ค้อนมหึมาทุบใส่หัวใจที่แหลกสลายของเธอ ความเจ็บปวดถาโถมเข้าใส่หัวใจ เจ็บจนรู้สึกถูกกระชากเนื้อหนัง
ยู่ยี่ข่มอารมณ์สิ้นหวังอย่างสุดแสนไม่อยู่แล้ว เธอกรีดร้องและขว้างปาสิ่งของในวิลล่าแห่งนี้อย่างบ้าคลั่ง
ผ่านไปสักพัก บนพื้นเกลื่อนกลาดไปด้วยแก้วกระจก แจกันดอกไม้ สมุด สิ่งที่หยิบขึ้นมาขว้างปาได้ ล้วนถูกโยนทิ้งหมด
เธอไม่เคยเจ็บปวดรวดร้าวปานนี้มาก่อน เป็นความเจ็บปวดที่หัวใจและทุกสัดส่วนแหลกสลาย
จึงไม่อาจต้านทานความโกรธแค้นในใจ หัสดินหลอกเธอได้อย่างไร ทำเรื่องบัดสีบัดเถลิงลับหลังเธอได้อย่างไร
แก้วโปร่งใสที่มีไวน์แดงอยู่ สีสันอันเพริศพริ้งทิ่มแทงดวงตาเธอเหลือเกิน สีนี้ยิ่งขับเน้นความดุร้ายและเตือนให้เธอกระจ่างแจ้งแจ่มชัดว่า เมื่อสักครู่หัสดินกับเรนนี่ทำอะไรกัน
ผู้ชายที่บอกว่าจะไปร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์ของบริษัท ทว่ากลับอยู่ร่วมงานวันเกิดของผู้หญิงอื่น คิกคิก คือเรื่องตลกที่แดกดันโดยแท้
ความบ้าบิ่นครอบคลุมทุกอณูผิวของร่างกาย ไม่อาจควบคุมสติสัมปชัญญะ เธอเดินย่างสามขุมเข้าไปใกล้โต๊ะอาหาร จากนั้นก็หยิบไวน์แดงขึ้นมา ต่อด้วยปาใส่หัสดิน
เขายังคงไม่หลบ ไวน์แดงหกใส่ตัวเขา แก้วกระจกบาดใส่ใบหน้า ขา และบางส่วนก็แทงคางเนื้อผิวเขา
และตอนที่แก้วลอยกระเด็นออกไป เรนนี่ใช้สองมือโอบเอวของหัสดินเพื่อบังแก้ว จึงได้รับบาดเจ็บเช่นกัน
ยู่ยี่รักหัสดินแค่ไหน ตอนนี้ก็มีระดับความอาฆาตจนอยากปลิดชีพมากเท่านั้น
บนโลกใบนี้ ไม่มีความรักโดยไร้สาเหตุ และไม่มีความแค้นที่ไร้สาเหตุเช่นกัน
เรนนี่นั่งบนพื้นพลันมองบาดแผลที่มีเลือดไหลซึมของหัสดิน เธอรู้สึกว่ายู่ยี่คือคนบ้าที่ทำท่าแยกเขี้ยวยิงฟัน ทำไมถึงโหดร้ายเพียงนี้
“ยู่ยี่”ทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งลอยเข้ามา ซึ่งเจ้าของเสียงคือ เชอร์รีน
หัสดินส่งข้อความให้ออกัส ยู่ยี่กำลังคลั่งอยู่ เขาไม่กล้าพูดแม้แต่คำเดียว เพราะกลัวจะกระทบกระเทือนเธอ กระทบกระเทือนต่อลูกในท้อง หากเป็นเช่นนั้นผลลัพธ์จะรุนแรงมาก
ฉวยโอกาสตอนที่ยู่ยี่หันไปมอง เรนนี่รีบเข้าไปตบหน้ายู่ยี่แรง ๆ สองที “เขาไม่ใช่คนที่คุณจะทำร้ายตามอำเภอใจ”
