ตอนที่ 568 เข้าไปไม่ได้
พนักงานรักษาความปลอดภัยทั้งสองเห็นถังโจวโจวก็รู้สึกว่าคุ้นหน้าเธอมาก แต่เธอไม่ได้แขวนบัตรพนักงานไว้ พวกเขาจึงไม่รู้ว่าจะให้เธอเข้าไปดีไหม
พนักงานทั้งสองขวางเธอไว้เพราะท้องเธอใหญ่และยังจูงเด็กมาอีก คงไม่ใช่ว่าจะเหมือนกับที่ในทีวีบอกว่าตั้งใจมาก่อเรื่องหรอกนะ เดี๋ยวถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นพวกเขาจะรับผิดชอบไม่ไหวเอา
“ฉันมาหาลูซี่ค่ะ คุณให้ฉันเข้าไปได้ไหม”
“คุณมาหาคุณลูซี่เหรอครับ ได้นัดไว้ไหมครับ” ชื่อเสียงของลูซี่แม้แต่พนักงานรักษาความปลอดภัยยังรู้จัก เห็นถังโจวโจวพูดชัดเจนแบบนี้คงไม่ได้หลอกลวงหรอก
“ไม่ได้นัดค่ะ แต่ถ้าเธอรู้ว่าฉันมา เธอต้องให้ฉันเข้าไปแน่ค่ะ” ถังโจวโจวรู้ว่าพนักงานรักษาความปลอดภัยทั้งสองทำตามหน้าที่ เมื่อก่อนตอนที่เธอเข้าไปแต่ไหนแต่ไรพวกเขาก็ไม่เคยขวาง ทำไมวันนี้ถึงแปลกไปจากปกตินะ
“ขอโทษด้วยนะครับ ถ้าเป็นแบบนั้น คุณช่วยโทรหาคุณเลขาได้ไหม ให้เธอมารับคุณ”
“หา ยังต้องยุ่งยากขนาดนั้นเลยเหรอ” ถังโจวโจวไม่คิดว่าตอนนี้แค่อยากเข้าไปก็ยุ่งยากขนาดนี้ เมื่อก่อนไม่ได้เข้มงวดขนาดนี้นี่ หรือช่วงนี้บริษัทตระกูลลั่วเปลี่ยนการจัดการใหม่แล้ว
“ขอโทษด้วยครับคุณผู้หญิง พวกเราทำตามหน้าที่ ไม่อย่างนั้นก็ไม่สามารถให้คุณเข้าไปได้”พนักงานทั้งสองเพิ่งมาใหม่ เพิ่งได้รับคำสั่งล่าสุดและทำได้แค่ดำเนินการตามนั้น
“อ้อ งั้นก็ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันโทรเอง” เดิมทีถังโจวโจวคิดว่าเดี๋ยวก็ได้เข้าไปแล้ว แต่กลับเป็นอย่างนี้เสียได้ คงต้องโทรหาลั่วเซ่าเชินให้ลงมารับเสียแล้ว
“ฮัลโหล เซ่าเซิน ตอนนี้คุณยุ่งไหม” ถังโจวโจวมือหนึ่งจับเสี่ยวอวี่ไว้ เพราะกลัวเขาจะวิ่งซนไปไหน ตอนนี้ร่างกายเธอเคลื่อนไหวไม่ค่อยสะดวก แต่จะโทษเธอก็คงไม่ได้
“ว่างอยู่ มีอะไรเหรอ ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหนเหรอ” ลั่วเซ่าเชินรู้สึกว่าที่ที่ถังโจวโจวอยู่ค่อนข้างเสียงดัง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นรึเปล่า หรือเธอไม่ได้อยู่ที่ร้านแล้ว
