TQF:บทที่ 511 ไม่มีค่าพอให้แค้น (3)
เฉิงเจิ้งหยวนประสานมือ ท่าทางเหมือนผู้ใหญ่แบบนี้ไม่ให้เสียมารยาท เฉิงเสี่ยวเสี่ยวที่ดูอยู่ไกลๆมีรอยยิ้มอยู่ในแววตา
“พี่เขย ขออภัยด้วย…” พูดจบเฉิงไป๋หยวนก็ไม่ได้อิดออด ทุ่มฝ่ามือไปที่หน้าอกของโม่ซวนซุนอย่างแรง
ตู้มม…
เกิดเสียงดังสนั่นขึ้น โม่ซวนซุนและเฉิงเจิ้งหยวนชนกันด้วยกำปั้น ร่างของเฉิงเจิ้งหยวนถอยกรูดไปเรื่อยๆ สีหน้าหม่นหมองขึ้นไม่น้อย
“พี่เขย ท่านแน่ใจนะว่าไม่ได้หลอกข้า ข้าดูยังไงก็ไม่ใช่วิทยายุทธระดับราชันย์เทพยุทธ์ เก่งเกินไป” เฉิงเจิ้งหยวนไม่ได้ประหลาดใจเท่าไหร่ ค้นพบว่าตัวเองกับพี่เขยไม่ได้อยู่ระดับเดียวกันเลย
โม่ซวนซุนยังคงมีท่าทีเรียบๆสบายๆ ไม่ได้สนใจกับความตกใจของอีกฝ่าย ราวกับกำลังกินลมชมวิวยังไงอย่างงั้น ให้ความรู้สึกเดาไม่ออก
“ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ไม่ยอมแพ้หรอก” เฉิงเจิ้งหยวนกัดฟัน จากเดิมที่แอบดีใจกับการอยู่ระดับราชันย์เทพยุทธ์ แต่ตอนนี้เมื่อได้ประมือกับพี่เขยคนนี้ก็รู้สึกได้ว่าเขาไม่ธรรมดา
“ข้าไม่ยอมแพ้หรอก…”
เฉิงเจิ้งหยวนตะโกนลั่น ใส่หมัดเข้าไปอีก ลมหมัดอันแข็งกร้างทำให้คนอื่นๆตกใจไปตามๆกัน
ใส่หมัดเหมือนๆกัน แต่ความรู้สึกที่ออกมาราวกับกำลังเล่นอยู่ โม่ซวนซุนใส่หมัดไปอย่างเบาหวิว เฉิงเจิ้งหยวนกลับรู้สึกถึงอันตราย
รอยกำปั้นของโม่ซวนซุนทะลุอากาศออกมา อากาศแหลกสลายไปเรื่อยๆ เฉิงเจิ้งหยวนจำต้องถอยกลับ
หลังจากที่ใช้เพียงหมัดเดียวทำให้อีกฝ่ายถอยไปได้เขาก็หายตัวไปอยู่ตรงหน้าอีกฝ่ายทันที ใส่หมัดออกไปโดยไม่ให้ตั้งตัว “หมัดระเบิดภูเขา”
บนใบหน้าของเฉิงเจิ้งหยวนมีความตกใจอีกครั้ง ก่อนจะมีแววตาแข็งกร้าว “หมัดกลืนกินความมืดมิด”
แสงสีดำขนาดใหญ่เสมือนพุ่งออกมาจากกำปั้นกลายเป็นกำปั้นดำ มีพลังลมปราณประหลาดและทำให้คนอื่นใจสั่นอยู่รอบๆ
แสงสีดำปะทะเข้ากับรอยหมัดระเบิดภูเขา
ทั้ง 2 อย่างปะทะเข้าด้วยกัน หมัดสีดำโจมตีเข้ามาราวกับมังกรดุร้าย
แต่โม่ซวนซุนก็ยังคงเรียบเฉย หมัดของเขาส่งเสียงแหลกสลายออกมาไม่หยุดก่อนจะระเบิดออก มีลมปราณแข็งแกร่งกระจายไปทุกทิศทาง ร่างของเฉิงเจิ้งหยวนกระตุกอย่างหนักก่อนจะรีบล่าถอยไป
ตู้มมม….
หน้าของเฉิงเจิ้งหยวนซีดเผือก ถอยไปหลายก้าว ในหัวดังอื้อไปหมด ทุกอย่างตรงหน้าหายไปเหลือแค่หมัดมหึมาแต่เลื่อนลอย
ร่างของเขากระตุกและถอยหลังไป ประกายแห่งความแข็งกร้าววูบขึ้นในตา ในใจไม่ยอมแพ้กระโดดขึ้นโจมตีทันทีพร้อมตะโกนขึ้น “นี่ท่าที่ 3 แล้ว ยังเหลืออีก 7 ท่า”
“วางใจเถอะ ขอแค่เจ้ารับไหว เจ้าจะได้การโจมตีจากข้าไป 10 ท่าแน่ๆ” โม่ซวนซุนตอบพลางยิ้มเบาๆ
ขณะนั้น 2 มือของเฉิงเจิ้งหยวนเริ่มหมุนไม่หยุดทำให้เกิดลมขึ้น แสงประกายหนึ่งแว้บไป ก่อนจะมีพลังภายในพันและหมุนรอบตัวเขา แต่ละรอบแห่งการหมุนก็ขยายใหญ่ขึ้น 1 เท่า
“น่าสนใจนี่ แต่ยังไม่พอ เจิ้งหยวน เจ้าต้องป้องกันให้ดีนะ”
“ข้าต้องทนได้ถึง 10 ท่าแน่ๆ ข้าจะไปเมืองโลกทมิฬ”
ขณะนี้เฉิงเจิ้งหยวนที่เหงื่อไหลเต็มตัวยังไม่ยอมแพ้ โจมตีต่อไปเรื่อยๆ เดี๋ยวใช้กำปั้นเดี่ยวใช้พลังฝ่ามือ เดี๋ยวรุกเดี๋ยวรับ สู้กันสนุกสุดๆ
———————————-