จากนั้นชานตงตงก็เข้าไปสัมภาษณ์ หลินหลี่, เย่เทียน และจางเจิ้งเฉียงอย่างตั้งใจ แม้แต่คนที่มีความสามารถหลายด้านอย่าง SpyingBlade, ฟางชิ และฟางถงก็ให้สัมภาษณ์ด้วย
“เอาล่ะ ฉันขอสิ้นสุดการสัมภาษณ์ของวันนี้ลงแค่นี้ ขอบคุณสำหรับการแสดงที่ยอดเยี่ยม และนำความสุขมาสู่เขตตะวันออกของพวกเรา!” ชานตงตงจบการสัมภาษณ์ของเธอลงแค่นี้
FrozenCloud รีบเข้าไปหยุดอูนาที่กำลังจับกีต้าร์แน่นเมื่อมองดูชานตงตงเดินจากไป เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก และปลอบใจอูนาที่ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “การแสดงของเธอยอดเยี่ยมมาก และทุกคนก็ได้เห็นการแสดงที่ยอดเยี่ยมของเธอแล้ว”
อูนาสูดหายใจเข้าลึกๆ และเปิดรายชื่อแฟนคลับของเธอ จำนวนผู้ติดตามเธอเพิ่มขึ้นอีกสองหมื่นคน สิ่งนี้ทำให้เธอรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก จากนั้นเธอก็เข้าไปตรวจเช็คผู้ติดตามของสามปรมาจารย์ในเขตตะวันออก เธอตกตะลึงจนโทรศัพท์ของเธอเกือบหล่นลงไปบนพื้น เธอแทบไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง! พวกเขามีแฟนคลับนับล้าน และส่วนใหญ่ประกอบด้วยแฟนคลับต่างประเทศ
เย่ฉางเชิญทุกคนไปยังร้านเถ้าแก่หวังเพื่อเฉลิมฉลอง แม้แต่เถ่าแก่หลี่จากร้านราเม็งก็ได้รับเชิญด้วย คนขายของหาบเร่ในตลาดกลางคืนบางแห่งที่อยู่ใกล้กับเย่ฉาง ก็มาเพื่อจัดงานเลี้ยงให้กับเขาด้วย มีทั้งอาหารจีน อาหารญี่ปุ่น และอาหารตะวันตกวางอยู่เต็มโต๊ะ
หญิงชราตาสีฟ้าและผมสีบลอนด์มองไปที่เย่ฉาง และคร่ำครวญออกมา “ผมขาว นายไม่ได้มาเยี่ยมชมร้านค้าของฉันเป็นเวลาเกือบหนึ่งเดือนแล้วนะ”
“ครั้งหน้าผมจะไปแน่นอน มาริลีน!” เย่ฉางเดินผ่านมาริลีนและขอโทษ แน่นอนว่าพวกเขาไม่ได้ไปร้านอาหารตะวันตกของมาริลีนมาซักระยะหนึ่งแล้ว ซูหยี่ยี่ชอบทานอาหารในร้านอาหารของมาริลีนเป็นอย่างมาก ไม่ใช่เพราะส่วนผสมที่มีคุณภาพสูง แต่เป็นเพราะการคัดสรรส่วนผสมที่ดี และทักษะการทำอาหารที่ยอดเยี่ยม มีคนเคยพูดเอาไว้ว่าพ่อค้าที่ดีที่สุดสามคนในตลาดกลางคืนก็คือเถ้าแก่หวัง, เถ้าแก่หลี่ และมาริลีน
เย่ฉางเชิญชวนพวกเขามานั่งฉลองด้วยกัน คลื่นเสียงของการหัวเราะเต็มไปทั่วงานเลี้ยงกลางแจ้ง มาริลีนลูบหัวหลินหลี่เบาๆ และนึกถึงเรื่องราวในอดีตขึ้นมา เมื่อตอนที่พวกเขาเพิ่งรู้จักกัน เมื่อใดก็ตามที่หลินหลี่หิว เขามักจะไปที่บ้านของมาริลีนเหมือนกับแมวเร่ร่อนที่คอยไล่หาอาหาร จากนั้นมาริลีนก็มักจะเลี้ยงเขาด้วยสเต็กและอาหารผัดต่างๆอยู่เสมอ
เถ้าแก่หวังรินไวน์ขาวให้กับลุงฟรอสเลอร์ “หลี่ซิ่วเป็นไงบ้าง?…”
ลุงฟรอสเลอร์ยิ้มแล้วหยิบแก้วไวน์ขึ้นมา เขายกแก้วขึ้นแล้วดื่มมันโดยไม่สนใจคำถาม
“นี่มันก็ 34 ปีแล้ว…” เถ้าแก่หวังมองดูลุงฟรอสเลอร์ และถอนหายใจออกมา จากนั้นเขาก็ดื่มไวน์
“ใช่แล้ว นี่มันก็ 34 ปีแล้ว” ดูเหมือนว่าลุงฟรอสเลอร์จะจมไปในอดีต ขณะที่จ้องมองไปที่แก้ว เขาหันไปดูลุงแพนตี้ที่กำลังเทไวน์ขาวลงแก้วตัวเอง “คุณจะไม่ดื่มไวน์แดงงั้นเหรอ?”
