zhang4 - ข้าสามารถตรวจสอบได้ทุกสรรพสิ่ง I Can Track Everything

เมื่อได้ฟังคำพูดเหล่านี้ ชิงเฉียนก็ร้องไห้อย่างทุกข์ใจในขณะที่นึกภาพความเจ็บปวดและความยากลำบากที่เฉินเฉินต้องเผชิญมาเป็นเวลากว่าสิบปี

‘เขาช่างเป็นคนดีจริงๆ… แต่ว่าเขาได้รับบาดเจ็บก็เพราะข้า!’

หลังจากที่คิดถึงเรื่องนี้ ชิงเฉียนก็ปาดน้ำตาและสายตาของเธอก็เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

“พี่ใหญ่เฉิน ไม่ต้องห่วงค่ะ ข้าจะส่งท่านไปที่สำนักอู๋ซินให้ได้อย่างแน่นอน!”

หลังจากพึมพำกับตัวเอง ชิงเฉียนก็แบกเฉินเฉินขึ้นหลังและบินออกไป

หลังจากที่ออกมาพ้นสนามรบอย่างสมบูรณ์และตระหนักได้ว่าคนของสำนักอสูรไม่ได้ไล่ตามมาแล้ว ชิงเฉียนก็หยิบเหรียญสื่อสารออกมา

“ท่านพ่อ ข้าหนีรอดมาได้ค่ะ!”

เสียงตอบกลับที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้นอย่างเหลือเชื่อดังมาจากอีกฝั่งนึงของเหรียญสื่อสาร!

“เยี่ยมเลย! นี่เจ้าหนีมาได้จริงๆเหรอ? วิเศษจริงๆ! ตอนนี้เจ้าอยู่ที่ไหน? ข้าจะไปหาเจ้า…”

ในตอนนี้เอง เขาก็เงียบลง

“ช่างมันเถอะ ตอนนี้ข้าได้รับบาดเจ็บหนักและคนของสำนักอู๋ซินก็คงไม่ยอมปล่อยข้าออกไปแน่ เพราะฉะนั้นให้ข้านำทางเจ้ามาคงจะดีกว่า จำเอาไว้นะ เจ้าต้องเดินทางมาอย่างระมัดระวังล่ะ”

“ค่ะ!”

หลังจากที่ตอบกลับไปเช่นนั้น ชิงเฉียนก็เก็บเหรียญสื่อสาร

…

ซักพักต่อมา ท้องฟ้าก็ค่อยๆมืดลง

เฉินเฉินที่ถูกแบกเอาไว้บนหลังของชิงเฉียนเริ่มตื่นตระหนก

‘เซียนหญิงคนนี้เป็นคนดีมากจริงๆ ในขณะที่บินอยู่ เธอก็ยังคอยส่งพลังปราณมาให้ข้า’

‘เซียนขั้นสร้างรากฐานนั้นบินช้ามาตั้งแต่แรกแล้วและตอนนี้ เธอก็ช้ายิ่งกว่า’

แถมยังมีหลายครั้งที่พวกเขาเกือบร่วงลงมาเพราะพลังปราณที่ใช้คงสภาพการบินไม่พอด้วย

“พี่ใหญ่เฉิน ไม่ต้องห่วงค่ะ ท่านช่วยชีวิตของข้า เพราะฉะนั้นข้าก็จะไม่ทอดทิ้งท่าน!”

