EG บทที่ 661 ห๊ะ?! ก่อตั้งธนาคาร?
“เฮียหลี่..บริษัทของเราควรจะซื้อบัตรช้อปปิ้งในช่วงเทศกาลตรุษจีนกับวันหยุดประจำแห่งชาติหรือไม่ครับ? บริษัทเรามีเงินสำรองหรือเปล่าครับ?”
“มีสิ! แต่บางเมืองที่บริษัทเราอยู่ไม่มีไท้หัวซุปเปอร์มาร์เก็ตนะ?!พนักงานของเราคงจะใช้บัตรช้อปปิ้งไม่ได้”
หลี่หมิงเต๋อตอบกลับทันที
“เฮียสามารถตัดสินใจเรื่องนี้ได้เลยนะครับ..เพราะผมเองได้ยินคนงานของเราบ่นกันให้แซ่ดว่าไม่อยากได้ของขวัญแบบเดิมๆอีกแล้ว อ้อ!เดี๋ยวเราค่อยให้บัตรกำนัลของห้างอื่นให้กับพวกเขาแทนก็ได้ แต่ไม่ต้องกังวลไปภายในปีหน้าทุกๆเมืองที่โรงงานของเราตั้งอยู่จะต้องมีสาขาของไท้หัวซุปเปอร์มาร์เก็ตไปประจำการอย่างแน่นอน! เดี๋ยวผมจะให้คนรู้จักในเมืองปิงมาคุยเรื่องนี้กับเฮียเองและเฮียก็สามารถแนะนำบริษัทของเราที่ตั้งอยู่ในเมืองที่เหลือได้เลยนะครับ”
เฝิงหยู่ยินดีที่จะสนับสนุนบัตรช้อปปิ้งเหล่านี้ บริษัทในเครือของเขาทั้งหมดจะมอบของขวัญให้กับพนักงานและเฝิงหยู่คิดที่จะมอบเป็นบัตรช้อปปิ้งแทน เป้าหมายหลักของเขาในตอนนี้คือการสร้างกำไรให้กับไท้หัวซุปเปอร์มาร์เก็ตให้มากที่สุด ด้วยวิธีนี้จะทำให้ไท้หัวซุปเปอร์มาร์เก็ตได้รับเงินกู้ในช่วงสิ้นปีนี้ได้
ในยุคนี้เพื่อให้ได้เงินกู้จากธนาคาร คอนเนคชั่นทางธุรกิจและรายการเดินบัญชีในช่วง 3 เดือนก่อนขอกู้ถือเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
ฟู่เกิงเฉิงและผู้บริหารคนอื่นๆต่างออกหาทำเลที่เหมาะสมกันอีกครั้ง เฝิงหยู่ไม่ต้องลงมือจัดการกับอะไรอีก เขาเพียงแค่นั่งรอเฉยๆอยู่ในสำนักงานใหญ่ของเมืองปักกิ่งหากไท้หัวซุปเปอร์มาร์เก็ตไม่ต้องปรับปรุงอะไรอีกแล้ว
หลี่หมิงเต๋อทราบดีว่าเฝิงหยู่มีบริษัทในเครือเป็นจำนวนมากและการที่เขาเข้าพบตนในวันนี้ก็เพื่อให้เขาอนุมัติการสั่งซื้อหรือสั่งจองบัตรช้อปปิ้ง ตราบใดที่เงินเข้าสู่บัญชีธนาคาร ทางธนาคารจะเห็นยอดเงินนี้ทันที นี่จะเป็นตัวอย่างให้กับบริษัทอื่นๆทำตามเพื่อเพิ่มยอดขายให้แก่บัตรช้อปปิ้ง
เฝิงหยู่เห็นด้วยกับวิธีนี้ ทั้งหมดนี้ก็เพื่อคนงานของเขาจะได้รับโบนัสและสวัสดิการอันยอดเยี่ยม มันอาจไม่ได้ดีที่สุดในประเทศจีนแต่ก็ควรเป็นหนึ่งในบริษัทชั้นนำที่มีนโยบายนี้
เฝิงหยู่ตระหนักได้ถึงปัญหาหนึ่งของโรงงานตนเองที่มีที่ตั้งเกือบทุกมณฑลของประเทศจีน มันอาจไม่มีปัญหากับโรงงานที่ตั้งอยู่ในเขตเมืองใหญ่ๆแต่บริษัทที่ตั้งอยู่ในเขตชนบทเช่นกวนเช็งล่ะ? คนงานของเขาจะนำบัตรช้อปปิ้งไปใช้ที่ไท้หัวซุปเปอร์มาร์เก็ตได้อย่างไร?
นั่งรถไฟไปที่เซินเจิ้นหรือกวางโจวเพื่อไปซื้อของในไท้หัวซุปเปอร์มาร์เก็ตและนั่งรถไฟกลับมาอย่างนั้นหรือ?
