บัญชามังกรเดือด บทที่ 730 พาหวังเหล่าหู่เข้ามา
หยางต้าวโกรธจนหัวเราะ
ในเมื่อถอกหน้ากากออกแล้ว หูรั่วหลันต้องการประชันหน้าแข่งขันกับเขา งั้นเขาก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจแล้ว
“ได้！”
“ไม่สนว่าจะเป็นทางยาทตระกูลหู เป็นตามที่คาดการณ์ไว้มีความโกรธอยู่ไม่น้อย”
“คุณหนูใหญ่ อย่าโทษฉันว่าไม่ให้โอกาสคุณนะ ตอนนี้ ฉันให้คุณโจมตีผมได้”
“วันนี้อยู่ที่หลุมศพพ่อแม่คุณ พวกเราลงเลือกตั้งผู้นำใหญ่บนสนามเดียวกัน ใครได้การโหวตเยอะ คนนั้นชนะ”
“เป็นยังไง？”
อารมณ์ของหูรั่วหลันเคร่งขรึม พยักหน้า ： “ได้”
หยางต้าวหัวเราะลั่น ： “ทั้งหมดสิบสองคะแนน ตอนนี้คุณได้มาสี่คะแนนแล้ว”
“ยังเหลืออีกแปดคะแนน”
เขากวาดตามองไปบนใบหน้าหน้าของแปดคนที่สิทธิออกเสียงที่เหลือ ยิ้มอย่างเยือกเย็น ： “เถ้าแก่ทุกท่าน พวกคุณสนับสนุนน้องสาวเหรอ？หรือว่าสนับสนุนฉัน？”
“เรื่องสำคัญอย่างมาก ผมให้พวกคุณพิจารณาให้ดีค่อยตอบกลับผม”
พูดจบ นักเลงบริเวณรอบๆนั้น ล้วนเอามือเท้าเอวตรงบริเวณที่เก็บมีดอย่างไม่ได้นัดหมาย พวกเขามีสายตาดุร้าย จ้องมองอย่างเสือ
ความหมายชัดเจนอย่างมาก ในวันนี้ต้องทำตาม ถ้าไม่ทำตามตาย
รับรู้ถึงกลิ่นไอของนักฆ่าบริเวณรอบๆ เถ้าแก่ที่เหลือทั้งแปดคน หัวใจเต้นไม่เป็นจจังหวะ พวกเขาเดิมที่ล้วนสนับสนุนหยางต้าว แม้ว่าเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดของหูรั่วหลัน ทำให้เรื่องเกิดการเปลี่ยนแปลง
แต่กลับตอกย้ำทัศนคติของพวกเขา
“งั้นยังยืนยันว่า พวกเราสนับสนุนหัวหน้าตระกูลหยาง！”
“ใช่ สนับสนุนหัวหน้าตระกูลหยาง！”
“หัวหน้าตระกูลหยางถึงจะเหมาะกับผู้นำของธุรกิจฮั่นที่อยู่ในอุดมคติ”
พวกเขารีบร้องตะโกนเสียงดัง เถ้าแก่ที่เหลือเหล่านั้นก็ได้รับผลกระทบ ทั้งหมดล้วนตะโกนร้องเสียงดัง
ในขณะนั้นเสียงที่สนับสนุนหยางต้าวล้นหลาม พอมาเทียบดูจงโฮ่วและรองผู้นำใหญ่ทั้งสามคน ก็คงจะไม่พอแล้ว
อย่างไรเสีย พวกเขามีคะแนนแค่หนึ่งในสามเท่านั้น
หูรั่วหลันดูแล้ว โดดเดี่ยวละไม่มีการโต้ตอบใดใด
เว่ยเทียนเหอมีรอยยิ้มปรากฏบนใบหน้า พูดด้วยความพอใจ ： “สี่คะแนนแข่งกับแปดคะแนน ตามกฎแล้วหัวหน้าตระกูลหยางชนะ”
“คุณหนูใหญ่ คุณมีอะไรจะพูดไหม？”
“ถ้าไม่มีข้อโต้แย้ง งั้นฉันจะขอประกาศเลยนะ นับตั้งแต่ตอนนี้ไป เขาคือผู้นำใหญ่ธุรกิจฮั่นจง”
จ้าวคงก็รีบพูด “นายท่านจง หัวหน้าตระกูลหยางได้รับความไว้ใจจากมวลชน ตอนนี้เลือกผู้นำใหญ่แล้ว ยังไม่รีบไปเอาตราประทับของผู้นำออกมา！”
“เรื่องมาถึงวันนี้ ฉันอยากบอกกับพวกคุณกับสถานการณ์ในตอนนี้ จะได้ไม่ต้องล้มเหลว”
