“คุณชายเย่!”
เมื่อได้ยินประโยคที่กงหย่วนเรียกเย่เทียน หัวหน้าหลี่ก็ใจหายใจคว่ำ
แม้เขาจะไม่เคยรู้จักเย่เทียนเป็นการส่วนตัว แต่ใช่ว่าเขาจะไม่เคยได้ยินชื่อเสียงของเขามาก่อน!
เมื่อนึกถึงเย่เทียนช่วยตำรวจในการจัดการกับคุณยายกระดาษไหว้เจ้า และยังช่วยกงหย่วนกลับมาจากเทพเจ้าแห่งความตาย เขาจึงกลายเป็นตำนานของสถานีตำรวจนี้ไปนานแล้ว!
“ใครเป็นใส่กุญแจมือครับ?!”
ก่อนที่หัวหน้าหลี่จะตั้งสติได้ เสียงพูดด้วยความโกรธของกงหย่วนก็ดังขึ้น!
หัวหน้าหลี่ถึงกับใจหาย จากนั้นเขาเพ่งมองไปที่เจิ้งเหวยกั๋ว เพราะถ้าหากเจิ้งเหวยกั๋วบอกกับเขาตั้งแต่แรก ต่อให้ตายเขาก็ไม่กล้าใส่กุญแจมือเย่เทียนหรอก!
แต่เขายังแอบดีใจที่เขาไม่ได้ทำอะไรเย่เทียนมากไปกว่านี้ และเรื่องนี้มันก็ไม่ได้ร้ายแรงจนถึงขั้นให้อภัยกันไม่ได้
“หัวหน้ากงครับ ผม ผมใส่กุญแจมือคุณชายเย่เองครับ”
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หัวหน้าหลี่จะกล้าเกี่ยงอีกได้อย่างไร เขาจึงรีบวิ่งเข้าไปยอมรับด้วยสีหน้าเศร้าหมอง
“หัวหน้าหลี่ ผมเตือนคุณไปหลายรอบแล้ว ว่าคุณจะเสียใจภายหลัง แต่คุณไม่ยอมเชื่อผม ตอนนี้คุณเชื่อผมได้แล้วยัง?”
ก่อนที่กงหย่วนจะพูด เย่เทียนก็ยื่นมือออกไปด้วยท่าทางขี้เล่นเพื่อส่งสัญญาณให้หัวหน้าหลี่ปลดกุญแจมือเขา
อันที่จริง ต่อให้ไม่มีกุญแจเย่เทียนก็สามารถเปิดกุญแจมือเองได้อยู่แล้ว
แต่เขากลับเลือกที่จะนิ่งเฉย เพื่อจะมาเจอภาพนี้!
“คุณชายเย่ครับ เมื่อกี้ผมมีตาหามีแววไม่จริงๆ นะครับ คุณอย่าถือสาผมนะครับ”
หัวหน้าหลี่ไม่กล้าดื้อดึงแม้แต่เล็กน้อย เขาได้แต่หยิบกุญแจออกมาเพื่อไขกุญแจมือให้กับเย่เทียนและร้องขอการอภัยจากเย่เทียนไปด้วย
“ผมเป็นคนไม่อะไรมากหรอกนะ เพื่อเห็นแก่คุณที่กล้ายอมรับผิด ดังนั้น……”
“ขอแค่คุณใส่กุญแจมือเจิ้งเหวยกั๋ว ผมสัญญาว่าจะไม่ถือโทษคุณ!”
เย่เทียนลูบข้อมือของเขาเบาๆ แล้วเหยียดนิ้วชี้ไปที่เจิ้งเหวยกั๋วที่กำลังสับสนอยู่ด้วยรอยยิ้ม
จะว่าไป หัวหน้าหลี่ก็ไม่ได้ทำอะไรผิดมาก เว้นแต่การไม่เป็นมิตรกับคนอื่น ดังนั้นจึงไม่จำเป็นต้องกดดันให้เขาลำบากใจด้วยซ้ำ
ยิ่งไปกว่านั้น เย่เทียนเป็นคนใจดี ต่อให้หัวหน้าหลี่จะทำผิดจริง แต่ทุกคนก็เคยผิดพลาดไม่ใช่หรือ? ควรต้องให้โอกาสเขาบ้างสิ?
“คือว่า……”
หัวหน้าหลี่เริ่มลังเล เขาไม่รู้ว่าเจิ้งเหวยกั๋วทำอะไรผิด แล้วจะให้เขาไปใส่กุญแจมือผู้ซึ่งเป็นเหยื่อที่ถูกทำร้าย ถ้าเจิ้งเหวยกั๋วคิดจะเล่นงานเขากลับ ด้วยอำนาจของเจิ้งเหวยกั๋วแล้ว เขาจะไม่ตกอยู่ในที่นั่งลำบากแย่เลยหรือ?
“คุณชายเย่ ผมผิดไปแล้วจริงๆ คุณเป็นคนใจกว้าง อภัยให้ผมเถอะครับ!”
