ตอนที่ 562 เสี่ยวอวี่สร้างเรื่อง
“คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง คุณกำลังหาอะไรคะ เดี๋ยวฉันช่วยหา”
“ป้าหลิว เห็นเสี่ยวอวี่ไหม พวกเราคลาดสายตาไปแป๊บเดียวก็หาไม่เจอแล้ว”
นั่นคือคำตอบที่ป้าหลิวได้รับ ที่แท้ก็หาเสี่ยวอวี่นี่เอง “คุณผู้หญิงคะ คุณชายน้อยอยู่ในครัวค่ะ ฉันยังคิดว่าคุณรู้แล้วเสียอีก” ป้าหลิวคิดว่าถังโจวโจวเห็นแล้วว่าเสี่ยวอวี่เข้าไปหาเธอ ที่ไหนได้เสี่ยวอวี่ดันแอบออกไป
“โธ่ เจ้าเด็กบ้า พวกเราพูดกันแค่ไม่กี่คำ เขาก็หายไปแล้ว ทำตกอกตกใจหมด….”
“คุณผู้หญิงวางใจเถอะค่ะ ที่นี่เป็นบ้านของเราเอง คุณชายน้อยก็เล่นอยู่ที่นี่ไม่มีอะไรหรอกค่ะ คุณดูสิ เขาแค่อยู่บริเวณนี้”
“เสี่ยวอวี่ ลูกถืออะไรมาน่ะ” ถังโจวโจวเห็นเสี่ยวอวี่ถืออะไรสีเขียวๆ มาด้วย เหมือนจะเป็นผัก เขาถืออะไรอยู่นะ
“อ้อ นั่นเหมือนจะเป็นผักที่จะเตรียมเอาไว้ค่ะ ทำไมคุณชายน้อยถึงถือมาได้เนี่ย”
นี่ทำให้ป้าหลิวร้อนใจแล้ว หล่อนวิ่งเข้าไปในครัวทันที เสียงกรีดร้องของหล่อนดังขึ้นทันที เสี่ยวอวี่เหมือนจะรู้ว่าตัวเองทำผิดแล้วถูกคนจับได้จึงหัวเราะ ดูเหมือนกำลังมีความสุขมาก และไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
“ป้าหลิว ช่างเถอะ ในเมื่อเสี่ยวอวี่ทำเสียแล้ว ถ้าอย่างนั้นพวกเราก็กินอย่างอื่นกันเถอะ” ถังโจวโจวให้ลั่วเซ่าเชินจับคนทำผิดไว้ “ดูลูกคุณสิ ทำเรื่องอะไรไว้ เด็กขนาดนี้ก็ซนแล้ว”
“โธ่ ตอนนี้มาโทษผม เมื่อกี้คุณยังปกป้องเขาอยู่เลยไม่ใช่เหรอ ทำไมตอนนี้ถึงผลักมาให้ผมแล้ว” หลังของลั่วเซ่าเชินเหมือนติดกับหม้อขนาดใหญ่ เห็นๆ อยู่ว่าเธอเพิ่งปกป้องลูกชายตัวเองไปหยกๆ พอเจอเรื่องที่ทำผิดเข้ากลับผลักไสมาให้เขา นี่ยังมีเหตุผลอีกไหม
“โธ่ คุณจะทำเพื่อฉันสักหน่อยไม่ได้เหรอ ตอนนี้ฉันเป็นภรรยาคุณนะ” เป็นภรรยาก็คงไม่มีประโยชน์อะไร เขาไม่ได้ดีเหมือนเมื่อก่อนแล้ว หรือที่คนอื่นบอกจะจริง พอผู้ชายแต่งงานก็จะเปลี่ยนไป
“ผมไม่ทำเพื่อคุณตอนไหน โจวโจวอย่ามาชวนทะเลาะกับผมเพราะเรื่องเสี่ยวอวี่เลย” ลั่วเซ่าเชินมองว่าโจวโจวและเสี่ยวอวี่เป็นครอบครัวเดียวกัน ส่วนเขาก็ถูกทอดทิ้งให้อยู่ข้างๆ รู้สึกว่าในบ้านไม่มีที่ของเขา