ใบหน้าของชิงเฉียนซีดเผือดและเธอก็หยิบยาออกมาจากแหวนเก็บของและกลืนมันเข้าไป

ในตอนนี้ เธอกำลังดิ้นรนด้วยการแบกผู้ชายคนนึงเอาไว้บนหลังในขณะที่บินผ่านท้องฟ้า นอกจากนี้ ก่อนหน้านี้เธอยังได้รับผลกระทบทางจิตใจในตอนที่อยู่ในสำนักอสูรด้วย ดังนั้น เธอจึงเหนื่อยล้าทั้งทางร่างกายและจิตใจ

ความจริงที่ว่าเธอไม่ได้เป็นลมไปในทันทีก็หมายความว่าเธอแกร่งมากๆแล้ว

หลังจากที่ฟื้นคืนพลังปราณกลับมาได้เล็กน้อย ชิงเฉียนก็บินไปตามทางที่เธอได้รับคำแนะนำมา แต่ว่าเธอก็บินเซไปเซมาด้วยท่าทีที่ไม่มั่นคงและเห็นได้ชัดว่าเธอกำลังพึ่งพาความมุ่งมั่นของเธอในการฝืนดิ้นรนต่อไป

ในขณะที่มองชิงเฉียนผู้อ่อนหวานแต่ใสซื่อคนนี้ เฉินเฉินก็รู้สึกผิดเล็กน้อย

สุดท้ายแล้ว เขาก็ยังเป็นคนดี อย่างน้อยเขาก็คิดอย่างนั้น

“ในตอนที่ความวุ่นวายระหว่างสองประเทศสงบลง ข้าจะเป็นคนดีและจะไม่ทำอันตรายกับสวรรค์และผืนดินอีก!”

เฉินเฉินสาบานในใจอย่างเงียบๆ

…

มันเป็นเวลามืดค่ำแล้ว

ในที่สุดชิงเฉียนก็มาถึงกลางเทือกเขารกร้างแห่งนึง

ไม่มีหญ้าซักต้นอยู่ในเทือกเขา ซึ่งเงียบเป็นป่าช้านี้ ชิงเฉียนหยิบเหรียญสื่อสารออกมาแล้วพูด “ท่านพ่อ ข้ามาอยู่ตามที่ที่บอกแล้วค่ะ”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หัวใจของเฉินเฉินก็เต้นไม่เป็นจังหวะ และเขาก็ทำเป็นไม่รู้สึกตัว

ครู่ต่อมา ออร่าในอากาศก็สั่นสะเทือนอย่างกะทันหัน หลังจากนั้นประตูแสงก็ปรากฏขึ้นในความว่างเปล่า และศิษย์คนนึงที่สวมเครื่องแบบของสำนักอู๋ซินก็เดินออกมาจากประตูนั้น

เมื่อเห็นผู้สืบทอดของสำนักชิงหลิงกำลังแบกคนๆนึงเอาไว้บนหลัง ศิษย์สำนักอู๋ซินก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วพูดอย่างเย็นชา “สำนักอู๋ซินไม่ยอมรับคนนอก!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชิงเฉียนก็รีบพูดขึ้น “เขาเป็นคนจากสำนักอู๋ซินค่ะ โค้ดเนม 9-5-4-7 เขาแฝงตัวเข้าไปในสำนักอู๋ซิน และครั้งนี้เขาก็เป็นคนที่ช่วยพาข้าหนีออกมา”

ศิษย์สำนักอู๋ซินลังเลเล็กน้อยหลังจากที่ได้ยินเช่นนี้ สำนักอู๋ซินได้ส่งศิษย์คนนึงเข้าไปในสำนักอสูรจริงๆ แต่ข้อมูลของเขาเป็นความลับสุดยอดและแม้กระทั่งผู้อาวุโสบางคนก็ยังไม่รู้ ไม่ต้องพูดถึงเขาเลย

“เขามาจากสำนักอู๋ซินจริงๆค่ะ เพื่อที่จะช่วยข้า เขาไม่ได้ลังเลที่จะเปิดเผยตัวตนของเขาเลย และยังได้รับบาดเจ็บหนักด้วย!” ชิงเฉียนเป็นกังวลมากจนแทบจะร้องไห้ออกมาอีก

‘ถ้าสำนักอู๋ซินไม่อนุญาตให้พี่ใหญ่เฉินเข้าไป เขาจะตายรึเปล่า?’