“ฉันอยู่ข้างล่างตึกคุณ คุณให้ผู้ช่วยหวังมารับฉันกับเสี่ยวอวี่หน่อยได้ไหม ตอนนี้ฉันเข้าไปไม่ได้”
เดิมทีลั่วเซ่าเชินฟังลูซี่รายงานอยู่ พอฟังที่ถังโจวโจวพูดจบก็ลุกพรวดขึ้นทันที “อะไรนะ คุณอยู่ชั้นล่างแล้ว คุณพาเสี่ยวอวี่เดินมาเหรอ ทำไมไม่บอกผม ผมจะได้ให้คนไปรับพวกคุณ ผมจะลงไปรับคุณเดี๋ยวนี้เลย”
เมื่อวางสายแล้ว ลั่วเซ่าเชินก็หยิบเสื้อคลุมและเดินออกไป ลูซี่ที่ได้ยินเสียงผู้หญิงคนนั้น และเห็นท่าทางเจ้านายที่รีบร้อนแล้ว นอกจากโจวโจวกคงจะไม่มีใครอีก
“ดูเหมือนว่าเรื่องวันนี้ก็คงจะไม่เสร็จอีก” ภรรยาท่านประธานมาแล้ว ประธานคงไม่มีใจจะทำงานแล้ว เดี๋ยวพอพวกเขาสวีทกัน ประธานยังจำเรื่องงานได้ก็ถือว่าโชคดีแล้ว
ลั่วเซ่าเชินกดลิฟต์และวิ่งตรงไปที่ข้างนอก คนทั้งบริษัทต่างตื่นตกใจ “ทำไมท่านประธานถึงลงมาเวลานี้ล่ะ เขาจะไปไหนกัน ดูเหมือนรีบร้อนด้วย”
“ไม่รู้สิ แต่น่าจะเป็นเรื่องใหญ่ แต่ช่วงนี้บริษัทก็ไม่มีเรื่องใหญ่อะไรนี่ หรือมีผู้นำที่ไหนต้องการมาตรวจสอบ แต่ทำไมผู้ช่วยหวังกับลูซี่ไม่ลงมาด้วย แปลกจัง”
……
พนักงานเห็นการกระทำของลั่วเซ่าเชินก็เกิดความสงสัยขึ้นในใจ ทำไมท่านประธานถึงรีบร้อนขนาดนี้นะ มีเรื่องอะไรกันแน่
ลั่วเซ่าเชินวิ่งไปที่ด้านนอกบริษัท พอไปถึงจุดที่พนักงานรักษาความปลอดภัยทั้งสองอยู่ก็ได้เจอถังโจวโจวและเสี่ยวอวี่ สองแม่ลูกกำลังยืนตากแดด ไม่มีอะไรกำบังเลยแม้แต่น้อย โชคดีที่วันนี้แดดไม่แรงนัก ไม่อย่างนั้นโจวโจวต้องเป็นลมแน่
“โจวโจว รีบเข้ามาเร็ว”
“ประธานลั่ว” พนักงานทั้งสองเห็นท่านประธานออกมาก็รู้สึกงุนงงในทันที ทำไมท่านประธานถึงมาที่จุดของพวกเขาได้ หรือว่ามาตรวจงานนะ
“โจวโจวเหนื่อยไหม รีบขึ้นไปกับผมเถอะ ไปพักผ่อนก่อน” เดิมทีลั่วเซ่าเชินไม่อยากจะสนใจทั้งสองคน คิดอยากไล่พวกเขาออก ทั้งสองคนที่ไม่รู้อะไรเลยแม้แต่ภรรยาของเขาก็ไม่รู้จัก พวกเขาก็ไม่ควรทำงานนี้ต่อไป
“คุณอย่าโกรธเลย พวกเขาก็แค่ทำตามหน้าที่ของตัวเอง ฉันเองก็มากะทันหัน คุณรีบอุ้มเสี่ยวอวี่เถอะ เขาเดินมากับฉันนานแล้ว ตอนนี้ฉันไม่ค่อยสะดวก อุ้มไม่ได้ เขาต้องเหนื่อยมากแน่”
