บทที่ 539 คริโทเนีย
ลูเซียนอุ้มนาตาชาไว้ในอ้อมอกและเดินไปที่ห้องรับรองแขกที่อยู่สุดทางเดินอย่างใจเย็น ด้วยมือที่นุ่มนวลเช่นนี้ เขาค่อนข้างพอใจ และไม่สามารถปกปิดรอยยิ้มของเขาได้ แม้ว่าเขาจะไม่ได้กลิ่นอะไรเลยนอกจากกลิ่นเลือด และกลิ่นเปรี้ยวของพิษ
ในทางกลับกัน นาตาชารู้สึกค่อนข้างสับสน จากประสบการณ์ และความเข้าใจเดิมของนางชี้ให้เห็นว่านางเป็นอัศวินผู้กล้าหาญ แต่ตอนนี้อัศวินที่กล้าหาญ และมั่นคงคนนี้ถูกลูเซียนโอบกอดไว้ นางรู้สึกอ่อนแอ และละอายใจอย่างบอกไม่ถูก แต่อย่างไรซะก็เป็นลูเซียนที่กอดนาง การเต้นของหัวใจ กลิ่น และหน้าอกของเขาช่างคุ้นเคย ทำให้นางทั้งรู้สึกอบอุ่น และอ่อนหวาน ดังนั้นนางจึงทั้งดีใจ และอายในเวลาเดียวกัน นางพยายามที่จะไม่เปิดเผยความรู้สึกของตัวเองบนใบหน้า ไม่อย่างนั้นลูเซียนก็จะล้อนาง
นางทั้งอึดอัด แต่ก็อยากให้ช่วงเวลานี้อยู่ต่อไป นาตาชายังยิ้มไม่หยุด จนกระทั่งลูเซียนหยุดอยู่ที่ประตูห้องพัก
“ห้องรับรองแขกของดยุกเจมส์มีวงแหวนศักดิ์สิทธิ์ด้วยเหรอ?” ลูเซียนประหลาดใจไม่น้อย
นาตาชาพยายามเบี่ยงเบนความสนใจจากความอึดอัด และมองไปที่ห้อง “ห้องพักไม่กี่ห้องบนชั้นนี้มีไว้เพื่อความบันเทิงของราชวงศ์ และขุนนางชั้นผู้ใหญ่อื่นๆ ดังนั้นวงแหวนศักดิ์สิทธิ์จึงยังไม่ขึ้นกับการป้องกันโดยรวมของคฤหาสน์ เพื่อให้แขกมีพื้นที่ส่วนตัว และปลอดภัย”
ขณะที่นางอธิบาย นางก็เห็นว่าลูเซียนเปิดประตูด้วยพลังวิญญาณของเขา และเดินเข้าไป
ห้องพักค่อนข้างกว้างขวาง มีห้องนั่งเล่น ห้องนอน ห้องสมุด และสิ่งอำนวยความสะดวกอื่นๆ เช่นเปียโน และบาร์ หลังจากที่ลูเซียนปิดประตู และเปิดใช้งานวงแหวนศักดิ์สิทธิ์ ห้องทั้งห้องก็ถูกแยกออกจากคฤหาสน์ทันที ช่างเงียบสงบราวกับเป็นพื้นที่ส่วนตัวของตัวเอง
นาตาชารู้ว่าลูเซียนกำลังระมัดระวังตัว นางไม่สามารถเบี่ยงเบนความสนใจของเขาได้ เมื่อเขาแนะนำให้นางใช้เข็มขัดสุขภาพ พวกเขาจะตกอยู่ในอันตรายหากวงแหวนศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้เปิดใช้งาน และมีศัตรูโจมตีพวกเขา
ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่นุ่มสบายที่ด้านหลังของนาง และรับรู้ว่าลูเซียนได้วางนางลงบนเตียงกำมะหยี่ และจ้องมองด้วยดวงตาสีดำอย่างอ่อนโยน
ลูเซียนพูดเสียงเบา “เมื่อกี้เจ้า…”
ก่อนที่เขาจะพูดจบนาตาชาก็ขัดจังหวะลูเซียน และยกยิ้ม “ข้าไม่ต้องการคำขอบคุณ นี้เป็นความศรัทธาของข้าที่จะปกป้องในฐานะอัศวิน และภรรยา ถ้าเป็นเจ้า ข้าเชื่อว่าก็คงทำแบบเดียวกัน ข้าค่อนข้างตกใจเมื่อเจ้าแทงมือเข้าที่คอของตัวเอง”
นางพูดคำว่า ‘ภรรยา’ อย่างตรงไปตรงมาโดยไม่อายหรือหลบหนี
