ตอนที่ 575 ไม่ค่อยสะดวก
เวลาผ่านไปหนึ่งวันครึ่งหลังจากที่ซย่าเสี่ยวมั่วโทรหาเหยียนเค่อว่าจะไปรับเจ้าโกลเด้น
เหยียนเค่ออารมณ์ไม่ดีมาสองเช้าติดกันแล้ว แต่ก็ไม่อยากจะติดต่อซย่าเสี่ยวมั่วไป เขายอมคิดว่าซย่าเสี่ยวมั่วอาจติดธุระอยู่ดีกว่าคิดว่าเพราะหล่อนไม่อยากเห็นหน้าเขาเลยยื้อเวลาออกไป
สุดท้ายตอนพระอาทิตย์ใกล้จะตกดินของวันนี้จึงอดไม่ได้เลยโทรหาซย่าเสี่ยวมั่ว
ซย่าเสี่ยวมั่วกำลังถูกพวกห้องด้านล่างล้อมรอบอยู่ เมื่อมีโทรศัพท์ดังขึ้นเธอจึงรอดตัวได้ชั่วขณะ
เมื่อวานถูกอันหรานกักตัวอยู่ที่บริษัททั้งคืน ตอนเช้าเธอจึงนอนขดตัวอยู่ในผ้าห่มด้วยความง่วงแต่ก็ได้ยินเสียงเคาะประตูอีกครั้ง เธอคุยกับห้องคู่กรณีด้านล่างอยู่เกือบทั้งช่วงเช้า แต่ฝ่ายนิติบุคคลก็ยังไม่มาซ่อมท่อเสียที
ซย่าเสี่ยวมั่วรู้สึกขอบคุณคนที่โทรเข้ามาสายนี้ยิ่งนัก
“ฮัลโหล”
เหยียนเค่อเอามือเปิดโมเดลน้ำตกที่อยู่บนโต๊ะ จากนั้นก็เอ่ยเกริ่นๆ “หมาของเธอ…”
เหยียนเค่อยังไม่ทันพูดจบประโยคซย่าเสี่ยวมั่วก็นึกขึ้นมาได้ รีบเอ่ยตอบ “เอ้ย ฉันลืมเรื่องนี้ไปเลย โทษทีนะ”
มือเหยียนเค่อสั่นจนแทบอยากจะกวาดโมเดลตรงหน้าทิ้งไป การลืมเขาไปมันแย่กว่าการไม่อยากเห็นหน้าเขาเสียอีก
ซย่าเสี่ยวมั่วก็ดูเหมือนจะรู้ว่าตนพูดเหมือนไม่ค่อยมีความรับผิดชอบเท่าไหร่ แต่เธอปลีกตัวไปไหนไม่ได้เลย จึงต้องรบกวนเหยียนเค่อ “นายช่วยเอามันมาให้ฉันที่บ้านหน่อยได้ไหม เดี๋ยวฉันลงไปรับมัน”
“ถ้าเธอสะดวกฉันเอาไปให้เธอบนห้องก็ได้”
“ไม่ ฉันไม่ค่อยสะดวก” ซย่าเสี่ยวมั่วกัดฟัน รู้สึกหงุดหงิดจนต้องดึงทึ้งผม ถ้าคนคนนี้เป็นแฟนเธอจะดีสักแค่ไหนนะ…แค่คนเดียวคงจัดการทุกอย่างได้หมดแน่ๆ “ฉันมีธุระส่วนตัวต้องจัดการน่ะ”
ความลำบากใจของเธอเหยียนเค่อกลับตีความไปอีกแบบ แต่เขาก็ไม่ได้บังคับเธอ เอ่ยเสียงเบา “ได้”
เหยียนเค่อผูกเชือกให้เจ้าโกลเด้นที่นอนอยู่บนตัว ตบไปที่หัวมันเบาๆ “ไม่ตื่นเต้นแล้วหรือไง จะพาแกกลับบ้านแล้ว”