คำพูดนี้ ก็คือภัยคุกคาม ไม่ต้องพูดใครก็ล้วนคิดได้ เมื่อผ่านจากงานนี้ไป หยางต้าวนั่งในตำแหน่งผู้นำใหญ่ แน่นอนว่าว่าคงไม่ปล่อยจงโฮ่วและคนอื่นๆ
จงโฮ่วเสียงเหอะอย่างเยือกเย็น ที่จริงขี้เกียดจะไปพูดเหตุผลกับหยางต้าวและคนอื่นๆแล้ว เขากระซิบกับหูรั่วหลัน “คุณหนูใหญ่ คุณมีความคิดเห็นอย่างไร”
หูรั่วหลันยิ้มอย่างเยือกเย็น ：“หยางต้าว ถ้าหากฉันไม่ได้เดาผิดล่ะก็ คุณได้ซื้อคะแนนคนส่วนใหญ่ไปแล้ว”
“ไม่เลว ตามกฎก่อนหน้านี้ คุณแน่นอนว่าชนะแล้ว แต่ว่า——”
หยางต้าว ： “แต่ว่ายังไง？”
“รึว่าคุณปฏิเสธการแพ้？”
ก่อนหน้าที่จะมาถึงที่นี้ ถึงแม้ว่าเทียบดูไปในทุกๆด้าน เขาล้วนมีความมั่นใจว่าชนะ แต่เขาก็มีลางสังหรณ์ใจที่ไม่ดีมาโดยตลอด
อีกทั้ง หูรั่วหลันเสียเปรียบอย่างชัดเจน แต่เธอค่อนข้างนิ่ง ค่อนข้างมั่นใจในตัวเองเกินไปแล้ว
ราวกับว่าทั้งหมดนี้อยู่ในกำมือของเธอ
นี้ทำให้เขาไม่สบายใจอย่างมาก เขารีบแก้ไขเรื่องราวทั้งหมดต่อหน้า บทสรุปของเรื่องราวจะได้ไม่ต้องกลายเป็นความฝัน
หูรั่วหลันยิ้มอย่างเยือกเย็น ： “เพียงแต่ ตอนนี้ฉันคิดว่านายไม่มีคุณสมบัติเข้าร่วมการเลือกตั้งผู้นำใหญ่”
“นายคบคิดกับคนอื่น ทำร้ายอดีตผู้นำใหญ่ เขาก็คือผู้มีพระคุณของนาย！”
“นายมันคนไม่มีจิตสำนึก มีคุณสมบัติอะไรยืนอยู่บนเวทีการเลือกตั้ง！”
“พูดโกหก！”หยางต้าวพูดอย่างตื่นตกใจ ： “เด็กน้อย ฉันเห็นแก้หน้าพ่อของคุณ จึงเรียกคุณว่าคุณหนูใหญ่”
“ฉันขอเตือนคุณระวังคำพูดหน่อย！”
“ถ้ายังกล้าพูดมั่วซั่ว อย่าหาว่าฉันไม่เกรงใจนะ ”
“พูดว่าฉันเป็นคนทำร้ายครอบครัวของเธอ เธอมีหลักฐานเหรอ？”
ความโกรธของเขา ลมบนร่างกายเขาระเบิดออก เดิมทีภาพลักษณ์นักธุรกิจที่แสร้งแกล้งทำออกมา ในที่สุดก็รักษาไว้ไม่ได้แล้ว
ในขณะนี้ ตื่นเต้าจนขนลุกทั้งตัว รังสีอาฆาต กลับไปเป็นปรามาจาร์นักบู๊
บรรยากาศน่ากลัว ทำให้คนทั้งที่นั้นอึ้ง แม้แต่หูรั่วหลัน ก็ถูกทำให้ช็อกอยู่ครู่หนึ่ง
ทั้งสนาม มีความเงียบสงัดแม้กระทั้งเสียงเข็มร่วงยังได้ยิน
ในเวลานี้ เสียงที่เยือกเย็นดังขึ้น
“ทำชั่วแล้ว ยังกล้าเย่อหยิ่งจองหอง”
“หยางต้าว คุณคิดจริงๆเหรอว่าบนโลกใบนี้ไม่มีใครจะสามารถล้มคุณได้？”
อะไรนะ？
เสียงจู่ๆดังขึ้น ทำให้ทั้งลานช็อกทุกๆคนเงยหน้ามองพร้อมกันโดยมิได้นักหมาย
เห็นเพียงจากระยะไกลประตูของบ้านไม้หลังหนึ่งเปิดออก ผู้ชายวัยรุ่นที่หน้าตาหล่อเหลาเดินออกมา
ข้างๆเขา เป็นคนหัวเหล็กคนหนึ่ง สายตาคู่หนึ่งภายใต้หน้ากากเหล็ก สีแดงเลือดที่เป็นสัตว์ดุร้ายธรรมดา
เมื่อศัตรูพบกัน ตาแดงด้วยความโกรธ
“ฉินเทียน！”
หยางต้าวช็อกไปสักพัก พูดอย่างไม่อยากเชื่อ ： “พวกคุณไม่ได้อยู่ในคุกมังกรซ่อนรูปเหรอ？”
“พวกคุณออกมาตอนไหน？”