ถังโจวโจวไม่ได้รู้สึกโกรธ ทุกที่ล้วนมีกฏเกณฑ์ ทั้งสองคนไม่ได้ทำอะไรผิด แค่ไม่รู้จักเธอเท่านั้น
ตอนที่ 569 เงิน
เธอเองก็ไม่ใช่เงินเสียหน่อย ทุกคนจะรู้จักเธอไปทำไม ไม่ใช่การเพิ่มปัญหาไปเปล่าๆ หรอกเหรอ
“ได้ งั้นคุณเข้าไปกับผมก่อน เรื่องของพวกเขาค่อยว่ากันอีกที” เมื่อทั้งสองคนได้ยินถังโจวโจขอร้องให้ตนจึงรีบขอบคุณทันที “ขอบคุณนะครับคุณผู้หญิง ครั้งนี้พวกเราผิดไปแล้ว ต่อไปจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีกแล้วครับ”
“คุณดูสิ พวกเขาก็สำนึกผิดแล้ว คุณก็ยกโทษให้พวกเขาเถอะ ทำงานแบบนี้ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายนะ”
“ได้ ผมเชื่อคุณ รีบเข้าไปเถอะ คุณยืนนานขนาดนี้ต้องเหนื่อยมากแน่ ช่วงนี้เท้าคุณก็เจ็บง่ายด้วย” ลั่วเซ่าเชินอุ้มเสี่ยวอวี่ด้วยมือเดียว เขาคิดว่าน้ำหนักเสี่ยวอวี่เบามาก ท่าทางเขาดูผ่อนคลายมาก
อีกมือก็ประคองเอวของถังโจวโจว ทั้งสองคนค่อยๆ เดินเข้าไปในบริษัท ฝูงชนขนาดใหญ่ที่ประตูของบริษัทเมื่อเห็นลั่วเซ่าเชินพยุงถังโจวโจวเข้ามาก็แตกฮือทันที เพียงแต่ดวงตาของพวกเขายังคงมองจ้องไปที่ประตู
“พระเจ้า นั่นคือคนที่เขาบอกว่าเป็นภรรยาของประธานเหรอ” ได้ข่าวว่าชื่อถังโจวโจว และก็รู้มาว่าลั่วเซ่าเชินมีภรรยาแล้ว แต่ไม่เคยได้เห็นเธอสักที วันนี้ในที่สุดก็ได้เห็นแล้ว
“นั่นต้องเป็นภรรยาท่านประธานแน่ ฉันเคยเจอเธอมาแล้วครั้งหนึ่ง แต่ทำไมประธานต้องมารับเธอด้วยตัวเองด้วยล่ะ”
“เธอดูสิ ไม่เห็นเหรอว่าภรรยาท่านประธานท้องอยู่ ท่านประธานก็ต้องเป็นห่วงเธอสิถึงได้ไปดูแล” คนคนหนึ่งเอ่ยความเห็นของตัวเองออกมา
เสียงพวกนี้ลั่วเซ่าเชินไม่ได้สนใจอยู่แล้ว ตอนนี้เรื่องที่เขาต้องรีบทำคือพาถังโจวโจวไปห้องทำงานและให้เธอได้นั่งพักก่อน
“เหนื่อยไหม คุณพาเสี่ยวอวี่เดินจากร้านมาที่นี่เองเหรอ” ระยะทางนั้นไม่ไกล แต่สำหรับถังโจวโจวในตอนนี้ ลั่วเซ่าเชินไม่ค่อยวางใจ ทำได้เพียงเอ่ยเตือน
“ไม่เหนื่อยแล้วก็ไม่ไกลเท่าไหร่หรอก นอกจากนี้ยังมีเสี่ยวอวี่อยู่เป็นเพื่อน ฉันเลยรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วมาก” ถังโจวโจวพูดเรื่องจริง เพียงแค่ลั่วเซ่าเชินจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็เรื่องของเขาแล้ว