ขณะที่เหยียนเค่อกำลังเก็บของให้มัน มือก็ถือเชือกอยู่ เจ้าโกลเด้นยังคิดอยู่ว่าเป็นเหมือนคราวก่อนที่ผูกเชือกให้เสร็จแต่ก็ไม่ได้พามันออกไปไหน ดังนั้นจึงเดินรอบตัวเหยียนเค่อเล่นอย่างสนุกสนาน เชือกที่เหยียนเค่อถืออยู่ก็พันเข้าที่ขาหลายรอบ
เหยียนเค่อปวดหัวจนต้องปล่อยเชือก แล้วให้เชือกมันค่อยๆหลุดจากขาไปเอง แต่เจ้าหมาโง่นั่นก็ยังเดินวนอยู่ที่เดิม เชือกที่ผูกอยู่ก็ถูกมันลากไปกับพื้น
หลังจากที่เขาเอาเจ้าโกลเด้นมาเลี้ยงของของมันก็ดูเหมือนจะมีแต่เพิ่มขึ้น แค่ของเล่นอย่างเดียวก็มากขึ้นกว่าเดิมตั้งหนึ่งกระเป๋า พอเก็บของทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยเขาก็ให้มันคาบของเอาไว้เอง เอื้อมมือไปลูบหัวมันให้มันหยุดเดิน
“จะกลับไปหาเจ้าของแกแล้ว สงบลงหน่อย”
เจ้าโกลเด้นเงยหน้ามองชายหนุ่ม เหมือนจะรับรู้ได้ว่าต้องแยกจากกับเขาแล้ว เอากระเป๋าวางไว้ที่พื้นแล้วกระโจนไปที่ขาของชายหนุ่ม แล้วเห่าออกมาเสียงเบาๆ “โฮ่ง”
เหยียนเค่อตรวจดูว่าไม่มีอะไรตกหล่น จากนั้นก็พามันไปหาซย่าเสี่ยวมั่ว
ซย่าเสี่ยวมั่วกำลังอยู่ในสถานการณ์ดุเดือด ประเด็นคือฝ่ายตรงข้ามจะใช้อำนาจบีบเธออย่างเดียวเลย เธอเถียงไม่ทันจึงกะว่าจะจ่ายเงินสองหมื่นเพื่อทำให้เรื่องสงบ
เหยียนเค่อจอดรถไว้ที่ด้านล่าง รอซย่าเสี่ยวมั่วอยู่ครู่หนึ่ง เจ้าโกลเด้นเห็นที่พักที่คุ้นตาก็แทบอยากกระโดดลงมาจากรถ ในใจชายหนุ่มก็เริ่มกังวล หล่อนคงไม่ได้ลืมสิ่งที่เพิ่งตกลงกันเมื่อครู่ใช่ไหม
“อย่าซน” เหยียนเค่อแทบจะเอาเจ้าโกลเด้นไปอยู่ โทรหาซย่าเสี่ยวมั่ว
ซย่าเสี่ยวมั่วดูเวลาที่เกินไปแล้วแต่ฝ่ายตรงข้ามก็ไม่ยอมปล่อยเธอไปสักที พอเธอยอมที่จ่ายจ่ายฝ่ายนั้นก็จะเรียยกเพิ่มอีกอยู่นั่น ตอนแรกเธอคิดว่าเป็นเพื่อนบ้านกันไม่อยากทำให้เป็นเรื่องใหญ่ แต่ในเมื่ออีกฝ่ายไม่ยอมจบ เธอก็จะไม่มีเหตุผลที่จะต้องยอมเป็นผู้เสียสละแล้ว เธอก็จะสู้ให้ถึงที่สุดเหมือนกัน
ตอนที่ 576 ช่วยแก้ปัญหา
ซย่าเสี่ยวมั่วกะจะเดินออกไปรับโทรศัพท์ แต่คนพวกนั้นไม่ยอมปล่อยให้เธอไป เธอจึงต้องรับสายที่ตรงนั้น
