เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 551
สำหรับทั้งต้าเซี่ยแล้ว นี้เป็นความเสียหายเกินจะแบกรับได้

หม่าตงที่อยู่ด้านข้างเมื่อได้ยินประโยคนี้ ถึงขั้นพูดไม่ออก

พวกลูกน้องที่น่ารักของฉัน พลังแห่งหนึ่งกองทหาร

อย่างน้อยก็มีพันกว่าคน

อีกทั้งยังเป็นพลทหารพร้อมด้วยอาวุธครบมือ

เมื่อนึกถึงตรงนี้

หม่าตง ถึงขั้นต้องยืนไว้อาลัย3นาทีให้แก่นักบู๊เหล่านั้น

การบังเอิญเจอหยางเฟิง

นับเป็นเรื่องโชคร้ายของพวกเขาไปแปดชั่วโคตร

หยางเฟิงพยักหน้าด้วยความพอใจพร้อมกับพูดว่า “ดีมาก!ในเมื่อพวกเขากล้ามา งั้นฉันก็จะทำให้พวกเขาไม่มีทางได้กลับไปอย่างแน่นอน!”

เมื่อพูดประโยคนี้

รังสีแรงอาฆาตพลันแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา

“ท่าน แล้วข้าละ?”

หม่าตงถามด้วยความระมัดระวัง

หยางเฟิงปรายตามองเขาแล้วพูดว่า“หลังจากที่พวกเราไปตระกูลเย่ แกก็จงไปดูแลรักษาความปลอดภัยของตงไห่ซะ จำไว้นะ อย่าให้เกิดเหตุการณ์จลาจลใดๆที่ตงไห่ ไม่อย่างนั้นแกจะต้องรับผิดชอบ!”

“ขอรับ!”

ในใจของหม่าตงสั่นกลัว จึงรีบพยักหน้าตอบ

หม่าตงเองก็อยากไปหมู่บ้านตระกูลเย่ ไปเผชิญโลกกว้าง

แต่เขารู้

พลังของตนเองมีขีดจำกัด

ถ้าหากตามหยางเฟิงไปหมู่บ้านตระกูลเย่

เมื่อถึงตอนนั้น เกรงว่าแม้แต่ตายก็ยังไม่รู้ว่าจะตายอย่างไร

หยางเฟิงและอีกสามคนใช้เวลาอันสั้นในการกำหนดกลยุทธ์ให้เรียบร้อย

ปัง!

ในตอนนั้นเอง

ก็เกิดเสียงดังขึ้น

หยางเฟิงขมวดคิ้วเล็กน้อย

“บัดซบ!กล้าดีอย่างไรมาก่อเรื่องให้ข้าถึงที่!”

หม่าตงสีหน้าเปลี่ยนทันที

ตกลงแล้วนี้มันเป็นใครช่างกล้าหาญนัก กล้ามาสร้างเรื่องที่วิลล่าของเขา?

หรือว่าไม่อยากมีชีวิตแล้วงั้นรึ?

“ลูกพี่!”

ขณะนั้นเอง

หนิวต้าลี่รีบวิ่งเข้ามาด้วยสีหน้าตื่นตกใจลุกลี้ลุกลน

หม่าตงจ้องเขาด้วยความโกรธเคือง แล้วพูดว่า“ ไอ้ขยะ เกิดเรื่องอะไรขึ้น ถึงทำให้แกลุกลี้ลุกลนขนาดนี้?”

ท่านแม่ทัพอยู่ที่นี้

หนิวต้าลี่ที่ยังแสดงสีหน้าท่าทางไม่ดีแบบนี้

มีแต่จะทำให้ตนเองขายขี้หน้า

หนิวต้าลี่ตัวสั่นเทาพลางพูดว่า“ลูกพี่ ชายชุดแดงก่อนหน้านี้พาคนมาฆ่าอีกแล้ว!”

“อะไรนะ?”

เมื่อได้ยินประโยคนี้

หม่าตงตะลึงงันไปชั่วขณะ

อะไรกัน?

เจ้าหลี่ซู่มาอีกแล้วหรอ?

สำหรับหลี่ซู่แล้ว

หม่าตงนักธุรกิจผู้สุภาพเรียบร้อย รู้สึกกลัวเล็กน้อย

หลี่ซู่มาที่นี้ ไม่เพียงแต่ล้างผลาญองครักษ์นับร้อยแต่ยังทำเหมือนกับเขาเหมือนดั่งสุนัขที่เหยียบย่ำอยู่ใต้เท้า

“ท่าน!”หม่าตงหันไปมองหยางเฟิง

พลังของหลี่ซู่แข็งแกร่ง

ไม่ใช่สิ่งที่หม่าตงจะรับมือได้

เขาจึงทำได้เพียงขอความช่วยเหลือจากหยางเฟิง

ตอนนี้หยางเฟิง มีสีหน้าแปลกๆ

ในโลกนี้ ยังมีคนที่ไม่กลัวตายจริงๆรึ?

หรือเขาคิดจริงๆว่าตนเองจะไม่กล้าฆ่าเขา?

ทันใดนั้นเอง

สีหน้าของหยางเฟิงเริ่มหน้าดำคร่ำเครียด

“ฮ่าฮ่าฮ่า!”

ทันใดนั้น

ก็เกิดเสียงหัวเราะขึ้น

หลี่ซู่พาปรมาจารย์500คนของศูนย์พันธมิตรบู๊เดินเข้ามา

เขามองหยางเฟิงด้วยความหยิ่งผยองพลางพูดว่า“หยางเฟิง กูกลับมาแล้ว!”

“เหอะ!”

หยางเฟิงหยิบบุหรี่ขึ้นมา1มวน พลางพูดอย่างดูถูกว่า “แกมารนที่ตายงั้นรึ?”

เมื่อได้ยิน

ในใจของหลี่ซู่พลันสั่นกลัวเล็กน้อย

ในครั้งนี้เขามีความหวาดกลัวอยู่ไม่น้อย

เขาต้องการพึ่งพาคนจำนวนมาก รวมกับอำนาจที่หลงเหลืออยู่ของสำนักมังกรพยัคฆ์ สำนักหลิงหลงที่ถูกล่มล้าง เพื่อมาข่มอำนาจหยางเฟิง

แต่คาดไม่ถึงว่า

หยางเฟิงจะแข็งแกร่งกว่าที่เขาคิดไว้

ท่าทางการการสูบบุหรี่นี่

จะว่าหยิ่งผยองก็หยิ่งผยองมาก จะว่าแข็งแกร่งก็แข็งแกร่งยิ่งนัก

หรือว่าเขาไม่รู้ถึงพลังของศูนย์พันธมิตรงั้นรึ?

หลี่ซู่พูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่งว่า “ หยางเฟิง ฉันอยากให้แกรู้ไว้ สำนักมังกรพยัคฆ์ สำนักหลิงหลงถูกล้มล้างแล้ว แกยังไม่คุกเข่าต่อหน้าข้า ……”

คำพูดของเขายังไม่ทันจบ

หลี่ซู่เห็นว่าหยางเฟิงมองเขาด้วยสีหน้าแปลกประหลาด

หยางเฟิงรู้สึกทันทีว่าสมองของเจ้าหลี่ซู่น่าจะไม่ค่อยดี

จะให้ตนเองก้มหน้ายอมรับผิด?

โค่นล้ม1สำนักมังกรพยัคฆ์ สำนักหลิงหลงที่ไร้น้ำยา ก็กล้าข่มขู่ตนเองรึ?

น่าขันสิ้นดี!

ทันใดนั้นเอง