“คุณจะทะเลาะเรื่องอะไรอีก ฉันละเลยคุณเมื่อไหร่ ตั้งแต่ที่คุณพูดกับฉันครั้งก่อน ฉันก็ไม่ได้ทำอีกเลย” ต้องรู้ว่าครั้งก่อนเธอสะเพร่า ถ้ากับเมื่อใดที่อยู่กับลั่วเซ่าเชิน ต้องเอาความสนใจเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ไปอยู่ที่ตัวเขา
ไม่อย่างนั้นเขาก็จะหึงขึ้นมาทันที พอตอนที่ถังโจวโจวไม่สนใจเสี่ยวอวี่ก็ไม่มีปัญหาเลยสักนิด เพราะลั่วเซ่าเชินคิดว่า ลูกสามารถดูแลตัวเองได้ ไม่จำเป็นต้องไปสนใจเขามากนัก
“ผมไม่สน เรื่องของเสี่ยวอวี่ต่อไปพวกเราค่อยปรึกษาด้วยกัน รอให้เขาโตอีกหน่อย ก็ค่อยให้เขาไปเรียนกับโอวหยางหง”
“อาหงเหรอ เรียนอะไรเหรอ” ลูกเพิ่งสองขวบก็คิดเรื่องเรียนแล้วเหรอ หรืออาหงก็เห็นด้วย นอกจากนี้จะให้เรียนอะไรกัน
“พอถึงเวลาแล้วคุณก็จะรู้เอง ตอนนี้เก็บเป็นความลับก่อน ลูกชาย มานี่ พ่อจะพาไปเล่น”หลังจากที่ลั่วเซ่าเชินพูดสิ่งที่เป็นความลับให้ถังโจวโจวแล้วก็พาเสี่ยวอวี่ไปที่สวนดอกไม้
ถังโจวโจวนั่งลงบนโซฟา คิดเกี่ยวกับเรื่องการเรียนตลอดว่าเป็นเรื่องอะไรกันแน่ เธอไม่สบายใจ คงไม่ได้เข้มงวดมากนัก เธอเองก็ได้ฟังเรื่องหนึ่งมาจากแม่ หรือว่าตอนอาหงเด็กๆ ก็ต้องเป็นแบบนี้งั้นเหรอ
ตอนที่ 563 ไตร่ตรอง
ถังโจวโจวต่อสายตรงหาเสิ่นหลานอี หลังจากรับสาย แต่ยังไม่ได้พูดเรื่องนี้ “แม่คะ เป็นยังไงบ้าง อยู่บ้านคุณตาคุณยายสบายไหมคะ”
“อืม สบายดีก็ดีแล้วค่ะ แม่คะ วันนี้ที่โทรมาหนูมีอะไรจะถาม ตอนที่อาหงยังเด็กถูกส่งให้ไปเรียนที่ไหนคะ”
เมื่อได้ฟังแล้ว ในที่สุดถังโจวโจวก็เข้าใจและถามว่าเสิ่นหลานอีจะมาเมื่อไหร่ และก็วางสายไป
ในที่สุดเธอก็เข้าใจแล้วว่าลั่วเซ่าเชินพูดถึงเรื่องอะไร ไม่สงสัยเลยว่าทำไมเขาถึงเห็นด้วย ที่แท้ก็เป็นอย่างนี้นี่เอง
เมื่อคิดว่าพอเสี่ยวอวี่สี่ขวบก็ต้องแยกจากเธอแล้ว ในใจถังโจวโจวก็อดไม่ได้ที่จะเสียใจ ลูกยังเด็กก็ต้องส่งไปที่แบบนั้นแล้ว สุดท้ายคือเซ่าเซินใจร้ายที่สุด
หึ ฉันจะไม่ให้เขาทำสำเร็จแน่ ถ้าจะส่งไปก็ต้องรอให้เสี่ยวอวี่โตอีกหน่อย ลูกยังเด็กขนาดนั้น ส่งไปที่นั่นแล้วจะได้เรียนรู้อะไรกัน
ถังโจวโจวเองก็มีหัวใจของคนเป็นแม่ เพียงแต่ที่ลั่วเซ่าเชินตัดสินใจทำทั้งหมดล้วนเป็นสิ่งที่เธอไม่สามารถรับได้ เธอรู้ว่าลูกต้องบินออกไปจากใต้ปีกของพ่อแม่เพื่อค้นหาท้องฟ้าที่เป็นของตัวเอง แต่ไม่ใช้ว่าเขายังเด็กขนาดนี้แล้วจะต้องใช้วิธีนี้เสียหน่อย