โดยไร้ซึ่งความลังเล ศิษย์สำนักอู๋ซินก็จับที่ข้อมือของเฉินเฉินและสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง

“จุดตันเถียนของเขาถูกทำลายไปแล้ว นี่มันทำให้เขาเป็นคนไร้ประโยชน์ สำนักอู๋ซินไม่ต้องการคนหมดประโยชน์หรอก!”

หัวใจของชิงเฉียนเย็นวาบหลังจากที่เธอได้ยินคำพูดเหล่านี้

ข่าวลือบอกว่าคนของสำนักอู๋ซินส่วนใหญ่นั้นเป็นพวกเย็นชาและโหดร้าย ในที่สุดตอนนี้เธอก็ได้เจอกับตัวเองแล้ว

พวกเขาไม่ลังเลที่จะทอดทิ้งศิษย์ในตอนที่พวกเขาพิการ ต่อให้พวกเขาจะอยู่ในสำนักมาเป็นเวลากว่าสิบปีแล้วก็ตาม!

“ศิษย์พี่ ช่วยยอมให้เขาเข้าไปแล้วให้ท่านพ่อของข้าช่วยเขาด้วยเถอะ ข้าขอร้องล่ะ ถึงยังไงเขาก็เป็นคนช่วยชีวิตข้า!”

ในขณะที่พูด ชิงเฉียนก็หยิบจี้หยกออกมาจากแหวนเก็บของ ซึ่งทำมาจากหินวิญญาณระดับกลางที่มีการสลัดลวดลายอันซับซ้อน ตั้งแต่แวบแรกที่เห็น ดูเหมือนมันจะเป็นของทีมีค่ามากๆ

เมื่อเห็นจี้หยกเส้นนี้ ศิษย์สำนักอู๋ซินก็หัวเราะอย่างอ่อนโยนแล้วพูด “ก็ได้ แต่แค่วันเดียวนะ ถ้าไม่มีผู้อาวุโสมายืนยันตัวศิษย์คนนี้ภายในหนึ่งวัน ข้าจะต้องขับไล่เขาออกไป”

หลังจากที่พูดเช่นนี้ เขาก็รับจี้หยกก่อนที่จะเดินนำหน้าไป

คนๆนึงที่จุดตันเถียนถูกทำลายไปแล้วคงจะก่อความวุ่นวายในสำนักอู๋ซินไม่ได้หรอก

เมื่อเห็นเช่นนี้ ชิงเฉียนก็รีบพาเฉินเฉินเข้าไปในประตูแสง

จากนั้นประตูแสงก็ค่อยๆหายไป และเทือกเขารกร้างก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง เหมือนกับไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นมาก่อน

…

“อากาศในสำนักอู๋ซินสดชื่นจริงๆ!”

เฉินเฉินสูดหายใจเข้าไปเต็มปอดและสีหน้าของเขาก็ค่อยๆชั่วร้ายขึ้น

ภายในสำนักอู๋ซินนั้นเหมือนกับวังที่มีอาคารนับไม่ถ้วน ในแง่ของพื้นที่เพียงอย่างเดียว มันก็อาจจะกว้างกว่าสำนักเทียนหยุนถึงสองเท่า!

และที่สำคัญที่สุด พลังปราณที่นี่ยังหนาแน่นมาก มากกว่าสำนักเทียนหยุนและในรัฐซะอีก

“ระบบ แถวนี้มีของมีค่าอะไรบ้าง?”

“สามเมตรทางซ้ายของท่านมีอิฐหินวิญญาณค่ะ!”

