เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 565
ชาวบ้านธรรมดาส่วนใหญ่เป็นคนจิตใจดี
บางเรื่องอาจจะดูเป็นเรื่องเล็กน้อยในความคิดของหยางเฟิง
แต่ในสายตาของพวกเขา อาจเป็นพระคุณอันยิ่งใหญ่
เมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้
องครักษ์มังกรที่อยู่ด้านข้าง ต่างก็ปรากฏใบหน้าแห่งความภาคภูมิใจขึ้นมา
พวกเขามองไปที่หยางเฟิงด้วยใบหน้าที่ความเคารพและเลื่อมใส
ต้องเป็นชายชาตรีที่ทำเพื่อประชาชนและประเทศชาติเยี่ยงนี้
และต้องเป็นเทพสงครามที่มีประชาชนอยู่ในใจเช่นนี้
ถึงจะควรค่าแก่การที่พวกเขาติดตามและยอมพลีชีพให้!
พวกเขาติดตามคนไม่ผิด
เพราะหยางเฟิงเป็นดั่งฟ้าของต้าเซี่ย
พอเห็นแบบนี้แล้ว
จางเทียนซานและไป๋หลิงหลงต่างก็ตกตะลึง
พวกเขาไม่คาดคิดว่าสถานะของหยางเฟิงในใจของผู้คนจะสูงมากขนาดนี้
เรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อจิตใจของพวกเขาอย่างมาก
อารมณ์ความรู้สึกแปลกๆ ที่ไม่เคยมีมาก่อน ก็ปรากฏขึ้นในใจของทั้งสองคน
ทั้งสองมองตากัน
และเห็นความมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยวจากสายตาของอีกฝ่าย!
เมื่อได้ยินสิ่งที่หยางเฟิงพูด
ชาวบ้านต่างก็ช่วยพยุงกันยืนขึ้น
พยางเฟิงกวาดสายตามองไปรอบๆ แต่ไม่พบเย่หลง
เขาเลยถามด้วยความสงสัย “ผู้ใหญ่บ้านไปไหน?”
“หัวหน้าหมู่บ้านอยู่ที่หอบรรพบุรุษ!”
ชาวบ้านพูดอย่างพร้อมเพรียงกัน
หยางเฟิงยิ้มและกล่าวว่า “ถ้าเช่นนั้น ผมขอตัวไปหอบรรพบุรุษก่อนนะ! ทุกคนแยกย้ายไปทำเรื่องของตัวเองเถอะ… มีผมอยู่ที่นี่ พวกคุณปลอดภัยแน่นอน!”
พอพูดจบ
หยางเฟิงก็พาคนมุ่งหน้าไปที่หอบรรพบุรุษ
หอบรรพบุรุษ
เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ที่สุดในหมู่บ้านตระกูลเย่!
แต่ตอนนี้
เพราะการมาของคนโลกบู๊หลายหมื่นคน
เลยทำให้หอบรรพบุรุษดูว่างเปล่าและเงียบเหงา
ในขณะที่หยางเฟิงเตรียมตัวกำลังจะเข้าไป
ตึง!
ตึง!
จางเทียนซานและไป๋หลิงหลงก็คุกเข่าลงต่อหน้าหยางเฟิง
ไม่ทันรอให้หยางเฟิงมีโอกาสเปิดปากพูด ทั้งสองคนพูดขึ้นพร้อมกันว่า “เจ้าพันธมิตรหยาง! พวกเราสองคนตัดสินใจแล้วว่า ตั้งแต่วันนี้ไป พวกเรายินดีที่จะติดตามรับใช้คุณ”
“ไม่ว่าจะขึ้นเขาลงห้วย หรือนรกขุมไหน ขอเพียงคุณพูดคำเดียว พวกเราจะไม่ถอยกลับอย่างแน่นอน! ขอได้โปรดให้เจ้าพันธมิตรหยางรับพวกเราไว้ด้วยเถิด!”