“ฉันต้องการดื่มอะไรที่แรงๆในคืนนี้” ลุงแพนตี้รินไวน์ขาวจนเต็มแก้ว
ทันใดนั้นลุงฟรอสเลอร์ก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ทันที เขาเป็นหนึ่งในไม่กี่คนที่รู้ถึงวันครบรอบการเสียชีวิตของภรรยาของลุงแพนตี้ เขาไม่ได้พูดอะไรอีกนอกจากยกแก้วขึ้นดื่ม ทั้งสามคนพากันดื่มอวยพรให้แก่กัน เย่ฉางแหงนคอของเขาไปทางมาริลีน จากนั้นเขาก็หันไปถามเถ้าแก่หลี่เกี่ยวกับวิธีการทำอาหารญี่ปุ่นอื่นๆ และเขาก็ประสบความสำเร็จในการทำเทปันยากิ ในที่สุดเขาก็มาถามลุงฟรอสเลอร์, เถ้าแก่หวัง และลุงแพนตี้ต่อ ซึ่งเขาก็ได้เรียนรู้วิธีทำลูกชิ้น เมื่อพวกอูนา FrozenCloud, SpyingBlade, ฟางชิ และคนอื่นๆ เห็นเย่ฉางกำลังขอความรู้เรื่องการทำอาหาร บรรยากาศจึงเต็มไปด้วยความทุกข์ระทมในทันที
โรงพยาบาลจันทร์เสี้ยวแดงในเขตตะวันออกของเมืองหลินไห่
ลุงฟรอสเลอร์จับมือผู้หญิงที่กำลังหลับอยู่อย่างอ่อนโยน ราวกับว่าเขาได้กลับบ้านแล้ว เขาจ้องมองเธออย่างเงียบๆ ‘ได้โปรดตื่นขึ้นมาเถอะ หลี่ซิ่ว’
พยาบาลใหม่สามคนกำลังเดินตามหัวหน้าพยาบาลเพื่อไปตรวจสอบผู้ป่วย เมื่อไปถึงห้องพักผู้ป่วยไป๋หลี่ซิ่ว พยาบาลใหม่สามคนก็เห็นญาติผู้ป่วยที่อยู่ภายในห้อง ขากรรไกรของเธออ้าค้างด้วยความสับสน นี่คือซุปเปอร์สตาร์ ลุงฟรอสเลอร์! หัวหน้าพยาบาลแตะที่ไหล่ของเธอแล้วพูดว่า “อย่ารบกวนพวกเขาเลย เราไปกันเถอะ”
“หัวหน้า ผู้หญิงคนนั้นคือใคร? เธอเป็นคนรักของลุงฟรอสเลอร์ใช่ไหม? ภรรยา?” พยาบาลใหม่ทั้งสามซุบซิบกัน
หัวหน้าพยาบาลส่ายหัวของเธอ แต่แล้วก็พยักหน้า เธอถอนหายใจ และจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ เมื่อไม่รู้ว่าคำถามของพวกเธอจะนำไปสู่ที่ไหน นางพยาบาลใหม่ทั้งสามคนก็หยุดถาม และตามเธอออกไป
สุสานเขตตะวันออกในป่าพระจันทร์
ลุงแพนตี้ถือช่อดอกไม้ไอริส และวางไว้บนหลุมศพ โลกทัศน์ของเขาพร่ามัว ขณะที่เขามองไปยังรูปผู้หญิงบนหลุมศพที่ยิ้มออกมา เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นและจ้องมองไปบนท้องฟ้ายามค่ำคืนที่ไร้สิ้นสุด “คุณคือดาวดวงไหนกันนะ ภรรยาของฉัน” เขาพึมพำออกมา
ณ.บ้านริมชายหาด
“หัวข้อหลักของวันนี้คือทักซิโด้! หมวกทรงสูงและไม้เท้า มาดูกันว่าลุงแพนตี้ และท่านนายพลนำเสนอสไตล์สุภาพบุรุษย้อนยุคกันอย่างไร!”
