หยางโปจ้องหน้าฉินตูฟู เมื่อเห็นเขาถอยร่นไปทางด้านหลัง ก็อดที่จะตกใจไม่ได้ เพราะเห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายแข็งแกร่งกว่าเขามาก !
ฉินตูฟูจ้องมองไปที่หยางโป และเหมือนจะรู้ตัวว่าการกระทำของตัวเองดูไม่เหมาะสม เขาจะกลัว
หยางโปได้ยังไง เมื่อนึกถึงตรงนี้ขึ้นมาได้ เขาจึงก้าวมาข้างหน้าอีกก้าว จ้องหน้าหยางโปและเอ่ยปากพูดออกมาว่า “ แกแตะเนื้อต้องตัวผู้หญิงของฉัน ! ”
หยางโปจ้องหน้าฉินตูฟูกลับ พยายามข่มใจไว้ และชี้ไปทางด้านนอก “ พวกเราออกไปเคลียร์กันเถอะ ” ฉินตูฟูเหลือบมองหยางโป “ เรื่องนี้เดิมมันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับแก แกอยากหาเรื่องตายจริงๆใช่ไหม ? ”
หยางโปหยักคิ้วขึ้น อันที่จริงเรื่องนี้มันก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเขา แต่เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับ
ฉินตูฟูที่มีพฤติกรรมโหดร้ายเช่นนี้ หยางโปก็รู้สึกว่ามันเกินกว่าที่ตัวเองจะรับได้ การหลงเหลือคนที่ทำร้ายผู้คนแบบนี้ไว้บนโลกใบนี้ ถ้าเกิดในอนาคตลูกหลานของตัวเองมาประสบพบเจอกับอีกฝ่ายอาจมีความเป็นไปได้สูงที่จะไม่ปลอดภัย ดังนั้น จะปล่อยบุคคลคนนี้ไปไม่ได้
หยางโปกลับชี้ไปทางด้านนอกอีกครั้ง “ พวกเราออกไปพูดคุยเรื่องนี้กัน ! ”
ฉินตูฟูมองหน้าหยางโป เมื่อเห็นว่าทั้งสองฝ่ายไม่มีช่องทางที่จะประนีประนอมกันได้ จู่ๆเขาก็ส่งเสียงหัวเราะ “ วันนี้แกรู้สึกเป็นไงบ้าง ? รู้สึกหุนหันพลันแล่นไปหน่อยไหม ? ”
หยางโปตกตะลึงไปชั่วครู่ จากนั้นเขาก็ได้สติกลับมา “ นายรู้เรื่องนี้ ? ”
“ ฉันไม่ได้เป็นคนทำเรื่องนี้ แต่ฉันรู้ว่าใครเป็นคนทำ ถ้าฉันบอกนายว่าใครเป็นคนทำเรื่องนี้ เรื่องระหว่างเรา ถือว่าจบกันดีไหม ? ”ฉินตูฟูถาม
“ คุณบอกผมมาก่อนแล้วค่อยว่ากันอีกที ! ” หยางโปกล่าว
ฉินตูฟูจ้องหน้าหยางโป ด้วยสีหน้าไม่พอใจ “ อย่าคิดว่าฉันกลัวแกนะ ที่ไว้ชีวิตแกวันนั้น
เพราะเหยียนหรูหยูอยู่ข้างๆแก แกคิดว่าสภาพแกวันนั้น จะหนีรอดไปได้งั้นเหรอ ? ”
หยางโปไม่อยากต่อปากต่อคำกับอีกฝ่ายเขาชักกระบี่ออกมาจากอก และพุ่งเข้าไปหาทันที
ฉินตูฟูเองก็เตรียมพร้อมรับมือไว้นานแล้วเช่นกัน เขาเผยรอยยิ้มบนใบหน้า และผลักหญิงสาวออกจากอกไป !
ฤทธิ์ยาของหยางโปยังไม่สร่าง เมื่อต้องมาเผชิญกับหญิงสาว เลยไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไง เขารีบเอื้อมมือคิดที่จะคว้าตัวหญิงสาวไว้ ในขณะที่กำลังจะเดินเข้าไปหา จู่ๆกลับรู้สึกเจ็บที่แขนขึ้นมา เขาหันกลับไปมอง ก็เห็นหญิงสาวคนนั้นถือมีดแทงเข้าที่แขนของเขา !