พูดจบ
ศีรษะของทั้งสองก็ก้มต่ำลง
ไม่ว่าจะเป็นความแข็งแกร่งของหยางเฟิง
หรือว่าความภาคภูมิใจที่ได้จากการช่วยผู้คนให้หลุดพ้นจากภยันตราย
ล้วนแล้วแต่ทำให้พวกเขายอมจำนนจากใจจริง!
คราวนี้
ต่างจากความจงรักภักดีครั้งก่อนๆ ของพวกเขา
มันเป็นความจงรักภักดีอันเป็นที่สุด
เฉกเช่นทาสในสมัยโบราณ มอบทุกสิ่งที่ตัวเองมี รวมถึงชีวิต ให้กับหยางเฟิง!
ณ เวลานี้
จางเทียนซานและไป๋หลิงหลงต่างก็กังวลในใจ
พวกเขาไม่รู้ว่า หยางเฟิงจะรับพวกเขาไว้หรือไม่?
ตอนนี้พวกเขาเป็นเหมือนสุนัขจรจัดซึ่งไร้ที่พักพิง
ไม่ใช่เจ้าสำนักที่สูงส่งอีกแล้ว
ถ้าให้พูดตามตรงแล้ว
สำหรับหยางเฟิง พวกเขาแทบจะไม่มีคุณค่าอะไรเลย!
เมื่อเห็นเช่นนี้
หยางเฟิงก็ยิ้มมุมปากด้วยความอบอุ่น
เขารู้ว่า.
ทั้งสองคนถูกความแข็งแกร่งที่ได้แสดงให้เห็นเมื่อครู่นี้ทำให้หวานหวั่น
ไม่ว่าจะเป็นเสือขาว หรือองครักษ์มังกร ล้วนแล้วแต่ไม่คู่ต่อสู้ที่พวกเขาจะต่อกรด้วยได้
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ฉากที่ชาวบ้านในหมู่บ้านตระกูลเย่คุกเข่าให้หยางเฟิงเมื่อครู่ คงทำให้พวกเขาช็อกขึ้นไปอีก!
พวกเขาไม่คาดคิดว่า หยางเฟิงมีบารมีถึงเพียงนี้ในตงไห่
ในขณะเดียวกัน พวกเขาก็รู้ดีว่า
หากพวกเขาสามารถติดตามหยางเฟิงไปได้ จะมีอนาคตที่สดใสรอพวกเขาอยู่อย่างแน่นอน!
หยางเฟิงยิ้มและพูดว่า: “ลุกขึ้นเถอะ! คนกันเองทั้งนั้น ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้! วันข้างหน้า พวกเจ้าติดตามข้าหยางเฟิง ข้าสัญญาว่าจะช่วยพวกเจ้าสร้างสำนักขึ้นมาใหม่ ยิ่งไปกว่านั้น จะให้พวกเจ้าควบคุมดูแลบู๊ใต้ในต้าเซี่ยด้วย!”
ทันใดนั้น
ใบหน้าของจางเทียนซานและไป๋หลิงหลง ก็เต็มไปด้วยความดีใจและยินดีเป็นอย่างยิ่ง
อารมณ์ของพวกเขา เหมือนกับขึ้นรถไฟเหาะ ขึ้นลงอย่างรุนแรง!
เดิมทีพวกเขายังวิตกกังวลอยู่เลยว่า หยางเฟิงจะยินยอมรับพวกเขาไว้หรือไม่?
นึกไม่ถึงว่า หยางเฟิงไม่เพียงแค่รับพวกเขาไว้เท่านั้น
ยังสัญญาว่าจะช่วยพวกเขาสร้างสำนักขึ้นมาใหม่อีก!
และที่สำคัญที่สุดคือ
หยางเฟิงยังพูดอีกว่า จะให้พวกเขาดูแลบู๊ใต้ในต้าเซี่ยในอนาคต!
เรื่องนี้สำหรับทั้งคู่แล้ว
ถือเป็นเรื่องน่ายินดีที่ไม่คาดคิดมาก่อน
“ขอบคุณ เจ้าพันธมิตรหยาง!”