ในขณะที่พูด นางก็ยื่นมือขวาไปจับลูเซียน และส่งผ่านความอบอุ่นอันอ่อนโยนเข้าสู่หัวใจของเขา
ไม่จำเป็นต้องพูดหรือทำอะไร ลูเซียนจับมือขวาของนาตาชาไว้แน่น และสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นชั่วนิรันดร์ระหว่างทั้งสองคน จากนั้นก็จ้องมองไปที่ดวงตาของนาง เขาก้มศีรษะลง และจูบที่ริมฝีปากของนาง
นาตาชากระพริบตา และค่อยๆ หลับตาลงจูบอย่างเพลิดเพลิน และไม่ยอมคลายมือขวาออก
ทุกอย่างเป็นไปอย่างเชื่องช้า และนุ่มนวล แต่ก็น่าตื่นเต้นยิ่งกว่าความปรารถนา
หลังจากนั้นไม่นาน เมื่อริมฝีปากของพวกเขาแยกออกจากกัน ดวงตาของนาตาชาก็กลับมาชัดเจนอีกครั้ง นางพูดด้วยรอยยิ้ม “รีบๆ จัดการ ‘จุมพิตหม่นหมอง’ ให้ข้า…”
“ข้าจะช่วยเอง…” ลูเซียนยิ้ม และพูดในเวลาเดียวกัน จากนั้นทั้งคู่ก็หยุด และมองหน้ากันด้วยรอยยิ้ม
“เร็วเข้า หากพวกเราฟื้นตัวช้า เพราะความโรแมนติก เราจะถูกศัตรูที่ตามมาฆ่า นี้จะเป็นวิธีที่โง่ที่สุดในสิบอันดับแรกที่ตายในอัลลิน” นาตาชาแยกแยะสถานการณ์ได้ดีเหมือนเดิม
ลูเซียนหัวเราะเบาๆ “ไม่ควรมีศัตรูตามมาอีก” หากเขาไม่ได้รับข้อความลับของเฟอร์นันโด เขาจะช่วยนาตาชาจัดการยาพิษก่อนหน้านี้แล้ว แต่ความจริงก็ไม่ใช่เรื่องง่ายที่ฝ่าทจะเสด็จมาเมื่อนางอ่อนแอ
นาตาชาเลิกคิ้ว “คุณย่าแฮททาเวย์ และเจ้าแห่งวายุมาแล้วเหรอ”
นางเชื่อว่าลูเซียนต้องเตรียมอะไรบางอย่างเมื่อมางานเลี้ยงส่วนตัวด้วยแน่นอน ดังนั้นางจึงนึกถึง ‘การเสริมกำลัง’ ในขณะที่ลูเซียนพูด
“เราจะพูดถึงรายละเอียดในภายหลัง ข้าจะช่วยเจ้าก่อน” ลูเซียนพยักหน้า เมื่อคิดว่าดยุกเจมส์จะแจ้งให้ ‘เจ้าแห่งกาล’ มาหลังจากดำเนินการตามจุดนั้น เขาไม่สามารถอยู่ได้นาน ดังนั้นเขาจึงช่วยนาตาชาจัดการ ‘จุมพิตหม่นหมอง’ ด้วยเวทมนตร์ ‘การทำให้พิษเป็นกลาง’
นาตาชามุ่งสนใจ และเริ่มรวบรวมอำนาจจิต หลังจากนั้นไม่กี่นาทีความสามารถที่เฉียบคม และเย็นชาก็เปล่งประกายออกมาจากดวงตาของนาง
เมื่อเห็นเช่นนั้นลูเซียนก็แผ่พลังวิญญาณของเขาไปยังนาตาชาผ่านมือขวาของพวกเขาที่ยังไขว้กัน เพื่อนำทางให้ผ่านอุปสรรคเวทมนตร์ของเข็มขัดสุขภาพ จากนั้นเขาก็ลบเครื่องหมายของตัวเอง
นาตาชารู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ตอนนี้นางไม่มีเวลาพิจารณา นางรีบทิ้งรอยของตัวเองไว้ที่การควบคุม
เข็มขัดสุขภาพรอบเอวของนางเปล่งประกายนุ่มนวล เมื่อทักษะติดตัวของเข็มขัดถูกเปิดใช้งานก๊าซสีเขียวเข้มก็กระจายออกมา และหายไป
หลังจากผ่านไปหลายสิบวินาทีนาตาชาก็โบกมือซ้าย และพูดด้วยอารมณ์ที่ซับซ้อน “ความอ่อนแอเป็นความรู้สึกที่แย่มาก”
จากนั้นนางก็มองไปที่ลูเซียน “ ทำไมเจ้าถึงลบเครื่องหมายของเจ้าออก?”
