ยังหน้าด้านมากกว่านี้ได้อีกไหม?
อวี๋เหวยหมินจะระเบิดแล้ว เฉินเยี่ยนคนนี้กับเฉินเยี่ยนคนก่อนหน้าที่เขารู้จักเป็นคนละคนกันเลย เฉินเยี่ยนคนเก่าไม่ได้เป็นแบบนี้ เธอไม่ไร้คุณธรรมให้คนอื่นมาทำอะไรแบบนี้
เขาอยากจะสะบัดแขนเสื้อเดินออกไป แต่คิดว่าให้เฉินเวยมาทำแทนเขา ถ้าไม่ทำ เขาจะสามารถลากเฉินเวยมาทำด้วยกันหรือ?
ช่างเถอะ ตัวเองทำยังไงก็แข็งแรงกว่าให้เฉินเวยทำ
“ผมทำไม่เป็น”
ถึงแม้อวี๋เหวยหมินจะคิดแบบนี้ แต่เขาก็ไม่ยอม อีกอย่างเขาทำไม่เป็นจริงๆ เขาไม่เคยทำมาก่อน
“ไม่เป็นก็หัดสิ ฉันสอนเอง ง่ายมาก คุณถอดรองเท้าแล้วกระโดดลงไปข้างใน จากนั้นพรวนเอาด้านล่างขึ้นมาอยู่ด้านบน เอาด้านบนลงไปไว้ด้านล่าง พรวนให้เท่าๆ กันก็เสร็จแล้ว”
เฉินเยี่ยนอธิบายอย่างจริงจังให้อวี๋เหวยหมิน เหมือนอวี๋เหวยหมินโดนส่งมาถึงหน้าประตูให้เธอแกล้ง ถ้าเธอไม่แกล้ง ไม่ระบายความโกรธให้ตัวเอง งั้นเธอก็โง่แล้ว
“เฉินเยี่ยน คุณอย่ามากไปหน่อยเลย จะโดนกรรมตามสนอง”
อวี๋เหวยหมินกัดฟัน
“กรรมตามสนอง?” เฉินเยี่ยนหัวเราะหึแล้วพูด “คุณกับเฉินเวยยังไม่กลัวเลย ฉันจะกลัวอะไร”
อวี๋เหวยหมินมองเฉินเยี่ยน เขาไม่ได้พูดอะไร เฉินเยี่ยนเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ไม่ใช่เฉินเยี่ยนคนเดิมที่เคยรู้จักอีกแล้ว เฉินเยี่ยนคนเดิมต้องไม่มีทางทำแบบนี้กับตัวเองแน่นอน ที่บ้านมีงานสกปรกงานหนักอะไร เฉินเยี่ยนรับทำหมดเลย เธอทนไม่ได้ที่จะให้เขาทำ
ในขณะเดียวกันนอกจากความโกรธในใจแล้ว อวี๋เหวยหมินยังรู้สึกผิดหวังเบาๆ ด้วย
“ตกลงคุณจะทำหรือไม่ทำ?”
เฉินเยี่ยนถามอวี๋เหวยหมิน สีหน้าแสดงออกถึงความรำคาญ
อวี๋เหวยหมินรับคราดมา ในเมื่อเฉินเยี่ยนอยากจะจัดการเขา งั้นเขาก็จะทำ ยังไงก็ดีกว่าให้เฉินเวยมาทำ เดี๋ยวคอยตอนที่เขาพูดออกมา ตอนนั้นจะเป็นเฉินเยี่ยนที่ขอร้องเขาแล้ว ถึงตอนนั้นเขาจะให้เฉินเยี่ยนทำ ดูถูกเฉินเยี่ยนก็ได้แล้ว
เห็นอวี๋เหวยหมินกลั้นหายใจหยิบคราดมาสีหน้าขยะแขยงมองไปที่หลุมปุ๋ยนั่น เฉินเยี่ยนบอกไม่ถูกว่าในใจเธอรู้สึกยังไง
อวี๋เหวยหมินไม่ได้กระโดดลงไปในหลุม ให้เขากระโดดลงไปฆ่าเขาให้ตายเสียดีกว่า ตอนนี้เป็นแบบนี้ก็ถือว่าเขาอดทนถึงขีดจำกัดแล้ว เฉินเยี่ยนก็ไม่ได้บังคับเขา แค่มองเขาอยู่อย่างนั้น
หวางนิวชะโงกหน้าออกมามองจากประตูห้องครัว แล้วพูด “จวนเอ๋อร์ เจ้าว่าพี่เยี่ยนจื่อเจ้าคุยอะไรกับอวี๋เหวยหมิน ทำไมเขาถึงไปพรวนปุ๋ยได้ล่ะ? ปุ๋ยนั่นก็ไม่ต้องพรวนนี่นา ฉันได้ยินมาว่าไอ้เด็กนั่นอยู่บ้านไม่ทำอะไรเลย ทำไมมาทำให้เรา? หรือว่าเขาสำนึกผิดแล้วจริงๆ อยากจะสู่ขอเยี่ยนจื่อ”