ลัวย่าวหัวที่อยู่ด้านข้าง ยังไม่ทันเข้าใจว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เมื่อเห็นการกระทำของหญิงสาว
เขาก็ร้องออกมาด้วยเสียงอันดัง และรีบเข้าไปยื้อแย่ง ถึงแม้จะไม่ได้เข้าไปหยุดเธอไว้
แต่อย่างน้อย ก็ทำให้อาการบาดเจ็บของหยางโปไม่หนักหนาสาหัสเกินไป
ลัวย่าวหัวเตะหญิงสาวออกไปทันที ทางด้านหยางโปพอเงยหน้าขึ้นมองฉินตูฟู ก็กลับพบว่าเขาไปถึงหน้าประตูลิฟต์และกำลังจะลงลิฟต์ไปแล้ว
หยางโปแปลกใจมาก เขาไม่ค่อยเข้าใจ ก็เห็นๆกันอยู่ว่าฉินตูฟูแกร่งกว่าเขามาก แต่ทำไมกลับต้องวิ่งหนี หรือว่ามีความลับอะไรอยู่กับตัวเขา ? novel-lucky
หยางโปจึงวิ่งเข้าไปหา แต่ในใจกลับครุ่นคิดถึงคำพูดของฉินตูฟู ในเมื่ออีกฝ่ายรู้เรื่องยาในวันนี้
ถ้าอย่างนั้นมันก็มีความเป็นไปได้ที่เขาจะคอยชักใยอยู่เบื้องหลัง ที่สำคัญที่สุดคือ จะต้องมีเบาะแสของกระจกแสงจันทร์แน่ !
ฉินตูฟูเข้าลิฟต์แต่กลับถูกหยางโปขวางประตูลิฟต์เอาไว้ จากนั้นเขาได้ชักกระบี่หยกในมือเข้าไปจ่ออย่างไม่ยำเกรง
ฉินตูฟูเองก็หยิบอาวุธออกมา จากนั้นทั้งสองก็ต่อสู้กัน
เพราะอยู่ในลิฟต์ พื้นที่ด้านในเล็กมาก ขยับไม่ได้เลย คิดที่จะหลบ แต่ก็ยากมาก
แต่เพิ่งต่อสู้กันได้เพียงไม่กี่ครั้ง ฉินตูฟูก็ใจร้อน ค่อยๆเพิ่มพลังในมือ !
เวลานี้เลือดของหยางโปเดือดพล่าน จึงรู้สึกไม่ค่อยสะดวกที่ถือกระบี่หยกไว้ในมือ เมื่อสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งที่เพิ่มมากขึ้นของคู่ต่อสู้ เขาจึงเพิ่มพลังขึ้นเช่นกัน และรู้สึกสดชื่นขึ้นมาทันที
สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ เขารู้สึกแข็งแกร่งขึ้นร่างกายก็ไม่รู้สึกอึดอัดอีกต่อไป !
มีแขกจำนวนมากอยู่ในไนต์คลับ ผู้หญิงยิ่งเยอะกว่า ทุกคนสังเกตเห็นการต่อสู้ทางด้านนี้ ต่างก็อดไม่ได้ที่จะเข้ามารายล้อม ทั้งสองโยกย้ายกันอยู่ในลิฟต์ เพราะมีคนคอยเขย่าลิฟต์ เลยทำให้ลิฟต์ค้าง เพราะการต่อสู้ของทั้งสองคน !
