ทันใดนั้นโทรศัพท์ของผู้บังคับการตำรวจก็ดังขึ้น เขามองดูหมายเลขผู้โทร แล้วรีบยืดตัวตรงด้วยความเคารพทันทีก่อนจะรับสาย แล้วเขาก็เอาแต่กล่าวว่า “ครับผม ครับผม” ขณะตอบรับในสาย อีกครู่ใหญ่ต่อมาเขาก็วางสาย และหลังจากนั้นก็ปฏิบัติต่อถังซีกับเฉียวเหลียงด้วยความเคารพให้เกียรติยิ่งขึ้นกว่าเดิม เขาเชิญทั้งสองนั่งอย่างสุภาพ
ถังซีมองผู้บังคับการตำรวจด้วยความประหลาดใจ จากนั้นก็ไปนั่งลงที่โซฟา
อย่างไรก็ตามเฉียวเหลียงไม่แปลกใจเลย เขานั่งลง และชี้ไปที่โซฟาตรงกันข้าม พร้อมกับกล่าวว่า “เชิญนั่งครับ”
“คุณเฉียว ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะให้เกียรติมาที่สถานีตำรวจของเรา คุณวางใจได้เลยครับว่าเราจะสอบสวนคดีนี้อย่างรอบคอบ เนื่องจากผู้หญิงคนนั้นทำร้ายคุณถังจนได้รับบาดเจ็บสาหัส ผมจะไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ และจะดำเนินการให้เธอได้รับโทษตามที่เธอสมควรได้รับอย่างแน่นอน” ผู้บังคับการตำรวจกล่าวเป็นภาษาฝรั่งเศส เห็นได้ชัดว่าเขากังวลมาก และคอยเช็ดเหงื่อที่หน้าผากตลอดเวลา
“มั่นใจได้ครับ เราได้ให้ตำรวจมือที่ดีที่สุดของเราสอบสวนคดีนี้ เราจะไม่ทำให้คุณผิดหวังอย่างแน่นอน”
เฉียวเหลียงยิ้ม “เอาละครับ ผมเชื่อใจคุณ อย่างไรก็ตาม จะไม่มีใครรู้ว่าผมมาที่นี่ นอกจากคุณและคนที่คุณเพิ่งคุยโทรศัพท์ด้วย เข้าใจใช่ไหมครับ”
ดวงตาผู้บังคับการตำรวจเป็นประกายขึ้นทันทีที่ได้ยินคำพูดเฉียวเหลียง เขามองเฉียวเหลียงด้วยท่าทางตื่นเต้นและพยักหน้า “ครับ ครับ ผมเข้าใจ คุณเฉียวมีตัวตนที่เป็นเอกลักษณ์และมีความลึกลับ เราจะเก็บข้อมูลของคุณไว้เป็นความลับครับ”
ผู้บังคับการตำรวจอยากรู้จริงๆ ว่าถังซีเป็นใคร! คุณลอเรนซ์ต่อสายตรงถึงท่านประธานาธิบดีเพื่อ เธอ แม้แต่มิสเตอร์คิว นายใหญ่ของหลงเซี่ยวกรุปก็มาที่นี่ด้วยตัวเอง!
น้อยคนนักจะรู้จักชื่อของมิสเตอร์คิว สิ่งเดียวที่พวกเขารู้เกี่ยวกับตัวเขาก็คือ ชื่อสกุลเขาคือเฉียว ไม่มีใครเคยเห็นว่ารูปร่างหน้าตาเขาเป็นอย่างไร นอกจากเจ้านายอีกสองคนของหลงเซี่ยวกรุปแล้ว ไม่มีใครเคยเห็นใบหน้าที่แท้จริงของเขา!
ผู้บังคับการไม่คาดคิดว่าเขาจะโชคดีขนาดนี้ ที่ได้พบตัวเป็นๆ ของบุคคลผู้เป็นตำนานที่นี่
เฉียวเหลียงพอใจกับคำตอบของผู้บังคับการตำรวจมาก เขาลุกขึ้นยืนและพยักหน้า “เอาละครับ ผมต้องไปแล้ว”
ถังซีขอบคุณผู้บังคับการตำรวจ ซึ่งรีบลุกขึ้นยืนและกล่าวว่า “เป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้วครับ” จากนั้นเขาก็ออกไปส่งคนทั้งสองด้วยตัวเอง เฉียวเหลียงหันกลับมามองผู้บังคับการตำรวจและกล่าวว่า “ไม่ต้องลำบากไปส่งเราหรอกครับ ผมรู้ว่ามีคนหลายคนที่อยากให้คุณช่วย แต่ผมคิดว่าคุณคงรู้วิธีจัดการกับคนที่เกี่ยวข้องกับคดีนี้ดี ใช่ไหมครับ”
“คุณเฉียวครับ คุณมั่นใจได้ เราจะจัดการกับคดีนี้อย่างเป็นกลาง จะไม่มีการเล่นพรรคเล่นพวกอย่างแน่นอน ไม่มีใครสามารถติดสินบนเพื่อให้เราปล่อยผู้หญิงคนนั้นอย่างแน่นอนครับ!” ผู้บังคับการตำรวจมองเฉียวเหลียงด้วยรอยยิ้ม และกล่าวอย่างหนักแน่น
เขาไม่ได้โง่ ถ้าเขาปล่อยผู้หญิงคนนั้นไป เขาตายแน่ ไม่ต้องพูดถึงตำแหน่งของเขา! เขาไม่ยอมเสียสละชีวิตเพื่อผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่งอย่างแน่นอน
หลังจากเฉียวเหลียงและถังซีจากไป ผู้บังคับการตำรวจก็เรียกพนักงานสอบสวนทั้งหมดในสถานีมาประชุม และบอกให้พวกเขาจัดการกับคดีนี้อย่างระมัดระวัง เพราะท่านประธานาธิบดีมีความสนใจในคดีนี้มาก และยังบอกกับพนักงานสอบสวนด้วยว่า อย่าให้ข้อมูลเกี่ยวกับคดีนี้รั่วไหล มิฉะนั้นพวกเขาจะถูกไล่ออก
พนักงานสอบสวนทุกนายมองผู้บังคับการตำรวจด้วยความประหลาดใจ แม้แต่ท่านประธานาธิบดีก็สนใจในคดีนี้! ผู้เกี่ยวข้องในคดีนี้แท้จริงแล้วเป็นใครกันแน่!