“ระบบ…”

…

ในขณะที่เฉินเฉินเดินอยู่ เขาก็ถามคำถามกับระบบและตระหนักได้ว่ามีสมบัติอยู่ทุกที่ในสำนักอู๋ซิน ซึ่งทำให้เขาเริ่มรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

เขาปล่อยให้อาจารย์ของเขาเซี่ยวอู่โยวไปช่วยสำนักพยัคฆ์ขาวและสำนักอื่นๆ และแนะนำให้กองทัพของสำนักอสูรขึ้นเหนือเพื่อกดดันสำนักดาบศักดิ์สิทธิ์ ตอนนี้ สำนักอู๋ซินมียอดฝีมือระดับก่อกำเนิดวิญญาณอยู่ในสนามรบถึงเก้าคน!

ก่อนหน้านี้ สำนักอู๋ซินมียอดฝีมือระดับก่อกำเนิดวิญญาณอยู่ทั้งหมดแปดคนเท่าที่ผู้คนรู้กัน

นี่ก็หมายความว่ามันไม่น่าจะมีคนที่อยู่ระดับก่อกำเนิดวิญญาณอยู่ในสำนักอีก

ค่ายกลป้องกันที่แข็งแกร่งของสำนักทำให้พวกเขามีความมั่นใจมากพอที่จะส่งเซียนระดับก่อกำเนิดวิญญาณออกไปจนหมด!

ถ้าเฉินเฉินคิดไม่ผิด ค่ายกลป้องกันของสำนักอู๋ซินนั้นแข็งแกร่งกว่าสำนักชิงหลิงอย่างน้อยห้าหรือหกเท่า ซึ่งแม้กระทั่งยอดฝีมือระดับก่อกำเนิดวิญญาณก็ไม่สามารถทำลายได้!

นอกจากนี้ ยังมีค่ายกลซ่อนเร้นอยู่ข้างนอกอีก ซึ่งซ่อนสำนักอู๋ซินเอาไว้ได้อย่างสมบูรณ์แบบ

“สำนักอู๋ซินไปเอาหินวิญญาณจำนวนมากมายถึงขนาดที่รักษาค่ายกลพวกนี้ได้ตลอดทั้งปีจากที่ไหนกันนะ?

เฉินเฉินรู้สึกทึ่งในใจ และสิ่งต่อมาที่เขารู้ก็คือชิงเฉียนได้พาเขามาถึงลานกว้างแล้ว

ทางเข้าของลานกว้างแห่งนี้มียอดฝีมือระดับแก่นทองคำที่ทำให้เฉินเฉินกังวลค่อยคุ้มกันอยู่

“ลูกรัก!”

ในทันทีที่พวกเขามาถึงตัวอาคาร ชิงเฮงก็ออกมาพร้อมน้ำตาในตอนที่เขาเห็นว่าชิงเฉียนปลอดภัยดี คงมีแค่พระเจ้าเท่านั้นที่รู้ว่าเขารู้สึกสะเทือนใจขนาดไหนในตอนที่เขาได้ยินคำขู่จากสำนักอสูร

ถ้าไม่ใช่เพราะระดับการฝึกตนที่สูงของเขา เขาอาจจะถูกความทุกข์เข้าครอบงำในทันที

“ท่านพ่อ….พี่ใหญ่คนนี้ช่วยข้าเอาไว้ค่ะ ท่านพอหาวิธีช่วยเหลือเขาได้ไหมคะ?” ชิงเฉียนถามอย่างอ้อนวอนในขณะที่ชี้ไปทางเฉินเฉิน

เมื่อเห็นเช่นนี้ สีหน้าของชิงเฮงก็ดูขมขื่นและเขาก็มองไปทางเซียนแก่นทองคำของสำนักอู๋ซินที่ยืนอยู่ตรงประตู เขาพูดอย่างนุ่มนวล “ข้าได้รับบาดเจ็บหนัก ตอนนี้ข้าไม่สามารถรวบรวมพลังปราณในร่างกายของข้าได้!”