ลัวย่าวหัวมองสภาพภายในไนต์คลับ จึงอดที่จะกังวลใจขึ้นมาไม่ได้ คนอื่นยืนดูด้วยความตื่นเต้น แต่เขากลับมองเห็นแต่อันตรายในนั้น แต่เขายืนอยู่ด้านนอก จึงไม่สามารถช่วยหยางโปได้มากนัก
หยางโปกวัดแกว่งกระบี่หยก ยิ่งต่อสู้ก็ยิ่งกล้าหาญมากขึ้น ฉินตูฟูขดตัวอยู่ในลิฟต์ ถูกกดจนไม่มีทางออกแรงได้
ไม่นาน ก็ร้องออกมาด้วยเสียงอันดัง จนทำให้หยางโปตกใจ เขารีบถอยไปทางด้านหลัง ฉินตูฟูจึงถือโอกาสเดินมาทางด้านหน้า และออกไปจากวงล้อมของหยางโป แต่ทันทีที่เขาหันมองไปทางด้านข้าง ก็เห็นคนในไนต์คลับมารายล้อมดูกันมากมายแล้ว
ฉินตูฟูหันไปเหลือบมองหยางโป “ ตอนที่ฉันอยู่ข้างในเมื่อสักครู่ ไม่มีช่องทางปราบแกได้
แต่ตอนนี้ฉันคิดว่ามันไม่ใช่ปัญหาอะไร ”
หยางโปขมวดคิ้วขึ้น เขามองไปด้านข้าง ก็พบว่าที่นี่มีคนมุงดูจำนวนมาก ทุกคนมารวมกันที่นี่
เห็นได้ชัดว่าเป็นตัวประกันให้ฉินตูฟูได้
“ ถ้าวันนี้ผมปล่อยคุณไป คุณบอกผมมา กระจกอยู่ที่ไหน ? ” หยางโปกล่าว
ฉินตูฟูมองหน้าหยางโป “ แกก็น่าจะรู้ดี กระจกไม่ได้อยู่กับฉัน ฉันจะทิ้งเบาะแสของตลาดในช่วงนี้ให้ แกน่าจะหาเบาะแสพบ ”
หยางโปมองหน้าฉินตูฟู พร้อมทั้งหยักคิ้ว คำพูดนี้ก็เหมือนไม่ได้พูดอะไรเลย
ฉินตูฟูชายตามองหยางโป และหันไปคว้าตัวหญิงวัยรุ่นคนหนึ่งไว้ “ พวกเราเจอหน้ากันเป็นครั้งที่สองแล้ว หวังว่าจะไม่มีครั้งหน้า ” หยางโปมองไปที่เขาแต่ไม่ได้พูดอะไร
ไม่นาน ฉินตูฟูก็พาตัวประกันไปจากที่นี่
ลัวย่าวหัวมองตามหลังฉินตูฟู และขมวดคิ้ว “ เขาเป็นใคร ? ฉันรู้สึกว่าเขาแข็งแกร่งมาก ! ”
หยางโปพยักหน้า เขาหันไปมองลัวย่าวหัว “ ครั้งหน้าถ้าเจอกับเขาก็ให้หลบซะ ”
ลัวย่าวหัวตกใจมาก เขาตาโตมองหยางโป “ ยังมีคนที่นายกลัวอีกเหรอ ? ”
หยางโปไม่ได้อธิบาย เขาเหลือบมองเข้าไปในไนต์คลับ และอดที่จะยิ้มอย่างข่มขื่นไม่ได้
รีบมาด้วยความร้อนใจแต่คิดไม่ถึงเลยว่าพอได้มาต่อสู้กันได้รอบหนึ่ง แล้วอาการจะดีขึ้นมาก “ พวกเราไปกันเถอะ ! ”
“ ไม่ต้องรีบ พวกเรารอสักพัก รออีกครู่เดียวก็ได้ ” ลัวย่าวหัวชี้ไปข้างหน้า
หยางโปชายตามองเขา “ ถ้านายไม่ไป งั้นฉันไปก่อนนะ ” หยางโปย่อมรู้ดีว่าลัวย่าวหัวหมายถึงอะไร คืนนี้มาถึงที่นี่แล้ว หากเขาไม่ยอมรับบริการ
เกรงว่าจะไม่ยอมแน่ แต่หยางโปไม่มีทางยอมอยู่ที่นี่ต่อแน่
“ นายรออีกหน่อย รออีกครู่เดียวเอง ” ลัวย่าวหัวพูดคะยั้นคะยอ
หยางโปหันหลังแล้วเดินจากไปทันที สำหรับเขาแล้ว สถานที่แบบนี้ไม่มีอะไรให้ต้องเสียดาย
แต่มันน่าแปลกใจมากที่เขาได้พบกับฉินตูฟูในวันนี้ และยิ่งไปกว่านั้นดูเหมือนว่าท่าทีของอีกฝ่ายจะไม่ได้โหดเหี้ยมเหมือนอย่างแต่ก่อน ดูเปลี่ยนแปลงไปมากจริงๆ
หยางโปมองออกไปด้านนอก และอดที่จะครุ่นคิดไม่ได้ ดูเหมือนช่วงนี้ตี้จิงจะครึกครื้นมาก
ไม่ว่าคนแบบไหนก็โผล่หน้ามาหมด