เหยียนเค่อก็ไม่ใช่คนว่างมาก โดนเธอเทใส่ก็เริ่มหงุดหงิด น้ำเสียงที่พูดออกไปก็ไม่ค่อยดีนัก
“เธอสะดวกหรือเปล่า ถ้าเธอไม่ลงมาฉันจะเอามันขึ้นไปส่งแล้วนะ” ประโยคที่เหยียนเค่อพูดเต็มไปด้วยความอิจฉา ซย่าเสี่ยวมั่วต้องซุกผู้ชายไว้ในบ้านแน่ๆ
“นาย” ซย่าเสี่ยวมั่วถอนหายใจหนักๆรู้สึกลำบากใจ “นายรออีกแปปได้ไหม ฉันยังจัดการทางนี้ไม่เสร็จเลย”
เหยียนเค่อตัดสายไปทันที ซย่าเสี่ยวมั่วหลับตาลง เหยียนเค่อต้องเกลียดเธอมากขึ้นไปอีกแน่ๆ เดิมทีให้เขาเอาหมามาส่งให้ก็รบกวนมากพอแล้ว แต่ถ้าให้เขามาช่วยเก็บกวาดเรื่องนี้อีกคงเกลียดเธอไปจนตายเลยกระมัง
ซย่าเสี่ยวมั่วรู้สึกหดหู่ ไม่มีแม้แต่อารมณ์ที่จะเจรจากับฝ่ายตรงข้ามแล้ว
หลังจากที่เหยียนเค่อวางสายจากซย่าเสี่ยวมั่วก็ตัดสินใจว่าจะขึ้นไปเป็นก้างขวางคอ จึงจูงเจ้าโกลเด้นเดินขึ้นไปด้านบนด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธ พอไปเคาะประตูปรากฏว่าไม่มีคนตอบรับ เขาลังเลอยู่นานสุดท้ายก็ใช้กุญแจสำรองที่ยังไม่ได้คืนให้ซย่าเสี่ยวมั่วเปิดประตูเข้าไปด้านใน ด้านในไม่มีแม้แต่เงาคน แสดงว่าไม่มีใครอยู่ในบ้านเลย
เจ้าโกลเด้นพอได้เข้ามาก็ดีใจ วิ่งกระโดดไปยังโซฟาที่ซย่าเสี่ยวมั่วเพิ่งเก็บกวาดเรียบร้อย
“เธออยู่ไหน” เหยียนเค่อโทรศัพท์ไปถามอย่างทันที
ซย่าเสี่ยวมั่วได้ยินน้ำเสียงเยือกเย็นของเหยียนเค่อก็ไม่กล้าพูดอะไร เอ่ยเสียงอ่อยๆ “อยู่บ้าน”
ยังกล้าโกหกอีก เหยียนเค่อยิ้มเย็น เอ่ยเปิดโปงหล่อนด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ “ตอนนี้ฉันอยู่ในห้องของเธอ เธออยู่ส่วนในห้องห้องเหรอ”
ซย่าเสี่ยวมั่วรีบเอ่ยเสริมขึ้นอย่างหงอๆ “ด้านล่าง ฉันอยู่ห้องด้านล่าง”
เหยียนเค่อในยินเสียงวุ่นวายดังมาตามสาย เริ่มขมวดคิ้ว “อืม” จากนั้นก็ไม่เอ่ยอะไรต่อ
ซย่าเสี่ยวมั่วรู้สึกอึดอัดใจ พอวางสายแล้วเงยหน้าขึ้น ก็เห็นคนคนหนึ่งค่อยๆเดินมาจากทางเข้าห้อง ประตูด้านหลังของชายหนุ่มยังคงเปิดค้างไว้อยู่อย่างนั้น
เหยียนเค่อเห็นคนกลุ่มหนึ่งยืนล้อมซย่าเสี่ยวมั่วไว้ ก็ขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจ เดินก้าวไปด้านหน้า
