เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 595
“พวกเราไป!”

พูดจบ

หยางเฟิงพาเสือขาวและคนอื่น ๆ เดินไปข้างหน้าทันที

ในเมื่อเย่หลงพูดว่าไม่มีปัญหา

งั้นก็คือไม่มีปัญหาแน่นอน

หยางเฟิงไม่เชื่อว่าเย่หลงจะหลอกตัวเองในเวลานี้!

แต่ถึงแม้หลอกตัวเองก็ไม่เป็นไร

เพราะเวลานี้

มือหนึ่งของหยางเฟิงกำลังกอดไหล่ของเย่หลงพูดยิ้มว่า“ปู่น้อย เส้นทางนี้อันตรายยังไงให้ผมมาคุ้มกันคุณแล้วกัน!”

เย่หลงทำตาขาวแล้ว

ไอ้เลวนี้พูดอย่างน่าฟังคือคุ้มกัน?

พูดอย่างน่าเกลียดหน่อยก็คือกลัวว่าตัวเองหลอกเขาแล้ว!

แต่เย่หลงก็ขี้เกียจพูดมาก ตามหยางเฟิงเดินไปข้างหน้าพร้อมกัน!

มองเห็นหยางเฟิงขยับแล้ว

สีหน้าของผู้คุมกฎสิบและคนอื่น ๆ ก็เปลี่ยนไป

เขา……

คิดไม่ถึงว่าจะไปแล้วจริง ๆ !

ทันใดนั้น

ทุกคนก็เป็นห่วงว่าจะไม่ได้พอได้แล้วก็เป็นกังวลที่จะสูญเสียไป

ทั้งกลัวหยางเฟิงแย่งชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรได้ก่อนแล้วก็กลัวตัวเองขึ้นไปถูกกลไกลอบทำร้ายจนตายอีก!

มีคนไม่น้อยที่ดีใจบนความทุกข์ของคนอื่น

พวกเขาจ้องตาถลึงต่างก็รอลูกธนูยิงมาอีกรอบหนึ่ง ให้หยางเฟิงตายท่ามกลางฝนธนู!

ใครให้คนเลวคนนี้มีปากที่น่ารังเกียจอย่างนั้น!

ทำเรื่องหยิ่งผยองอย่างนั้น!

ตายแล้วก็สมน้ำหน้า!

“พี่เฟิง……”

หนิงชิงเฉิงขยับลำคอแล้ว สุดท้ายยังคงไม่ได้ร้องเรียกออกมา

ในใจของหล่อนร้อนรนมากแล้ว!

หรือว่าหยางเฟิงมองไม่เห็นเหรอ ก่อนหน้านี้มีคนตายมากอย่างนั้น?

ถ้าหากไม่มีเขาแล้ว……

ตัวเองก็จะไม่มีชีวิตอยู่คนเดียวอย่างเด็ดขาด!

ทันใดนั้น

สายตาของทุกคนต่างก็รวมไปที่ตัวของหยางเฟิงทั้งหมด!

ภายใต้การติดตามดูของทุกคน

หยางเฟิงมาถึงหน้าสุสานแล้ว

ทันใดนั้น

กลิ่นคาวเลือดที่เข้มข้นก็ประทะเข้าจมูก

ถ้าหากเปลี่ยนเป็นคนธรรมดาแล้วเกรงว่าก็ตกใจจนสลบไปนานแล้ว

แต่หยางเฟิงพวกเขาเป็นใคร?

แต่ละคนต่างก็ผ่านการสู้รบมามากมายหลายครั้ง พลทหารเลือดเหล็กที่ปกป้องประเทศ!