“ข้ามีแหวนคอนกัสอยู่กับตัว ผลกระทบของเข็มขัดสุขภาพนั้นทับซ้อนสำหรับข้า และเจ้าก็ไม่มีสิ่งของที่ช่วยปกป้องจากสารพิษ โรค และพลังงานเชิงลบ” ลูเซียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ในขณะที่ราชวงศ์แห่งโฮล์มร่ำรวย และนาตาชาก็มีย่าที่เป็นนักมหาอาร์คานิสต์ แต่อุปกรณ์ระดับสูงโดยเฉพาะอุปกรณ์ที่มีเทคนิคพิเศษนั้นหายากเสมอ ดังนั้นแม้ว่านาตาชาจะมีอุปกรณ์ที่สามารถป้องกันพิษได้ แต่ก็ไม่ดีเท่าเข็มขัดสุขภาพ
เมื่อฟื้นพลังแล้ว นาตาชาก็ทำความสะอาดเลือดบนตัว และล้อเขาว่า “ของขวัญช่างล้ำค่าอะไรอย่างนี้ เจ้าสมควรถูกเรียกว่า ‘คลังเคลื่อนที่’ อย่างแท้จริง ท่านอีวานส์”
นี้คือสิ่งที่กรันเวลพูดไว้
“เจ้าคือภรรยา และราชินีของข้า ไม่มีอะไรล้ำค่าไปกว่าเจ้าอีกแล้ว” ลูเซียนตระหนักว่าเขาอาจจะมีความสามารถพิเศษในการพูดจาโน้มน้าวให้รื่นหู
นาตาชาหัวเราะเบาๆ และสนุกกับสิ่งที่ลูเซียนพูด แต่นางตั้งใจพูดว่า “เจ้าเลือกของสามอย่างจากคลังของท่านไรน์ ยกเว้นม้วนหนังสือที่เจ้าเก็บไว้ใช้เอง เจ้าได้ยกของอื่นๆ ให้ข้า การผจญภัยของเจ้าได้พิสูจน์แล้วว่าไม่ได้อะไร”
ตอนนั้นลูเซียนตระหนักว่าสิ่งของที่เขาได้รับจากคลังของท่านไรน์ ส่วนใหญ่ถูกยกให้นาตาชา แต่มันก็คุ้มค่าอย่างแน่นอนตราบเท่าที่นางมีความสุข ท่านไรน์เป็นคนดีจริงๆ เมื่อไหร่เขาถึงจะมีโอกาสเลือกสิ่งของอื่นๆ จากคลังของเขาอีกนะ?