หวางจวนได้ยินหวางนิวพูดก็ใจสั่น พูดตอบ “คุณป้า พี่เยี่ยนจื่อเขามีแผนอยู่ พวกเราอย่าไปยุ่งเลย อวี๋เหวยหมินเต็มใจทำก็ให้เขาทำไปสิ”
สาเหตุเพราะเฉินเยี่ยน หวางจวนเลยรู้สึกไม่ดีกับอวี๋เหวยหมินหมือนกัน
“เจ้าว่าก็ถูก เขาอยากทำก็ให้ทำไป ยังไงพวกราก็ไม่ได้ไปบังคับเขา”
หวางนิวพยักหน้า กลับเข้าไปในห้องครัวกับหวางจวน แต่นานๆ ทีเธอจะชะโงกหน้ามองมาข้างนอกที
“เฉินเยี่ยน ตอนนี้ผมพูดได้แล้วนะ”
ฝั่งอวี๋เหวยหมินพรวนไปสองรอบ ใช้ปากหายใจ เขาก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นเหม็นที่ทะลักเข้าไปในปอดเขา เขาแข็งใจอดกลั้นไว้
“ฉันก็ไม่ได้อุดปากคุณไว้นี่”
เฉินเยี่ยนก็กำลังเดาเจตนาที่อวี๋เหวยหมินมา บอกว่าจะแต่งงานกับตัวเอง นั่นเป็นไปไม่ได้
“ผมก็จะไม่อ้อมค้อมกับคุณเหมือนกัน คุณเอาวิธีทำผักมาให้ผม ตกลงว่าตั้งแต่วันนี้ต่อไปจะไม่เป็นศัตรูกับผมและเสี่ยวเวยอีก อีกหน่อยมีอาชีพที่หาเงินได้ เธอให้พวกเรา ได้เงินมา พวกเราจะให้เธอยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ผมจะถือว่าเรื่องของพวกเราให้มันผ่านไปไม่พูดอีก ยังไงพวกเราก็มาจากที่เดียวกัน ผมกับคุณก็เคยเป็นสามีภรรยากันหมาหลายปี ขอแค่คุณไม่เป็นปรปักษ์กับพวกเรา ผมและเสี่ยวเวยก็จะปล่อยคุณไป พวกเราหาเงินด้วยกันได้ดีขนาดไหน คุณว่าไหม?”
อวี๋เหวยหมินบอกจุดประสงค์เขาแล้ว เขามาเพื่อที่จะขอวิธีทำผักของเฉินเยี่ยน เดิมทีเขาไม่สนใจวิธีทำผักของเฉินเยี่ยน จะหาเงินได้สักเท่าไร แต่เฉินเวยพูดถูก จะให้เฉินเยี่ยนรุ่งเรืองไม่ได้ ถ้าเฉินเยี่ยนรุ่งเรืองขึ้นมา งั้นก็ไม่เป็นประโยชน์กับพวกเขาแล้ว แค่พวกเขากดเฉินเยี่ยนไว้ได้ เหยียบเธอไว้แทบเท้า พวกเขาถึงจะมีชีวิตที่ดี ดังนั้นไม่ว่าจะเงินเล็กๆน้อยๆ พวกเขาก็ต้องหยุดเฉินเยี่ยนไว้ จำเป็นต้องจับเฉินเยี่ยนให้อยู่หมัด ให้เฉินเยี่ยนไม่กช้ามาต่อกรกับพวกเขา
“อวี๋เหวยหมิน พวกคุณสองคนมีสิทธิ์อะไรมาพูดเรื่องนี้กับฉัน? ทำไมฉันจะต้องฟังพวกคุณ? สมองคุณมีปัญหาไปแล้วหรือ?”
เฉินเยี่ยนรู้สึกตลกมาก ผู้ชายคนนี้มาพูดเรื่องพวกนี้กับเธอ พูดเรื่องความรักอะไร พวกเขาเคยมีน้ำใจกับตัวเองสักนิดไหม? แล้วได้เงินมาจะแบ่งให้ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ ธุรกิจของเธอทำไมจะต้องให้พวกเขา คิดอะไรดีจังเลยนะ
“เฉินเยี่ยน คุณอย่าลืม พวกเราเป็นสามีภรรยากันมาหลายปีนะ”
มืออวี๋เหวยหมินหยุดเคลื่อนไหว มองเฉินเยี่ยน
“แล้วยังไง?”
