายนอกกลุ่มนึงก็เข้ามาช่วยพยุงเขา

 

ใบหน้าของพวกศิษย์ภายนอกนั้นเต็มไปด้วยฝุ่นดินและหน้าตาของพวกเขาก็เห็นได้ไม่ค่อยชัด แต่สายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความสดใสอย่างมาก

 

“พี่ใหญ่ซุน ท่านผู้สืบทอดวานให้ข้ามาบอกท่านว่าคนที่ทนรับความยากลำบากได้นั้นจะกลายเป็นคนใหญ่คนโต!”

 

“ความล้มเหลวคือจุดเริ่มต้นของความสำเร็จ!”

 

“ท่านต้องลุกขึ้นมาจากจุดที่ท่านล้ม!”

 

“ความล้มเหลวไม่น่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวคือการสูญเสียความมุ่งมั่นในการถีบตัวเองให้ไปอยู่ในจุดที่ดีขึ้น!”

 

ในขณะที่มองศิษย์ภายนอกมากมาย ซึ่งสายตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความเคารพนับถือ ซุนเทียนกังก็ตกตะลึงในทันที จากนั้นตาของเขาก็เหลือกและสลบไป

 

 

ด้วยสภาพเช่นนี้เอง ข่าวที่เฉินเฉินเอาชนะซุนเทียนกังได้อย่างรวดเร็วด้วยกระบวนท่าเดียวก็กระจายไปทั่วทั้งสำนัก นอกจากเซี่ยวอู่โยว ไม่มีใครรู้สึกประทับใจหรือท้อใจเลย

 

ต่อให้ผู้สืบทอดเริ่มฝึกตนตั้งแต่เกิด เขาก็พึ่งฝึกตนมาได้แค่แปดปีเท่านั้น แต่ว่าเขาก็ยังคงมีความแข็งแกร่งและความสามารถที่น่าหวาดหวั่นถึงเพียงนี้เอง

 

ในตอนนี้เอง พวกเขาก็ได้เข้าใจซักทีว่าทำไมผู้สืบทอดถึงเป็นผู้สืบทอด ในขณะที่พวกเขาเป็นแค่ศิษย์ธรรมดา

 

หลังจากการต่อสู้นี้ ความเป็นที่เคารพของเฉินเฉินก็พุ่งกระฉูด ไม่นานนัก เขาก็ก้าวข้ามซุนเทียนกังและจ้าวเสี่ยวหยาของสำนักภายในไป และด้วยเหตุนี้เองเขาจึงถูกจดจำในฐานะศิษย์พี่ผู้ยิ่งใหญ่ของสำนักเทียนหยุน

 

แม้กระทั่งผู้อาวุโสบางคนก็ยังโค้งทำความเคารพเฉินเฉินในตอนที่เห็นเขา

 

นอกจากนั้น ศิษย์ของสำนักเทียนหยุนยังมีความกระตือรือร้นในการฝึกตนเพิ่มขึ้นอย่างมาก ผนวกกับทรัพยากรที่เพียงพอ สำนักเทียนหยุนจึงเริ่มแสดงให้เห็นถึงสัญญาณของการพัฒนาที่เจริญรุ่งเรือง

 

 

ครึ่งเดือนต่อมา เฉินเฉินได้บินความสูงต่ำในภูเขาเทียนหยุนในขณะที่ใช้ระบบตรวจจับอย่างต่อเนื่อง

 

“เหมืองที่มีผลึกสายฟ้าสวรรค์+1”

 

“โสมตังกุยอายุหนึ่งพันปี+1”

 

“สมุนไพรถ่ายท้องอายุ 10,000 ปีชนิดพิษรุนแรง+1”

 

 

เวลาผ่านมากว่าครึ่งเดือนแล้ว เฉินเฉินได้บินไปทั่วทั้งภูเขาเทียนหยุนเพื่อเก็บเกี่ยวของมีค่าต่างๆ

 

อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้เอาไปทั้งหมด และเก็บเกี่ยวแค่สมบัติส่วนนึงและปล่อยสมบัติบางส่วนที่มีประสิทธิภาพคล้ายกับสิ่งที่เขามีอยู่แล้ว

 

ในตอนที่เขากลับมาที่สวนของยอดเขาหลัก เจ้าผักบุ้งได้มาพันรอบเฉินเฉินอย่างมีชีวิตชีวา

 

“เจ้านาย น้ำวิญญาณใบไม้ผลิที่ท่านให้ข้าเมื่อวานหวานมากเลย ข้าอยากดื่มอีก!”