เว่ยเทียนเหอและจ้าวคง ก็ช็อกเหมือนกัน พวกเขาตะโกนเสียงดัง ：“เรื่องอะไรกัน？”
“พวกคุณแหกคุกเหรอ？”
“คนของมังกรซ่อนรูปล่ะ？หยางต้าว รีบแจ้งพวกเขาสิ”
หยางต้าวจ้องมองฉินเทียนไม่ละสายตา ผ่านความนิ่งของฉินเทียน ในใจของเขารู้สึกไม่ปลอดภัย ยิ่งรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
เป็นไปไม่ได้！
เขาได้ควบคุมส่วนใหญ่ไว้แล้ว จะพึ่งพาฉินเทียนและหูรั่วหลัน อาจจะไม่สามารถพลิกเกมได้
เขาตฝืนแสร้งให้ตัวเองสงบจิต เห็นฉินเทียนและหัวเหล็กเดินตรงเข้ามา พูดเสียงดัง : “สองคนนี้คือคนที่แหกคุกของมังกรซ่อนรูป ใครสามารถล้มพวกเขาลง มังกรซ่อนรูปจะตบรางวัลหนักๆ”
“หูรั่วหลัน จงโฮ่ว และรองผู้นำใหญ่ สมรู้ร่วมคิดกับผู้ต้องหาแหกคุกออกมา ต้องโดนลงโทษ！”
“พวกคุณยังรออะไร！”
ภายใต้คำสั่ง มีคนรับใช้กว่าร้อยคน พวกเขาเป็นนักเลงผู้เชี่ยวชาญการเลี้ยงพุ่งเข้ามา ทั่วทุกสารทิศให้ฉันเทียน หัวเหล็กรวมถึงหูรั่วหลัน จงโฮ่ว รองผู้นำใหญ่สามคน ล้อมไว้อย่างแน่นหนา
ยังต้องหาคำหลอกหลวง รวมถึงพาหูรั่วหลันและคนอื่นๆ จัดการให้หมดเพียงครั้งเดียว
“พี่เทียน！”หูรั่วหลันตะโกนเรียกอย่างเป็นห่วง ตาที่แดงก่ำ น้ำตาไหลรินลงมา
ถึงแม้เธอคือผู้หญิงที่อ่อนโยนไม่ค่อยทันโลก แม้เธอได้เรียนวิชาอดทนแล้ว แต่ก็ไม่สามารถเปลี่ยนนิสัยที่ติดมาตั้งแต่เกิดได้
เป็นหมาป่าเมื่ออยู่ต่อหน้าฆาตกรคนเดียว ยากที่รับได้ตั้งนานแล้ว
ฉินเทียนยิ้ม ： “วางใจเถอะ วันนี้ราชาเถียสิบสามจะจัดการแทนตระกูลหูของพวกคุณ”
“ราชาเถียสิบสาม ต่อไปก็มีนายออกคำสัง”
หัวเหล็กรู้สึกกังวล เขาไม่กล้าที่จะมองไปทางหูรั่วหลัน เมื่อตอนที่ฉินเทียนนำหูรั่วหลันมาครั้งแรก เขารู้สึกตื่นเต้นเกือบเป็นลมไป
แค่ประโยคเดียว น้องสาว เกือบหลุดพูดออกมา
วินาทีสำคัญ เป็นหานหลิงที่พุ่งไปกอดหูรั่วหลันไว้ นี้ทำให้หูเฟยสามารถสงบลงได้
สภาพเขาในตอนนี้ จะพบกับน้องสาวได้อย่างไร？
หลังจากที่ได้ฟังแผนการของฉินเทียน เขาก็ยินยอมที่จะหลบอยู่หลังม่าน ให้น้องสาวเป็นตัวแทนตระกูล รับหน้าที่เป็นผู้นำใหญ่
ชีวิตที่เหลือของเขา จะยอมเป็นวัวเป็นม้าเพื่อส่งเสริมน้องสาว
ถ้าหากสถานการณ์ไม่เต็มใจ งั้นต้องทำเป็นไม่มีความสัมพันธ์ตลอดชีวิต
“พี่ใเถียโถว รบกวนด้วยนะ”หูรั่วหลันพูดด้วยน้ำเสียงเบา
หูเฟยพยักหน้า มองไปยังหยางต้าว ดวงตาข้างในคู่นั้น แสดงออกถึงความอาฆาตและเกลียดชังในทันที！
อาจารย์วิชาบู๊คนนี้ที่เขาไม่เคยลืม ในวันนี้เป็นคนอันตรายใจโหดเหี้ยม！
เขากัดฟัน ： “แซ่หยาง ความตายได้คืบคลานมาแล้ว ยังจะปฏิเสธอยู่”
“งั้นดี ฉันจะเรียกอีกคนหนึ่งเข้ามา ให้คุณได้เจอ”
“เข้ามา พาหวังเหล่าหู่มา！”