“เป็นไปได้ยังไงกัน?” ชิงเฉียนอุทานด้วยความตกใจ

อย่างไรก็ตาม ชิงเฮงหยุดพูดแล้วลากเธอเข้าไปในบ้านแทน เขาพึมพำออกมา “สำนักอู๋ซินปิดผนึกระดับพลังของข้าไปครึ่งนึง พวกนั้นอยากให้ข้าส่งมอบวิชาชำระวิญญาณให้ภายในหนึ่งวัน…”

“อะไรนะคะ!?!” ชิงเฉียนตกตะลึง ‘นี่ก็แสดงว่าท่านพ่อถูกกักบริเวณอยู่ที่นี่น่ะสิ!?’

เฉินเฉินที่แกล้งหมดสติไปเองก็พูดไม่ออก ‘เขาถูกกักบริเวณแต่ก็ยังขอให้ลูกสาวของเขามาที่นี่เหรอ พ่อผู้ซื่อสัตย์คนนี้ไม่ฉลาดเลยจริงๆ’

“สำนักชิงหลิงถูกยึดครองและสูญเสียคุณค่าไปแล้ว สำนักอู๋ซินอยากจะชิงสุดยอดวิชาของเราและจากนั้นก็ทำการฝึกฝนเซียนที่เชี่ยวชาญด้านการล้างพิษ นี่เป็นเรื่องปกติ ถึงยังไง สำนักอู๋ซินก็มักจะเสมอภาคและไร้ความปราณีอยู่แล้ว”

ชิงเฮงถอนหายใจและดูสิ้นหวังเล็กน้อย

ในโลกที่วุ่นวายนี้ สำนักอย่างชิงหลิงสามารถอยู่รอดได้ด้วยการเกาะติดสำนักที่แข็งแกร่งเท่านั้น และการที่มาเกาะติดสำนักอู๋ซินเองก็เป็นการเคลื่อนไหวที่ออกมาจากความหมดหนทาง พวกเขาคิดไม่ถึงว่าจะถูกเขี่ยทิ้งหลังจากที่ถูกใช้ประโยชน์แล้ว

อย่างไรก็ตาม หลังจากผ่านไปซักพักหนึ่ง เขาก็โล่งอกอีกครั้ง

“ลูกรักของข้า เจ้าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว ข้ากำลังคิดที่จะเอาวิชาชำระวิญญาณลงหลุมไปกับข้าอยู่พอดีแต่ในเมื่อเจ้ามีชีวิตอยู่ มันก็ไม่จำเป็น อย่างมากที่สุด พวกเราจะส่งมันให้กับพวกเขาและออกจากที่แห่งนี้ไปในอนาคตเพื่อมุ่งหน้าไปยังที่ไหนซักแห่งเพื่อช่วยเหลือโลกและผู้คน”

“ข้าจะทำตามคำแนะนำของท่านค่ะ ท่านพ่อ โปรดช่วยดูพี่ใหญ่เฉินด้วย!”

แม้ว่าสำนักอู๋ซินจะต่ำช้า แต่ชิงเฉียนก็แยกเฉินเฉินที่ช่วยเหลือเธอออกจากสำนักอู๋ซินโดยไม่รู้ตัว

เมื่อได้ฟังเช่นนี้ ชิงเฮงก็เริ่มดูอาการของเฉินเฉินและไม่นานนัก เขาก็ตระหนักได้ว่าผู้ชายคนนี้ดูเหมือนจะไม่มีอะไรผิดปกติ

“เขาไม่ได้บาดเจ็บหนักหรอก แต่จุดตันเถียนของเขาได้ถูกทำลายไปแล้ว และมันก็อาจจะส่งผลกระทบกับอวัยวะภายในของเขา ข้ามียาฟื้นฟูอยู่สองเม็ด เอาไปสิแล้วก็พักผ่อนซะ เขาไม่เป็นอะไรหรอก!”