“เรื่องราวความสำเร็จของสามปรมาจารย์เขตตะวันออก ก่อนอื่นขอผมพูดก่อนสักนิดว่า สิ่งแรกที่ต้องพูดถึงคือทีม T-105 ครั้งแรกที่ชื่อนี้เป็นที่รู้จักกันก็คือ การทดสอบการต่อสู้ที่จัดขึ้นเมื่อหกเดือนที่ผ่านมา อาจารย์ผู้สอนและผู้ร่วมสอบหลายคนได้รับความเดือดร้อนและบาดเจ็บสาหัส มันได้รับการแสดงความคิดเห็นโดยสาธารณชนทั่วทั้งเขตในการออกอากาศ ต่อมาคือการแลกเปลี่ยนการต่อสู้ที่จางเจิ้งเฉียงใช้สเปรย์พริกไทย เพื่อเอาชนะแชมป์เปี้ยนของปีที่แล้ว! และในการทดสอบการต่อสู้รอบที่สอง พวกเขาก็ได้เข้าสู่สงครามศักดิ์สิทธิ์ และได้กลายเป็นราชาแห่งสงครามศักดิ์สิทธิ์! เมื่อเร็วๆนี้พวกเขาก็ยังมียังการแสดงอีกสองรายการ อาจกล่าวได้ว่าพวกเขาหวนคืนกลับมาอย่างยอดเยี่ยม และกลายเป็นผู้ยิ่งใหญ่ที่สุดในบรรดาคนทั้งหมด ไม่มีใครสามารถเอาชนะพวกเขาได้ สำหรับลุงฟรอสเลอร์ ฉันขอยอมรับว่าเขามีความมุ่งมั่น และความเพียรที่สูงมาก เขามีอายุเพียง 18 ปีเมื่อทำอนาจารโดยการโชว์ช้างน้อยเป็นครั้งแรก และตอนนี้เขาอายุถึง 51 ปีแล้ว ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าความมุ่งมั่นของเขาสมควรได้รับความเคารพจากเรา สุดท้ายนี้ก็คือลุงแพนตี้… เอ๊ะ… แค่รอยยิ้มของวีนัสก็เพียงพอแล้ว”
อูนากำลังอ่านบทความในข่าว พวกเขาทั้งหมดพูดเกี่ยวกับสามปรมาจารย์แห่งเขตตะวันออก และซูหยี่ยี่ แม้แต่ผู้ช่วยของเธออย่าง FrozenCloud ก็ยังมีบทความที่มีความยาวพอสมควร ‘แล้วบทความของฉันอยู่ที่ไหน?’ จากนั้นเธอก็มองไปที่ความคิดเห็นอย่างละเอียด
“ฉันยังจำชื่อวงดนตรีที่ออกมาในตอนแรกไม่ได้เลย”
“ขอฉันเช็คดูก่อน เป็นวงที่ชื่อว่า Falling Sand วงพั้งค์จากเขตตะวันออก ไม่เลวเลยทีเดียว วงของพวกเขาน่าจะต้องมีคุณสมบัติอะไรบางอย่าง ถึงได้มาอยู่บนเวทีเดียวกันกับลุงฟรอสเลอร์, ลุงแพนตี้ และท่านนายพลได้”
“นักร้องนำดูเหมือนว่าจะชื่อซูปิงหยู เทพธิดา FrozenCloud?”
