บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 707
‘ผลการทดสอบดีเอ็นเอมีความเกี่ยวข้องเป็นพ่อ-ลูกกัน’
ถึงแม้ว่าเขาจะคาดหวังผลลัพธ์นี้ไว้แล้ว แต่เจเรมี่ก็ยังคงมึนงงอยู่บนเตียงของเขาสักพักใหญ่
เขาถือโทรศัพท์ไว้ด้วยมือที่สั่นเทา ดวงตาจับจ้องไปที่ผลดีเอ็นเอ แล้วจิตใจของเขาก็เหมือนได้ล่องลอยออกไปไกลแสนไกล
ในปีนั้น เขาได้เห็นแดเนียลจูบเมเดลีนที่หน้าผาก ในที่สุดเขาก็เขาก็ทำทุกอย่างพังเพราะความโกรธ
ในที่สุด เจเรมี่ก็รู้ตัวว่าเขาเป็นคนใจแคบขนาดไหน
เขาไม่ให้ผู้ชายคนอื่น ๆ เข้าใกล้เธอเลย ยกเว้นเขา
เขารู้สึกว่าเขาเองน่ารังเกียจและชั่วร้าย เขาเอาแต่คิดถึงความรู้สึกและอารมณ์ของเขาเพียงคนเดียวตลอดมา โดยไม่สนใจว่าเธอจะรู้สึกอย่างไร
“ลินนี่”
เจเรมี่เรียกชื่อเมเดลีน เขาเสียใจกับสิ่งที่เขาทำลงไป แต่เขาก็รู้สึกดีในเวลาเดียวกัน
เขาดีใจที่เธอมีแค่เขาตลอดเวลาที่ผ่านมา
ที่เขาดีใจยิ่งกว่านั้นก็คือ เธอสามารถกลับมาหาเขาได้อย่างปลอดภัย แถมยังยังพาลูกสาวที่น่ารักสดใสกลับมาอีกด้วย
ทว่าเมื่อเขาจำได้ว่าเมเดลีนไม่ยอมรับว่าลิเลียนเป็นลูกสาวของเขา เจเรมี่ก็รู้สึกเศร้าอีกครั้ง
เขาควรทำอย่างไรเพื่อให้เมเดลีนเลิกเกลียดเขา?
เจเรมี่มองที่โทรศัพท์ของเขาและตกอยู่ในห้วงความคิด
เขาได้คิดแผนการที่จะทำให้เมเดลีนใกล้ชิดกับเขาอีกครั้งขึ้นมา
…
เช้าวันจันทร์เมเดลีนส่งแจ็คสันไปโรงเรียนอนุบาลและพาลิเลียนไปที่คฤหาสน์มอนต์โกเมอรี
เมื่อพวกเขากำลังรอไฟเขียว ลิเลียนเห็นคนขายขนมสายไหมที่ริมถนน เธอจึงบอกเมเดลีนว่าเธออยากได้สักชิ้น
เมื่อมองดูดวงตาเป็นประกายของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ เมเดลีนก็ไม่กล้าที่จะขัดใจเธอ
เมเดลีนลงจากรถพร้อมกับเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ แล้วเดินไปที่แผงขายของ
หลังจากที่เธอได้ขนมสายไหม เธอก็ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เมเดลีนมีความสุขไปด้วยจากรอยยิ้มที่ไร้เดียงสาของสาวน้อย
เธอหยิบกระเป๋าเงินออกมาจ่าย เมื่อมีคนวิ่งมาข้างหลังเธออย่างว่องไวราวกับสายลมกระโชก
ท่ามกลางความสับสนของเมเดลีนเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ถูกดึงออกจากเธออย่าโหดเหี้ยม
เธอหันไปมองทันที “ลิลลี่!”
เมเดลีนหันกลับมาไล่ตามคนคนนั้น แต่คนขายขนมสายไหมก็รั้งเธอไว้ “คุณยังไม่ได้จ่ายเงิน”
เธอหยิบธนบัตรออกมาจากกระเป๋าของเธอแล้วโยนใส่เขาก่อนจะหันกลับไปไล่ตามคนคนนั้น
อย่างไรก็ตาม เธอไม่คาดคิดว่าคนที่ลักพาตัวลิเลียนไปจากเธอ จะกระโดดขึ้นรถของเธอซึ่งกำลังจอดติดเครื่องอยู่ แล้วก็ขับรถออกไปต่อหน้าเธอ
“แม่คะ! แม่คะ!”
ลิเลียนยื่นหัวออกไปทางหน้าต่างแล้วกรีดร้องหาเมเดลีน
“ลิลลี่!” หัวใจของเมเดลีนเต้นแรง เธอรีบโบกรถริมถนน แต่ไม่มีคันไหนจอดรับเธอเลย
ขณะที่เธอกำลังตื่นตระหนกอยู่ เธอเห็นรถที่คุ้นเคยขับผ่านเธอไปแวบ ๆ ทางหางตา เมื่อเธอเงยหน้าขึ้นเธอก็เห็นรถนั้นเข้าโค้งไปแล้ว
เธอพยายามรวบรวมสติ ในที่สุดหลังจากที่เรียกรถมาเรียบร้อย เธอก็โทรหาเฟลิเป้ทันที
ทันทีที่รับสาย เมเดลีนก็ร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง “เฟลิเป้ ลิลลี่ถูกลักพาตัวไปข้างถนน! คนนั้นยังขโมยรถของฉันไปอีก! แม้ว่าจะเป็นเพียงเสี้ยววินาที แต่ฉันก็รู้ว่าคนนั้นเป็นใคร!”
หลังจากที่เมเดลีนพูดจบ เธอก็ได้ยินเสียงกังวลของเจเรมี่จากปลายอีกด้านของโทรศัพท์
“ลินนี่ คุณเพิ่งบอกว่าลิลลี่ถูกลักพาตัวเหรอ?”
เมเดลีนตกตะลึงเธอถือโทรศัพท์ไว้ในมือ เธอมองไปที่หน้าจอและเธอก็รู้ตัวว่าเธอโทรผิด
เธอต้องการโทรหาเฟลิเป้ แต่เธอบังเอิญโทรหาเจเรมี่แทน