ในขณะที่พูด ชิงเฮงก็หยิบยาออกมาสองเม็ดจากขวดยาที่เขาพกติดตัวแล้วป้อนพวกมันให้เฉินเฉิน

เมื่อเห็นใบหน้าของเฉินเฉินค่อยๆมีสีเลือดฝาด ชิงเฉียนก็เกิดความรู้สึกที่ซับซ้อนขึ้นมาเล็กน้อย

‘คนของสำนักอู๋ซินนั้นไร้หัวใจ ข้าสงสัยว่าพี่ใหญ่จะได้รับการยอมรับจากอาจารย์ของเขารึเปล่าหลังจากที่ได้พบกับเขา’

เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เธอก็อดรู้สึกใจเสียไม่ได้

…

ช่วงกลางดึก

หลังจากที่เหนื่อยล้ามาทั้งวัน ชิงเฉียนก็หลับสนิทไปแล้ว ก่อนหน้านี้ ชิงเฮงเป็นห่วงเธอและตอนนี้พอเขารู้สึกโล่งอก เขาเองก็หลับลึกไปเหมือนกัน

ในตอนนี้เอง เฉินเฉินก็ตื่นขึ้นมาอย่างกะทันหันหลังจากที่แกล้งเป็นคนป่วยหนักมาพักใหญ่ๆ!

สายตาของเขาจริงจังอย่างมากในขณะที่เขามองไปยังพื้นที่ว่างเปล่าตรงจุดหนึ่ง

“ฉิงเทียน เลิกซ่อนตัวได้แล้ว มันถึงเวลาทำงานแล้ว และครั้งนี้จะไม่มีการลักพาตัวใครทั้งนั้น!”