นางเกือบลืมถามไปเลย “ใช่แล้ว เจ้ามีอะไรอยากจะพูดไหม” นาตาชาก็โล่งใจหลังจากรู้ว่าแฮททาเวย์อยู่ใกล้ๆ นาง
ลูเซียนร่ายเวทอีกครั้งอย่างระมัดระวังเพื่อว่าจะถูกสอดแนม จากนั้นเขาก็พูดกับนาตาชาผ่านสายใยแห่งโทรจิต “ซาร์ดเป็นคนที่อยู่เบื้องหลัง เขาอยากจะ…”
ไม่จำเป็นต้องเก็บเป็นความลับจากนาตาชา ในฐานะราชินีแห่งโฮล์ม นางจะมีส่วนร่วมในเรื่องนี้ไม่ช้าก็เร็ว นอกจากนี้แนวโน้มของนางค่อนข้างชัดเจนแน่นอนแล้ว
“ข้าไม่ไว้ใจซาร์ด เขาลึกลับเกินไป และคาดเดาไม่ได้” นาตาชาเสนอความคิดเห็นของตัวเอง
ลูเซียนพยักหน้า “ไม่มีใครรู้ว่าเขาได้อะไรจากโลกแห่งวิญญาณ ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะบอกจุดประสงค์ที่แท้จริงของเขา เราต้องเตรียมพร้อมถ้าเขามีอุบายที่ดีกว่านี้”
“ท่านคริโทเนียถูกใจเขา… อาการเจ้าเป็นยังไงบ้างหลังจากที่ผ่าเอาเนื้อร้ายออก” นาตาชาถามอย่างจริงจัง
ลูเซียนคิดอยู่ครู่หนึ่ง และสารภาพว่า “นักเวทแห่งหัตถ์ไร้ชีวารู้เรื่องเซลล์เป็นอย่างดี ตามระบบความรู้ พวกเขาพบอายุของเจ้าชายเมื่อเขาจากไป แม้ว่าจะผิดพลาดประมาณครึ่งปี แต่ก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าอายุที่แท้จริงของเจ้าชายเมื่อเขาเสียชีวิตนั้นแก่กว่าอายุที่เขาควรจะเป็นสองถึงสามปี เจ้าสามารถขอรายละเอียดเพิ่มจากท่านแฮททาเวย์ได้”
ผลการทดสอบสำคัญเกินกว่าที่จะส่งผ่านข้อความแม่เหล็กไฟฟ้า ลูเซียนเข้าร่วมงานเลี้ยง เพื่อส่งข้อความให้นาตาชาด้วย
นาตาชาฟังแล้วถอนหายใจด้วยความเศร้า “ซาร์ดน่าไว้ใจน้อยกว่าที่คิด…”
จากนั้นนางก็สงบลง และยิ้มเหมือนราชินีจริงๆ “มั่นใจได้ ข้าจะไม่ใจร้อน ต้องใช้กลอุบาย และแผนการที่จะบดขยี้ศัตรูด้วยการปะทะ ข้าจะร่วมมือกับพวกเขาจนกว่าจะแบ่งแยกดินแดน จากนั้นข้าจะพาท่านคริโทเนียไปพิจารณาคดีอาชญากรรมของเขา เขาจะไม่ได้รับการสนับสนุน”
หลังจากรู้สาเหตุการเสียชีวิตของสมาชิกในครอบครัวแล้ว นางก็ตัดสินใจได้ ซาร์ดไม่สามารถทำได้ด้วยตัวเองแน่นอน สมเด็จพระสันตะปาปา และพระคาร์ดินัลต้องให้การช่วยเหลือ
“สภา และข้าจะอยู่เคียงข้างเจ้า” ลูเซียนสัมผัสผมของนาตาชาซึ่งนั้นทำให้นางอึดอัดเล็กน้อย นางตั้งใจเปลี่ยนเรื่อง “แน่นอนลูเซียน ข้าจะบอกความลับกับเจ้า…”
เมื่อได้ยินความลับจากสายใยโทรจิตลูเซียนก็ยิ้ม “นี่ยอดเยี่ยมมาก ข้ารู้สึกโล่งใจ”
ชั่วขณะหนึ่งลูเซียนเดินไปที่หน้าต่าง และเขาสังเกตเห็นขุนนางที่เกือบจะก่อจลาจล “คริโทเนียจะรายงานเร็วๆ นี้ มันไม่เหมาะสมที่ข้าจะพบเขา ข้าจะออกไปเดี๋ยวนี้ อย่ากลัวเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเขา ท่านแฮททาเวย์ของเจ้าอยู่รอบๆ และคอยสังเกตทุกอย่าง”