หลังจากผู้บังคับการตำรวจตรวจสอบจนแน่ใจแล้วว่า พนักงานสอบสวนทุกนายตระหนักถึงความสำคัญของคดีนี้ เขาก็ปิดประชุมและกลับไปที่ห้องทำงาน เมื่อไปถึงประตูห้องเลขานุการของเขาก็เดินเข้ามาหา…
“ท่านผู้บังคับการครับ เมื่อกี้มีคนมาที่นี่ บอกว่าต้องการพบท่าน เพื่อสอบถามเกี่ยวกับคดีทำร้ายร่างกายที่สนามบินครับ” เลขานุการมองหน้าผู้บังคับการตำรวจด้วยความเคารพ และยืนตรงปลายนิ้วมือแตะกระเป๋ากางเกงโดยอัตโนมัติ
ในตอนแรกเขาไม่อยากเข้าไปแจ้งเรื่องนี้ต่อผู้บังคับบัญชา แต่ชายคนนั้นให้เงินเขาหนึ่งหมื่นยูโร เขาจึงยินดีทำตามคำขอร้องของชายผู้นั้น
เมื่อได้ยินคำพูดของเขาผู้บังคับการตำรวจก็ขมวดคิ้ว และกล่าวอย่างเย็นชา “ฉันไม่มีเวลา! เขาเป็นใคร ทำไมฉันต้องเสียเวลาให้เขามาพบด้วย ให้เขาไปคุยกับตำรวจที่รับผิดชอบคดีนี้ก็ได้นี่”
“ครับผม ท่านผู้บังคับการ แต่เขาบอกว่าเขาจะเสนอให้ท่าน…” เลขานุการไม่ได้กล่าวส่วนหลังของประโยค เขารู้จักผู้บังคับการตำรวจผู้นี้ดี ผู้บังคับการสามารถทำตามคำขอร้องของใครก็ได้ หากได้สิ่งแลกเปลี่ยนตามที่เขาต้องการ ผู้ชายคนนั้นให้เงินหนึ่งหมื่นยูโรแก่เขาอย่างง่ายดาย จะต้องให้ผู้บังคับการตำรวจมากกว่านี้อย่างแน่นอน
ใบหน้าผู้บังคับการตำรวจเข้มขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดของเลขานุการ เขาจ้องหน้าเลขานุการและคำรามว่า “ฉันดูเหมือนเจ้าหน้าที่ที่ทุจริตหรือไง ครูซ ฉันรู้ว่านายรับเงินจากผู้ชายคนนั้นมา เอาเงินไปคืนเขาเดี๋ยวนี้! ไม่อย่างนั้นอย่าโทษว่าฉันรุนแรงกับนาย! ถ้ายังมีใครอยากเจอฉันอีกในคดีนี้ บอกพวกเขาว่าฉันไม่มีเวลา เข้าใจไหม!”
เลขานุการตะลึงกับคำพูดของผู้บังคับการ เจ้านายเขาเป็นคนซื่อตรงตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ท่านจะไม่ยอมรับเงินที่ได้มาอย่างง่ายดายนี้จริงหรือ!
ผู้บังคับการตำรวจรู้ดีว่าเลขานุการคิดอะไรอยู่ แต่เขาบอกเหตุผลไม่ได้ สิ่งไหนสำคัญกว่ากัน เงินหรือชีวิต แน่นอนว่าชีวิตเขาสำคัญกว่า! ถ้าเขาต้องตาย แล้วเขายังต้องการเงินไปเพื่ออะไร เอาไปเผาหน้าหลุมฝังศพอย่างนั้นหรือ หรือว่าเอาไปปูเส้นทางให้เขาเดินลงสู่นรก
ไม่ เขายังอยากมีชีวิตอยู่
เขารู้สึกดีใจมากที่ได้เห็นคุณเฉียวในตำนาน และได้รับโทรศัพท์จากท่านประธานาธิบดีในวันนี้! เป็นความรู้สึกที่ดีมาก!
ผู้บังคับการตำรวจเดินเข้าไปในห้องทำงานอย่างอารมณ์ดี มือสองข้างประสานกันอยู่ด้านหลัง และฮัมเพลงไปตลอดทาง
เลขานุการควักเช็คที่เพิ่งได้รับออกมาอย่างขมขื่น และนำไปส่งคืนเจ้าของ…
ปู่ฉินมองดูเช็คที่ส่งคืนมาด้วยดวงตาเบิกกว้าง จ้องหน้าผู้ช่วยและถามอย่างโกรธเกรี้ยว “แกไปพูดยังไง!”
“ผู้บังคับการตำรวจไม่ยอมให้เราเข้าพบครับ ไม่ต้องพูดถึงว่าเขาจะรับเงินจากเรา และเขายังให้เลขาเอาเช็คที่เราให้มาคืนอีก ดูเหมือนว่าเราคงเข้าทางผู้บังคับการตำรวจ ให้เขาช่วยคุณหนูไม่ได้แล้วล่ะครับ”