Chapter 142: ไล่ล่า Chapter 141: อย่ารังแกคนหนุ่มสาวที่ยัง อ่อนแอ Chapter 140: ก้าวสู่เมืองหลวงของรัฐจีน Chapter 139: หัวหน้าสาขาอาวุธผู้บ้าคลั่ง Chapter 138: แปรธาตุ Chapter 137 ความลับของสํานักอสูร Chapter 136 เป็นรองแค่คนๆเดียว Chapter 135 เข้ารับการทดสอบเป็นนายน้อยส่านัก Chapter 134 ฝันไปเถอะ Chapter 133 พักผ่อนให้สงบนะ ศิษย์พี่ Chapter 132 การเข้าใจผิดอีกครั้งหนึ่ง Chapter 131 ความแตกต่างของระดับลูกศิษย์ Chapter 130 ชายแก่ที่เกรี้ยวกราด Chapter 129 พลังที่แท้จริง Chapter 128 นี่แหละยา Chapter 127 แก่นเต๋าทองคำศักดิ์สิทธิ์ Chapter 126 หุ่นศพอสูรหยิน Chapter 125 พลังแห่งวิถีสำนักอสูร Chapter 124 ตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ Chapter 123 หลอกลวงคนซื่อตรงอยู่บ่อยๆ Chapter 122 นี่คือนรกเหรอ Chapter 121 ร่วมมือครั้งแรก Chapter 120 เต่าดำทำลายการยับยั้ง Chapter 119 เป้าหมายคือจักรวาล Chapter 118 จะไม่หยุดจนกว่าจะจบ Chapter 117 การต่อสู้ที่ยิ่งใหญ่ได้ถือกำเนิดขึ้น Chapter 116 อาจารย์และลูกศิษย์ได้พบหน้ากัน Chapter 115 เจ้าต้องการกลับไปยังรัฐจิน Chapter 114 สามสิบหกสาขาของสำนักอสูร Chapter 113 ลูกศิษย์เพียงคนเดียว Chapter 112 เจ้าคือใครกัน Chapter 111 ขอโทษนะ ข้าไม่ได้ Chapter 110 มีมรดกอยู่ทั่วทุกที่ Chapter 109 อะไรนะ มีสถานที่แบบนั้นด้วยเหรอ Chapter 108 สำนักงานใหญ่สำนักอสูร Chapter 107 ร่างกายไร้เทียมทาน Chapter 106 ยอดฝีมือที่แท้จริงคืออะไร Chapter 105 ความโกลาหลครั้งใหญ่ในเมืองหลวง Chapter 104 ข้าแพ้ส่วนเจ้าตาย ความเปลี่ยนแปลงอันน่าตกใจ Chapter 103 การปรากฏตัวที่ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง Chapter 102 ผู้ฝึกตนชั้นยอดในรัฐจิน Chapter 101 การเนืองเลือดที่บ้านดอกไม้พระจันทร์ Chapter 100 ตายอย่างแน่นอน Chapter 99 ไม่ฆ่าบนสังเวียน Chapter 98 ทำให้เขาพิการซะ Chapter 97 เจ้าเป็นคนต่อไป Chapter 96 เสียหาย Chapter 95 เหมือนกับหักแขน Chapter 94 โอกาสในการรีดไถมาถึงแล้ว Chapter 93 พลังแห่งสวรรค์อันยิ่งใหญ่ Chapter 92 ถึงเวลาแก้แค้น Chapter 91 ไม่มีข้อยกเว้น Chapter 90 ทำไม่ได้ Chapter 89 มีเรื่องแบบนั้นด้วยหรอ Chapter 88 กับดักมือเปล่า Chapter 87 วิชาที่เลือกมาเพื่อเอาชนะ Chapter 86 การพัฒนาการที่ก้าวกระโดด Chapter 85 ยินยอมที่จะเข้าร่วมกับสำนักอู๋ซิ่นไหม Chapter 84 อันดับของผู้สืบทอด Chapter 83 ข้าดูเป็นคนแบบนั้นเหรอเนี่ย Chapter 82 มีเพียงคนหน้าด้านเท่านั้น Chapter 81 ทำไมถึงมีความแตกต่างกันมากระหว่างผู้คน Chapter 80 ใครก็ตามที่รับใช้ข้าจะเติบโต ส่วนคนที่ไม่ยอมจะรับใช้ข้าจะต้องตาย Chapter 79 ผู้สืบทอดพยัคฆ์ขาว Chapter 78 มีอะไรต้องกลัวด้วย Chapter 77 ทดสอบ Chapter 76 เรือยักษ์ที่ลอยเหนือฟากฟ้า Chapter 75 เดียวดาย Chapter 74 ท่านผู้สืบทอดเป็นคนดีจริงๆ Chapter 73 ปรับปรุงสำนักเทียนหยุน Chapter 72 ตรวจจับความโชคดี Chapter 71 ศิษย์เอ๋ย นี่สำหรับเจ้า Chapter 70 ฝากฝังเด็กคนนึง Chapter 69 นองเลือด Chapter 68 นี่มันยุ่งเหยิงกันชะมัด Chapter 67 ไปซะ ไปยกกระถางได้แล้ว