บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 731
เมเดลีนและเฟลิเป้ต่างก็มองไปที่เคธี่พร้อมกัน เมเดลีนเดาบางอย่างไว้ในใจแล้ว
แต่เธอเห็นเคธี่โบกมือเธอด้วยความเขินอายและแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไร
“เมื่อกี้นี้ฉันกินมากเกินไป และเป็นพวกขนมมัน ๆ เลยเป็นสาเหตุที่ทำให้ท้องของฉันรู้สึกไม่ค่อยดีค่ะ”
เธอลูบท้องและเรอ “เฟลิเป้ ฉันจะกลับห้องเดี๋ยวนี้”
เฟลิเป้มองเธอด้วยแววตาที่เหี้ยมเกรียมและพยักหน้าเบา ๆ
เคธี่หันกลับมาและวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว เพราะกลัวว่าเฟลิเป้จะสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง
เมื่อเธอกลับถึงห้อง หัวใจของเธอก็เต้นแรงมากจนเธอรู้สึกราวกับว่าหัวใจของเธอจะหลุดออกจากอก
เธอสัมผัสท้องของเธอและอ้าปากค้างด้วยความกลัว
‘ฉันจะให้เฟลิเป้รู้ว่าฉันท้องไม่ได้
‘ไม่ได้เด็ดขาด!
‘ไม่อย่างนั้น ฉันก็จะเก็บเด็กคนนี้ไว้ไม่ได้แน่’
ในห้องนั่งเล่น
เฟลิเป้มองภาพวาดของเมเดลีนและเข้าใจว่าเมเดลีนรู้สึกอย่างไรในขณะนี้
“เอวลีน ผมอยากพาคุณไปเที่ยวพักผ่อนเพื่อที่คุณจะได้สบายใจขึ้นนะ แต่ผมเพิ่งประชุมออนไลน์เสร็จ และผมต้องจัดการบางอย่างในเมืองเอฟ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมต้องไปดูสักหน่อย”
“งานเป็นเรื่องสำคัญ คุณควรไปค่ะ” เมเดลีนเข้าใจ “นอกจากนี้ ฉันอยากใช้เวลากับแจ็คให้มากขึ้นเหมือนกัน เฟลิเป้ ฉันเกรงว่าเราจะต้องเลื่อนเวลากลับเมืองเอฟไปก่อน”
“ไม่เป็นไรครับ” เฟลิเป้จับมือเธอเบา ๆ “สิ่งที่สำคัญที่สุด คือ คุณมีความสุขก็พอ”
เขาพูดแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง จากนั้น เขาก็สังเกตเห็นเจเรมี่ซึ่งยืนอยู่ที่ประตู
เขาหงุดหงิดเล็กน้อย เมื่อเขากำลังจะลงไปเมเดลีนก็หยุดเขาไว้ “เฟลิเป้ ฉันเองค่ะ ฉันต้องการใช้โอกาสนี้เพื่อจบกับเขาอย่างเด็ดขาดสักที”
เฟลิเป้พอใจมากเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขารอวันที่เมเดลีนจะตัดขาดกับเจเรมี่มาตลอด
เมเดลีนถือร่มและเดินไปที่ประตูพร้อมกับรูปวาดของเธอ
เจเรมี่รอมาโดยตลอด เมื่อเขาเห็นเมเดลีนปรากฏในคลองสายตา เขาก็ประหลาดใจ
แม้ว่าเขาจะถือร่มอยู่ด้วย แต่เนื่องจากเขารอมานาน ร่างกายของเขาจึงทั้งเย็นและเปียก
“ลินนี่” เจเรมี่เดินเข้ามาหาเธอ “ลินนี่ ผมมีอะไรจะบอก”
เมเดลีนมองเขาอย่างเรียบเฉย “ฉันมีเรื่องจะบอกนายเหมือนกัน”
เจเรมี่ถึงกับอึ้ง แล้วเขาก็ยิ้มอย่างอ่อนโยน “พูดมาสิ ลินนี่”
“ได้โปรดอย่ามาหาฉันอีกในอนาคต อย่าปรากฏตัวให้ฉันเห็นด้วย” เธอพูดอย่างเย็นชาด้วยสายตาเยือกเย็น
“ฉันไม่อยากเกี่ยวข้องอะไรกับคุณอีก ถ้าฉันตัดสินใจอย่างเด็ดขาดที่จะกลับไปเมืองเอฟกับเฟลิเป้ เรื่องพวกนี้คงไม่เกิดขึ้น”
“เจเรมี่ ฉันไม่สนใจคุณอีกแล้ว คุณจะอยู่หรือตาย จะทุกข์จะสุขฉันก็ไม่สนใจอีกต่อไป”
เจเรมี่รู้สึกเหมือนมีเศษแก้วแตกเป็นเสี่ยง ๆ ในหัวใจของเขา ลมฤดูใบไม้ร่วงที่หนาวเหน็บเข้าครอบงำหัวใจที่แตกสลายของเขาพร้อมกับสายฝนที่โปรยปราย
เจเรมี่คว้าเธอไว้เมื่อเขาเห็นว่าเธอกำลังจะจากไป “ลินนี่ ขอเวลาอีกหนึ่งนาทีได้ไหม?”
“ได้สิ” เมเดลีนมองเขาอย่างเย็นชา จากนั้นเธอก็โยนภาพวาดนั้นใส่เขา “ถ้านางฟ้าในภาพวาดนี้ฟื้นคืนชีพขึ้นมาได้ ฉันจะให้เวลาคุณ”
เจเรมี่ มองดูขณะที่กระดาษค่อย ๆ ตกลงมา เขาเอื้อมมือไปคว้ามันและเห็นใบหน้ายิ้มแย้มที่คล้ายกับลิเลียน
เขาเข้าใจในทันทีว่าเมเดลีนพยายามจะบอกอะไรเขา
เธอจะไม่มีวันให้อภัยเขาอีกต่อไป เว้นแต่ลิเลียนจะยังมีชีวิตอยู่
เฟลิเป้ขับรถมาและเมเดลีนก็ขึ้นไปบนรถ
จากนั้นเจเรมี่ก็เห็นเฟลิเป้ที่มองเขาด้วยสายตาที่เย้ยหยัน แต่เขาทำได้เพียงให้เฟลิเป้พาเมเดลีน ออกไปเท่านั้น
ฝนเริ่มตกหนักขึ้นและเจเรมี่ถือภาพวาดในมือ ขณะที่หัวใจของเขาเจ็บปวด
…
วันรุ่งขึ้น เฟลิเป้เดินทางไปเมืองเอฟ
เคธี่ดีใจที่เฟลิเป้ไม่ทันสังเกตเห็นการตั้งครรภ์ของเธอ ถ้าไม่อย่างนั้น เธอสามารถทำนายได้เลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเธอ
ในวันเดียวกันนี้ เมเดลีนพาแจ็คสันไปที่สวนสนุกโจรสลัด
นี่เป็นสถานที่โปรดของลิเลียนที่เธอฝันถึงมาตลอดตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่ แต่เมเดลีนไม่เคยพาเธอมาที่นี่สักครั้ง
เพราะว่าลิเลียนยังเด็กเกินไป เธอจึงไม่สามารถเล่นเครื่องเล่นใด ๆ ของที่นี่ได้