แต่ฟู่เกิงเฉิงก็เริ่มหาทำเลในเขตกวนเช็งแล้วเช่นกัน เขาเชื่อว่าจำนวนประชากรของกวนเช็งจะเพิ่มขึ้นและมันจะกลายเป็นเมืองอุตสาหกรรมในอนาคตอย่างแน่นอน ชีวิตคนงานในโรงงานค่อนข้างลำบากและส่วนใหญ่มักจะใช้จ่ายอย่างประหยัด พวกเขาเลือกจะประหยัดเงินโดยการเลือกซื้อของราคาถูก พวกเขาไม่นึกรังเกียจที่จะเดินทางไกลเพื่อไปซื้อราคาถูกๆเพื่อประหยัดเงินให้ได้สัก 10-20 เซนต์
เฝิงหยู่ต่อสายโทรศัพท์ไปหาคนผู้หนึ่งทันที
“ผู้จัดการหลิว..ผมเฝิงหยู่นะครับ! คุณยังอยู่ที่ปักกิ่งหรือเปล่าครับ? พอดีผมมีเรื่องอยากจะสอบถาม.. ลีโนโวได้มอบของขวัญให้กับพนักงานในช่วงวันตรุษจีนและวันหยุดประจำชาติหรือเปล่าครับ? ”
[“อืม..ส่วนใหญ่เราจะแจกขนมไหว้พระจันทร์และผลไม้ในช่วงเทศกาลตรุษจีน..ส่วนวันหยุดแห่งชาติก็จะแจกเป็นอาหารแห้ง..บางครั้งก็จะเป็นเงินสด”]
หลิวชุนซีนึกสงสัยว่าทำไมเฝิงหยู่จึงเอ่ยถามตนเช่นนี้
“ขนมไหว้พระจันทร์?..คุณชอบทานมันหรือครับ?”
[“มันไม่เกี่ยวหรอกนะว่าผมจะชอบหรือไม่ชอบ? มันเป็นประเพณีที่ทำต่อๆกันมานะครับ เราต้องทานขนมไหว้พระจันทร์ในช่วงเทศกาลตรุษจีนและทานบ๊ะจ่างในช่วงเทศกาลตวนอู่”] (1)
“สิ่งที่ผมกำลังหมายถึงก็คือ..คุณคิดว่าถ้าเรามอบเป็นเงินสดหรือบัตรช้อปปิ้งให้กับคนงานของเราจะดีกว่ามั้ย? คนงานสามารถนำไปซื้อของที่ตัวเองต้องการหรืออาจจะเอาไปเลือกซื้อขนมไหว้พระจันทร์แบบที่ตัวเองชอบก็ได้ ผมเห็นว่าผลประกอบการของเราก็เป็นไปด้วยดี เราเองก็ต้องปฏิบัติกับพนักงานของเราให้ดีเช่นกัน”
[“ผู้จัดการเฝิง..ผมรู้หรอกนะครับว่าคุณมีส่วนเอี่ยวกับไท้หัวซุปเปอร์มาร์เก็ตด้วย หากคุณต้องการให้ผมซื้อบัตรช้อปปิ้งของคุณก็บอกมาตรงๆเถอะครับไม่ต้องมาอ้อมค้อมให้เสียเวลา..เอาเป็นว่าผมจะไปหารือกับกรรมการบริหารคนอื่นๆและก็จะซื้อบัตรช้อปปิ้งของคุณแล้วกัน อ้อ!ตอนนี้คุณอยู่ปักกิ่งแล้วหรือเปล่า? ถ้าคุณว่างก็แวะเข้ามาบริษัทหน่อยสิครับ พอดีผมมีธุระจะคุยกับคุณพอดี”]
“ตกลงครับ..พอดีตอนบ่ายผมไม่มีเรียน..เดี๋ยวผมจะแวะเข้าบริษัทแล้วกัน”
.
.
นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เฝิงหยู่มาเยือนสำนักงานลีโนโวสาขาปักกิ่ง เขาไม่ค่อยชอบที่นี่นัก หลิวชุนซีขี้เหนียวเกินไป เขาไม่คิดที่จะจัดห้องทำงานให้กับเฝิงหยู่!
แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะตัวเขาเองก็ไม่ได้เข้ามาทำงานที่นี่บ่อยๆอยู่แล้ว เขาไม่เคยเข้าร่วมประชุมประจำเดือนและเคยมาที่นี่เพียงครั้งเดียวเมื่อตอนดูผลประกอบการประจำปี หลังจากดูเสร็จเขาก็เดินทางกลับทันที พนักงานส่วนใหญ่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัท พวกพนักงานต่างคิดว่าเขาเป็นญาติห่างๆของหลิวชุนซีเท่านั้น
เฝิงหยู่เดินทางมาถึงลีโนโวสาขาปักกิ่งและฝ่ายประชาสัมพันธ์ก็เอ่ยเรียกเขาด้วยคำว่า ‘คุณเฝิง’ก่อนจะพาไปยังห้องรับรองและปล่อยเขาทิ้งไว้ในห้องหลังจากเสิร์ฟน้ำชาให้เขาเรียบร้อยแล้ว หากเธอรู้ว่า‘คุณเฝิง’ที่เธอเอ่ยเรียกเป็นผู้ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัท เธอจะไม่แสดงปฏิกิริยาแบบนี้อย่างแน่นอน
“สวัสดีครับผู้จัดการเฝิง!สบายดีนะครับ..เอาเป็นว่าผมขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน..คุณพอจะมีเงินทุนเยอะมั้ยครับ?”
เฝิงหยู่มองหลิวชุนซีอย่างนึกสงสัย
“เกิดอะไรขึ้นหรือครับ? บริษัทมีเงินสำรองไม่พอหรือครับ?แต่รายงานเมื่อเดือนที่แล้วก็ยังไปได้ดีนี่ครับ? หรือว่ามีคนคิดขายหุ้น? เขาขายเท่าไหร่หรือครับ? เดี๋ยวผมจะซื้อมันไว้เอง”
หากลีโนโวมีคนขายหุ้นแน่นอนว่าเฝิงหยู่ยินดีที่จะซื้อมันไว้ ในส่วนธุรกิจเครื่องPCของลีโนโวมีทิศทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆและเมื่อทำการเปิดตัวWindow95ในปีหน้าการใช้งานเครื่องPCก็จะง่ายขึ้น
นั่นเป็นเวลาที่เครื่องPCจะกลายเป็นที่นิยมไปทั่วโลก หน่วยงานราชการ ธนาคาร บริษัท ฯลฯ ก็จะสั่งซื้อเพื่อไปใช้งานเป็นจำนวนมาก แน่นอนว่ามันคือโอกาสที่จะทำให้ลีโนโวเข้ายึดครองตลาดเครื่องPCในประเทศจีนได้
นอกจากนี้เครื่องPCของลีโนโวยังติดตั้งออปติคัลไดรฟ์ที่ถูกพัฒนาและปรับปรุงได้เร็วกว่าชีวิตก่อนของเฝิงหยู่ มันไม่ใช่แค่อ่านแผ่นซีดีแบบธรรมดาได้เพราะเครื่องPCของลีโนโวได้ติดตั้งออปติคัลไดรฟ์ที่สามารถอ่านแผ่นวีซีดีได้ต่างหาก คุณสมบัตินี้จะทำให้ลีโนโวสามารถขายเครื่องPCได้ราวกับขายแพนเค้กเลยทีเดียว
นี่เป็นช่วงเวลาที่ลีโนโวจะเปล่งประกาย แล้วทำไมพวกเขาถึงเลือกขายหุ้นตอนนี้ด้วยล่ะ?
“ไม่มีใครคิดขายหุ้นหรอกครับแต่เป็นเพราะผู้ประกอบการบางรายอยากจะสร้างธนาคารเอกชนขึ้นมา หนึ่งในนั้นก็คือเพื่อนผมเอง เขาขอให้ผมติดต่อคุณและเชิญคุณให้ร่วมลงทุนกับพวกเขา ว่าแต่คุณสนใจมันหรือเปล่า?”
สร้างธนาคารงั้นเหรอ? ให้ตายเถอะ! คนพวกนี้บ้าไปแล้วแน่ๆ
แต่เฝิงหยู่ก็พอจำได้คร่าวๆว่าชีวิตก่อนของเขามีธนาคารเอกชนตั้งขึ้นในเมืองจีน นี่คือธนาคารแห่งนั้นหรือเปล่า?
“ผมสนใจอยู่ครับ ว่าแต่คุณพอจะบอกได้มั้ย? ว่ามีใครบ้างที่ร่วมลงทุนด้วย? มันจะได้รับการอนุมัติจริงๆงั้นหรือ?แล้วรัฐบาลเห็นด้วยกับเรื่องนี้หรือเปล่า?”
“เพราะรัฐบาลกลางเห็นด้วยกับสิ่งนี้ ผมถึงได้กล้าถามคุณ! กลุ่มคนที่เป็นแกนนำจัดตั้งธนาคารเอกชนแห่งนี้ก็เป็นที่รู้จักกันดีในแวดวงธุรกิจ พวกเขาคือลิ่วหย่งห่าวจากนิวโฮปกรุ๊ป,หลู่สีเฉียงจากโอเชี่ยนไวด์โฮดิ้ง,บริษัทประกันชีวิตของเมืองจีน,ฉีต้าชู่จากไจแอนท์อินเตอร์แอคทีพกรุ๊ปและบริษัทชื่อดังอีกจำนวนหนึ่ง พวกเขาล้วนแต่เป็นบริษัทชั้นนำและมีชื่อเสียงระดับประเทศ”
หลิวชุนซีอธิบายให้เฝิงหยู่ฟัง
“แล้วพวกเขารู้จักผมได้ยังไง?”