Chapter 66 ผ่อนคลายมาก Chapter 65 พลังปราณกว่าหนึ่งร้อยล้านปี Chapter 64 การเป็นชายที่ยอดเยี่ยมก็สร้างปัญหาเหมือนกันนะ Chapter 63 ของพิเศษ Chapter 62 ค้นหาในภูเขาเทียนหยุน Chapter 61 เจ้ากำลังดึงดูดปัญหา Chapter 60 หัวหน้า เรามาคุยเรื่องนี้กันเองดีกว่า Chapter 59 หินวิญญาณ 8000 ก้อน ก้มหน้ารับกรรม Chapter 58 คุกคาม Chapter 57 สั่งให้มาสร้างปัญหา Chapter 56 สายลับของสำนักอู๋ซิน Chapter 55 ฟู่ ฟู่ ฟู่ ฟู่ ฟู่ Chapter 54 วิญญาณดินเหลืองหนึ่งหมื่นปี Chapter 53 ความเข้าใจผิดที่งดงาม Chapter 52 สำนักเทียนหยุนนี่มันช่างยอดเยี่ยม Chapter 51 นี่คือประเทศของข้า Chapter 50 เลื่อนระดับภายในเวลาครึ่งวัน Chapter 49 สำนักเทียนหยุน Chapter 48 ขอบคุณมาก อาจารย์ Chapter 47 แล้วเจ้าจะทำอะไรได้ Chapter 46 พายุกำลังก่อตัวขึ้น Chapter 45 ตื่นตระหนก Chapter 44 เจ้าคือใครกัน Chapter 43 มาถึงเมืองจี่โจว Chapter 42 ไล่ตามเส้นทางอื่น Chapter 41 ท่านหญิงมู่หลง Chapter 40 ใครสามารถอธิบายได้บ้าง Chapter 39 พล่ามตลอดเวลา Chapter 38 ขอร้องหล่ะ ฆ่าข้าเถอะ Chapter 37 ฝันไปเถอะ Chapter 36 โลกที่ชอบธรรม Chapter 35 หมดเวลาเล่นกับพวกเจ้าแล้ว Chapter 34 คิดซะว่าเป็นน้ำอมฤตหมดอายุ Chapter 33 การเดินทางที่เต็มไปด้วยความยากลำบากและอันตราย Chapter 32 เจ้าผักบุ้งน้อย Chapter 31 เดินทางออกจากบ้านเพื่อไปฝึกตน Chapter 30 ข้าตามใจมากเกินจนทำให้เขาบาดเจ็บขา Chapter 29 ต้องการที่จะทำตัวเรื่อยเปื่อยและเสียเวลาไปเรื่อยงั้นเหรอ ไม่มีทางเสียละ Chapter 28 น้ำอมฤตลมปราณและหินลมปราณ Chapter 27 ห้องลับ Chapter 26 ท่านรู้ไหมว่าสาวงามนั้นเป็นสิ่งอันตราย Chapter 25 ก่อนหน้านี้เจ้าสาบานอะไรออกมากันนะ Chapter 24 ข้าคือพี่ใหญ่ของจางจี Chapter 23 ไร้สมอง Chapter 22 สัญญาณแก้วแตก Chapter 21 ให้เสี่ยวหยาแต่งงานกับเขา Chapter 20 ทำลายตระกูลหวัง Chapter 19 มาถึงตระกูลหวัง Chapter 18 โปรดรับความเคารพจากข้าด้วย Chapter 17 มีสุสาน Chapter 16 ผลกรรมย้อนเข้าหาตัวเอง Chapter 15 เจ้ามีสิทธิรึไง Chapter 14 เปิดเผยเจตนาที่แท้จริง Chapter 13 ขี้วัวเป็นเหตุถึงแก่ความตาย Chapter 12 ข้าเจอเซียน Chapter 11 โคตรซวย Chapter 10 ไปที่ว่าการกับข้า Chapter 9 สมบัติโลก Chapter 8 เดี๋ยวก่อนพวก Chapter 7 ซุปปลาคาร์ฟ เสิร์ฟพร้อมเห็ดพิษ พืชทะเล และก้อนหิน Chapter 6 ‘องค์ประกอบแถม’ วิธีเสริมพลัง Chapter 5 สุกรตัวหนึ่งที่มีความฝัน Chapter 4 จิตใจที่ต่ำตม Chapter 3 ชีวืตแห่งการเก็บของหาย Chapter 2 ใครรักข้าในรัศมีสิบเมตร Chapter 1 ตรวจสอบทุกสิ่งทุกอย่างในระยะสิบเมตร

Prev Next

Comments for chapter "Chapter 124 ตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ"

MANGA DISCUSSION

Leave a Reply Cancel reply Your email address will not be published. Required fields are marked * Name *

Email *

Website

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

Δdocument.getElementById( "ak_js_1" ).setAttribute( "value", ( new Date() ).getTime() );

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.