“มาม่ะ ไม่เหนื่อย”
เสี่ยวอวี่พูดอย่างตื่นเต้น ใบหน้าของถังโจวโจวเผยรอยยิ้ม “เซ่าเซิน คุณได้ยินรึยัง เสี่ยวอวี่ก็บอกเองว่าไม่เหนื่อย”
“อือ ได้ยินแล้ว ไม่เหนื่อยก็ได้ พวกคุณสองคนนี่ ทำอะไรให้ผมวางใจไม่ได้เลย” เมื่อลั่วเซ่าเชินคิดถึงก่อนหน้านี้ที่ถังโจวโจวที่ท้องโตเดินอยู่ข้างถนนกับเสี่ยวอวี่ตั้งนาน ในใจเขาก็นึกกลัว
โชคดีที่ไม่เกิดอะไรขึ้น ไม่อย่างนั้นเขาจะร้องไห้ก็คงไม่ทันแล้ว ตอนนี้ปลอดภัยก็ดีแล้ว เพียงแต่ทำไมจู่ๆ โจวโจวถึงมาหาเขาได้ ต้องรู้ว่า ร้านของถังโจวโจวเพิ่งเปิดได้ไม่นาน เธอมาที่นี่น้อยครั้ง ครั้งนี้คงไม่ใช่เกิดเรื่องอะไรแล้วหรอกนะ
ตอนนี้ไม่พูดเรื่องนี้ก่อน ลั่วเซ่าเชินให้พวกเธอนั่งพักในห้องทำงานเขา ให้ลูซี่เอานมมาให้สองแก้ว “มีเรื่องอะไรไหม”
“อือ เซ่าเซิน วันนี้เมิ่งไหวเซินมาหาฉันอีกแล้ว” ถังโจวโจวพูดเรื่องของเมิ่งไหวเซินกับลั่วเซ่าเชิน
“เขากล้าดีจริงๆ ที่ยังกล้ามาหาพวกเรา พวกเราไม่ไปหาเรื่องเมิ่งชิงซีก็ดีแค่ไหนแล้ว”
สำหรับเรื่องนี้ ลั่วเซ่าเชินไม่รู้เลยแม้แต่น้อย ทำไม เมิ่งไหวเซินถึงคิดว่าเขาอยู่เบื้องหลัง หรือเพราะก่อนหน้านี้มีเรื่อองที่ออกหน้ามากไปหรือ
“เขาพูดถึงเรื่องฉินอวิ๋นด้วย เซ่าเซิน พวกคุณอยากจะทำอะไรกันแน่ เขามาหาฉันสองครั้งแล้ว แม้ฉันจะไม่ใจอ่อน แต่เขามาหาฉันบ่อยอย่างนี้ฉันก็รู้สึกรำคาญ”
“วางใจเถอะ คุณไม่ต้องห่วงเรื่องนี้ ดูแลลูกให้ดี ผมรับรอง ต่อไปเขาจะไม่มาสร้างความรำคาญให้คุณอีก” ลั่วเซ่าเชินคิดว่าเมื่อก่อนตัวเองเห็นแก่หน้าตระกูลเมิ่งเลยปล่อยเมิ่งไหวเซินไป
ดูเหมือนว่าคุณลุงเมิ่งจะได้รับการสั่งสอนไม่พอสินะ ในเมื่อยังกล้ามาหาพวกเรา ไม่รู้จักกลัวจริงๆ
ลั่วเซ่าเชินจะไม่เกรงใจเขาอีกแล้ว นอกจากนี้โอวหยางหงเองก็แจ้งข่าวมาแล้ว ตลอดชีวิตนี้ฉินอวิ๋นจะไม่มีวันได้ออกจากโรงพยาบาลจิตเวชอีก
“อือ คุณพูดอย่างนี้ฉันก็เบาใจแล้ว แล้วถ้าครั้งหน้าเขามาหาฉันอีกล่ะ” แล้วเธอจะทำยังไง ที่จริงเรื่องที่ควรพูดก็พูดไปชัดเจนแล้ว