ถังโจวโจวประคองเอวของตัวเองค่อยๆ เดินไปที่สวน เมื่อกี้เสี่ยวอวี่ยังไม่ได้สนใจลั่วเซ่าเชินขนาดนี้ ตอนนี้เขาพาเสี่ยวอวี่มาทั้งสองคนตอนนี้เหมือนพี่น้องที่ดีต่อกันทันที
ถังโจวโจวตระหนักได้ว่าสิ่งที่เธอทำมันผิด แค่เพราะเสี่ยวอวี่ไม่ยอมอยู่กับลั่วเซ่าเชินเธอก็ลำเอียงรักเสี่ยวอวี่มากขึ้น ต้องรู้ว่าลั่วเซ่าเชินเป็นพ่อของเสี่ยวอวี่ เดิมทีทั้งสองคนก็ควรจะมีความรู้สึกเช่นพ่อลูกต่อกันอยู่แล้ว
เธอคิดผิดมาโดยตลอด ในที่สุดถังโจวโจวก็เข้าใจว่าเรื่องที่ลั่วเซ่าเชินไม่พอใจมาโดยตลอดคืออะไร เธอเองก็รู้ว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ เสี่ยวอวี่ก็จะได้เรียนรู้แค่ด้านเล็กๆ และไม่ได้เรียนรู้โลกภายนอกที่ยิ่งใหญ่กว่า
“ทำไมมองพวกเราอย่างนั้น” เมื่อลั่วเซ่าเชินหันกลับมาก็พบว่าถังโจวโจวถังโจวโจวยืนมองพวกเขาอยู่แล้ว ในแววตานั้นเต็มไปด้วยความสำนึกผิด นี่มันเกิดเรื่องอะไรขึ้น
“ไม่มีอะไรหรอก เสี่ยวอวี่ก็เล่นอยู่สักพักแล้ว รีบพาเขาเข้าไปเถอะ ไปเช็ดเหงื่อหน่อย” ถังโจวโจวเห็นสองพ่อลูกเล่นกันอยู่ในสวนดอกไม้ น้ำตาเกือบจะไหลออกมาแล้ว เมื่อก่อนเธอคิดผิดไปเอง ต่อไปจะไม่เป็นอย่างนี้อีกแล้ว
“ได้ คุณเข้าไปก่อนเถอะ ผมจะเล่นเป็นเพื่อนเขาอีกเดี๋ยว เดี๋ยวเขาจะร้องหาคุณอีก”
“อืม ก็ได้ เดี๋ยวฉันเข้าไปก่อน” ถังโจวโจวก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ลั่วเซ่าเชินไม่ได้รู้สึกประหลาดใจ ว่าทำไมครั้งนี้เธอถึงตอบตกลงเร็วนัก หรือเขาจะมีเซอร์ไพรส์จริงๆ
ถังโจวโจวเองก็ไม่ได้สนใจลั่วเซ่าเชินว่าทำไมไม่นึกประหลาดใจ เธอเดินไปที่ห้องทีละก้าวทีละก้าว นานแล้วแต่ลั่วเซ่าเชินก็ยังไม่พาเสี่ยวอวี่เข้ามา เสี่ยวอวี่เพียงแค่ต้องการให้คนอยู่เป็นเพื่อน มีช่วงเวลาที่ดีทุกวัน
หลังจากที่เมิ่งชิงซีได้เจอเมิ่งไหวเซินไปครั้งนั้นก็รอคอยเขามาโดยตลอด แต่เมิ่งไหวเซินกลับไม่มีความเคลื่อนไหวอะไรเลย ทำให้เมิ่งชิงซีนึกสงสัยว่าครั้งก่อนเธอได้เจอพ่อตัวจริงไหม หรือเธอดูผิดไป
แต่ความทรงจำก็ยังชัดเจน จะไม่ใช่พ่อเธอได้ยังไง เธอรอเขามาช่วยอยู่ตลอด ทำไมเขาไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย เขาบอกไม่ใช่เหรอว่าจะพาเธอออกไปให้ได้
เมิ่งชิงซีอยู่ข้างในไม่รู้เรื่องราวสถานการณ์ แน่นอนว่าต้องไม่รู้ว่าเมิ่งไหวเซินต้องเจอปัญหาอะไร ตอนที่เขากำลังจะช่วยให้เมิ่งชิงซีออกมาจะได้ช่วยเหลืองานเขาได้ บริษัทก็เกิดเรื่องขึ้น