 

เฉินเฉินยิ้มแล้วเอาขวดใบนึงออกมาจากแหวนเก็บของของเขา แล้วรินน้ำวิญญาณใบไม้ผลิให้เจ้าผักบุ้ง

 

ในเวลาเดียวกันนั้นเอง กลิ่นอาหารก็ลอยฟุ้งมาจากในครัว

 

“เซียงเอ๋อเป็นปีศาจที่ฉลาดจริงๆ ทักษะการทำอาหารของเธอดีขึ้นเรื่อย ๆเลย เธอสามารถทำให้วัตถุดิบดำๆปล่อยกินสวรรค์แบบนั้นออกมาได้” เฉินเฉินพึมพำกับตัวเอง ในตอนนี้ เขารู้สึกพึงพอใจอย่างบอกไม่ถูก

 

มันคงจะเยี่ยมไปเลยถ้าเขาสามารถใช้ชีวิตแบบนี้ไปได้ตลอด แน่นอนว่าถ้าเขาทำได้ เขาก็อยากทำให้พ่อแม่ของเขาได้เป็นเซียนด้วย

 

กริ๊ง!

 

อย่างไรก็ตาม สิ่งต่างๆนั้นไม่ได้เป็นไปตามความต้องการของคนเราตลอด ในช่วงเวลานี้เอง เสียงระฆังไพเราะก็ดังขึ้นในสำนักเทียนหยุน

 

 

เมื่อได้ฟังเสียงระฆังนี้ เฉินเฉินก็ถอนหายใจเบาๆ

 

มันคือระฆังสัญญาณรวมตัว

 

ถึงยังไงมันก็เป็นสิ่งที่ต้องมาวันยังค่ำ

 

ตามที่คาดเอาไว้ เสียงของอาจารย์เซี่ยวอู่โยวก็ดังขึ้นในหูของเขาในจังหวะต่อมา

 

“ศิษย์เอ๋ย จงมาที่ตำหนักเจ้าสำนัก”

 

เฉินเฉินยอมเชื่อฟัง เขามองไปทางห้องครัวอย่างเสียดายก่อนที่จะบินไปยังตำหนักเจ้าสำนักอย่างไม่เต็มใจ

 

ไม่นานนัก เขาก็มาถึงตำหนักเจ้าสำนัก

 

นอกจากเซี่ยวอู่โยว มีชายอีกคนที่มีใบหน้าอ่อนเยาว์และผมสีขาวอยู่ด้วย

 

เฉินเฉินรู้ในทันทีว่าเขาเป็นใคร เขาคือผู้อาวุโสระดับสูงที่แข็งแกร่งที่สุดในสำนักเทียนหยุน จ้าวอู่ซึ่งมีความแข็งแกร่งไปถึงจุดสูงสุดของแก่นทองคำแล้ว

 

“ศิษย์เอ๋ย เรือเหาะของสำนักอู๋ซินจะมาถึงในเร็วๆนี้ ซึ่งเจ้าต้องเข้าร่วมการเดินทางครั้งนี้ด้วย”

 

เซี่ยวอู่โยวมองแนเฉินด้วยความรู้สึกจนปัญญาในดวงตาของเขา

 

 

จากธรรมเนียมในอดีต เมื่อราชาองค์ใหม่ขึ้นครองบัลลังก์ แต่ละสำนักจะต้องส่งตัวแทนของตัวเองไปเข้าร่วมพิธีเฉลิมฉลองการขึ้นครองราชย์ในวังหลวง

 

และตอนนี้สำนักอู๋ซินก็กำลังส่งเรือเหาะมารับพวกเขา

 

“ข้าเข้าใจดีครับท่านอาจารย์ ข้าได้เตรียมใจเอาไว้แล้ว” เฉินเฉินยิ้มและตอบสนองกลับด้วยสีหน้าที่สงบนิ่ง

 