ศพกองเป็นภูเขาและทะเลเลือดยังไงต่างก็เคยเห็น

“ถุย ๆ ! เป็นพวกทหารที่ส่งไปตายจริง ๆ ก็แค่ปรมาจารย์ผู้แข็งแกร่งสองสามคนก็กล้าบุกมั่ว ๆ ? ไอ้พวกโง่ที่ไม่มีสมอง!” หยางเฟิงมองศพที่อยู่บนพื้นอยู่ส่ายหน้าพูด

เย่หลงพูดอย่างอารมณ์เสียว่า“ไม่ต้องพูดมากอยู่ที่นั่นแล้ว รีบมาผลักประตู!”

ไอ้เด็กนี่ทำอะไรชักช้า

ไม่รู้ว่าทำเรื่องสำคัญต้องเร่งด่วนเหรอ?

“ตกลง!”

หยางเฟิงไม่พูดมากอีก

เขามาถึงหน้าประตูสุสาน สองฝ่ามือใช้แรงผลักออกไป

ตึ้ง!

เสียงดังสนั่นเสียงหนึ่ง

ประตูสุสานทั้งหมดสั่นครื้นขึ้นมา!

เขาจินเฟิงที่ใหญ่มากก็สั่นแกว่งอย่างรุนแรง!

หินภูเขากลิ้งตกลงมาอย่างต่อเนื่อง

ดูเหมือนพบเจอแผ่นดินไหวอีกอย่างนั้น!

ครื้น……

นักบู๊ที่อยู่รอบ ๆ มองเห็นที่นี่ก็อดไม่ได้ที่จะตกใจกลัว

ทุกคนคิดไม่ถึง

พลังของหยางเฟิงนี้คิดไม่ถึงจะน่ากลัวมาก!

สองฝ่ามือผลักออก

เหมือนต้องการเอาภูเขาทั้งลูกผลักให้เรียบอย่างนั้น

ในตาของผู้คุมกฎสิบและเหลิงฉานสองคนปรากฏความหนักใจที่ไม่เคยมีมาก่อนอีกครั้ง!

ความหนักใจที่ไม่เคยมีมาก่อนนี้

ในการมองตาของสองคน

ในพริบตา

ก็เปลี่ยนเป็นความคิดฆ่าที่เปิดเผยออกมาอย่างโหดเหี้ยม!

พวกเขารู้จะต้องกำจัดหยางเฟิง

ไม่งั้นจะเป็นภัยร้ายอย่างไม่จบไม่สิ้น!

พลังที่หยางเฟิงแสดงออกมาน่าตกใจมาก

ถ้าหากปล่อยเวลาไปอีก

คนนี้เป็นศัตรูใหญ่ของกุ่ยเหมินและศูนย์พันธมิตรบู๊อย่างแน่นอน!

จะต้องอาศัยที่เขายังไม่ได้เติบโตขึ้นมาอย่างสมบูรณ์ รีบฆ่าทิ้งให้โดยเร็ว!

และพลังที่ออกมาของหยางเฟิง

ครื้น!

ครื้น!

ครื้น!

ประตูหินของสุสานสั่นสะเทือน เสียงดังตูมตามสนั่นอยู่ข้างหูอย่างไม่หยุด

เสือขาวและคนอื่น ๆ เหมือนเผชิญหน้ากับศัตรู

แต่ละคนมองไปรอบ ๆ อย่างระแวดระวัง

ถ้าหากมีอาวุธลับอีก ลูกธนูที่แหลมคมบินมา

พวกเขาถึงแม้ใช้ร่างกายของตัวเองก็ต้องไปปกป้องหยางเฟิง!

นักบู๊ที่อยู่รอบ ๆ ก็มองดูอย่างไม่ละสายตา

เร็ว!

เร็ว!

เร็ว!

ในใจของทุกคนต่างก็แอบร้องตระโกน

พวกเขาอดไม่ได้ที่จะให้หยางเฟิงตายภายใต้ลูกธนู

หนิงชิงเฉิงมีใบหน้าตื่นเต้น

สองตาของหล่อนจ้องมองหยางเฟิงอยู่นิ่ง ๆ