“ตกลง” นาตาชาก็ยิ้มซุกซน “มีเวลาอีกสักครู่ ลูเซียนพลังของข้ายังไม่กลับมาทั้งหมด ช่วยข้าถอดเสื้อผ้าแล้วใส่ชุดใหม่หน่อย”
ชุดอัศวินระดับสูงถูกเปลี่ยนเป็นชุดล่าสัตว์ นางไม่สามารถต้านทานกรันเวลได้ตราบเท่าที่ไม่ใส่ชุด แต่ภายใต้การกัดกร่อนของคำสาป และสารพิษ ชุดได้ถูกทำลายลงอย่างสมบูรณ์ มีรอยแตก และรูอยู่ทุกหนทุกแห่ง โชคดีที่นางมีหมวกเกราะระดับสูง และชุดอัศวินอีกสองสามชุดหลังจากสืบทอดบัลลังก์ นางจึงเปิดกระเป๋าเก็บของ และหยิบชุดอัศวินที่เปลี่ยนเป็นชุดยาวสีม่วงรวมทั้งชุดชั้นใน ถุงน่อง ถุงเท้าไหม ฯลฯ
หัวใจของลูเซียนเต้นแรง และเขาก็หายใจหนักขึ้น “ไม่มีเวลา…”
“เจ้าคิดมากเกินไป ข้าขอให้เจ้าเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เพราะไม่มีเวลา” นาตาชาพูดด้วยรอยยิ้มระรื่น “นี่คือ ‘รางวัล’ สำหรับเจ้าที่กอดข้าเมื่อสักครู่นี้”
ลูเซียนยิ้มค้างทันที
…
อีกห้องหนึ่ง ดยุกเจมส์ได้เปิดวงแหวนศักดิ์สิทธิ์ นาตาชามาพร้อมกับผมยาวสีม่วงที่มัดไว้อีกครั้ง รอยแดงที่อยู่บนใบหน้าของนางยังคงไม่จางหายไป
ในขณะนี้ดยุกเจมส์สั่งให้ชายชราผมสีเทาเข้าไปในห้อง ในดวงตาสีฟ้าของเขา ราวกับแม่น้ำแห่งกาลเวลาที่ไหลเชี่ยวกราก
“ฝ่าบาท” คริโทเนียก้มหน้าด้วยอารมณ์ที่หนักหน่วง “ดยุกยอร์กต้องถูกลงโทษอย่างหนักกับการมีส่วนร่วมในการลอบสังหารท่าน แต่เมื่อพิจารณาว่าเขาเพียงแค่สังเกตการณ์ แต่ไม่ได้มีส่วนร่วมในการวางแผน และเมื่อพิจารณาถึงความภักดีของครอบครัวคริโทเนียเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว โปรดเมตตาเขาด้วย คริโทเนีย และหม่อฉันจะปกป้องท่านอย่างซื่อสัตย์มากยิ่งขึ้น”
เขาได้รับคำสารภาพจากเดวิดแล้ว ดังนั้นเขาจึงมาหานาตาชาเพื่อสารภาพผิด และแสวงหาการประนีประนอม และการแลกเปลี่ยน
นาตาชาพูดอย่างเคร่งขรึม “ถ้าข้าประนีประนอม และปฏิเสธใครบางคนที่ตั้งใจจะฆ่าข้า นั้นจะไม่เป็นการบอกทุกคนว่าพวกเขามีอิสระที่จะฆ่าข้า เพราะพวกเขาจะไม่ถูกลงโทษไม่ว่าพวกเขาจะชนะหรือแพ้? ข้าไม่คิดว่าข้าจะอยู่รอดได้นานในกรณีเช่นนี้”
คริโทเนียกำลังจะพูด แต่ต้องหยุดด้วยท่าทางของนาตาชา “งั้นยอร์ก และเบรดี้ต้องตาย!”
“เพื่อเป็นการลงโทษจากการทรยศ ครอบครัวเบรดี้ซึ่งเป็นผู้ริเริ่มการลอบสังหารจะสูญเสียตำแหน่ง และศักดินาของพวกเขา สำหรับคริโทเนียเนื่องจากมีเพียงยอร์กเท่านั้นที่มีส่วนเกี่ยวข้องไม่มากนัก เขาจะถูกลงโทษ แต่ครอบครัวของเขาจะไม่ได้รับผลกระทบ”
“คริโทเนีย เจ้าคิดอย่างไรกับการตัดสินใจเช่นนี้? ข้าไม่คิดว่าจะมีมหาอัศวินเพียงคนเดียวในบ้านของเจ้าหรอกนะ?”
การประนีประนอมง่ายๆ โดยไม่มีหลักการจะทำให้การประนีประนอมไร้ค่า