ในขณะที่มองสีหน้าและสายตาที่ลุกโชนของของเฉินเฉิน เซี่ยวอู่โยวก็เงียบไปพักใหญ่ๆก่อนที่พูดอย่างจริงจัง “ครั้งนี้ ผู้อาวุโสจ้าวอู่จะไปกับเจ้าด้วยเพื่อคุ้มครองเจ้า ข้าได้สรุปข้อควรระวังให้เจ้าแล้วในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้ แต่ข้าก็ยังอยากเน้นย้ำจุดที่สำคัญอีกครั้งนึง! ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นยังไง การมีชีวิตรอดคือเป้าหมายสูงสุด ต่อให้เจ้าต้องสละของที่ยอดเยี่ยมไปก็ตาม เข้าใจใช่ไหม?”

 

“รับทราบครับ!” เฉินเฉินตอบอย่างหนักแน่นด้วยสีหน้าที่จริงจัง

 

“ดีมาก” เซี่ยวอู่โยวยิ้ม จากนั้นก็หันไปหาผู้อาวุโสจ้าวที่อยู่ข้างๆแล้วคำนับเขา

 

“ข้าขอฝากลูกศิษย์ของข้าคนนี้กับท่านด้วย”

 

เมื่อเห็นเจ้าสำนักคำนับ จ้าวอู่ก็รีบหลบออกอย่างรวดเร็วแล้วหัวเราะดังลั่น

 

“ไม่จำเป็นต้องทำถึงขนาดนี้หรอกท่านเจ้าสำนัก ตราบใดที่ข้ายังอยู่ จะไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับเด็กคนนี้”

 

แม้ว่าจ้าวอู่จะยิ้มอยู่ แต่เฉินเฉินก็เห็นความมุ่งมั่นที่แรงกล้าในดวงตาของเขา ซึ่งทำให้เขารู้สึกตื้นตัน

 

ถ้าเขาถูกขอให้ทำเรื่องที่อันตรายแบบนี้ในตอนแรกที่เข้าร่วมสำนักเทียนหยุน เขาคงจะเก็บกระเป๋าหนีไปแล้ว

 

อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เขารู้สึกหวงแหนสำนักเทียนหยุน ดังนั้น เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากไปที่เมืองหลวงในครั้งนี้

 

“คณะของสำนักอู๋ซินมาถึงแล้ว! ทุกคนจากสำนักเทียนหยุน จงรีบออกมาให้การต้อนรับ!”

 

ณ ตอนนี้ เสียงที่ทั้งดังและดูยิ่งใหญ่ได้กระจายไปทั่วยอดเขาต่างๆของสำนักเทียนหยุน

 

เฉินเฉินมองไปแล้วเห็นเรือสีดำขนาดใหญ่ ที่มีความยาวประมาณ 300 เมตร กำลังลอยอย่างสงบอยู่เหนือประตูภูเขาของสำนักเทียนหยุน และกำลังปล่อยพลังปราณมหาศาลที่ปกคลุมครึ่งนึงภูเขาเทียนหยุนออกมา