ซย่าเสี่ยวมั่วที่ยังไม่ได้สติก็ถูกเหยียนเค่อดันให้ไปอยู่ด้านหลังตนเอง
ด้วยความสูงที่ดูทรงพลังและท่าทางเย่อหยิ่งของเหยียนเค่อ พอชายหนุ่มปรากฏตัวขึ้นก็ทำให้บรรยากาศเปลี่ยนไปในทันที
“เกิดอะไรขึ้น” เหยียนเค่อหันไปพูดกับซย่าเสี่ยวมั่ว ปลายผมที่ตกลงมาตรงหน้าผากยิ่งสะท้อนทำให้เงาในแววตาของชายหนุ่มดูดุขึ้นไปอีก ดวงตาเป็นประกายจ้องมองไปที่ซย่าเสสี่ยวมั่ว
ซย่าเสี่ยวมั่วเอ่ยเสียงเบา “ท่อน้ำฉันรั่ว พวกเขาจะให้ชดใช้”
เห็นได้ชัดว่าเหยียนเค่อไม่ได้สนใจว่าซย่าเสี่ยวมั่วจะพูดอะไร เขาเอื้อมมือไปจัดผมที่ยุ่งเหยิงของหล่อนให้เรียบร้อย “อือ”
ซย่าเสี่ยวมั่วยู่ปาก ในใจเริ่มสับสน สรุปเขาได้ฟังที่เธอพูดอยู่หรือเปล่าเนี่ย
เหยียนเค่อกวาดตาไปมองคนที่อยู่รอบๆ พวกเขาถึงได้รู้ว่าบรรยากาศมันดูเงียบไปแต่ก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรดี ได้แต่ยืนอยู่ตรงนั้นอย่างทำอะไรไม่ถูก
เมื่อกี้ยังรังแกเธออยู่เลย ทำไมพอเหยียนเค่อโผล่มากลับไมกล้าแม้แต่จะพูดอะไรเลย
“ผมขอดูความเสียหายของห้องพวกคุณหน่อยได้ไหม” เพราะซย่าเสี่ยวมั่วไม่ได้บอกอย่างละเอียด เหยียนเค่อเลยนึกว่าเป็นเพราะซย่าเสี่ยวมั่ว ถ้าให้แค่ชดใช้ค่าเสียหายอย่างเดียวก็ถือเป็นเรื่องเล็กมาก
พวกนั้นได้ยินเหยียนเค่อพูดแบบนี้ก็ดีใจนึกว่าพวกตนจะได้ประโยชน์ เลยรีบให้เหยียนเค่อเข้าไปดู
ซย่าเสี่ยวมั่วเดินตามเหยียนเค่อไปที่ห้องน้ำด้านใน รอยต่อของกระเบื้องบนกำแพงมีเพียงแค่คราบหยดน้ำ บนพื้นวางกะละมังใบเล็กใบใหญ่อยู่เต็มพื้นไปหมด บางใบไม่มีน้ำหยดลงไปเลยด้วยซ้ำแค่เอาไปวางไว้เฉยๆ
เหยียนเค่อมองแค่แวบเดียวก็เข้าใจ มันต้องการหาเรื่องกันชัดๆ มีใครที่ไหนบ้างที่น้ำรั่วแล้วไม่ปล่อยให้มันไหลท่อไปแต่กลับเอากะละมังมารองให้น้ำมันดูเต็มอยู่แบบนี้
“เธอทำเรื่องโง่อะไรอีกเนี่ย” เหยียนเค่อเดินไปดูรอบๆ ถึงแม้ว่าคนอื่นจะดูเหมือนว่าหาเรื่องเอาเปรียบซย่าเสี่ยวมั่ว แต่มาหาเรื่องได้ก็แสดงว่าหล่อนต้องทำอะไรไว้บ้างแหล่ะ