เมื่อนึกถึงจุดนี้ หัวหน้าหลี่กัดฟันและกระทืบเท้าของเขา จากนั้นยกมือแล้วตบแก้มของตัวเองแรงๆ
ผัวะ!
หัวหน้าหลี่ตบแรงมาก ทำให้แก้มของเขาแดงขึ้นและบวมขึ้นในทันที และแม้แต่คลาบเลือดก็ไหลออกมาจากมุมปากของเขา
“คุณทำอะไร? จู่ ๆ ก็ตบหน้าตัวเอง?!”
“ผมแค่ให้คุณไปใส่กุญแจมือเจิ้งเหวยกั๋วนะ มันยากขนาดนั้นเลยเหรอ?”
เย่เทียนตกตะลึงด้วยความประหลาดใจ เมื่อเห็นหัวหน้าหลี่ยกมืออีกข้างหนึ่งขึ้น เขาก็รีบเอื้อมมือออกไปห้ามเขาไว้
“คุณชายเย่ คุณอย่าล้อผมเล่นเลยครับ”
หัวหน้าหลี่แสดงสีหน้าที่แย่กว่าการร้องไห้และพูดอย่างขมขื่นว่า “ไม่ว่าจะยังไง คุณทำร้ายเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทแช่เจิ้งไปแล้ว ดังนั้นคนที่เสียหายคือเจิ้งเหวยกั๋วนะครับ”
“ถ้าผมไปใส่กุญแจมือเขาจริงๆ อย่าว่าแต่เจิ้งเหวยกั๋วจะแก้แค้นผมเลย แค่ข่าวนี้ถูกแพร่ออกไปผมก็ต้องถอดชุดในตำแหน่งของผมแล้วครับ”
“คุณชายเย่ครับ ผมมีคนแก่และเด็กที่ต้องดูแล พวกเขาทั้งหมดต้องพึ่งพาผมคนเดียวเท่านั้น ผมจะตกงานไม่ได้จริงๆ นะครับ!”
“ไม่ ๆ ๆ เรื่องนี้คุณไม่ต้องห่วง!”
เย่เทียนยิ้มอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ จากนั้นคิดคำโกหกขึ้นว่า “เช้านี้ทางสถานีตำรวจได้รับเอกสารข้อมูลเกี่ยวกับการกระทำความผิดของเจิ้งเหวยกั๋วจากผู้นิรนามคนหนึ่ง”
“เมื่อพิจารณาจากสถานะทางสังคมของเจิ้งเหวยกั๋ว ทางผู้อํานวยการเฉาจึงอยากตรวจสอบข้อมูลหลักฐานให้ชัดเจนก่อน แต่อีกใจก็กลัวข่าวจะหลุดออกไปแล้วเจิ้งเหวยกั๋วจะหนีไปได้ ผมจึงต้องมาหยุดเขาไว้ก่อน!”
“ตอนนี้แม้แต่หัวหน้ากงก็มาแล้ว ดูเหมือนว่าเจิ้งเหวยกั๋วเป็นคนทำผิดกฎหมายแล้วจริงๆ ดังนั้นถ้าคุณจับเขาก็ถือว่าคุณทำตามหน้าที่ของตำรวจ!”
“ถ้าคุณไม่เชื่อ คุณถามหัวหน้ากงได้นะ!”
“จริงเหรอครับ?” หัวหน้าหลี่รีบหันความสนใจไปที่กงหย่วน
“ใช่”
แน่นอนว่ากงหย่วนไม่ทำให้เย่เทียนเสียแผนอยู่แล้ว เขาจึงพยักหน้าด้วยความร่วมมือ “ก็ผมบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ผมมาที่นี่เพื่อจะจับตัวคนร้ายที่มีโทษมหันต์ เขาคนนั้นก็คือเจิ้งเหวยกั๋ว!”
เมื่อได้รับคำตอบที่ชัดเจน หัวหน้าหลี่ก็ไม่ลังเลอีก เขาพยักหน้าอย่างมั่นใจแล้วหยิบกุญแจมือที่ปลดออกมาจากเย่เทียนแล้วเดินเข้าไปหาเจิ้งเหวยกั๋ว
และในใจหัวหน้าหลี่ยังรู้สึกขอบคุณเย่เทียนมาก!
ซึ่งเขารู้ดี ถึงแม้เขาจะมีเหตุผลที่ดีในการใส่กุญแจมือเย่เทียน แต่ถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่ออกไป ผู้คนที่จ้องจะประจบเย่เทียนอาจจะเล่นงานเขาก็ได้!
แต่ตอนนี้เย่เทียนให้เขาจับกุมเจิ้งเหวยกั๋ว ไม่ต้องสงสัยเลยว่ามันเป็นการแลกเปลี่ยนเรื่องขัดใจที่เขาเคยทำ หัวหน้าหลี่จึงไม่กล้าหวังจะได้เลื่อนตำแหน่งจากเรื่องนี้ แต่อย่างน้อยเขาก็รู้สึกคุ้มค่า
“หัวหน้าหลี่ นี่มันหมายความว่าไง? มันเป็นคนทำร้ายรปภ. บริษัทแช่เจิ้งของผมนะ ทำไมคุณถึงปลดล็อกกุญแจมือให้มัน? คุณอยากให้ผมโทรหาเบื้องบนของคุณจริงๆ เหรอ?”