เฉินเยี่ยนไม่เข้าใจที่อวี๋เหวยหมินมอง
“เฉินเยี่ยน ไฝบนตัวคุณอยู่ตำแหน่งไหน เป็นยังไง ผมรู้แจ่มแจ้ง คุณอยากจะให้ผมบอกทุกคนเหรอ? ถ้าผมพูดออกไป ชื่อเสียงคุณก็หมดแล้ว ถ้าคุณให้ทุกคนรู้ว่าคุณเคยนอนกับผมมาก่อน ไม่ได้เป็นสาวบริสุทธิ์แล้วอย่างงั้นเหรอ?”
อวี๋เหวยหมินพูดจบก็ฉายแววยิ้มหยันบนใบหน้า
ตอนอวี๋เหวยหมินมาเขามั่นใจ เขารู้จักเฉินเยี่ยนดี เฉินเยี่ยนไม่สนใจชื่อเสียง แต่เรื่องความลับส่วนตัวเฉินเยี่ยนไม่สนใจไม่ได้ ดังนั้นเดินทางนี้เขาจะสามารถเอาเฉินเยี่ยนอยู่หมัด เขาไม่กลัวว่าเฉินเยี่ยนจะไม่ฟังเขา
เฉินเยี่ยนได้ยินคำพูดของอวี๋เหวยหมินแล้วสมองมีเสียงหึ่งๆ
“อวี๋เหวยหมิน แม่แกสิ คุณยังหน้าด้านกว่านี้ได้อีกไหม?”
ตอนนี้นอกจาจกโกรธแล้วเฉินเยี่ยนยังผิดหวังด้วย ไม่ว่าจะยังไงคนตรงหน้าคนนี้ก็เคยเป็นสามีภรรยากันมาหลายปี จนมาถึงจุดที่ทั้งสองคนมีความแค้น ก็บอกไม่ได้เลยว่าไม่มีเยื่อใยสักนิด ก่อนหน้าพวกเขาเคยรักกันมาก่อน ก่อนหน้าพวกเขาก็เคยใกล้ชิดสนิทสนมกัน ก่อนหน้านี้ผู้ชายคนนี้เคยสัญญาว่าจะรักเธอชั่วฟ้าดินสลายมาก่อน ก่อนหน้านี้ผู้ชายคนนี้เคยพูดว่าจะปกป้องเธอไปตลอดชีวิต คอยคุ้มครองเธอ ก่อนหน้านี้…
เอาเถอะ ถึงแม้ช่วงเวลาดีงามทั้งหมดจะไม่มีแล้ว ถึงแม้พวกเขาจะกลายเป็นศัตรูกันแล้ว จะลงมือต่อกัน ก็มาอย่างเปิดเผยเลย เขาชนะตัวเอง หรือตัวเองชนะเขา ก็ไม่ควรจะมีคำพูดคับแค้นใจ ตอนนี้เขาเป็นแบบนี้ สีหน้าท่าทางแบบนี้ เขาทำตัวต่ำใช้วิธีสกปรก เพื่อจุดมุ่งหมายแล้วไม่เลือกวิธีการเลย เขาใช้ความลับในร่างกายตัวเองมาสู่กับเธอ นี่ทำให้เฉินเยี่ยนเหมือนตกลงไปในอุโมงค์น้ำแข็ง แม้แต่เลือดก็เยือกเย็นไปด้วย คนที่ใช้ชีวิจอยู่กับตัวเองหลายปีเลยนะ ทำไมเขาถึงหน้าไม่อายขนาดนี้!
เห็นสีหน้าเฉินเยี่ยนแล้วอวี๋เหวยหมินรู้สึกอึดอัดขึ้นมาทันที พูดตามตรงวิธีนี้เขาไม่ได้เป็นคนคิดขึ้นมา เขาไม่เคยคิดจะใช้วิธีแบบนี้มาข่มขู่เฉินเยี่ยน ยังไงเขากับเฉินเยี่ยนก็เคยรักใคร่กันมาก่อน ก่อนหน้านี้เขารักเฉินเยี่ยนด้วยใจจริง แต่เฉินเวยพูดถูก พวกเขาไม่มีวิธีอื่นมาสู้กับเฉินเยี่ยนแล้ว ส่วนเฉินเยี่ยนก็แคร์เรื่องนี้ พวกเขาเอาไปพูดข้างนอกไม่ได้ ขอแค่เอาเฉินเยี่ยนให้อยู่ ไม่ให้เธอมาสู้กับพวกเขา ให้เฉินเยี่ยนหาเงินให้พวกเขาใช้ก็พอแล้ว
คิดเรื่องพวกนี้ได้แล้วความอึดอัดของอวี๋เหวยหมินมลายหายไปแล้ว คนเราก็ต้องทำเพื่อตัวเอง ในเมื่อเฉินเยี่ยนจะต่อกรกับพวกเขา ก็ช่วยไม่ได้ที่เขาจะไร้น้ำใจ ใครให้เฉินเยี่ยนเป็นคนซื่อๆ ล่ะ
————-