Chapter 142: ไล่ล่า Chapter 141: อย่ารังแกคนหนุ่มสาวที่ยัง อ่อนแอ Chapter 140: ก้าวสู่เมืองหลวงของรัฐจีน Chapter 139: หัวหน้าสาขาอาวุธผู้บ้าคลั่ง Chapter 138: แปรธาตุ Chapter 137 ความลับของสํานักอสูร Chapter 136 เป็นรองแค่คนๆเดียว Chapter 135 เข้ารับการทดสอบเป็นนายน้อยส่านัก Chapter 134 ฝันไปเถอะ Chapter 133 พักผ่อนให้สงบนะ ศิษย์พี่ Chapter 132 การเข้าใจผิดอีกครั้งหนึ่ง Chapter 131 ความแตกต่างของระดับลูกศิษย์ Chapter 130 ชายแก่ที่เกรี้ยวกราด Chapter 129 พลังที่แท้จริง Chapter 128 นี่แหละยา Chapter 127 แก่นเต๋าทองคำศักดิ์สิทธิ์ Chapter 126 หุ่นศพอสูรหยิน Chapter 125 พลังแห่งวิถีสำนักอสูร Chapter 124 ตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ Chapter 123 หลอกลวงคนซื่อตรงอยู่บ่อยๆ Chapter 122 นี่คือนรกเหรอ Chapter 121 ร่วมมือครั้งแรก Chapter 120 เต่าดำทำลายการยับยั้ง Chapter 119 เป้าหมายคือจักรวาล Chapter 118 จะไม่หยุดจนกว่าจะจบ Chapter 117 การต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ได้ถือกำเนิดขึ้น Chapter 116 อาจารย์และลูกศิษย์ได้พบหน้ากัน Chapter 115 เจ้าต้องการกลับไปยังรัฐจิน Chapter 114 สามสิบหกสาขาของสำนักอสูร Chapter 113 ลูกศิษย์เพียงคนเดียว Chapter 112 เจ้าคือใครกัน Chapter 111 ขอโทษนะ ข้าไม่ได้ Chapter 110 มีมรดกอยู่ทั่วทุกที่ Chapter 109 อะไรนะ มีสถานที่แบบนั้นด้วยเหรอ Chapter 108 สำนักงานใหญ่สำนักอสูร Chapter 107 ร่างกายไร้เทียมทาน Chapter 106 ยอดฝีมือที่แท้จริงคืออะไร Chapter 105 ความโกลาหลครั้งใหญ่ในเมืองหลวง Chapter 104 ข้าแพ้ส่วนเจ้าตาย ความเปลี่ยนแปลงอันน่าตกใจ Chapter 103 การปรากฏตัวที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง Chapter 102 ผู้ฝึกตนชั้นยอดในรัฐจิน Chapter 101 การเนืองเลือดที่บ้านดอกไม้พระจันทร์ Chapter 100 ตายอย่างแน่นอน Chapter 99 ไม่ฆ่าบนสังเวียน Chapter 98 ทำให้เขาพิการซะ Chapter 97 เจ้าเป็นคนต่อไป Chapter 96 เสียหาย Chapter 95 เหมือนกับหักแขน Chapter 94 โอกาสในการรีดไถมาถึงแล้ว Chapter 93 พลังแห่งสวรรค์อันยิ่งใหญ่ Chapter 92 ถึงเวลาแก้แค้น Chapter 91 ไม่มีข้อยกเว้น Chapter 90 ทำไม่ได้ Chapter 89 มีเรื่องแบบนั้นด้วยหรอ Chapter 88 กับดักมือเปล่า Chapter 87 วิชาที่เลือกมาเพื่อเอาชนะ Chapter 86 การพัฒนาการที่ก้าวกระโดด Chapter 85 ยินยอมที่จะเข้าร่วมกับสำนักอู๋ซิ่นไหม Chapter 84 อันดับของผู้สืบทอด Chapter 83 ข้าดูเป็นคนแบบนั้นเหรอเนี่ย Chapter 82 มีเพียงคนหน้าด้านเท่านั้น Chapter 81 ทำไมถึงมีความแตกต่างกันมากระหว่างผู้คน Chapter 80 ใครก็ตามที่รับใช้ข้าจะเติบโต ส่วนคนที่ไม่ยอมจะรับใช้ข้าจะต้องตาย Chapter 79 ผู้สืบทอดพยัคฆ์ขาว Chapter 78 มีอะไรต้องกลัวด้วย Chapter 77 ทดสอบ Chapter 76 เรือยักษ์ที่ลอยเหนือฟากฟ้า Chapter 75 เดียวดาย Chapter 74 ท่านผู้สืบทอดเป็นคนดีจริงๆ Chapter 73 ปรับปรุงสำนักเทียนหยุน Chapter 72 ตรวจจับความโชคดี Chapter 71 ศิษย์เอ๋ย นี่สำหรับเจ้า Chapter 70 ฝากฝังเด็กคนนึง Chapter 69 นองเลือด Chapter 68 นี่มันยุ่งเหยิงกันชะมัด Chapter 67 ไปซะ ไปยกกระถางได้แล้ว Chapter 66 ผ่อนคลายมาก Chapter 65 พลังปราณกว่าหนึ่งร้อยล้านปี Chapter 64 การเป็นชายที่ยอดเยี่ยมก็สร้างปัญหาเหมือนกันนะ Chapter 63 ของพิเศษ Chapter 62 ค้นหาในภูเขาเทียนหยุน Chapter 61 เจ้ากำลังดึงดูดปัญหา Chapter 60 หัวหน้า เรามาคุยเรื่องนี้กันเองดีกว่า Chapter 59 หินวิญญาณ 8000 ก้อน ก้มหน้ารับกรรม Chapter 58 คุกคาม Chapter 57 สั่งให้มาสร้างปัญหา Chapter 56 สายลับของสำนักอู๋ซิน Chapter 55 ฟู่ ฟู่ ฟู่ ฟู่ ฟู่ Chapter 54 วิญญาณดินเหลืองหนึ่งหมื่นปี Chapter 53 ความเข้าใจผิดที่งดงาม Chapter 52 สำนักเทียนหยุนนี่มันช่างยอดเยี่ยม Chapter 51 นี่คือประเทศของข้า Chapter 50 เลื่อนระดับภายในเวลาครึ่งวัน Chapter 49 สำนักเทียนหยุน Chapter 48 ขอบคุณมาก อาจารย์ Chapter 47 แล้วเจ้าจะทำอะไรได้ Chapter 46 พายุกำลังก่อตัวขึ้น Chapter 45 ตื่นตระหนก Chapter 44 เจ้าคือใครกัน Chapter 43 มาถึงเมืองจี่โจว Chapter 42 ไล่ตามเส้นทางอื่น Chapter 41 ท่านหญิงมู่หลง Chapter 40 ใครสามารถอธิบายได้บ้าง Chapter 39 พล่ามตลอดเวลา Chapter 38 ขอร้องหล่ะ ฆ่าข้าเถอะ Chapter 37 ฝันไปเถอะ Chapter 36 โลกที่ชอบธรรม Chapter 35 หมดเวลาเล่นกับพวกเจ้าแล้ว Chapter 34 คิดซะว่าเป็นน้ำอมฤตหมดอายุ Chapter 33 การเดินทางที่เต็มไปด้วยความยากลำบากและอันตราย Chapter 32 เจ้าผักบุ้งน้อย Chapter 31 เดินทางออกจากบ้านเพื่อไปฝึกตน Chapter 30 ข้าตามใจมากเกินจนทำให้เขาบาดเจ็บขา Chapter 29 ต้องการที่จะทำตัวเรื่อยเปื่อยและเสียเวลาไปเรื่อยงั้นเหรอ ไม่มีทางเสียละ Chapter 28 น้ำอมฤตลมปราณและหินลมปราณ Chapter 27 ห้องลับ Chapter 26 ท่านรู้ไหมว่าสาวงามนั้นเป็นสิ่งอันตราย Chapter 25 ก่อนหน้านี้เจ้าสาบานอะไรออกมากันนะ Chapter 24 ข้าคือพี่ใหญ่ของจางจี Chapter 23 ไร้สมอง Chapter 22 สัญญาณแก้วแตก Chapter 21 ให้เสี่ยวหยาแต่งงานกับเขา Chapter 20 ทำลายตระกูลหวัง Chapter 19 มาถึงตระกูลหวัง Chapter 18 โปรดรับความเคารพจากข้าด้วย Chapter 17 มีสุสาน Chapter 16 ผลกรรมย้อนเข้าหาตัวเอง Chapter 15 เจ้ามีสิทธิรึไง Chapter 14 เปิดเผยเจตนาที่แท้จริง Chapter 13 ขี้วัวเป็นเหตุถึงแก่ความตาย Chapter 12 ข้าเจอเซียน Chapter 11 โคตรซวย Chapter 10 ไปที่ว่าการกับข้า Chapter 9 สมบัติโลก Chapter 8 เดี๋ยวก่อนพวก Chapter 7 ซุปปลาคาร์ฟ เสิร์ฟพร้อมเห็ดพิษ พืชทะเล และก้อนหิน Chapter 6 ‘องค์ประกอบแถม’ วิธีเสริมพลัง Chapter 5 สุกรตัวหนึ่งที่มีความฝัน Chapter 4 จิตใจที่ต่ำตม Chapter 3 ชีวืตแห่งการเก็บของหาย Chapter 2 ใครรักข้าในรัศมีสิบเมตร Chapter 1 ตรวจสอบทุกสิ่งทุกอย่างในระยะสิบเมตร

Prev Next

แทงหวยออนไลน์