“ฉันคิดว่าอย่างนั้นนะ…”
“แต่ฉันจำได้อย่างเลือนลางว่าน่าจะมีผู้หญิงอีกคนนะ ซึ่งเป็นผู้หญิงที่ไม่ค่อยสำคัญอะไรเท่าไหร่”
“นักร้องคนที่สองของวงหรือ? มันเป็นเรื่องธรรมดาหน่า”
อูนามองดูความคิดเห็นเหล่านั้นด้วยความตกใจ FrozenCloud มองดูความคิดเห็นด้วยเช่นกัน และเหงื่อที่เย็นเยียบก็ไหลเต็มบนใบหน้าของเธอ ‘โอ้ ซวยแล้ว! พวกเขาใส่ชื่อของนักร้องนำของวงดนตรีผิด และเข้าใจผิดว่ามันเป็นฉัน’
อูนาทรุดตัวลงบนโซฟา ‘เดาว่าฉันคงไม่สามารถเป็นนักร้องที่ประสบความสำเร็จได้ และอาจตายได้โดยไม่ต้องแจ้งให้ทราบล่วงหน้า ไม่! ฉันต้องอดทนไว้! ลุงฟรอสเลอร์กลายเป็นซุปเปอร์สตาร์หลังจากผ่านไปหลายปี ด้วยการโชว์ช้างน้อยของเขา งั้นฉันก็ทำได้เช่นกัน! เพราะทองคำมักจะเปล่งประกายอยู่แล้ว!’ การเปลี่ยนแปลงทางสีหน้าของอูนานั้นถูกมองเห็นจาก FrozenCloud ที่อยู่ข้างๆ สีหน้าของอูนาเริ่มตั้งแต่ความโกรธ ไปจนถึงความหดหู่ใจ จากนั้นก็การให้กำลังใจตัวเอง และสุดท้ายคือการมีความทะเยอทะยาน ทุกอย่างเกิดขึ้นในเวลาประมาณสองวินาที เธอได้แต่หลั่งเหงื่อที่เย็นเยียบออกมา FrozenCloud ยอมรับว่าอูนานั้นยอดเยี่ยม เธอเป็นคนที่สามารถโต้ตอบกับหัวหน้าทีมได้มากที่สุด
ทะเลสาบจันทร์ครึ่งเสี้ยว
เย่ฉางกำลังสอนสั่งลูกศิษย์ทั้งสองของเขา
“อาจารย์ หยุดสวมหน้ากากนั่นได้แล้ว ฉันรู้ว่าคุณคือท่านนายพลตั้งแต่ต้น และฉันก็รู้ถึงตัวตนของอาจารย์ลุงที่สอนศิลปะการต่อสู้อีกด้วย ในหลินไห่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีร่างกายเหนือธรรมชาติเช่นนี้ และนั่นก็คือมนุษย์กันดั้ม-จางเจิ้งเฉียง” เฉาเฉียงหยูมองไปที่หน้ากากจิ้งจอกสวรรค์ และพูดออกมา
“โอ้ เธอสังเกตเห็นด้วย? ตามที่คาดไว้ ลูกศิษย์ของฉันช่างมีการสังเกตที่ดีจริงๆ…” เย่ฉางหัวเราะ ขณะที่เขาถอดหน้ากากจิ้งจอกสวรรค์ออก
‘คุณคิดว่าฉันเป็นคนโง่งั้นสินะ?’ เฉาเฉียงหยูคำรามอยู่ในใจ
เย่ฉางเหลือบมองหน้ากากจิ้งจอกสวรรค์ครั้งสุดท้ายและยิ้มออกมา ในขณะที่เขาโยนหน้ากากไปให้กับเธอ เฉาเฉียงหยูคว้ามัน และถามออกมา “เพื่ออะไร?”
“ของขวัญสำหรับเธอ เก็บมันไว้ให้ดีล่ะ” เย่ฉางลุกขึ้นและเหยียดตัวอย่างช้าๆ