เฝิงหยู่อยากรู้เกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาไม่เคยพบกลุ่มคนที่หลิวชุนซีพูดถึงมาก่อน คนเดียวที่เฝิงหยู่เคยพบก็คือฉีต้าชู่แต่ตอนนั้นพวกเขาไม่ได้พูดคุยอะไรกันด้วยซ้ำ
“อันที่จริงแล้ว..หลู่สีเฉียงกับลิ่วหย่งห่าว..เข้ามาพบผมครับ พวกเขาต้องการให้ลีโนโวเข้าร่วมลงทุนด้วยและให้เราเป็นคนดูแลระบบซอฟต์แวร์พร้อมกับระบบต่างๆของธนาคาร แต่ก็อย่างที่คุณทราบตอนนี้ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของลีโนโว เงินทั้งหมดของเราได้ลงทุนกับการพัฒนาระบบและเร่งผลิตสินค้าออกเป็นจำนวนมากเพื่อผลกำไรที่กลับมาตอบแทนในอนาคต ทำให้ตอนนี้เราไม่มีเงินทุนสำรองมากพอที่จะไปร่วมลงทุนกับธนาคารเอกชนได้ แต่ผมคิดว่ามันเป็นโอกาสที่ดีก็เลยแนะนำคุณให้กับพวกเขาไป ผมคิดว่าหากเป็นเรื่องเงินแล้ว คุณน่าจะเป็นคนที่รวยที่สุดในบรรดาพวกเขาแล้วกระมัง”
หลิวชุนซีคะเนเงินเก็บของเฝิงหยู่ไว้คร่าวๆ แม้ว่าเขาจะไม่มีตัวเลขใดๆในใจแต่เขาก็รู้ดีว่าเฝิงหยู่เป็นผู้ถือหุ้นลำดับ3ของบริษัทMicrosoft
อีกทั้งยังเป็นเจ้าของโรงงานและบริษัทต่างๆทั่วประเทศจีน เขาจะต้องมีคอนเนคชั่นที่หนาแน่นคนหนึ่งอย่างแน่นอน หากเขาเข้าร่วมลงทุนกับธนาคารนี้ มันจะสามารถดำเนินการและพัฒนาไปได้อย่างราบรื่น นั่นคือเหตุผลที่เขาเรียกเฝิงหยู่มาเพื่อเจรจาเรื่องนี้โดยเฉพาะ
“แล้วธนาคารแห่งนี้ชื่อว่าอะไรครับ?”
“ธนาคารมินเช็งแห่งประเทศจีน!”(2)
(1)เทศกาลไหว้บ๊ะจ่าง, เทศกาลตวนอู่ หรือ เทศกาลต่วนหงอ (อักษรจีน: 端午节,端陽節) ตรงกับวันที่ 5 เดือน 5 ตามปฏิทินทางจันทรคติ หรือ “โหงวเหว่ยโจ่ว” เป็นการระลึกถึงวันที่คุดก้วนหรือ ชีว์หยวนหรือ ชีหยวน (อักษรจีน: 屈原, Qu Yuan (340-278 ปีก่อนคริสต์ศักราช) กวีผู้รักชาติแห่งรัฐฉู่ กระโดดน้ำเสียชีวิต นอกจากนี้ ในประเทศจีน บริเวณแม่น้ำฉางเจียง (แยงซีเกียง), ฮ่องกง, ไต้หวัน, มาเก๊า ยังมีการละเล่น แข่งเรือมังกร (Dragon Boat Festival 龙舟赛) จัดอย่างยิ่งใหญ่ในวันนี้ด้วย ทางรัฐบาลจีนยังกำหนดให้วันขึ้น 5 ค่ำ เดือน 5 นี้เป็น วันกวีจีน (The Chinese Poet’s Day) อีกด้วย เนื่องจากชีหยวน นับเป็นอีกผู้หนึ่งที่เป็นกวีคนสำคัญของจีน
(2) China Minsheng Bank/ธนาคารมินเช็งแห่งประเทศจีน/ ก่อตั้งเมื่อวันที่ 12 มกราคม 1996 ในกรุงปักกิ่งเป็นธนาคารแรกในประเทศจีนที่มีผู้ก่อตั้งเป็นหน่วยงานเอกชน ธนาคารก่อตั้งโดย Jing Shuping นักกฎหมายและนักธุรกิจชาวจีน