เจิ้งเหวยกั๋วที่ยืนอยู่ข้างหลังสับสนตั้งแต่เริ่ม เขานึกไม่ออกจริงๆ ว่าทำไมกงหย่วนถึงให้เกียรติเย่เทียนมากขนาดนี้?
เมื่อเห็นหัวหน้าหลี่เดินเข้ามา เจิ้งเหวยกั๋วก็รีบถามและอดไม่ได้ที่จะขู่เข็ญเขา
หัวหน้าหลี่ที่ได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของเขาก็ประกายความเกลียดชังออกมา ถ้าไม่ใช่เพราะเจิ้งเหวยกั๋ว เขาจะต้องตบปากตัวเองที่ไหนกัน?
ที่ผ่านมา เนื่องจากสถานะทางสังคมของเจิ้งเหวยกั๋ว เขาผู้เป็นแค่หัวหน้าหน่วยจึงไม่กล้าแข็งกร้าวกับคนอื่น แต่ตอนนี้ เขามีหัวหน้าหน่วยสืบสวนคดีอาชญากรรมอย่างกงหย่วนคอยหนุนหลัง แล้วเขาจะกลัวอะไรอีก?!
“เจิ้งเหวยกั๋ว คุณถูกจับแล้ว!”
เมื่อเห็นเจิ้งเหวยกั๋วยังคิดจะชี้นิ้วด่า หัวหน้าหลี่จึงไม่อยากเสียเวลาอีก เขาจึงรีบหยิบกุญแจมือที่เย็นยะเยือกล็อกใส่เจิ้งเหวยกั๋วทันที
“หือ!”
ฉากนี้ทำให้ผู้คนในที่เกิดเหตุถึงกับตะลึง พวกเขาไม่คิดเลยว่าเรื่องมันจะพลิกตาลปัตรแบบนี้ได้ เย่เทียนที่ทำร้ายเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทแช่เจิ้งไม่ได้ถูกจับ แต่กลับเป็นผู้เสียหายอย่างเจิ้งเหวยกั๋วถูกใส่กุญแจมือแทน
สิ่งนี้ก็ยิ่งทำให้ทุกคนสงสัยเกี่ยวกับตัวตนของเย่เทียนมากขึ้น ใครกันแน่ ถึงขั้นทำให้ตำรวจเปลี่ยนใจได้ขนาดนี้!
แม้แต่ผู้คนในที่เกิดเหตุยังคิดแบบนี้ แล้วนับประสาอะไรกับคนถูกกระทำอย่างเจิ้งเหวยกั๋ว
หลังจากมึนงงไปชั่วครู่ เขาก็โกรธขึ้นมาทันทีและตะโกนเสียงดังว่า “หลี่เม่าฉาย มึงแมร้งคิดจะทำอะไรวะ? มึงเชื่อไหมว่ากูจะโทรหาผู้อํานวยการเฉาของพวกมึงแล้วไล่มึงออกตอนนี้เลย!”
“ไล่ผมออกงั้นเหรอ?”
หัวหน้าหลี่ที่ถูกเรียกว่าหลี่เม่าฉายจะสนใจคำข่มขู่ของเจิ้งเหวยกั๋วได้อย่างไร เขาได้แต่ตอบอย่างเฉยเมยว่า “เก่งจริงคุณก็โทรเลยสิ ผมเชื่อว่าผู้อํานวยการเฉาไม่รับสายคุณหรอก!”
“มึง มึงหมายความว่าไง?”
เจิ้งเหวยกั๋วถึงกับตากระตุก ต่อให้เขาจะโง่แค่ไหน เขาก็ต้องรู้ว่าเรื่องมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดแล้ว!
“เจิ้งเหวยกั๋ว ผมเตือนคุณไปแล้วไม่ใช่เหรอว่า เรื่องสกปรกที่คุณทำเมื่อ 13 ปีก่อน มันไม่ใช่ความลับอีกต่อไปแล้ว!”
“ตอนนั้นเด็กแค่อายุ 12 ปีเท่านั้น ตามกฎหมายของประเทศแล้ว ใครก็ตามที่มีเพศสัมพันธ์กับเด็กอายุต่ำกว่า 14 ปี ไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่ มันจะผิดในโทษฐานข่มขืน!”
“รวมไปถึงความผิดที่คุณกระทำเพิ่มในช่วงหลายปีที่ผ่านมานี้ เวลาที่เหลือของคุณเตรียมตัวไปใช้ชีวิตในคุกได้เลย!”
เย่เทียนค่อยๆ เดินเข้ามาแล้วพูดอย่างมาดเข้ม……