คิกคิก ตอนนี้ยู่ยี่อยากหัวเราะมาก เธอคว้าเส้นผมของเรนนี่ ก่อนจะดึงสุดแรงเหวี่ยง ทำให้อีกฝ่ายกรีดร้องด้วยความเจ็บ แถมเท้าก็ไม่หยุดนิ่ง ถีบใส่เรนนี่อย่างไม่บันยะบันยัง
เรนนี่รู้สึกเจ็บสุดแสน ถูกทำร้ายจนเลือดกำเดาไหล เธอนอนกุมท้องบนพื้น ความเจ็บบริเวณท้องทำให้เธอหน้าซีดขาว คล้ายกับดอกไม้งามที่ร่วงโรยหลังจากพายุฝนโหมกระหน่ำ “……เจ็บ……หัสดิน……ฉันเจ็บ……”
ร่างกายเธอยังมีรอยแผลตอนที่บังให้หัสดิน ตอนนี้โดนทำร้ายหนักอีกครั้ง เสียงของเรนนี่จึงอ่อนแอและไอเล็กน้อย แลดูเหมือนคนที่เหลือลมหายใจเฮือกสุดท้ายก็ไม่ปาน
หัสดินมีการเคลื่อนไหวในท้ายที่สุด และสิ่งที่เขาทำคือ ผลักยู่ยี่ออก แล้วอุ้มเรนนี่ที่อ่อนแอออกนอกวิลล่า
มุมปากเรนนี่ยังมีเลือดไหลออก ที่รูจมูกก็ใช่ ใบหน้าซีดขาวราวกับผีสาง กุมปลายเสื้อของหัสดินไว้พร้อมกับกล่าวว่า“หัสดิน ฉันใกล้ตายแล้วใช่ไหม……”
“ผมพาคุณไปโรงพยาบาล……”หัสดินเร่งฝีเท้าอย่างเร็วไว
ตอนนี้ยู่ยี่จึงเป็นเหมือนคนที่ถูกลืม เธอยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใด ๆ คล้ายกับคนที่ถูกดูดวิญญาณไปแล้ว
“ยู่ยี่……”เชอร์รีนเรียกเสียงเบาด้วยความเป็นห่วง
ทว่าเธอกลับสองขาอ่อนเปลี้ยเพลียแรง ทรุดตัวนั่งลงที่พื้น สองมือกอดเข่าไว้แล้วซุกหน้าเข้าไป หนาว รู้สึกหนาวมาก ถึงแม้จะเป็นถ้ำน้ำแข็งหมื่นปีก็ไม่ได้ทำให้รู้สึกหนาวปานนี้เลย
“ยู่ยี่……”เชอร์รีนคุกเข่าตรงหน้าเธอด้วยความสงสาร ยิ่งเรียกด้วยเสียงที่เบากว่า ช้ากว่า
“เชอร์รีน……ฉันหนาว……ฉันหนาวมากจริงๆ……”เธอปากสั่น ไม่อาจเอ่ยประโยคหนึ่งได้ทีเดียว สีหน้าซีดขาวมากขึ้น คล้ายกับเอาสีเทาเข้ามาปกคลุม
“ฉันรู้ แต่เธอหนาวที่หัวใจ ไม่ใช่ร่างกาย ถ้าหนาวส่วนอื่น ฉันพอจะช่วยได้ แต่เธอหนาวอย่างนี้ ฉันช่วยอะไรไม่ได้เลย ……”
ระหว่างที่เธอ เชอร์รีนยื่นมือกอดเธอไว้แน่นขนัด
เมื่อครู่ตอนอยู่ต่อหน้าหัสดินและเรนนี่ เธอไม่ได้เผยความอ่อนแอ ยิ่งไม่มีน้ำตาสักหยด ตอนนี้เธออยู่ในอ้อมกอดแสนอบอุ่นของเพื่อนรัก เธอจึงทนความเจ็บปวดไม่ไหว ร้องไห้ออกมา
“พวกเราอยู่ด้วยกันมาเจ็ดปี เขาเป็นคนที่นอนเคียงหมอนฉัน ฉันไม่เคยคิดเลยว่าสักวันหนึ่งเขาจะกลายเป็นแบบนี้ ……”น้ำตาอาบแก้มทั่วใบหน้าของยู่ยี่
เชอร์รีนรู้ว่าเธอเจ็บปวดแทบขาดใจ และตนก็รู้สึกเจ็บแทนเธอด้วย
“เธอรู้ไหมฉันไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ฉันเห็นเลย เขาไม่ใช่ผู้ชายแบบนั้น ฉันโดนเขาหลอกหนักมาก มากจนหายใจไม่ออก และผู้หญิงที่เขามีชู้ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเรนนี่ ผู้หญิงที่เขาเกลียดมากตอนนั้น ฉันไม่นึกเลยว่าวันหนึ่งเขาจะหลอกฉันอย่างนี้ ……”
ยู่ยี่ใช้สองมือทุบหน้าอกที่หายใจลำบากติดต่อกันหลายครั้ง รู้สึกว่าบริเวณนี้เหมือนโดนวางระเบิด จากนั้นสเก็ดระเบิดก็แผดเผาผิวหนังเธอให้มอดไหม้อย่างเจ็บปวด
เชอร์รีนเข้าใจความรู้สึกเธอดี
ความเจ็บปวดในใจของยู่ยี่มากกว่าความเจ็บปวดของเธอในอดีตร้อยเท่า พันเท่า หรืออาจมากกว่านั้น
เพราะในอดีตเธอรู้ว่าออกัสไม่ได้รักเธอ ดังนั้นเมื่อเกิดเรื่องที่หน้าผาอันสูงชันแล้ว เธอก็แค่ตายใจเท่านั้น
แต่ยู่ยี่ไม่เหมือนกัน เธอกับหัสดินใช้ชีวิตคู่มานานเจ็ดปี จากคู่รักกลายเป็นคู่ชีวิต จนตอนนี้ก็ใกล้จะคลอดลูกแล้วด้วย ระหว่างนั้นมีภาพความทรงจำที่สวยงามและมีความสุขมากมาย แล้วตอนนี้ใครจะรับการทรยศหักหลังไหว？
ยู่ยี่นังอยู่ตรงนั้นไม่ยอมลุกขึ้น เธอเอ่ยคำว่าเจ็บขึ้นมาเป็นพัก ๆ แล้วยังทุบหน้าอกของตัวเองไม่หยุด
เธอนึกไม่ถึงว่าหัสดินจะทำแบบนี้กับเธอ
สุดท้าย เชอร์รีนทุบท้ายทอยยู่ยี่ให้สลบ จากนั้นก็ไหว้วานให้โชเฟอร์อุ้มขึ้นรถ
เธอไม่ได้กลับคอนโด เชอร์รีนพาเธอกลับไปยังคฤหาสน์ และดูแลเพื่อนรักตลอดทั้งคืน
เช้าวันรุ่งขึ้น
ยู่ยี่ตื่นแต่เช้า เห็นสิ่งแวดล้อมที่แปลกตาแปลกใจ เธอก็ลุกจากเตียง เชอร์รีนรีบวางโจ๊กในมือลง “เธอจะไปไหน？”
“หัสดินล่ะ？”เธอเอ่ยปากพูด
“ไม่รู้นะ”เชอร์รีนขวางเธอไว้“กินโจ๊กก่อน”
ยู่ยี่ส่ายหัว ตอนนี้เธอไม่มีกะจิตกะใจกินอะไรทั้งนั้น ในใจเต็มไปด้วยเรื่องราวเมื่อวาน แล้วจะกินโจ๊กลงได้ยังไง？
ใบหน้าที่ซีดขาวสนิทหยิบมือถือโทรไปที่คอนโด ซึ่งเป็นแม่บ้านที่รับสาย บอกว่าหัสดินกลับคอนโดแล้ว
ได้ยินดังนั้น ยู่ยี่ก็วางสายแล้วมุ่งหน้าไปยังคอนโดทันที เชอร์รีนขวางอย่างไรก็ขวางไม่ได้